Read Изге Язма, 2015 III Патшалар 18 Bible Online

III Патшалар 18 - Изге Язма, 2015 bible

III Патшалар 18

¹Байтак вакытлар узганнан соң, корылыкның өченче елында, Ильяска Раббы сүзе иңде: — Бар, Ахабның күзенә барып күрен, һәм Мин җиргә яңгыр җибәрермен, — диде Ул.

²Шуннан Ильяс Ахаб белән күрешергә китте. Бу вакытны Самареядә коточкыч ачлык хөкем сөрә иде.

³3-5 Ахаб патша үзенең сарай башлыгы Убадияне чакыртып китереп (әлеге Убадия Раббыдан куркып Аны хөрмәт итүчеләрдән иде. Мәликә Изебел Раббы пәйгамбәрләренең җаннарын кыя башлагач, ул, йөз пәйгамбәрне таудагы ике мәгарәгә иллешәр-иллешәр итеп яшереп, аларны шунда ашатып-эчертеп тота) аңа: — Җирдәге бөтен кизләү вә инешләрне йөреп чыгыйк, мал-туарны харап итмәс өчен, берәр җирдә атларга һәм качырларга ашатырдай үлән тапмабызмы, — диде.

⁴

⁵

⁶Шуннан алар, йөреп чыгасы җирләрне бүлешеп, Ахаб бер юлдан, Убадия икенче юлдан китеп барды.

⁷Беркөн шулай юл буйлап барган чакта, Убадиягә Ильяс килеп очрады. Убадия, аны танып алып, йөзтүбән җиргә капланды һәм: — Ильяс әфәндем, синме бу? — дип сорады.

⁸— Мин, — дип җавап бирде тегесе һәм: — Бар, әфәндеңә: «Ильяс биредә», — дип әйт, — диде.

⁹— Нинди гөнаһым бар минем?! — диде аңа Убадия. — Үтерсен дип, мин хезмәтчеңне Ахаб кулына тапшыруыңмы?!

¹⁰Раббы Аллаң Үзе шаһиттыр: хуҗам сине эзләргә җибәрмәгән бер генә патшалык та, бер генә халык та калмады инде. Синең юклыгыңны белгәч, әлеге патшалыкны вә халыкны ул: «Ильясны таба алмадык», — дип ант эчәргә мәҗбүр итә иде.

¹¹Һәм син миңа хәзер: «Бар, хуҗаңа: „Ильяс биредә“», — дип әйтергә кушасың.

¹²Синең яннан китеп баруга Раббы Рухы сине мин белмәгән тарафларга алып китсә? Мин Ахабка хәбәр алып килеп, ул сине таба алмаса, минем җанымны алачак бит. Ә мин, синең хезмәтчең, яшьтән Раббыдан куркып Аны хөрмәт итәмен.

¹³Мәликә Изебел Раббы пәйгамбәрләренең җаннарын кыярга тотынгач, Раббының йөз пәйгамбәрен иллешәрләп тау мәгарәсенә яшерүем һәм аларны ашатып-эчертеп тотуым хакында сиңа, минем әфәндемә, мәгълүм түгелмени?!

¹⁴Һәм син миңа хәзер: «Бар, хуҗаңа: „Ильяс биредә“», — дип әйтергә кушасың. Үтерәчәк ул мине!

¹⁵— Үзем табынган Күкләр Хуҗасы Раббы Үзе шаһиттыр: бүген мин Ахабка күренермен! — диде Ильяс.

¹⁶Шуннан Убадия, Ахабны эзләп табып, аңа әлеге хәбәрне җиткерде, һәм Ахаб Ильяс белән очрашырга китте.

¹⁷Ильясны күрүгә Ахаб: — Исраилне бәла-казага салучы кеше синме инде ул?! — дип сорады.

¹⁸— Исраил бәла-казага минем аркада тарымады, син үзең һәм синең атаң йорты гаепле моңа. Багаллар артыннан ияреп, Раббы әмерен санламадыгыз, — диде Ильяс. —

¹⁹Ә хәзер бөтен Исраил халкын Кәрмил тавына җыеп китер. Изебел өстәленнән тукланучы дүрт йөз илле Багал пәйгамбәре һәм алиһә Аширәгә табынучы дүрт йөз пәйгамбәр дә шунда килсен.

²⁰Ахаб, бөтен Исраил халкын чакыртып, пәйгамбәрләрнең барысын Кәрмил тавына җыеп китертте.

²¹Шуннан Ильяс, җыелган халык янына чыгып: — Тагын күпмегә кадәр сез ике аягыгызга да чатанлап йөрергә җыенасыз? — диде. — Әгәр Раббыны Аллаһы дип таныйсыз икән — Аңа иярегез; әгәр инде Багалны алла дип беләсез икән — аның артыннан барыгыз. Халык аңа бер кәлимә сүз катмады.

²²Аннары Ильяс аларга болай дип әйтте: — Мин — Раббының исән калган бердәнбер пәйгамбәре. Багал пәйгамбәрләренең саны исә дүрт йөз илле кешедер.

²³Хәзер безгә ике үгез бозау китерсеннәр; алар, бозауның берсен сайлап алып, аны кисәкләргә бүлсеннәр дә утын өстенә салсыннар, әмма учакны кабызмасыннар; мин дә, икенче бозауны әзерләп, аны утын өстенә салырмын, ләкин учакны кабызмам.

