Read Изге Язма, 2015 III Патшалар 20 Bible Online

III Патшалар 20 - Изге Язма, 2015 bible

III Патшалар 20

¹Арам патшасы Бен-Һадад үзенең бөтен гаскәрен җыйды да (аңа үзенең атлары һәм сугыш арбалары белән тагын утыз ике патша да кушылган иде), Самареяне камап алып, аңа каршы сугыш башлады.

²Бен-Һадад, Исраил патшасы Ахаб янына шәһәргә үзенең илчеләрен җибәреп, алар аша мондый хәбәр юллады:

³— Синең бөтен алтын-көмешләрең һәм иң затлы хатыннарың белән балаларың минеке.

⁴Аңа җавап итеп Исраил патшасы болай диде: — Син әйткәнчә булсын, патша әфәндем, мин үзем һәм минем бар нәрсәм синеке.

⁵Аннары илчеләр кабат килеп: — Бен-Һадад болай дип әйтә: «Алтын-көмешләреңне, хатыннарыңны һәм балаларыңны таләп итәр өчен, мин илчеләр җибәргән идем;

⁶иртәгә исә шушы вакытка синең янга үземнең хезмәтчеләремне җибәрермен, алар синең йортыңны һәм хезмәтчеләреңнең йортын карап чыгып күзләре төшкән бар әйбереңне алып китәрләр», — диделәр.

⁷Шуннан соң Исраил патшасы, илдәге барча өлкәннәрне җыеп, болай диде: — Күрегез моны: Бен-Һадад яман эшкә тотынды. Минем хатыннарымны һәм балаларымны, алтын-көмешләремне сорап илчеләрен җибәргәч, мин аңа һич каршы килмәгән идем.

⁸Илнең бар өлкәннәре һәм барча халык аңа: — Тыңлама да аны, ризалашма да, — диде.

⁹Шуннан ул Бен-Һадад илчеләренә болай диде: — Әфәндем патшага әйтегез: синең хезмәтчең беренче таләпне үтәргә әзер, ә менә бу соңгысын эшли алмый, диегез. Илчеләр, китеп, шул җавапны Бен-Һададка тапшырдылар.

¹⁰Ул үзенең илчеләрен кабат юллады. Һәм алар Бен-Һададның: — Самарея шәһәреннән минем кешеләрем берешәр уч җыярлык көл-тузан калса, аллаларымның миңа иң каты каһәре төшсен! — дигән сүзләрен килеп әйттеләр.

¹¹Исраил патшасы аларга: — Кайтып әйтегез: биленә кылыч тагучы кылычын салучыдай мактанмасын, — диде.

¹²Бу сүзләрне ишетеп, чатыр эчендә башка патшалар белән шәраб эчеп утыручы Бен-Һадад үзенең хезмәтчеләренә: — Һөҗүмгә әзерләнегез! — диде, һәм алар һөҗүмгә әзерләнә башладылар.

¹³Шулвакыт Исраил патшасы Ахаб янына бер пәйгамбәр килеп: — Раббы болай дип әйтә: «Очсыз-кырыйсыз дошман явын күрәсеңме? Бүген Мин аларны синең кулга тапшырырмын, һәм син Минем Раббы икәнемне белерсең», — диде.

¹⁴— Кем башкарып чыгар бу эшне? — дип сорады Ахаб. — Раббы әйтә: «Өлкә башлыкларының яшь хезмәтчеләре», — диде пәйгамбәр. — Сугышны кем башлар? — дип сорады Ахаб. — Син, — дип җаваплады пәйгамбәр.

¹⁵Ахаб өлкә башлыкларының яшь хезмәтчеләрен барлады, аларның саны ике йөз утыз ике булып чыкты. Аннары бар халыкны — бөтен исраилиләрне — җыеп алды, аларның саны җиде мең булып чыкты.

¹⁶Көн үзәгендә алар һөҗүмгә кузгалды. Бу вакытны исә Бен-Һадад үзенә ярдәм итүче утыз ике патша белән чатыр эчендә эчеп-исереп утыра иде.

¹⁷Беренче булып өлкә башлыкларының яшь хезмәтчеләре кузгалды. Бен-Һадад, үзенең күзәтчеләрен җибәреп, алар аңа: «Самареядән кешеләр чыкты», — дип килеп әйттеләр.

¹⁸— Әгәр алар иминлек белән чыккан булсалар, тереләй тотып алыгыз; әгәр инде сугышырга дип чыксалар, барыбер тереләй тотып алыгыз, — диде ул.

¹⁹Шәһәрдән башта өлкә башлыкларының яшь хезмәтчеләре, аннары алар артыннан Исраил гаскәре чыкты.

²⁰Һәркем үзенең дошманына ташланды. Арамиләр кача башлады, исраилиләр аларны куа китте. Арам патшасы Бен-Һадад үзенең җайдаклары белән бергә ат менеп качып котылды.

²¹Исраил патшасы исә, шәһәрдән атылып чыгып, дошманның атларын, сугыш арбаларын тар-мар китерде, Арам гаскәрләре зур югалтуларга дучар булды.

²²Исраил патшасы янына пәйгамбәр килеп болай диде: — Хәзер инде бар, көчеңне тупла, ни-нәрсәләр эшлисен алдан карап, чамалап куй, чөнки бер ел үтүгә Арам патшасы кабат сиңа каршы яуга кузгалачак.

²³Арам патшасының хезмәтчеләре үз патшаларына: — Аларның Алласы — таулар Алласыдыр, шуңа күрә исраилиләр бездән көчлерәк булып чыкты, — диделәр. — Әгәр алар белән тигез җирдә сугыша калсак, һичшиксез, без җиңәр идек.

