Read Изге Язма, 2015 Чыгыш 32 Bible Online

Чыгыш 32 - Изге Язма, 2015 bible

Чыгыш 32

¹Инде күп вакыт узып та, Мусаның һаман да таудан төшмәвен күргәч, кешеләр Һарун тирәсенә җыелдылар һәм аңа: — Әйдә, безгә аллалар яса, алар безнең алдан барсыннар. Безне Мисырдан алып чыккан Мусага нәрсә булганны белмибез, — диделәр.

²Һарун халыкка әйтте: — Хатыннарыгызга, угылларыгызга һәм кызларыгызга кидергән алтын алкаларны салдырып, миңа алып килегез.

³Шуннан соң бар халык, алтын алкаларын салып, Һарунга алып килде.

⁴Һарун халыктан алтынны алды, аны эретеп койды да кискеч ярдәмендә үгез бозау сынын ясады. Шулчак халык әйтте: — Әй Исраил токымы! Сине Мисыр җиреннән алып чыккан аллаң менә шушы!

⁵Һарун, моны күреп, бозау каршында мәзбәх төзеде һәм әйтте: — Иртәгә Раббы хөрмәтенә бәйрәм булыр.

⁶Икенче көнне халык, бик иртә торып, тулаем яндыру корбаннары һәм татулык корбаннары китерде; соңыннан барысы утырып ашап-эчте дә күңел ачарга кереште.

⁷Шулчак Раббы Мусага: — Тиз генә түбәнгә төш, Мисыр җиреннән алып чыккан халкың бозылды! — диде. —

⁸Минем әмерләремнән алар бик тиз тайпылдылар, үзләренә үгез бозау сынын коеп, шуңа табындылар һәм корбаннар китерделәр, һәм халык әйтте: «Әй Исраил токымы! Сине Мисыр җиреннән алып чыккан аллаң менә шушы!»

⁹Раббы Мусага янә әйтте: — Күрәм ки, бу халык үзсүзле.

¹⁰Хәзергә син Мине калдырып тор. Ачу-ярсуымнан Мин аларны кырып бетерәм, ә соңыннан синнән бөек халык булдырам.

¹¹Әмма Муса Раббыдан, үз Алласыннан ялварып сорады: — Әй Раббы, Үзеңнең бөек көчең, кодрәтле кулың белән Мисыр җиреннән алып чыккан халкыңа ник шулай ачулысың?

¹²Нишләп әле Син мисырлыларга: «Раббы Үз халкын усал ният белән — тауларда һәлак итеп, җир йөзеннән юкка чыгарыр өчен, Мисырдан алып киткән икән», — дип әйтергә юл куясың?! Ярсуыңны чәчмә, үзгәрт карарыңны, Үз халкыңа афәт белән янама!

¹³Колларың Ибраһим, Исхак һәм Исраилне исеңә төшер — аларга Син Үз Затыңнан: «Нәселегезне күктәге йолдызлар санынча ишәйтермен. Вәгъдә иткән шушы җирләрнең бөтенесен нәсел варисларыгызга мәңгелек биләмә итеп бирермен», — дип ант иттең.

¹⁴Шуннан Раббы Үзенең карарын үзгәртте, һәм халыкка кылынасы афәт булмый калды.

¹⁵Ә Муса исә, боерыклар язылган әлеге ике таш тактаны алып, таудан төште. Бу ташларның ике ягына да боерыклар язылган иде.

¹⁶Бу таш такталарны Аллаһы Үзе ясап, әлеге боерыкларны Үзе уеп язган иде.

¹⁷Кешеләрнең кычкырышкан тавышын ишетеп, Ешуа Мусага әйтте: — Тавышларга караганда, станда сугыш бара!

¹⁸— Бу тавыш — җиңүчеләрнең дә, җиңелгәннәрнең дә тавышы түгел, — дип җавап кайтарды Муса. — Җырлаган тавышлар ишетәм мин!

¹⁹Станга якынлашкач, Муса үгез бозау сынын һәм биеп йөрүче халыкны күрде. Шунда Муса, ачуыннан ярсып, тау итәгендә такталарын җиргә атып бәрде, һәм алар чәлпәрәмә килеп ватылды.

²⁰Аннары Муса алар ясаган үгез бозау сынын алды да утка салды һәм алтынны, көл хәленә китереп, суга сибеп җибәрде, шуннан соң Исраил халкын шул суны эчәргә мәҗбүр итте.

²¹Муса Һаруннан: — Бу халык сиңа нәрсә эшләде? Ник син аларны авыр гөнаһка батырдың? — дип сорады.

²²— Ачуланма, хуҗам, — дип җавап бирде Һарун. — Бу халыкның начарлык эшләргә һәрвакыт әзер торуын син беләсең бит.

²³Алар миңа әйттеләр: «Безгә аллалар яса, алар безнең алдан барсыннар. Безне Мисырдан алып чыккан Мусага нәрсә булганны белмибез».

²⁴Һәм мин аларга: «Кемнәрнең алтын бизәнү әйберләре бар — салыгыз», — дидем. Алар миңа үзләренең алтыннарын бирделәр, һәм мин аларны утка ташладым, ә ут эченнән менә шушы үгез бозау килеп чыкты.

²⁵Муса күрде ки, Һарун кул астында исраилиләр тыеп булмас дәрәҗәдә йөгәнсезләнгән, дошманнарын сөендереп, тәмам мәсхәрәгә калган.

²⁶Муса стан капкасы алдына басты да әйтте: — Кем Раббы артыннан барырга тели, шулар минем янга килсен! Барча левиләр Муса янына җыелдылар.

²⁷Муса аларга әйтте: — Исраилнең Раббы Алласы болай ди: «Һәркайсыгыз кылычын ассын да станның бер очыннан икенче очына узсын һәм үзенең туганын, дустын, якынын үтерсен».

²⁸Левиләр Мусаның боерыгын үтәделәр, һәм шул көнне өч мең чамасы кеше һәлак булды.

²⁹Аннары Муса әйтте: — Бүген сез угылларыгызның һәм туганнарыгызның гомере бәрабәренә үзегезне Раббыга багышладыгыз, шуңа күрә Ул сезгә Үзенең фатихасын күндерде.

³⁰Икенче көнне иртән Муса халыкка әйтте: — Гөнаһыгыз зур сезнең! Әмма мин хәзер Раббы янына менәм, бәлки, гөнаһларыгызны кичерүен үтенә алырмын!

³¹Муса, Раббы янына әйләнеп кайтып, әйтте Аңа: — Әйе, бу халык зур гөнаһ эшләде. Алар үзләренә алтыннан алла ясадылар.

³²Хәзер Син аларның бу гөнаһын кичерсәң иде! Әгәр кичермисең икән, Үзең язган китаптан [36] исемемне сызып ташла.

³³Раббы Мусага: — Китабымнан Мин Үземә каршы гөнаһ эшләүчеләрнең исемнәрен сызам.

³⁴Хәзер исә юлга кузгал һәм Мин әйткән урынга халыкны ияртеп кит, ә Минем фәрештәм алдыңнан барыр. Вакыты җиткәч, кылган гөнаһлары өчен Мин аларга җәза бирермен, — дип җавап кайтарды.

³⁵(Халык ясаган үгез бозау сыны өчен, ягъни Һарун эшләп биргән сын өчен, Раббы исраилиләргә җәза җибәрде.)