²⁴Шуннан сез үзегезнең илаһыгызның исемен атарсыз, мин исә Раббы исемен чакырырмын. Безнең догалар кабул кылынганны белдереп, учакка ут салган алла — хак дөрес Алладыр. Халык аның белән килешеп: — Яхшы, шулай булсын, — дип җавап бирде.

²⁵Багал пәйгамбәрләренә Ильяс: — Сезнең кешеләр күбрәк; шулай булгач, әүвәл сез бозауларның берсен сайлап алып әзерләгез дә илаһыгыз исемен атагыз, әмма учакны кабызмагыз.

²⁶Шуннан болар, аларга бирелгән үгез бозауларның берсен алып, аны әзерләделәр дә: — Багал, җавап бир безгә! — дип кычкыра башладылар һәм иртәдән алып төшкә кадәр аның исемен тәкрарладылар, тик бер тавыш та, җавап та ишетелмәде. Аннары алар үзләре ясаган мәзбәх тирәли биергә тотындылар.

²⁷Көн үзәкләре җиткәч, Ильяс аларга мәсхәрә белән: — Катырак кычкырыгыз, ул бит алла, бәлки, уйга талгандыр, яисә бер-бер эше бардыр, яки юлга чыккандыр, йә булмаса йокыга киткәндер; кычкырсагыз уяныр иде, — диде.

²⁸Шуннан алар тагын да ныграк кычкырырга, тәннәреннән кан ага башлаганчы, гадәтләре буенча, кылыч, сөңге белән үзләренә чәнчергә тотындылар.

²⁹Вакыт төштән авышты, ә алар һаман котыра-шашына бирде, һәм бу хәл, кичке корбан китерү вакыты җиткәнче, шулай дәвам итте, ләкин бернинди тавыш та, җавап та, өн дә ишетелмәде.

³⁰Шулчак Ильяс бөтен халыкка: — Бире килегез, — диде. Бар халык аның тирәсенә җыелды, һәм Ильяс Раббының хәрабә хәленә килгән мәзбәхен янәдән торгызды:

³¹Раббы «Синең исемең Исраил булыр» дигән сүзләрне кабул иткән Ягъкубның унике ыругы санынча унике таш алып,

³²шул ташлардан Раббы исеменә багышланган мәзбәхне төзеде, аның тирәли ике сеа [25] ашлык сыешлы чокыр казыды,

³³утынны өйде дә бозауны кисәкләп шуның өстенә урнаштырды һәм:

³⁴— Дүрт чүлмәккә су тутырып алыгыз да яндырасы корбан һәм утын өстенә түгегез, — диде. Аннары: — Тагын кабатлагыз, — диде. Халык кабатлады. — Өченче тапкыр шуны ук эшләгез, — диде. Халык өченче тапкыр шуны ук кабатлады.

³⁵Су, мәзбәх тирәли түгелеп, хәтта чокыр да су белән тулды.

³⁶Кичке корбан китерер вакыт җиткәч, Ильяс пәйгамбәр якын килеп болай диде: — И Раббы, Ибраһим, Исхак һәм Исраил Алласы! Синең Исраил Алласы булуыңа һәм минем — Синең колыңның — боларны Синең кушуың буенча эшләвемә бөтенесе менә хәзер шушында инансыннар!

³⁷И-и Раббы, шушы халык Син Раббының Аллаһы булуына инансын һәм дә Син аларның йөрәген кабат яулап алсын өчен миңа җавап бир!

³⁸Нәкъ шулчакны Раббы ут иңдерде, һәм ялкын шундук корбанны да, утынны да, ташларны да, җирне дә яндырып бетереп, чокырдагы суны да киптерде.

³⁹Шушы хәлне күрүгә, бар халык йөзтүбән җиргә капланды һәм: — Раббы — Аллаһы Ул, Раббы — Аллаһы Ул! — дип тәкрарларга тотынды.

⁴⁰— Багал пәйгамбәрләрен тотыгыз, берсе дә качып котыла алмасын, — диде шунда Ильяс халыкка, һәм тегеләрне тотып алдылар. Аннары Ильяс, аларны Кыйшон инешенә таба алып китеп, шунда чәнчеп үтерде.

⁴¹— Бар, ашап-эч, чөнки ишелеп яуган яңгыр тавышы ишетелә, — диде Ильяс Ахабка,

⁴²һәм Ахаб ашап-эчәргә дип китте, Ильяс исә Кәрмил тавына менде дә, башын җиргә иеп, йөзен ике тезе арасына яшерде.

⁴³— Бар, диңгез ягына кара әле, — диде ул аннары хезмәтчесенә. Тегесе, китеп, карап килде һәм: — Берни дә күренми, — дип җаваплады. Ильяс шулай җиде тапкыр: — Бар, карап кил, — диде.

⁴⁴Җиденче тапкырында хезмәтчесе: — Диңгез ягыннан уч төбе кадәр генә кечкенә бер болыт күтәрелеп килә, — дип әйтте. Аннары Ильяс аңа: — Ахабка барып: «Арбаңны җик тә юлга кузгал, югыйсә яңгырга эләгерсең», — дип әйт, — диде.

⁴⁵Ул арада күк йөзен болытлар каплап алды, җил кузгалды һәм ишелеп яңгыр ява башлады. Ахаб, арбасына утырып, Изрегылга таба кузгалды.

⁴⁶Ильяска шунда Раббы кодрәте иңеп, ул япанчасының чабуларын билбавына кыстырды да Изрегылга кайтып җиткәнче Ахаб алдыннан чабып барды.