Read Изге Язма, 2015 Ишагыйя 30 Bible Online

Ишагыйя 30 - Изге Язма, 2015 bible

Ишагыйя 30

¹«Тыңлаусыз балаларыма — кайгы! — дип белдерә Раббы. — Минем ниятләрне түгел, ә бәлки үзләренекен тормышка ашыра алар. Минем рөхсәтемнән башка килешүләр төзи, шул рәвешле гөнаһ өстенә гөнаһ өсти.

²Минем белән киңәшмичә фиргавеннән яклау эзләргә, Мисыр күләгәсенә сыенырга Мисырга баралар.

³Ләкин фиргавеннең яклавы аларга — оят, Мисыр күләгәсенә сыену хурлык китерер.

⁴Гәрчә түрәләре инде Соганга, илчеләре Хәнескә [65] барып җитсә дә,

⁵аларның һәммәсе файдасыз шул халык аркасында рисвай булачак — аңардан, оят белән хурлыктан башка, ни булышлык, ни ярдәм тимәячәк».

⁶Нәгеб хайваннары турында әйтелгән пәйгамбәрлек сүзе: «Байлыкларын — ишәкләргә, хәзинәләрен дөя өркәчләренә төяп, Мисырга бүләккә алып баралар, бәла-каза вә куркыныч тулы, ана вә ата арысланнар, кара вә канатлы еланнар яши торган җирне кичәләр. Әмма Мисыр аларга булыша алмас,

⁷аның ярдәме заяга, файдасызга булыр. Шуңа күрә Мисырга Мин „Буйсындырылган Раһаб [66]“ дигән исем бирдем».

⁸Раббы әйтте миңа: «Киләчәк көннәрдә мәңгелек шаһәдәтнамә булсын өчен, хәзер инде бар, халык өчен боларны таш тактага теркәп куй, төргәкле китапка яз».

⁹Алар — фетнәчел халык, ялганчы угыллар, Раббы канунын тыңларга теләмәүче угыллар.

¹⁰Гаиптән хәбәр бирүчеләргә алар: «Инде Аллаһыдан иңгән күренешләрне сөйләүдән туктагыз», пәйгамбәрләргә: «Безгә дөреслекне сөйләүче вәхиләр кирәкми, җаныбызга рәхәт сүзләр генә әйтегез, ялган вәхиләр генә җиткерегез, — диләр. —

¹¹Барган юлыгыздан китегез, читкә тайпылыгыз, Исраилнең изге Алласы турында исебезгә төшермәгез», — диләр.

¹²Шуңа күрә Исраилнең изге Алласы болай ди: «Сез Минем сүзләрне кире кактыгыз, изү һәм ялганга өметләнеп, шуларга таяндыгыз.

¹³Шулай булгач, бу гөнаһ сезнең өчен биек дивардагы һаман киңәя барган ярык кебек булачак; кинәт кенә, бер мизгел эчендә ишелеп төшәчәк ул дивар.

¹⁴Чәлпәрәмә килеп уалган чүлмәк кыйпылчыгының берсе дә учактан — утлы күмер, буадан су чумырып алырга ярамаган кебек, ул дивар да шул хәлгә килеп җимереләчәк».

¹⁵Хуҗа-Раббы, Исраилнең изге Алласы болай дигән иде: «Кире кайтып тынычлыкта яшәсәгез, котылып калырсыз. Сезнең көчегез тыныч кына өметләнеп яшәүдә. Ләкин сез моны теләмәдегез.

¹⁶„Юк, атларга атланып качарбыз!“ — дидегез сез. Ярый соң, качарсыз да! „Җитез атларга атланып чабарбыз!“ — дидегез сез. Ярый, сезне эзәрлекләүчеләр дә бик җитез булачак!

¹⁷Бер кеше янаса, меңегез куркып качар, биш кеше янаса, барыгыз да чабарсыз. Ә исәннәр — тау башындагы колга, калкулыктагы байрак кебек ялгыз калыр».

¹⁸Хактыр, Раббы көтәр-көтәр дә сезне кызганыр, кузгалыр да рәхим-шәфкатен күрсәтер; чөнки Раббы — гаделлек Алласы, Аңа өметләнгән һәркем бәхетле!

¹⁹Сион тавында, Иерусалимдә яшәүче халык, сез бүтән еламассыз! Сезнең ярдәм сорап ялваруыгызны күреп, Ул миһербанлык кылыр, сезне ишетүгә җавабын бирер.

²⁰Гәрчә Хуҗа-Хаким сезгә кайгы икмәге ашатса да, газап суы эчерсә дә, Ул, Остазыгыз, инде сездән яшеренмәс — Аны үз күзегез белән күрерсез.

²¹Уңга яки сулга тайпылсагыз, артыгыздан «Менә юл, шуннан барыгыз!» дигәнне үз колагыгыз белән ишетерсез.

²²Шулвакыт көмеш йөгертелгән сыннарыгызны, алтын йөгертелгән потларыгызны мәсхәрә итәрсез, аларны нәҗес әйберләр кебек чыгарып ташлап: «Күз алдыннан югалыгыз!» — дип әйтерсез.

²³Кырга чәчкән орлыгыгызга Раббы яңгырын яудырыр, җир китергән уңыш бик мул булыр. Шул чакта терлекләрегез иркен көтүлекләрдә утлап йөрер;

²⁴басу-кырларны эшкәртүче үгез-ишәкләрегез көрәк вә сәнәк белән җилгәрелгән чиста азык ашар.

²⁵Һәр биек тау башыннан, һәр калкулыктан чишмәләр, ташкын сулар агып торыр. Зур кырылыш вакытында, манаралар ауганда булыр бу хәл.

²⁶Ай яктысы — кояшныкы кебек, ә кояш яктысы, җиде көн яктысыдай, җиде мәртәбә яктырак булыр. Раббы, Үз халкының ярасын бәйләп, Үзе ясаган җәрәхәтләрне дәвалаган көнне булыр бу хәл.

²⁷Әнә, Раббы Үзе килә ерактан, ярсуыннан кайнап, куе төтен эчендә килә Ул, авызы ачу белән тулган, теле — өтеп ала торган ут кебектер.

²⁸Аның сулышы — ярларыннан чыккан ташкын сымандыр, сулары муенга кадәр җитә. Халыкларны Ул һәлакәт иләгеннән или, авызларына юлдан яздыра торган йөгән кидерә.

²⁹Ә сез изге бәйрәм төнендәге кебек җырлар җырларсыз; курайда уйнап, Раббы тавына, Исраилнең Кыясы янына килгән кешеләрнекедәй, йөрәгегез сөенеч белән тулыр.

³⁰Шул чагында Раббы Үзенең мәһабәт авазын ишеттерер, каты ачуы вә дәһшәтле уты белән, давыллары, коеп яуган яңгыр-бозлары белән Үз кулының көчен күрсәтер.

³¹ 31-32 Раббы тавышыннан Ашшур куркып калыр. Раббы аны таяк белән, шөлдерле барабан вә гөслә авазларына кушылып, Үзенең җәза таягы белән кыйнар. Шулай, Ашшурга каршы Ул кулын күтәрер — сугыш алып барыр.

³³Тофет [67] инде әллә кайчан әзер — патша өчен әзерләнгән ул. Әлеге ут чокыры тирән вә киң, утыны күп. Ялкынланып янган күкерт ташкыны сыман, Раббының сулышы аны дөрләтеп җибәрер.