Read Изге Язма, 2015 Чыгыш 33 Bible Online

Чыгыш 33 - Изге Язма, 2015 bible

Чыгыш 33

¹Шуннан соң Раббы Мусага: — Үзең дә, Мисырдан алып чыккан халкың да моннан китегез. Ибраһим, Исхак һәм Ягъкубка ант итеп, Мин «сезнең нәселегезгә бирермен» дигән җирләргә китегез, — диде. —

²Сезнең алдыгыздан Мин фәрештә җибәрермен һәм кәнганиләрне, амориләрне, хиттиләрне, фәризиләрне, хиввиләрне, явүсиләрне куып чыгарырмын.

³Сөт вә бал агып торган җиргә китегез, әмма Мин сезнең белән бармаячакмын: сез — үҗәт халык, әгәр Мин сезнең белән барам икән, юлда сезне һәлак итүем ихтимал.

⁴Начар хәбәрне ишетеп, бар халык кайгыга төште, беркем үзенең бизәнү әйберләрен такмады,

⁵чөнки Раббы Мусага, исраилиләргә болай дип әйт, дигән: «Сез — үҗәт халык. Әгәр сезнең белән бергә бераз гына барсам да, сезне кырып бетерүем ихтимал. Барлык бизәнү әйберләрегезне салыгыз, сезнең белән нәрсә эшләргә кирәклеген Үзем карармын».

⁶Шуның өчен Исраил халкы Хореб тавында үзенең бизәнү әйберләрен салды һәм башкача инде кимәде.

⁷Шул арада Муса, станнан арырак китеп, бер чатыр корды. Ул аны Очрашу чатыры дип атады. Раббыдан нәрсә булса да сорарга теләүче һәр кеше станнан читтә корылган әлеге чатырга килә алды.

⁸Муса чатырга таба юнәлсә, бар кеше, үз чатырларының алдына басып, Мусаның чатыр эченә кереп киткәнен карап кала иде.

⁹Муса керүгә, чатыр алдына болыт баганасы төшеп туктый, һәм Раббы Муса белән сөйләшә иде.

¹⁰Чатыр алдында болыт баганасын күрүгә, үз чатырлары янында басып торган кешеләр йөзтүбән җиргә каплана иде.

¹¹Раббы, йөзгә-йөз карап, Муса белән дустанә сөйләшә, шуннан соң Муса станга кире кайта, ә аның яшь ярдәмчесе — Нун углы Ешуа — шул чатырда кала иде.

¹²Муса Раббыга әйтте: — Син миңа: «Бу халыкны җитәкләп барырсың», — дидең, әмма минем белән кемне җибәрәсеңне әйтмәдең. Син миңа: «Исемеңне хәтердә тотам, Минем күз алдымда син илтифат казандың», — дидең.

¹³Әгәр чыннан да шулай икән, Сине танып белер һәм күз алдыңда тагын да илтифат казаныр өчен, миңа Үзеңнең юлларыңны күрсәт. Һәм шуны да онытма: бу кешеләр — Синең халкың!

¹⁴— Сезнең белән барырмын Мин, — диде Раббы, — һәм сиңа тынычлык бирермен.

¹⁵Шулчак Муса Раббыга әйтте: — Әгәр Син безнең белән бармыйсың икән, безне бу урыннан җибәрмә.

¹⁶Безнең белән бармасаң, мин дә, халкың да Синең күз алдыңда илтифат казанганыбызны кайдан белербез? Мин һәм Синең халкың җирдәге башка барлык халыклардан нәрсәсе белән аерылып торыр соң?!

¹⁷Раббы Мусага: — Син нәрсә сорасаң, Мин шуны эшләрмен, чөнки күз алдымда син илтифат казандың, һәм Мин исемеңне хәтердә тотам, — диде.

¹⁸Шулчак Муса Раббыга әйтте: — Зинһар өчен, миңа Үзеңнең шөһрәтеңне күрсәт.

¹⁹Раббы җавап кайтарды: «Синең алдыңда Мин Үземнең бар шөһрәтемне [37] күрсәтермен; Үземнең „Раббы“ дигән исемемне игълан итәрмен. Кемгә теләсәм, шуңа шәфкать күрсәтермен; кемне кызганырга теләсәм, шуны кызганырмын.

²⁰Әмма Минем йөземне күрә алмассың, чөнки Мине күргән кеше исән кала алмый».

²¹Раббы тагын әйтте: — Менә, Минем янымда бер урын бар. Син шушы урында — кыяда басып торырсың.

²²Минем шөһрәтем шул турыдан узганда, Мин сине кыя ярыгына яшерермен һәм, шөһрәтем узып киткәнче, сине Үз кулым белән каплап торырмын.

²³Соңыннан кулымны алырмын, һәм син Минем аркамны күрерсең, әмма йөземне күрә алмассың.