Read Изге Язма, 2015 III Патшалар 13 Bible Online

III Патшалар 13 - Изге Язма, 2015 bible

III Патшалар 13

¹Яробам, корбан китерергә җыенып, мәзбәх янында басып торганда, Раббы сүзенә буйсынып, Бәйт-Элгә Яһүдәдән Аллаһы кешесе килде.

²Аллаһы кешесе мәзбәхкә Раббы сүзләрен җиткереп әйтте: — И-и мәзбәх, мәзбәх! Раббы болай ди: «Давыт йортында Йошия атлы угыл туар һәм мәзбәхтә корбан китерүче, калкулыкларда хезмәт итүче каһиннәрнең үзләрен синең өстеңдә корбан китерер, һәм синең өстеңдә адәм сөякләре яндырылыр».

³Шул көнне ул киләчәк турында хәбәр бирде: — Раббыдан шундый хәбәр-билге килде: менә бу мәзбәх хәзер таралыр да андагы көл тузып бетәр, — диде.

⁴Аллаһы кешесенең Бәйт-Элдәге мәзбәх хакында әйткән сүзләрен ишеткәч, Яробам патша мәзбәхтән кулын алды да, әлеге кешегә күрсәтеп: — Тотыгыз шуны! — диде. Шулчакны аның әлеге кешегә таба сузылган кулы, катып калып, бөтенләй йөрмәскә әйләнде.

⁵Раббы исеменнән Аллаһы кешесе әйткән хәбәр-билге буенча мәзбәх тә таралып-уалып китте, көл дә тузып юкка чыкты.

⁶Шунда Аллаһы кешесеннән патша: — Раббы Аллаңнан ялварып сора, минем хакта, зинһар, дога кыл: кулымны әүвәлге хәленә кайтарсын, — дип үтенде. Аллаһы кешесе Раббыга догаларын юллады, һәм патшаның кулы, хәрәкәткә килеп, әүвәлге хәленә кайтты.

⁷Патша шуннан Аллаһы кешесенә: — Әйдә минем белән йортыма бар, ризыгымнан авыз ит, сине бүләклисем килә, — диде.

⁸Әмма Аллаһы кешесе патшага болай дип җаваплады: — Мөлкәтеңнең яртысын бирсәң дә, синең белән барасым һәм анда авызыма ризык кабасым, су эчәсем юк.

⁹Чөнки Раббы ныгытып әйтеп куйды: «Авызыңа ризык аласы, суларын эчәсе булма, кайткан чакта да, барган юлыңнан түгел, башка җирдән әйләнеп кайт», — диде.

¹⁰Шуннан ул, Бәйт-Элгә килгән юлыннан кайтмыйча, башка юлдан китте.

¹¹Бәйт-Элдә бер карт пәйгамбәр яши иде. Шуның угыллары, өйгә кайткач, Аллаһы кешесенең ул көнне Бәйт-Элдә ни-нәрсәләр эшләгәнен, патшага нәрсәләр сөйләгәнен аталарына җиткерделәр.

¹²— Кайсы юлдан китте ул? — дип сорады алардан аталары. Һәм угыллары Яһүдәдән килгән Аллаһы кешесенең кайсы юлдан китүен күрсәттеләр.

¹³— Иярләгез әле миңа ишәкне, — диде ул угылларына. Угыллары ишәкне иярләп биргәч, ул ишәгенә атланды да

¹⁴Аллаһы кешесе артыннан китеп барды. Аллаһы кешесен куып җиткәндә, тегесе имән төбендә утыра иде. — Яһүдәдән килгән Аллаһы кешесе син буласыңмы? — дип сорады аңардан карт. — Мин булам, — диде тегесе.

¹⁵— Әйдә минем белән өемә бар, ризыгымнан авыз ит, — диде ул аңа.

¹⁶— Юк, синең белән кире китеп, өеңә бара алмыйм мин; бу урында синең белән авызыма ризыгыңны ала һәм суыңны эчә алмыйм.

