Read Изге Язма, 2015 Зәбур 118 Bible Online

Зәбур 118 - Изге Язма, 2015 bible

Зәбур 118

¹Бәхетледер кеше, гөнаһ юлына аяк басмаса, Раббы канунын үтәсә;

²бәхетледер, Аның күрсәтмәләрен тотса, бөтен күңелен биреп Аны эзләсә!

³Андыйлар язык эш кылмыйлар, бары Аның хак юлын сайлыйлар.

⁴Син безгә Үзеңнең әмер-боерыкларыңны нык сакларга куштың.

⁵И-и, йөрер юлларым Синең кагыйдәләреңә туры килсә икән!

⁶Боерыкларыңны күз уңында тотсам, һичкайчан мин рисвай булмам.

⁷Синең хак карарларыңны өйрәнеп, саф йөрәгемнән Сиңа рәхмәтләр укырмын,

⁸кагыйдәләреңне үтәрмен. Ахыргача ташламасаң иде мине, и Раббым!

⁹Яшь кешегә үз юлын ничек саф тотарга? — Бары Синең сүзләреңне тыңлап!

¹⁰Бөтен йөрәгем белән Сине эзлим; боерыкларыңнан читкә тайпылдырма мине.

¹¹Синең алда гөнаһлы булмас өчен, сүзләреңне күңелем түренә салып куйдым.

¹²И Раббым, мактау-шөкерләр яусын Сиңа! Өйрәт мине кануның кагыйдәләренә!

¹³Синең авыздан чыккан карарларны дөньяга мин үз авызымнан игълан итәмен.

¹⁴Синең күрсәтмәләрне үтәп, хәзинә тапкандай, ләззәт-сөенечләр кичерәмен.

¹⁵Синең әмерләрең турында гел уйланам, хак юлыңны күздән төшермим.

¹⁶Биргән кагыйдәләреңнән үземә хозурлык табам, Син әйткән сүзләрне хәтеремдә саклыйм.

¹⁷Синең сүзең буенча яшәсен дисәң, мин колыңа мәрхәмәтеңне күрсәт!

¹⁸Ач минем күзләремне: кануныңдагы могҗизаларны күримче!

¹⁹Җир йөзендәге бер мосафир мин, яшермә миннән боерыкларыңны!

²⁰Карар-хөкемнәреңне көне-төне көтеп, җаным алҗып беткән иде инде.

²¹Боерыкларыңнан читкә тайпылганнарга — ләгыйнь тәкәббер бәндәләргә — авызлык кидердең Син.

²²Хурлык-мәсхәрәдән читләштер мине, чөнки Синең күрсәтмәләргә сыгынамын.

²³Менә, түрәләр миңа каршы хәйлә-мәкер коралар, мин исә, Синең колың, бары кагыйдәләрең турында уйланам.

²⁴Синең күрсәтмәләр миңа сөенеч китерә, алар минем киңәшче-мәслихәтчеләрем.

²⁵Гомерем кыл өстендә — вәгъдә биргәнчә, җанымны дәвала!

²⁶Юлларымны сөйләдем, һәм Син мине ишеттең. Инде мине кануның кагыйдәләренә өйрәт!

²⁷Әмерләреңнең асылына төшендер мине! Шулчак могҗизалы эшләрең хакында уйланырмын.

²⁸Гамь чигеп җаным хәлсезләнде. — Вәгъдә биргәнчә, ныгыт мине!

²⁹Юлның ялганын читләштер миннән, кануның илә миңа илтифатыңны күндер!

³⁰Минем сайлаган юлым — тугрылык юлы, Синең карар-хөкемнәреңне мин күз алдыма куйдым.

³¹Мин Синең күрсәтмәләргә береккәнмен. И Раббым, оятка калдырма мине!

³²Боерыкларың юлы белән йөгерәмен, чөнки йөрәгемне шулай Син көйләдең.

³³И Раббым, кагыйдәләрең кушкан юлдан йөрергә өйрәт мине, мин аны һәрдаим күз уңында тотармын.

³⁴Зирәк акыл бир миңа, һәм мин кануныңны үтәрмен, бөтен йөрәгем белән аны саклармын.

³⁵Мине боерыкларың сукмагына күндер — ихлас теләгем шулдыр.

³⁶Йөрәгемне күрсәтмәләреңә таба юнәлт, хәрәм малга ымсындырма мине.

³⁷Юк-бар нәрсәләргә күзләремне каратма, яшәтеп, хак юлыңнан атлат.

