Read Изге Язма, 2015 Чыгыш 16 Bible Online

Чыгыш 16 - Изге Язма, 2015 bible

Чыгыш 16

¹Аннары исраилиләр Элимнән юлга кузгалдылар һәм Мисырдан чыгуларының икенче аенда, айның унбишенче көнендә, Элим белән Синай тавы арасындагы Син чүленә килеп җиттеләр.

²Чүлдә бар халык Муса белән Һаруннан зарланды.

³— Раббының кулы безне Мисыр җирендә үтерсә, яхшырак булыр иде, — диде алар. — Анда, ичмаса, ит салынган казан янында утырдык, туйганчы ашадык. Ә сез безне шушы чүлгә алып килдегез, һәм биредә без барыбыз да ачтан үләчәкбез.

⁴Шулчак Раббы әйтте Мусага: — Карагыз аны: Мин сезгә күктән икмәк яудырырмын. Халык көн саен чыксын һәм, көненә күпме кирәк булса, шуның кадәр генә җыйсын. Минем Канун буенча гамәл кылырлармы икән дип сынамакчымын аларны.

⁵Ә алтынчы көнне алар ике көнгә җитәрлек ризык җыеп пешерсеннәр.

⁶Муса белән Һарун барлык исраилиләргә әйттеләр: — Бүген кич сез Раббының сезне Мисырдан алып чыгучы Зат икәнлеген белерсез,

⁷ә иртәгә иртән Аның шөһрәтен күрерсез, чөнки сез Раббыдан зарландыгыз, һәм менә Ул сезне ишетте. Ә без кем соң ул кадәр — ник бездән зарланасыз?!

⁸Муса тагын шуны әйтте: — Кич белән Раббы сезгә ит җибәрәчәк, ә иртә белән сезгә күпме кирәк булса, шулкадәр икмәк бирәчәк, чөнки сез Аңардан зарландыгыз, һәм Ул моны ишетте. Без кем соң?! Сезнең зарлануыгыз безгә түгел, ә Раббыга каршы.

⁹Шулчак Һарунга Муса әйтте: — Барлык Исраил халкына: «Раббы каршына чыгып басыгыз, чөнки Ул сезнең зарны ишетте», — дип әйт.

¹⁰Һарун Исраил халкы белән сөйләшкәндә, барысы да чүлгә таба борылды, һәм шулчак болыт эчендә Раббы шөһрәте пәйда булды.

¹¹Раббы Мусага әйтте:

¹²— Мин Исраил халкының зарланганын ишеттем. Аларга болай дип әйт: «Бүген кич сез ит ашарсыз, ә иртән икмәк белән туенырсыз һәм шул чагында Минем Раббы Аллагыз булуымны аңларсыз».

¹³Шул кичне бүдәнәләр өере очып килеп исраилиләр станын каплап алды, ә иртәгесен станның әйләнә-тирәсенә чык төште.

¹⁴Чык күтәрелгәч, чүлдә юка катлам булып бәскә охшаган нәрсә ятып калды.

¹⁵Моны күреп, исраилиләр бер-берсеннән: — Бу ни соң? — дип сораштылар, чөнки аларның мондый нәрсәне әлегәчә күргәннәре юк иде. Муса аларга әйтте: — Бу — икмәк; аны сезгә Раббы җибәрде.

¹⁶Ул «һәркем үзенә күпме кирәк, шуның кадәр генә җыйсын. Һәркайсыгыз гаиләгездәге кеше башына берәр омер [11] җыйсын» дигән әмер бирде.

¹⁷Исраил халкы шулай эшләде дә: берәүләре икмәкне күбрәк, икенчеләре азрак җыйды.

¹⁸Үлчәгәндә исә, икмәк һәркемгә җитәрлек кенә булды — артып та китмәде, җитми дә калмады. Һәркем үзенә җитәрлек кадәр генә җыеп алды.

¹⁹— Җыйган ризыгыгызны иртәгәгә калдырмагыз, — диде аларга Муса.

²⁰Әмма кешеләр аны тыңламадылар; кайберләре азыкны иртәнгә калдырды, ә ул исә, кортлап, исләнә башлады. Шуның өчен Мусаның аларга ачуы чыкты.

²¹Ашый алган күләмдә кешеләр һәр иртәдә икмәк җыйдылар; көндезге эсседә исә ризык эреп юкка чыга иде.

²²Алтынчы көнне кешеләр ризыкны ике тапкыр артыграк — һәркемгә икешәр омер исәбеннән җыйдылар; һәм халыкның башлыклары, Муса янына барып, бу хакта сөйләп бирделәр.

²³Муса аларга әйтте: — Моны Раббы шулай кушты: иртәгә — шимбә, Раббыга багышланган изге ял көне. Бүген күпме теләсәгез, шулкадәр ризык пешерегез яки кайнатыгыз, ә артып калганын иртәгәге көн өчен саклагыз.

²⁴Кешеләр, Муса кушканча, калган бар нәрсәне иртәгәгә кадәр сакладылар, һәм ул ризык исләнмәде дә, кортламады да.

²⁵Җиденче көнне Муса халыкка әйтте: — Бүген шул калган ризыкны ашагыз, чөнки бүген — Раббыга багышланган ял көне, сезнең берегез дә кырда берни тапмаячак.

²⁶Алты көн дәвамында җыегыз, ә җиденче көн — ял көне, шуңа күрә ул көнне җирдә икмәк булмас.

²⁷Шулай да кайберәүләр җиденче көнне дә ризык җыярга бардылар, ләкин бернәрсә дә тапмадылар.

²⁸Шул чагында Раббы Мусага әйтте: — Минем боерыкларымны һәм кануннарымны сез кайчанга кадәр кире кагарсыз икән?!

²⁹Исегездә тотыгыз: Раббы җиденче көнне сезгә ял өчен билгеләде, шуңа күрә алтынчы көндә Ул икмәкне ике көнгә җитәрлек итеп җибәрә. Җиденче көнне һәркайсыгыз үз торагында булсын, чыкмасын.

³⁰Шул рәвешле, җиденче көндә халык ял итте.

³¹Әлеге ризыкны Исраил халкы манна [12] дип атады. Ул ак, кориандр орлыгына охшаган булып, тәме белән баллы юка көлчәне хәтерләтә иде.

³²Муса әйтте: — Раббы менә болай боерды: «Бу ризыкны бер омер күләмендә киләчәк буыннар өчен саклап калыгыз. Шуны күреп, Мисырдан алып чыккан чакта, сезне чүлдә нәрсә белән ризыкландыруымны белерләр».

³³Муса Һарунга әйтте: — Чүлмәк ал да, шуңа бер омер манна салып, Раббы алдына куй, аны киләчәк буыннар өчен сакла.

³⁴Раббы Мусага ничек кушкан булса, Һарун шулай эшләде дә: маннаны ул Боерыклар сандыгы [13] алдына куйды.

³⁵Халык үзе урнашачак урынга — Кәнган җиренең чикләренә килеп җиткәнче, кырык ел дәвамында шушы манна белән тукланды.

³⁶(Бер омер — эфаның [14] уннан бер өлеше.)