Read Изге Язма, 2015 IV Патшалар 6 Bible Online

IV Патшалар 6 - Изге Язма, 2015 bible

IV Патшалар 6

¹Беркөн пәйгамбәрләр Элишага: — Синең катыңда яши торган урыныбыз кысанрак,

²Үрдүн буена барып, һәркайсыбыз берәр бүрәнә әзерләсә, үзебезгә шунда яшәр урын төзер идек, — дип сүз каттылар. — Барыгыз, — дип җавап кайтарды аларга Элиша.

³Арадан берсе: — Син дә, зинһар, үзеңнең хезмәтчеләрең белән барсаң иде, — диде. — Барырмын, — диде Элиша

⁴һәм алар белән китеп барды. Үрдүн буена килеп җиткәч, алар агач кисәргә тотындылар.

⁵Берсе шунда, агач аударган вакытта, кулындагы балтасын суга төшерде. — И-и әфәндем! Мин бит аны кешедән алып торган идем, — дип, ачыргаланып кычкырып җибәрде ул.

⁶— Балтаң кай тирәгә төште? — дип сорады аңардан Аллаһы кешесе. Теге адәм балта төшкән урынны күрсәтте, һәм Элиша агач ботагын чабып алып шул турыга ыргытуга, балта калкып чыкты.

⁷— Мә, ал, — диде ул, һәм теге, кулын сузып, балтаны алды.

⁸Арам патшасы, Исраилгә каршы яуга кузгалып: — Мин гаскәремне әнә тегендә урнаштырам, — дип, үзенең хезмәтчеләре белән киңәш-табыш итте.

⁹Аллаһы кешесе Исраил патшасына: — Ул турыдан сакланып уз, чөнки арамиләр шунда төшеп бара, — дип хәбәр итте.

¹⁰Шушылай итеп ул берничә тапкыр Исраил патшасын алдан кисәтеп куйды. Исраил патшасы, хезмәтчеләрен җибәреп, Аллаһы кешесе алдан кисәтеп куйган урыннарны тикшерә һәм андый җирләрдә бик сак була торган иде.

¹¹Арам патшасының исә бу хәлгә бик эче пошты, һәм ул үзенең яраннарын чакыртып: — Әйтегез әле, сезнең кайсыгыз Исраил патшасы яклы? — дип төпченде.

¹²— Андыйлар юк, патша әфәндем, — диде аңа хезмәтчеләрнең берсе. — Исраилдәге Элиша пәйгамбәр хәтта йокы бүлмәңдә сөйләгән сүзләреңне дә Исраил патшасына җиткерә ала.

¹³— Барыгыз, аның кайда икәнен белешегез, кешеләр җибәреп кулга алам мин аны, — диде Арам патшасы. — Дотанда ул, — дип килеп әйттеләр аңа.

¹⁴Патша Дотанга атлар, арбалар, шактый зур гаскәр җибәрде. Алар, төнлә килеп җитеп, шәһәрне камап алдылар.

¹⁵Аллаһы кешесенең хезмәтчесе таң белән торып урамга чыкса, каланы ат-арбалар камап алган. — Әфәндем, нәрсә эшләргә соң? — дип сорады ул хуҗасыннан.

¹⁶— Курыкма, — диде аңа Аллаһы кешесе, — чөнки безнең якта көрәшүчеләр аларныкыннан күбрәк.

¹⁷— И Раббы! — дип дога кылды Элиша. — Хезмәтчемнең күзен ачсаң иде, күрсә иде шушыларны! Раббы шунда хезмәтченең күзен ачты, һәм хезмәтчесе Элишаның әйләнә-тирәсен, бөтен тауны тутырып, утлы атлар һәм арбалар чолгап алганны күрде.

¹⁸Арамиләр якынлаша башлагач, Элиша: — Күзләрен күрмәс ит шуларның, — дип, Раббыга дога кылды, һәм Раббы, Элиша сүзе буенча, аларның күзләрен күрмәс итте.

