Read Изге Язма, 2015 Зәбур 34 Bible Online

Зәбур 34 - Изге Язма, 2015 bible

Зәбур 34

¹Давытның мәдхиясе. [1] И Раббым, миңа дәгъва кылучылар белән Үзең дәгъвалаш! Миңа каршы көрәшүчеләр белән Үзең көрәш!

²Көбә вә калканыңны ал да миңа ярдәмгә ашык!

³Кылычыңны чыгар, сөңге вә айбалтаңны әзер тот, «Мин — синең Коткаручың!» диген!

⁴Җаныма каныгучылар рисвай булып оятка калсыннар, миңа каршы мәкер коручылар хурланып кире чигенсеннәр!

⁵Җил очырган кибәк сыман тузгысыннар, ә Раббының фәрештәсе артларыннан кусын!

⁶Караңгы вә тайгак булсын йөрер сукмаклары, ә Раббының фәрештәсе эзәрлекләсен үзләрен!

⁷Чөнки алар һичбер сәбәпсез яшерен ау кордылар, җанымны кыяр өчен, миңа чокыр казыдылар.

⁸Көтмәгәндә афәт килсен башларына, яшерен ауларына үзләре эләксен, чокырга төшеп, һәлакәтне шунда тапсын!

⁹Шулчак җаным Раббыдан разый булып куаныр, котылу биргәне өчен, бәхеткә төренер.

¹⁰Минем һәрбер сөягем: «И Раббым, Сиңа тиң тагын кем бар?! Бичара мазлумны Син көчленең кулыннан, фәкыйрь-юксылны талаучыдан коткарасың!» — дип әйтер.

¹¹Рәхимсезләр миңа каршы ялган шаһитлык итәләр, белмәгәннәрем турында сораулар биреп йөдәтәләр,

¹²яхшылыгыма каршы явызлык эшлиләр — җаным мескен бер ятим булып калды.

¹³Ә мин бит хаста чакларында, тупас тукымага төренеп, аларга исәнлек теләп уразалар тоттым (алдасам, догаларым кабул булмасын!),

¹⁴кардәш йә дус өчен кайгыргандай борчылып йөрдем, анасын югалткан угыл кебек, башым түбән салып хәсрәт кичердем.

¹⁵Әмма мин егылгач, алар җыйнаулашып көлделәр, бергә тупланып миңа каршы һөҗүм иттеләр.

¹⁶Денсезләр кебек миннән мыскыллап көлделәр, ачу белән тешләрен шыкырдаттылар.

¹⁷И Раббым, кайчангача читтән күзәтүче генә булырсың икән? Сакла мине шулар каныгуыннан, хәятемне шул арысланнардан йолып ал!

¹⁸Шулчак бөек җыенда Сиңа рәхмәтләр укырмын, күп санлы халкың арасында дан җырлармын!

¹⁹Тиктомалдан мине дошман күрүчеләр тантана ясап сөенмәсеннәр, бер-беренә күз кысышып йөрмәсеннәр!

²⁰Алар иминлекне яклап сүз әйтмәсләр, киресенчә, җирдә тыныч-имин яшәгәннәргә каршы хәйлә-мәкер корып көн күрерләр.

²¹Минем алда авызларын шәрран ачып: «Һа, үз күзебез белән күрдек нәрсә кылганыңны!» — диярләр.

²²Син барысын да күрдең, Раббым, — дәшми калма! И Раббым, миннән ераклашма!

²³Кузгал, уян, хак дәгъвамны яклап ярдәмгә кил, и Аллам минем, Хуҗа-Хакимем!

²⁴Хаклыгың белән акла мине, и Раббы Аллам! Минем өстән тантана итмәсәче алар!

²⁵«Әһә, безнеңчә булды!» диеп, эчтән куанып йөрмәсеннәр, «Аның башына җиттек!» димәсеннәр!

²⁶Оятка калсыннар, рисвай булсыннар авыр хәлемне күреп сөенүчеләр, үзләрен миннән өстен куючылар хурлыкка төшсеннәр!

²⁷Минем аклануны теләүчеләр исә шатлык вә куаныч татысыннар, һәрчак: «Колына иминлек теләгән Раббы бөектер!» — дисеннәр.

²⁸Ә мин Синең хаклыгыңны телемнән төшермәм, Сиңа мактау сүзләремне көн дә яудырырмын.