Read Изге Язма, 2015 IV Патшалар 4 Bible Online

IV Патшалар 4 - Изге Язма, 2015 bible

IV Патшалар 4

¹Пәйгамбәрләр төркеменнән бер пәйгамбәрнең хатыны, Элишага мөрәҗәгать итеп, болай диде: — Синең хезмәтчең — минем ирем — дөньядан китеп барды. Аның ни дәрәҗәдә Раббыдан куркып, Аны хөрмәт итүе сиңа мәгълүмдер. Ул бер адәмгә бурычлы булып калып, хәзер шушы адәм минем ике углымны үзенә коллыкка алмакчы була.

²— Ничек ярдәм итим соң сиңа? Әйт әле, синең өеңдә нәрсә бар? — дип сорады аңардан Элиша. — Бер чүлмәк майдан тыш мин хезмәтчеңнең өендә берни юк, — диде хатын.

³Шуннан Элиша моңа: — Бар, буш савыт җый, бөтен күршеләреңнән сора; күп итеп җый да,

⁴үзең һәм угылларың артыннан ишекне бикләп, әлеге савытларның бөтенесенә май тутырып, бер читкә алып куй, — диде.

⁵Шушы хатын, аның яныннан китеп, үзе һәм угыллары артыннан ишекне бикләп куйды; угыллары аңа буш савытларны биреп торды, хатын исә әлеге савытларга май тутырды.

⁶Савытларның һәммәсе тулып беткәч, угылларының берсенә хатын: — Тагын берәр савыт бир әле, — диде. Әмма углы: — Бер савыт та калмады, — дип җавап кайтарды. Шуннан май агудан туктады.

⁷Аннары хатын, Аллаһы кешесенә килеп, шушыларның һәммәсен сөйләп бирде. — Бар, майны сатып, бурычларыңны түлә; калганы исә сиңа һәм угылларыңа яшәргә булыр, — диде аңа Элиша.

⁸Беркөн Элиша Шунемга килде. Анда бер бай хатын аны үз өенә ашарга керергә күндерде; соңыннан, әлеге хатынның өе яныннан үткәндә, ул һәрвакыт шунда кереп тамагын туйдырып чыга торган булды.

⁹Әлеге хатын үзенең иренә: — Әледән-әле безгә кереп йөрүче адәм — изге, Аллаһы кешесе икән.

¹⁰Әйдә түбә өстендә кечкенә бер бүлмә ясап, аның өчен шунда урын-җир, өстәл-урындык, чыраг хәстәрләп куйыйк; безгә тукталган вакытта, шунда керә торган булыр, — диде.

¹¹Беркөн Элиша, аларга килеп, югарыдагы бүлмәгә үтте дә шунда ял итәргә ятты.

¹²Хезмәтчесе Гехазигә ул: — Әлеге шунемлы хатынны чакыр әле, — диде. Тегесе аны чакырды, һәм хатын аның янына керде.

¹³Элиша шунда хезмәтчесенә болай диде: — Әлеге хатынга әйт: «Син безне бик кайгыртасың, синең өчен без нәрсә эшли алабыз? Патшага яки гаскәрбашына берәр йомышың булса, бәлки, аларга синең хакта сүз катаргадыр?» Әмма хатын җавап итеп: — Юк, мин бит үз халкым арасында хәвефсез яшим, — диде.

¹⁴— Шулай да аның өчен нәрсә эшләргә икән? — диде хезмәтчесенә Элиша. Гехази исә: — Менә бит, аның углы юк, ә ире картайган инде, — диде.

¹⁵— Чакыр әле аны тагын, — диде Элиша. Теге чакырды, һәм хатын ишек төбенә кереп басты.

¹⁶— Бер елдан шушы вакытта син кулыңда ир балаңны тотып торырсың, — диде Элиша. Җавап итеп хатын аңа: — Юк, әфәндем, Аллаһы кешесе, хезмәтчеңне алдама алай, — диде.

¹⁷Әмма хатын көмәнле булды һәм икенче елны, Элиша әйткәнчә, ир бала тудырды.

¹⁸Малай үсеп җитте һәм көннәрдән беркөнне кырга, уракчылар янындагы атасына килде.

¹⁹— Башым авырта, башым! — диде ул атасына. — Бар, анасы янына кайтарып куй аны, — диде атасы үзенең бер хезмәтчесенә.

²⁰Хезмәтчесе, малайны күтәреп, анасы янына алып кайтты. Малай көн үзәгенә кадәр анасының тезендә утырды, аннары дөнья куйды.

²¹Шуннан хатын, торып, баланы Аллаһы кешесенең ятагына салды да, ишекне бикләп, өеннән чыкты

²²һәм ирен чакырып: — Миңа бер хезмәтче белән ишәк бир, мин тиз генә Аллаһы кешесе янына барып кайтам, — диде.

