Read Изге Язма, 2015 II Елъязма 18 Bible Online

II Елъязма 18 - Изге Язма, 2015 bible

II Елъязма 18

¹Шулай итеп, Еһошафат зур байлык туплады, дан казанды. Аның гаиләсе Исраил патшасы Ахаб гаиләсе белән туганлашты.

²2-3 Берничә елдан соң Еһошафат Ахаб янына Самареягә китте. Еһошафат һәм аның кешеләре хөрмәтенә Ахаб байтак кына вак вә эре терлек суйды. Шуннан Исраил патшасы Ахаб, Яһүдә патшасы Еһошафатны Рамот-Гилыгадка каршы яуга чыгарга күндермәкче булып: — Рамот-Гилыгадка каршы минем белән яуга барасыңмы? — дип сорады. Еһошафат аңа: — Мин — синең белән; халкым да синеке белән бергә; синең белән сугышка чыгам мин! — дип җавап кайтарды.

⁴Исраил патшасына ул тагын болай диде: — Әүвәл Раббыга мөрәҗәгать итеп кара.

⁵Исраил патшасы, дүрт йөз пәйгамбәрне җыеп: — Рамот-Гилыгадка каршы сугышка барыргамы безгә әллә бармаскамы? — дип сорады. Пәйгамбәрләр аңа: — Бар, Аллаһы әлеге шәһәрне патша кулына тапшырачак, — дип җавап кайтарды.

⁶Моңа каршы Еһошафат: — Биредә тагын берәр Раббы пәйгамбәре булса, аның аша да сорап карар идек, — диде.

⁷Аңа җавап итеп Исраил патшасы: — Раббыга мөрәҗәгать итәрдәй тагын бер кеше бар, ләкин мин аны яратмыйм, чөнки, пәйгамбәрлек кылганда, миңа кагылышлы мәсьәләләрдә аның яхшы сүз әйткәне юк, һаман яманны гына сөйли; ул — Имла углы Михая, — диде. — Алай дип әйтмә, патша, — диде аңа Еһошафат.

⁸Шуннан Исраил патшасы, сарай кешеләренең берсен чакыртып: — Тиз генә Имла углы Михаяне алып кил! — диде.

⁹Патша киемнәре кигән Исраил патшасы Ахаб һәм Яһүдә патшасы Еһошафат һәркайсы үз тәхетендә Самарея капкасы төбендәге ындыр табагында утыра, ә пәйгамбәрләр барысы алар каршында пәйгамбәрлек кылып тора иде.

¹⁰Үзенә тимер мөгезләр эшләтеп алган Кенагана углы Сәдыкыйя шунда әйтте: — Раббы болай ди: «Арамиләрне син шушы мөгезләр белән сөзеп тәмам кырып бетерәчәксең!»

¹¹Башка пәйгамбәрләр дә аның сүзен куәтләде: — Рамот-Гилыгадка яу белән бар, уңышка ирешәчәксең, Раббы аны патша кулына тапшырачак.

¹²Михаяне чакырырга киткән йомышчы, аны табып: — Пәйгамбәрләр бөтенесе бер булып патшага уңыш вәгъдә итәләр. Синең сүзең дә аларныкыннан аерылмасын иде, син дә яхшы сүзеңне әйт, — диде.

¹³Моңа җавап итеп Михая: — Раббы Үзе шаһиттыр: Аллам нәрсә кушса, шуны сөйләп бирермен! — диде.

¹⁴Михая, шулай итеп, патша каршына килеп басты. Патша аңа: — Михая, әйт әле, Рамот-Гилыгадка яу белән барыргамы безгә әллә юкмы? — дип сорау бирде. Тегесе патшага: — Барыгыз, уңышка ирешәчәксез, алар сезнең кулга тапшырылачак, — дип җавап кайтарды.

¹⁵— Раббы исеме хакына бары дөресен генә сөйлә, дип ничә тапкыр ант иттерергә сине?! — диде аңа патша.

¹⁶Шуннан Михая болай диде: — Көтүчесез калган сарыклар сыман таулар арасына сибелгән Исраил халкын күрдем мин. Раббы әйтте: аларның башлыклары юк, һәркайсы хәере белән үз өенә әйләнеп кайтсын, диде.