¹⁹Шуннан Элиша: — Сезгә кирәкле юл һәм шәһәр түгел бу; минем арттан барыгыз, мин сезне үзегез эзләгән кеше янына озатып куям, — дип, аларны Самарея тарафына ияртеп китте.

²⁰Самареягә килеп җиткәч, Элиша: — Раббы! Күрә алсыннар өчен ач боларның күзләрен, — диде, һәм Раббы аларның күзләрен ачты: баксаң, тегеләр Самареянең урта бер җирендә торалар икән.

²¹Исраил патшасы, аларны күреп, Элишадан: — Атам, кырып бетеримме боларны? — дип сорады.

²²— Юк, үтермә син аларны, — диде Элиша. — Сиңа үтерергәме аларны?! Кылычың һәм угың белән аларны әсир итүче синме әллә?! Аларга икмәк һәм су бир, ашап-эчсеннәр дә үзләренең хуҗалары янына кайтып китсеннәр.

²³Патша аларга мул итеп табын әзерләде, тегеләр ашады-эчте. Шуннан ул аларны кайтарып җибәрде, һәм арамиләр үз хуҗаларына әйләнеп кайтты. Моннан ары Арам юлбасарлары Исраил җиренә йөрмәс булды.

²⁴Шушы хәлләрдән соң күпмедер вакыт үткәч, Арам патшасы Бен-Һадад үзенең бөтен гаскәрен җыеп яуга кузгалды һәм, Самарея шәһәре янына килеп, аны чолгап алды.

²⁵Шәһәр камалышта калганнан соң, анда коточкыч ачлык башланып, бер ишәк башының бәһасе хәтта сиксән шәкыл көмешкә, чирек каб [4] күгәрчен тизәгенең бәһасе исә биш шәкыл көмешкә бәрабәр булды.

²⁶Беркөн Исраил патшасы шәһәр дивары өстеннән үткән чакта, бер хатын аңа мөрәҗәгать итеп: — Патша әфәнде, ярдәм ит миңа! — диде.

²⁷— Раббы ярдәм итмәгәнне, ничек итеп мин ярдәм күрсәтим?! Ындыр табагында яисә шәраб сыга торган изгечтә берәр әйберем бармы әллә?! — дип җавап кайтарды аңа патша. Аннары:

²⁸— Ни булды соң сиңа? — дип сорады. Шуннан соң теге хатын болай диде: — Менә бу хатын миңа: «бир үзеңнең углыңны, бүген аны ашыйк, ә минем угылны иртәгә ашарбыз», — диде.

²⁹Шуннан минем угылны пешереп ашадык. Икенче көнне мин аңа: «әйдә, китер углыңны, ашыйк», — дидем, ул исә үзенең углын яшереп куйган.

³⁰Хатынның сүзен тыңлап бетергәч, патша өстендәге киемнәрен ертты, һәм халык шунда дивар буйлап үткән патшаның киеме астында тупас тукыма булуын күрде.

³¹— Әгәр бүген Шафат углы Элишаның башы җилкәсендә калса, миңа Аллаһының иң каты каргышы төшсен, — диде ул

³²һәм Элиша янына үзенең кешесен җибәрде. Бу вакытны Элишаның үз өендә өлкәннәр белән бергә җыелып утырган чагы иде. Патша чапкыны килеп җиткәнче үк әле янәшәсендәге өлкәннәргә Элиша: — Күрәсезме, минем башны кисәргә дип, бу катыйль үзенең хезмәтчесен жибәргән, — дип әйтеп куйган була. — карагыз аны, патша кешесе килеп җиткәндә, ишекне бикле тотыгыз. Әнә, хезмәтчесе артыннан хуҗасының да аяк тавышы ишетелә!

³³Элиша шулай өлкәннәр белән сөйләшеп торган арада, аның янына чапкын килеп җитеп патшаның «бу бәла-казалар Раббыдандыр! Раббыдан миңа нәрсә көтәргә кала?!» дигән сүзләрен җиткерде.