¹⁷Чөнки Раббы мине: «анда авызыңа ризык аласы, суларын эчәсе булма, кайтканда да, барган юлыңнан түгел, башка юлдан кайт», — дип кисәтеп куйды, — диде Аллаһы кешесе.

¹⁸— Мин дә синең кебек үк пәйгамбәрдер, — дип җаваплады аңа карт, — фәрештә миңа Раббының сүзләрен җиткерде: «Аны кире үзеңә алып кайт, тамагына капкалап, су эчсен», — диде (тик бу ялган сүз иде).

¹⁹Шуннан Аллаһы кешесе аңа ияреп кайтты, картның өендә ризыктан да авыз итте, су да эчте.

²⁰Алар әле өстәл янында утырган чакта, карт пәйгамбәргә Раббы сүзе иңде,

²¹һәм Яһүдәдән килгән Аллаһы кешесенә карт пәйгамбәр менә нәрсә диде: — Раббы болай ди: Раббы сүзенә буйсынмыйча, Раббы Аллаңның боерыгын үтәмичә,

²²кире әйләнеп кайтып, «авызыңа ризык алма, су эчмә» дигән урында икмәк ашаган һәм су эчкән өчен, синең җәсәдеңә [22] ата-бабаларың каберлегендә урын табылмас.

²³Аллаһы кешесе тамагына ашап су эчкәннән соң, аны кире борып үзенә алып кайткан карт кеше аның өчен ишәк иярләде,

²⁴һәм теге китеп тә барды. Юлда аңа бер арыслан очрап аны үтерде. Шуннан аның гәүдәсе юл өстендә ятып калды; ишәк белән арыслан исә аның гәүдәсе янында басып калдылар.

²⁵Узып баручы кешеләр, юл өстендә яткан үле гәүдәне һәм аның янында басып торган арысланны күреп, карт пәйгамбәр яшәгән шәһәргә җиткәч, бу хакта шәһәр халкына сөйләделәр.

²⁶Аллаһы кешесен барыр юлыннан борып үзенә алып кайткан пәйгамбәр бу хакта ишетеп: — Раббы сүзенә буйсынмаган теге Аллаһы кешесе ул. Раббы аны, алдан кисәткәнчә, арыслан иркенә тапшырды, һәм арыслан аны ботарлап үтерде. Шул рәвешле, Раббы Үзе әйткәннәрне үтәде, — диде һәм

²⁷угылларына ишәген иярләргә кушты; тегеләр аңа ишәкне иярләп бирделәр.

²⁸Шуннан ул китеп барды һәм Аллаһы кешесенең юлда яткан үле гәүдәсен тапты; ишәк тә, арыслан да үле гәүдә янында басып торалар иде; арыслан мәеткә кагылмаган, ишәкне дә ботарлап ташламаган.

²⁹Пәйгамбәр Аллаһы кешесенең гәүдәсен күтәреп алып ишәгенә салды да, матәм тотар һәм җир куенына тапшырыр өчен, кабат үзенең шәһәренә кайтып китте.

³⁰Аның җәсәден үзенең төрбәсенә урнаштырып, угыллары белән бергә ул: — И-и туганым! — дип елап-сыктады.

³¹Аны җирләгәннән соң, үзенең угылларына: — Дөнья куйганнан соң мине әлеге Аллаһы кешесе янында бер төрбәдә җирләгез; минем сөякләрне аның сөякләре янына урнаштырыгыз, — дип әйтеп куйды. —

³²Бәйт-Элдә төзелгән мәзбәх вә Самарея калаларындагы калку урыннарда салынган барлык гыйбадәтханәләр турында Раббы боерыгы буенча әлеге пәйгамбәр әйткән сүзләр хакка чыгачактыр.

³³Шушы вакыйгадан соң да Яробам үзенең явыз ниятеннән кайтмады, калку җирләрдә халык арасыннан каһиннәр билгеләвен дәвам итте; теләге булган һәр кешене каһин хезмәтенә багышлап, алар калкулыктагы гыйбадәтханәләрдә каһин булып китте.

³⁴Бу гамәлләрнең һәммәсе Яробам йортын һәлакәткә этәрүче, җир йөзендә аның нәселен корытучы гөнаһ булды.