Read Изге Язма, 2015 Зәбур 106 Bible Online

Зәбур 106 - Изге Язма, 2015 bible

Зәбур 106

¹«Раббыга рәхмәтләр яудырыгыз, чөнки Ул игелекле, һәм Аның мәрхәмәте мәңгелек!» —

²дип әйтсен дошманнары кулыннан Раббы тартып алган, Ул коткарган җаннар,

³бөтен кыйтгалардан — көн чыгышы, көн батышы, төн ягы вә көн ягыннан Аның кулы белән җыеп алынганнар.

⁴Сусыз чүлдә адашып йөргән, кеше яшәгән кала юлын тапмый интеккән иде берәүләр;

⁵ачыгу, сусаудан тилмереп беткәннәр, үлем чигенә җитә язганнар иде.

⁶Чарасыз калып, алар Раббыга эндәшкәннәр, һәм Раббы аларны бәладән коткарган —

⁷кала-шәһәргә барып җитсеннәр өчен, аларны туры юлга күндергән.

⁸Адәм угылларына күрсәткән мәрхәмәте, могҗизалары өчен рәхмәт укысын алар Раббыга!

⁹Чөнки сусаган җанның сусынын бетергән Ул, ач җанны нигъмәтләре белән туендырган.

¹⁰Дөм караңгыда утырган иде икенче берәүләр, тимер зынҗырга богауланган иде мескен бичаралар,

¹¹чөнки Аллаһы Тәгалә сүзләренә каршылык кылып, Аның киңәшләреннән баш тарткан иде алар.

¹²Ул аларны авыр хезмәт белән алҗыткан, һәм, егылып ятканда, аларга ярдәм кулы сузучы булмаган.

¹³Чарасыз калып, алар Раббыга эндәшкәннәр, һәм Раббы аларны бәладән коткарган —

¹⁴дөм караңгыдан чыгарган, тимер зынҗырларын өзеп аткан.

¹⁵Адәм угылларына күрсәткән мәрхәмәте, могҗизалары өчен рәхмәт укысын алар Раббыга!

¹⁶Чөнки Ул бакыр капкаларны җимергән, тимер бикләрне өзеп ташлаган.

¹⁷Акылсыз берәүләр үз гөнаһлары, бозык эшләре өчен җәфа чиккән иде.

¹⁸Һәр ризыктан җаннары бизгән, үлем якасына якынлашкан иде алар.

¹⁹Чарасыз калып, Раббыга эндәшкәннәр, һәм Раббы аларны бәладән коткарган —

²⁰сүзен күндереп савыктырган аларны, кабердән саклап калган.

²¹Адәм угылларына күрсәткән мәрхәмәте, могҗизалары өчен рәхмәт укысын алар Раббыга!

²²Аңа рәхмәт бүләкләре китерсеннәр, сөенә-сөенә эш-гамәлләрен игълан итсеннәр!

²³Беришләр, корабларга утырып, диңгез гизгән, су дәрьяларында хезмәт иткән иде.

²⁴Алар Раббының шунда ниләр кылганын, диңгез чоңгылларында тудырган могҗизаларын күргәннәр:

²⁵Раббы боерыгы белән көчле җил-давыл купкан, биек-биек дулкыннар хәрәкәткә килгән,

²⁶кораблар күккә чөелгән, тирән чоңгылларга төшкән — диңгезчеләрнең афәттән җаннары кысылган.

²⁷Алар ава-түнә, сәрхуштәй чайкалып йөргән, белгән һөнәрләре файда китермәгән.

²⁸Чарасыз калып, алар Раббыга эндәшкәннәр, һәм Раббы аларны бәладән коткарган —

²⁹җил-давылны тыйган, дулкыннар шавын тынлыкка әйләндергән.

³⁰Тынычлык иңгәч, диңгезчеләр шатлык кылган, һәм Раббы аларны теләгән җирләренә илтеп җиткезгән.

³¹Адәм угылларына күрсәткән мәрхәмәте, могҗизалары өчен рәхмәт укысын алар Раббыга!

³²Аны халык җыеннарында зурласыннар, өлкәннәр җыенында данлап сөйләсеннәр!

³³Раббы агым суларны — чүлгә, кизләү-чишмәләрне коры җиргә әверелдерә.

³⁴Явызларның эшләренә карап, аларның уңдырышлы җирләрен тозлы туфракка әйләндерә.

³⁵Чүлне Ул — мул сулы күлгә, сусыз даланы чишмәле җиргә әверелдерә.

³⁶Ач-юксылларны шунда урнаштыра, һәм тегеләр, яшәр өчен, шәһәр-калалар төзиләр,

³⁷иген игеп, йөзем бакчалары утырталар, кыр, бакчалардан мул уңыш җыялар.

³⁸Раббы аларга фатихасын күндереп, алар үрчиләр, ишәяләр; мал-туарлары да кимеми.

³⁹ 39-40 Түрә-аксөякләрне Раббы хурлыкка төшерә, юлсыз чүлдә адашып йөрергә дучар итә, җәбер-золымнан, бәла вә кайгыдан иза чиктерә, саннарын киметә.

⁴¹Ә фәкыйрь-юксылларга хәерчелектән чыгарга булыша, гаиләләрен сарык көтүедәй ишәйтә.

⁴²Моны күргән саф йөрәкле җаннар куанырлар, ә явызларның авызы ябылыр.

⁴³Акылы бар кеше моны күз уңында тотсын, Раббының мәрхәмәте чиксез икәнен аңласын!