³⁸Мин колыңа биргән сүзеңне үтә, ул сүзең — Сине хөрмәт иткәннәргә.

³⁹Иң курыкканымнан — хур булудан сакла мине; шулай, Синең карар-хөкемнәрең яхшыдыр.

⁴⁰Менә, Синең әмерләргә сусыйм мин! Инде хаклыгың белән дәвала мине!

⁴¹И Раббым, мәрхәмәтеңне юлла да, вәгъдә биргәнчә, коткар мине!

⁴²Шулчак хурлаучыларыма җавапны әйтә белермен, чөнки мин Синең сүзеңә таянамын.

⁴³Хак сүзне минем авыздан тартып алма, минем бар өметем Синең карар-хөкемеңдәдер.

⁴⁴Кануныңны һәрдаим саклармын, гомер бакый хәтердә саклармын.

⁴⁵Әмерләреңне мин үз иттем, шуңа күрә ирек-хөрлектә йөримен.

⁴⁶Күрсәтмәләрең турында патшаларга сөйләрмен, һәм бернинди оялу хисе кичермәм.

⁴⁷Боерыкларыңны үтәүдән мин ләззәт табам, чөнки аларны мин бик хуп күрәм.

⁴⁸Хуп күреп, аларга таба кулымны сузам, кагыйдәләрең турында уйланам.

⁴⁹Мин колыңа әйткән сүзеңне хәтергә төшер, ул сүзең белән Син миндә өмет уяткан идең.

⁵⁰Кайгылы чагымда бер юаныч булды ул, сүзең җаныма дәва бирде.

⁵¹Тәкәбберләр мине нык мәсхәрәләде, әмма кануныңнан мин читкә тайпылмадым.

⁵²Борынгыдан килгән карарларыңны истә тоттым, шулардан үземә юаныч таптым, и Раббым!

⁵³Кануныңнан читкә тайпылган яман бәндәләрне күргәч, эчемдә ачу уты кабынып китә.

⁵⁴Горбәттә йөргәндә, кагыйдәләрең минем өчен җыр кебектер.

⁵⁵Төннәрен исемеңне кабатлыймын, и Раббым. Кануныңны һич тайпылмый үтәп киләм.

⁵⁶Бу минем гадәткә кергән, чөнки мин Синең әмер-боерыкларыңа таянам.

⁵⁷Син, Раббым, — миңа тигән өлештер, Синең сүздән чыкмаска вәгъдә иттем мин.

⁵⁸Бар күңелемне биреп йөз нурыңны эзләдем. Вәгъдә биргәнчә, кызган мине!

⁵⁹Йөргән юлларымны уйлап, адымымны күрсәтмәләрең тарафына юнәлттем.

⁶⁰Боерыкларыңны үтәргә ашыктым, тоткарлык итмәдем.

⁶¹Яманнар миңа һәрьяклап тозак кордылар, ләкин мин Синең кануныңны онытмадым.

⁶²Төн уртасында торып та мин Сиңа гадел карарларың өчен рәхмәтләремне укыйм.

⁶³Әмерләреңне үтәгән, Синнән курыккан һәм Сине хөрмәт иткән бар кеше — минем дустымдыр.

⁶⁴Мәрхәмәт-шәфкатең белән бөтен җир йөзе тулы. И Раббым, Үз кагыйдәләреңә өйрәт мине!

⁶⁵И Раббым, биргән вәгъдәң буенча мин колыңа Син күп игелекләр эшләдең.

⁶⁶Үткен зиһен, белем бир миңа, чөнки мин Синең боерыкларыңа инанам.

⁶⁷Синнән сабак алмас борын адашып йөрдем, инде хәзер Синең сүзне саклап тотамын.

⁶⁸И Раббым, Син — игелек иясе, яхшылык кылучыдыр! Кагыйдәләреңне өйрәт миңа!

⁶⁹Тәкәббер бәндәләр миңа яла ягалар, мин исә ихластан бары Синең боерыкларны үтимен.

⁷⁰Аларның йөрәген май баскан, мин исә бары Синең кануныңнан ләззәт табам.

⁷¹Сабак алуым яхшыга булды: кануның кагыйдәләрен өйрәнергә этәрде мине.

⁷²Синең авыздан чыккан Кануның сүзе меңләгән алтын-көмештән дә кадерлерәк миңа.

⁷³Мине Синең куллар бар итте, кыяфәт бирде. Боерыкларыңа төшенер өчен акыл иңдер миңа!