²⁴Димәк ки, менә нәрсә эшлә: син ул патшаларны җитәкчелектән алып ат та алар урынына гаскәр башлыкларын билгелә;

²⁵әүвәлге күләмдә гаскәр тупла, атларны да, сугыш арбаларын да әүвәлгечә санда булдыр; шуннан без алар белән тигез җирдә сугышырбыз һәм шул чакта инде, һичшиксез, җиңеп чыгарбыз. Арам патшасы, алар сүзенә колак салып, нәкъ шулай эшләде.

²⁶Бер ел узуга Бен-Һадад арамиләрне туплады да, Исраил белән сугышыр өчен, Афыкка юнәлде.

²⁷Исраилиләр дә яуга җыенды; алар, азык-төлекләрен алып, Арам гаскәренә таба кузгалдылар һәм дошманнары каршында зур булмаган ике туплам кәҗә көтүен хәтерләткән станнарын корып куйдылар. Арам сугышчылары исә бөтен әйләнә-тирәне тутырды.

²⁸Шунда Исраил патшасы янына Аллаһы кешесе килеп әйтте: — Раббы болай ди: «Арамиләр: „Аларның Раббысы — тау Алласы, ул үзән Алласы түгелдер“, — дип әйткән өчен һәм сез Минем Раббы булуымны белсен өчен, әлеге дошман чирүен Мин синең кулга тапшырам».

²⁹Шул рәвешле алар җиде көн дәвамында кара-каршы тупланып тордылар. Җиденче көнне сугыш башланды, һәм исраилиләр арамиләрнең йөз меңлек җәяүле гаскәрен бер көн эчендә тар-мар китерде.

³⁰Башкалары Афыкка качты, ләкин анда исән калганнарның егерме җиде меңе өстенә дивар ишелеп төште. Бен-Һадад үзе шулай ук шәһәргә качты һәм эчке бүлмәләрнең берсенә кереп яшеренде.

³¹Хезмәтчеләре аңа: — Исраил йорты патшалары — мәрхәмәтле патшалар, дип ишеткән идек. Билебезгә тупас тукыма, башыбызга бау урап, Исраил патшасы янына барырга рөхсәтеңне бирсәң иде, бәлки, гомереңне аяп калыр, — диделәр.

³²Алар, билләренә тупас тукыма, башларына бау урап, Исраил патшасы янына килделәр һәм: — Синең хезмәтчең Бен-Һадад гомерен аяуны үтенә, — диделәр. — Ул исәнмени? Ул — минем туганым, — дип җавап кайтарды тегесе.

³³Әлеге кешеләр моны яхшы фалга санап аның авызыннан чыкан сүзне эләктереп алдылар һәм: — Әйе, Бен-Һадад — синең туганың, — дип, патшаның сүзен җөпләделәр. — Барыгыз, алып килегез аны, — диде патша. Бен-Һадад аның янына чыкты, һәм патша аны үз янына арбага утыртты.

³⁴Бен-Һадад аңа: — Минем атам синең атаңнан тартып алган шәһәрләрне мин сиңа кире кайтарырмын. Минем атам Самареядә сәүдә мәйданнары тоткан кебек, син дә Дәмәшкътә үзең өчен сәүдә мәйданнары тота алырсың, — диде. — Шундый шартларда килешү төзегәннән соң, мин сине җибәрермен, — диде аңа Ахаб һәм, килешү төзеп, аны кайтарып җибәрде.

³⁵Раббы боерыгы буенча пәйгамбәрләр таифәсеннән берәү үзенең ишенә: «Зинһар, сук миңа!» — дип сүз кушты. Әмма теге аңа сугарга риза булмады.

³⁶— Раббы сүзенә колак салмаган өчен, минем яннан киткән чакта сине арыслан ботарлап ташлаячак, — диде аңа шулчак пәйгамбәр. Теге аның яныннан китеп барды, һәм юлда арыслан очрап әлеге кешене ботарлап ташлады.

³⁷Шуннан әлеге пәйгамбәр, икенче берәүне табып: — Зинһар, сук миңа! — диде. Тегесе моны кыйный-кыйный җәрәхәтләп бетерде.

³⁸Аннары пәйгамбәр күзләренә үк төшереп йөзен бөркәнчек белән томалады да, яныннан патшаның үтүен көтеп, юл читенә барып басты.

³⁹Янәшәсеннән патша узып барган чакта, ул кычкырып патшага мөрәҗәгать итте: — Мин сугышның иң кызу җирендә булдым. Шунда бер кеше, әсир төшкән сугышчыны минем янга китереп: «Бу адәмнән күзеңне алма. Әгәр кача калса, аның җаны урынына синең җаның кыелыр, яисә син бер талант көмеш түләргә мәҗбүр булырсың», — диде.

⁴⁰Мин башка эшләр белән мәшгуль булган арада, теге әсир качкан булып чыкты. Исраил патшасы аңа: — Син гаеплесең; гаебеңне үзең дә таныйсың бит, — дип җавап бирде.

⁴¹Шулчак пәйгамбәр җәһәт кенә күз-башыннан бөркәнчеген алып ташлады, һәм Исраил патшасы пәйгамбәрне танып алды. Пәйгамбәр әйтте:

⁴²— Раббы болай ди: «Мин һәлакәткә дучар иткән кешене кулыңнан ычкындырган өчен, аның җаны урынына синең җаның кыелыр, аның халкы урынына синең халкың кырылыр».

⁴³Чырае караңгыланган Исраил патшасы, ачуыннан кайнап, өенә таба юнәлде һәм Самареягә кайтты.