²³— Ник барасың аның янына? — дип сорады ире. — Бүген Яңа ай бәйрәме дә, шимбә дә түгел ич. Әмма хатыны аңа: — Барысы да әйбәт булыр, — дип җавап кайтарды һәм,

²⁴ишәген йөгәнләп, хезмәтчесенә: — Әйдә, тизрәк бар, мин әйтмичә туктама, — диде.

²⁵Хатын юлга кузгалды һәм Аллаһы кешесе янына — Кәрмил тау буена килеп җитте. Аллаһы кешесе, аны ерактан күреп алып, хезмәтчесе Гехазигә: — Бу бит теге шунемлы хатын, — диде, —

²⁶тизрәк каршысына йөгер, «үзең, ирең һәм балаң исән-саумы?» — дип сораш. — Исән-иминбез, — дип җавап кайтарды хатын

²⁷һәм, Аллаһы кешесе янына тау өстенә күтәрелгәч, аның аякларына килеп ябышты. Гехази аны аерып алмакчы булды, әмма Аллаһы кешесе: — Тимә, җаны борчулы аның; ә Раббы миңа бу хакта әйтмәде, йомып калды, — диде.

²⁸Хатын Элишага: — Әллә син әфәндемнән угыл сораган идемме мин?! — диде. — Юкка өметләндермә, дип әйттем түгелме?!

²⁹Шуннан Элиша Гехазигә: — Япанчаңның чабуларын билбавыңа кыстыр да кулыңа минем юл таягымны алып йөгер, — диде. — Каршыңа очраганнарга сәлам бирмә, сәлам бирүчеләргә җавап кайтарма, бар да баланың битенә таягымны куй.

³⁰Әмма баланың анасы: — Раббы да, син дә — шаһит: бу урыннан мин синсез китмим! — диде. Шуннан Элиша, торып, хатын артыннан иярде.

³¹Гехази алардан элегрәк кузгалган иде; ул, кереп, баланың йөзенә таякны куйды, әмма баланың тавыш-тыны ишетелмәде. Шуннан ул Элишаның каршысына чыгып: — Бала уянмый, — диде.

³²Элиша йорт эченә узды, караса — үле бала аның урын-җирендә ята.

³³Ул бүлмәгә керде дә, үзе артыннан ишекне бикләп, Раббыга дога кылды,

³⁴аннары авызын — баланың авызына, күзләрен — күзләренә, учларын — учларына куеп, бала өстенә сузылып ятты, һәм баланың тәненә җылы керде.

³⁵Элиша, торып, бүлмә буйлап әрле-бирле йөреп килде; шуннан тагын бала өстенә сузылып ятты. Шулчак бала җиде тапкыр рәттән төчкереп җибәрде һәм күзләрен ачты.

³⁶Элиша, Гехазине дәшеп: — Шунемлы хатынны чакыр, — диде. Теге чакырды, һәм хатын Элиша янына керде. — Мә, ал углыңны, — диде аңа Элиша.

³⁷Хатын аның аягына килеп егылды, башын җиргә орды, аннары, углын күтәреп, бүлмәдән чыкты.

³⁸Элиша исә Гилгәлгә әйләнеп кайтты. Бу вакытны әлеге җирләрдә ачлык хөкем сөрә иде. Шулай булды ки, бер төркем пәйгамбәр Элишаны тыңлап утырганда, Элиша үзенең хезмәтчесенә: — Зур казанны асып, пәйгамбәрләргә аш пешер, — диде.

³⁹Араларыннан берсе басуга яшелчә җыярга чыкты да, анда кыярга охшаган кыргый бер үрмәле үсемлек табып, итәге тулганчы, шуны җыйды. Кайткач, аны турап казанга салды, әмма моның нәрсә икәнен төгәл берсе-бер белмәде.

⁴⁰Менә ашны бүлеп бирделәр. Кабып карауга һәммәсе: — Аллаһы кешесе! Бу казанда — үлем! — дип тавыш куптарды, һәм ашны берсе дә ашамады.

⁴¹Әмма Элиша шунда: — Бераз он бирегез әле! — дип, он сорап алып, казандагы ашка өстәде һәм: — Салып бирегез халыкка, ашасыннар, — диде. Казанда кешегә зыян китерердәй нәрсә калмаган иде.

⁴²Икенче бер вакытны шулай булды ки, Багал-Шалишадан бер адәм тәүге уңыштан Аллаһы кешесенә дип егерме данә арпа икмәге һәм орлыгы коелмаган башаклар алып килде. — Халыкка тарат, ашасыннар, — диде Элиша.

⁴³— Йөз кешегә моны ничек җиткермәк кирәк?! — диде хезмәтчесе. Элиша исә: — Кешеләргә тарат, ашасыннар, чөнки Раббы: «Тамаклары туяр, әле артып та калыр», — дип әйтә.

⁴⁴Хезмәтче ризыкны халыкка өләште; кешеләр тукландылар, һәм, Раббы әйткәнчә, әле артып та калды.