⁷⁴Мин Синең сүзеңә өмет баглап яшим; Раббыдан куркып, Аны хөрмәт итүчеләр, моны күреп, куанышырлар.

⁷⁵И Раббым! Беләм ки, карарларың хактыр Синең, миңа биргән сабак та тугрылык сыйфатыңа нигезләнгән.

⁷⁶Мин колыңа әйткән вәгъдәң буенча мәрхәмәтеңне күндер, юат мине!

⁷⁷Рәхим-шәфкатеңне күрсәт, һәм мин яшәрмен, чөнки кануныңны үтәүдән ләззәт табам.

⁷⁸Мине гаепсезгә рәнҗеткән тәкәбберләр хурлыкка калсын, минем уйларымда исә Синең әмерләрең булыр.

⁷⁹Синең күрсәтмәләрне белүчеләр, Синнән куркучы һәм Сине хөрмәт итүчеләр миңа килсеннәр!

⁸⁰Ким-хур калмас өчен, кагыйдәләрең каршында минем йөрәгем гөнаһсыз вә саф булсын!

⁸¹Коткаруыңны көтеп җаным өзгәләнә; өметем бары Синең сүзеңә баглыдыр.

⁸²«Кайчан миңа юану китерәсең?» — дип, вәгъдәңнең үтәлүен көтә-көтә, инде күзләремнең нуры сүнде.

⁸³Ысланып беткән, корып кипкән шәраб турсыгы кебек булдым, шул хәлдә дә кагыйдәләреңне онытмадым.

⁸⁴Мин колыңа тагын күпме көтәргә? Эзәрлекләүчеләремне кайчан хөкем итәчәксең?

⁸⁵Тәкәбберләр миңа чокыр казыганнар, алар Синең кануныңа буйсынмыйлар.

⁸⁶Синең бар боерыкларың ышанычлыдыр. Мине нахакка эзәрлеклиләр, миңа ярдәм ит!

⁸⁷Җир йөзеннән мине чак кына олактырмадылар, ләкин мин Синең әмерләрдән ваз кичмәдем.

⁸⁸Мәрхәмәтеңне күндереп, җанымны сакла, һәм мин авызыңнан төшкән күрсәтмәләрне истән чыгармам.

⁸⁹И Раббым, Синең сүзең күкләрдә мәңге хакимлек итәдер.

⁹⁰Тугрылыгың буыннан-буыннарга дәвам итә. Җирне Син, бар кылып, үз урынына урнаштырдың, һәм ул шунда тора бирә.

⁹¹Бар нәрсә Синең карарларыңа нигезләнеп саклана килә, бар нәрсә Сиңа хезмәт итә.

⁹²Әгәр кануныңда минем күңелем сөенеч тапмаган булса, кимсетүләрдән һәлакәткә юлыгыр идем.

⁹³Әмерләреңне мәңге онытасым юк, чөнки шулар аша Син мине яшәтәсең.

⁹⁴Мин — Синеке, коткара күр мине, чөнки Синең әмерләреңә сыгынамын.

⁹⁵Яман бәндәләр мине сагалап торалар, харап итәргә форсат эзлиләр, мин исә әмерләрең турында уйланам.

⁹⁶Мин күрдем: һәр камиллекнең чиге бар, бары тик Синең боерыкларың гына чиксез-киңдер.

⁹⁷И Раббым, кануның бик тә хуштыр миңа! Көннәр буе уйланам мин аның турында.

⁹⁸Боерыкларың һәрчак янәшәмдә, алар мине дошманнарымнан зирәгрәк итә.

⁹⁹Зиһенем бар остазларымныкыннан да үткенрәк, чөнки күрсәтмәләрең хакында гел уйланып йөрим.

¹⁰⁰Әмерләреңне үтәгәнгә, аңлау сәләтем өлкәннәрне дә уздыра.

¹⁰¹Сүзеңә тугры булып калыр өчен, явызлык юлына адым ясаудан тыелдым.

¹⁰²Карарларыңнан читкә тайпылмадым, чөнки мине Син Үзең өйрәттең.

¹⁰³Сүзләрең тамагым өчен никадәр тәмле! Авызымда алар балдан да татлырак.

¹⁰⁴Әмерләреңнән мин акыл җыям, шуңа күрә ялган юлдагыларга нәфрәтем зур.

¹⁰⁵Синең сүзең — аякларым өчен шәм-чырагтыр, сукмагымны яктырткан нурдыр.

¹⁰⁶Хак карарларыңны саклап тотарга дип, мин антлар бирдем һәм аларны бозмаячакмын.

