Read Изге Язма, 2015 II Патшалар 16 Bible Online

II Патшалар 16 - Изге Язма, 2015 bible

II Патшалар 16

¹Давыт тау башыннан бераз төшүгә, аның каршысына көтмәгәндә пар ишәгенә ике йөз данә көлчә, йөз бәйләм йөзем, йөз бәйләм инҗир һәм бер турсык шәраб төягән Мепибошет хезмәтчесе Сиба килеп чыкты.

²— Нәрсәгә болар? — дип сорады патша аңардан. — Ишәкләргә патша атланып йөрер, икмәк һәм җимеш гаскәриләргә ризык булыр, шәрабны исә чүл кичкәндә хәле киткән кешеләр эчәр, — дип җавап кайтарды Сиба.

³— Синең әфәндеңнең углы кая? — дип сорады аңардан патша. — Иерусалимдә калды ул, «менә хәзер исраилиләр атам тәхетен миңа кайтарырлар», — дип өметләнә, — диде Сиба.

⁴Шунда патша Сибага: — Моңарчы Мепибошетныкы саналган бөтен мал-мөлкәт синеке булыр, — диде. Сиба, башын иеп: — Әфәндем патша киләчәктә дә һәрдаим миннән канәгать булса иде, — диде.

⁵ 5-6 Давыт патша Бахурим шәһәренә якынлашып килгәндә, аның каршысына Шаулга туган тиешле Гера углы Шымгый килеп чыкты да Давыт һәм аның түрәләренең уң вә сул ягыннан килүче гаскәриләргә таш ата-ата, яман телләнеп артларыннан иярде.

⁷— Кит биредән, кит, катыйль, адәм актыгы! — дип кычкыруында булды ул. —

⁸Шаул урынына тәхеткә менеп утырган өчен, Шаул гаиләсенең каны өчен Раббы синнән үч ала. Раббы әнә патшалыкны Абшалумга, синең углыңа тапшырды. Явыз кеше булганга шушы бәлагә тарыдың син!

⁹Шулчакны Сәрүя углы Әвишәй: — Ни өчен эттән туган бу нәрсә минем әфәндем патшаны яманлый?! Барып, башын кыеп төшерергә рөхсәтеңне бир, — дип, патшага мөрәҗәгать итте.

¹⁰— Сезнең эшегез түгел бу, Сәрүя угыллары. Әгәр Раббы аңа Давытны яманларга кушкан икән, «ник син алай эшлисең?» — дип, аны кем туктата алыр?! — диде Давыт.

¹¹Аннары Әвишәйгә һәм үзенең барлык хезмәтчеләренә мөрәҗәгать итеп: — Әгәр минем орлыктан туган углым минем җанны кыярга ниятли икән, Беньямин ыругыннан булган әлеге адәмнән нәрсә көтәргә кала?! — дип өстәде. — Тимәгез аңа, яманлый бирсен, Раббы шулай кушкандыр.

¹²Бәлки, Раббы, минем бүгенге кимсетелүемне күреп, миңа Үзенең фатихасын күндерер.

¹³Шул рәвешле, Давыт һәм аның кешеләре үз юлында булды, Шымгый исә Давыт ягына таш һәм тузан ата-ата, яман телләнеп тау бите буйлап аларга ияреп барды.

¹⁴Патша һәм аның белән булган бар халык, арып-талып Үрдүн буена килеп җиткәннән соң, хәл алырга туктады.

¹⁵Абшалум исә үзенә ияргән исраилиләр белән бергә Иерусалимгә аяк басты; Ахитофел да аның янәшәсендә булды.

¹⁶Шулвакыт Давытның дусты әрки Хушай, Абшалум янына килеп: — Яшәсен патша! Яшәсен патша! — диде.

¹⁷— Шушымы инде дустыңа булган тугрылыгың? Ни өчен син дустың белән китмәдең? — диде аңа Абшалум.

¹⁸— Юк, Раббы вә шушы халык — бар Исраил сайлаган кеше яклы мин. Мин биредә калам, — дип җавап бирде Хушай Абшалумга. —

¹⁹Давыт углына хезмәт итмичә, кемгә хезмәт итим мин?! Атаңа ничек хезмәт иткән булсам, сиңа да шулай ук хезмәт күрсәтермен.

²⁰— Киңәшеңне бир, нишләргә безгә? — дип сорады шунда Абшалум Ахитофелдан.

²¹— Атаң йортны карарга кәнизәкләрен калдырды, син шулар белән йокла, — дип киңәш бирде аңа Ахитофел, — шул чакны атаңда сиңа карата нинди нәфрәт уянганын бөтен Исраил халкы ишетер, һәм синең тарафдарларың ышанычлы ярдәмчеңә әйләнер.

²²Шуннан сарай түбәсе өстендә Абшалум өчен чатыр кордылар, һәм ул бөтен Исраилнең күз алдында атасының кәнизәкләре янына керде.

²³Ул заманда Ахитофел биргән киңәшләр Аллаһыдан иңгән үгет-нәсыйхәт кебек саналып, аның һәр киңәше Давыт өчен дә, Абшалум өчен дә гаять әһәмиятле иде.