¹⁷— Пәйгамбәрлек кылып, аның миңа яхшы сүз әйткәне юк, һаман яманны гына сөйли, дип әйттем бит мин сиңа, — диде шунда Еһошафатка Исраил патшасы.

¹⁸Әмма Михая сүзен дәвам итте: — Шулай итеп, Раббы әйткәннәрне тыңлап бетер. Мин Үз тәхетендә утыручы Раббыны күрдем, Аның уң һәм сул ягында бөтен күк гаскәре басып тора иде.

¹⁹Раббы алардан: «Сезнең кайсыгыз Исраил патшасы Ахабны Рамот-Гилыгадка барырга күндерә һәм шунда аның һәлакәтен оештыра ала?» — дип сорады. Күк гаскәрендәгеләр төрлечә тәкъдим итеп карадылар.

²⁰Шунда бер рух, алга чыгып, Раббы каршына килде дә: «Мин күндерә алам», — диде. «Ничек итеп?» — дип сорады аңардан Раббы.

²¹«Мин барам да аның пәйгамбәрләре теленә ялган сүз салучы бер рухка әйләнәм», — диде теге рух. Раббы аңа: «Син аны күндерерсең һәм бу эшне башкарып чыгарсың. Бар, шулай эшлә», — диде.

²²Шулай итеп, Раббы әлеге ялганчы рухның сүзләрен шушындагы пәйгамбәрләреңнең теленә салды; Раббы сине һәлакәткә дучар итте, — диде Михая.

²³Кенагана углы Сәдыкыйя шулчак, Михая янына килеп: — Раббы Рухы сиңа сөйләр өчен миннән нинди юл белән китте икән?! — диде дә аның яңагына сугып җибәрде.

²⁴Михая аңа: — Син моны эчке бүлмәңә кереп качкан көнеңдә күрерсең, — дип җавап бирде.

²⁵Исраил патшасы шунда: — Михаяне шәһәр башлыгы Амон белән патша углы Йоаш кулына илтеп тапшырыгыз.

²⁶Патша шулай дип әйтте, диегез: «мин исән-имин сугыштан әйләнеп кайтканчыга кадәр, аны зинданга ябып куегыз, ипи белән судан башка бер әйбер дә бирмәгез», — дип боерды.

²⁷Шунда Михая аңа: — Әгәр сугыштан исән-имин әйләнеп кайта калсаң, димәк, Раббы минем аша сөйләмәгән булыр, — диде һәм: — җәмәгать, ошбу сүзләремне һәммәгез ишетеп калыгыз! — дип өстәде.

²⁸Шуннан Исраил патшасы Ахаб белән Яһүдә патшасы Еһошафат Рамот-Гилыгадка юнәлделәр.

²⁹Еһошафатка Исраил патшасы: — Сугышка мин өс-башымны алыштырып керәм, син исә патша киеменнән бар, — диде. Исраил патшасы өстен алыштырды да сугыш кырына кереп китте.

³⁰Арам патшасы үзенең сугыш арбалары башлыкларына: — Гади сугышчы белән дә, гаскәрбашы белән дә алышып тормагыз, бары Исраил патшасы белән генә сугышыгыз, — дип әйтеп куйган була.

³¹Сугыш арбаларының башлыклары, Еһошафатны күреп: — Бу — Исраил патшасыдыр, — дип, алышырга чамалап, аңа таба борылдылар. Еһошафат кычкырырга тотынды, һәм Раббы аңа ярдәмгә килде. Аллаһы аны саклап калды:

³²арба башлыклары аның Исраил патшасы булмавын күрделәр дә читкә борылып киттеләр.

³³Шулай булды ки, бер сугышчы төбәп тормыйча гына җәясен киереп атты да, ук Исраил патшасы өстендәге көбә киемнең җөй турысыннан үтеп керде. — Кире борыл, сугыш кырыннан алып чык мине, мин яраландым, — диде патша үзенең арбачысына.

³⁴Әмма көчле сугыш көнозын дәвам итте, шунлыктан Исраил патшасы кич җиткәнче арамиләр каршында арбада басып торырга мәҗбүр булды; кояш баеганда, патша җан бирде.