¹⁰⁷И Раббым, башымнан кичте күп кимсенүләр; вәгъдәңне биргәнчә, җанымны сакла!

¹⁰⁸И Раббым, авызымнан чыккан сүз корбаннарын хуп күреп, миңа хөкем-карарларыңны өйрәт!

¹⁰⁹Гел куркыныч астында яшәсәм дә, Синең кануныңны онытмыйм.

¹¹⁰Яман бәндәләр миңа тозак кордылар, ләкин мин Синең әмерләреңнән читкә тайпылмадым.

¹¹¹Күрсәтмәләреңне үземә мәңгелек милек итеп алдым, чөнки алар — күңелем куанычыдыр.

¹¹²Кагыйдәләреңне ахыргача, гомер бакый үтәргә дип, күңелемне беркетеп куйдым.

¹¹³Мин Синең кануныңны хуп күреп яратам, монафикъларга исә нәфрәт белән карыйм.

¹¹⁴Син — минем сыену урыным, калканым; мин бары Синең сүзгә инанамын.

¹¹⁵Әй явыз җаннар, миннән ерак торыгыз, мин Аллам боерыкларын үтәргә телим.

¹¹⁶Вәгъдәңне үтәп, миңа таяныч бул — шулчак яшәрмен. Өметем буш булмасын, ким-хур итмә мине!

¹¹⁷Ярдәм ит — мин котылырмын һәм кагыйдәләреңне күз уңында тотармын.

¹¹⁸Кануның кагыйдәләрен бозучыларны Син читкә кагасың, корган хәйләләре буш нәрсәдер.

¹¹⁹Җир йөзендәге яман бәндәләрне Син чүп сыман чыгарып ташлыйсың, шуңа күрә мин күрсәтмәләреңне үз итәм.

¹²⁰Синнән куркып, минем бөтен гәүдәм калтырый, хөкемнәрең мине шомга сала.

¹²¹Мин гаделлек вә тәкъвалык белән эш иттем — рәнҗетүчеләрем кулына калдырма мине!

¹²²Үзеңнең колыңа игелек кылырга вәгъдә бир, тәкәббер бәндәләр җәбереннән сакла!

¹²³Хак сүзеңнең үтәлүен, коткаруыңны көтә-көтә инде күзләрем талды.

¹²⁴Колың белән мәрхәмәтең кушканча мөгамәлә ит, кагыйдәләреңне аңлат!

¹²⁵Мин — Синең колыңдыр, акыл бир миңа, шулчак күрсәтмәләреңнең серенә төшенермен.

¹²⁶Әй Раббы! Хәрәкәт итәргә вакыт җитте: кешеләр кануныңны бозып ташладылар.

¹²⁷Ә мин Синең боерыкларыңны алтыннан, саф алтыннан ныграк яратам.

¹²⁸Әмерләрең кушкан туры юлдан атлыйм, ә ялган юлдагыларга нәфрәт белән карыйм.

¹²⁹Синең күрсәтмәләрең гаҗәептер, и Раббым; шуңа мин аларны күңелем түрендә саклыйм.

¹³⁰Сүзләрең-ачышларың яктылык тарата, садә җаннарга акыл бирә.

¹³¹Авыз ачып еш-еш сулап торамын — боерыкларыңа шулхәтле сусаганмын.

¹³²Миңа күз сал да исемеңне сөючеләр өчен әзерләгән шәфкатеңне күрсәт!

¹³³Мине бернинди бозыклык үзенә тартмасын өчен, адымнарымны әйткән сүзең карарынча юнәлт!

¹³⁴Әмерләреңне үтәр хәлгә килим — кеше золымыннан йолып ал мине!

¹³⁵Мин колыңа нурлы йөзең белән борыл, кагыйдәләр гыйльмеңнән миңа сабак бир!

¹³⁶Кануның таләпләрен кешеләр үтәмиләр, шуңа минем күзләремнән яшь коела.

¹³⁷И Раббым, Син — хаклык ияседер, хөкемнәрең дә гадел Синең!

¹³⁸Безгә биргән күрсәтмәләрең хак вә үтә ышанычлыдыр.

¹³⁹Дошманнарым Синең сүзне оныттылар, шуңа эчемдә ачу уты дөрләп яна.

¹⁴⁰Утка салып чистарткандай сафтыр сүзең, мин колың аны үз күреп яратам.

¹⁴¹Мескен бер хәкыйрь булсам да, әмерләреңне мин онытмадым.

¹⁴²Синең хаклыгың мәңгелек, кануның хакыйкатьтер.

¹⁴³Бәла-каза килеп, хәсрәт чигәм, бары Синең боерыкларда сөенеч табам.

¹⁴⁴Синең күрсәтмәләрең һәрчак хактыр; акыл бир миңа, һәм мин яшәрмен!

¹⁴⁵Бөтен йөрәгем белән Сине чакырам: Раббым, ишет мине, һәм мин кагыйдәләреңне үтәрмен!

¹⁴⁶Сиңа дәшәм: коткар мине, һәм мин күрсәтмәләреңне саклармын!

¹⁴⁷Көн туганчы ук Сиңа ялварам, биргән сүзеңә өмет итәм.

¹⁴⁸Төннәремне йокламый уздырам — Сине уйлап фикерләр йөртәм.

¹⁴⁹Мәрхәмәтең хакына авазымны ишет, и Раббым, гаделлегең хакына җанымны сакла!

¹⁵⁰Синең кануныңнан ерак торучылар, мәкер эзләп, миңа якынлашалар.

¹⁵¹Әмма Син, Раббым, янәшәмдә торасың, Синең боерыкларың хакыйкатьтер.

¹⁵²Күптәннән билгеле миңа шул нәрсә: күрсәтмәләрең Синең мәңгелек.

¹⁵³Кимсетелүемне күр дә коткар мине, чөнки Синең кануныңны мин онытмадым.

¹⁵⁴Аралаучы булып дәгъвамны хакласаң, вәгъдә биргәнчә, җанымны сакласаң иде!

¹⁵⁵Яман бәндәләр котылудан ерак тора, чөнки кагыйдәләреңне бар дип тә белми.

¹⁵⁶Рәхим-шәфкатең киң Синең, Раббы, — гаделлегең хакына сакла җанымны!

¹⁵⁷Күптер мине эзәрлекләүче дошманнар, әмма мин күрсәтмәләреңнән читкә тайпылмыйм.

¹⁵⁸Мөртәтләргә мин җирәнеп карыйм: алар Синең сүзне үтәмиләр.

¹⁵⁹Әмерләреңне ничек яратуымны күрче, Раббым, мәрхәмәтең хакына сакла җанымны!

¹⁶⁰Синең сүзләрең хакыйкатьтер, хак хөкем-карарларың мәңгелек.

¹⁶¹Түрә-хакимнәр мине бер гаепсезгә эзәрлеклиләр, әмма йөрәгем бары Синең сүздән генә калтырар.

¹⁶²Күп ганимәт тапкан кешедәй, мин сүзләреңне уйлап сөенәм.

¹⁶³Ялганны сөймим, җирәнгеч ул миңа, ә кануныңны үз итеп яратам.

¹⁶⁴Мин Сине хак карарларың өчен көненә җидешәр тапкыр догамда данлыйм.

¹⁶⁵Бөек иминлек Синең кануныңны сөючеләргә, алар өчен абыныр киртәләр булмас.

¹⁶⁶И Раббым, бәладән коткарырсың дип өмет итәм, боерыкларыңны үтәми калмыйм.

¹⁶⁷Җанымда күрсәтмәләреңне кадерләп саклыйм, аларны мин үз итеп яратам.

¹⁶⁸Әмер вә күрсәтмәләреңне хәтеремдә тотам, йөрер сукмаларым Синең күз алдында.

¹⁶⁹И Раббым, аһ-зарым Сиңа барып ирешсә иде! Хак сүзең буенча, акыл бир миңа!

¹⁷⁰И Раббым, үтенеч-догам хозурыңа барып җитсә иде! Вәгъдә биргәнчә, коткар мине!

¹⁷¹Авызымнан Сиңа мактау сүзләре түгелер, чөнки Син мине кагыйдәләреңә өйрәтәсең.

¹⁷²Синең сүзеңне телгә алып җырлармын, чөнки боерыкларың һәммәсе хактыр.

¹⁷³Синең кулың миңа ярдәмгә әзер торсын, чөнки әмерләрең буенча яшәүне сайладым мин.

¹⁷⁴И Раббым, бәладән коткаруыңны зарыгып көтәм; кануның минем өчен сөенеч чыганагыдыр.

¹⁷⁵Җаныма яшәргә һәм Сине данларга язсын, карарларың исә миңа терәк, таяныч булсын!

¹⁷⁶Мин, югалган сарык кебек, адашып калдым, колыңны эзләп тап, чөнки боерыкларыңны онытмадым мин.