Read Изге Язма, 2015 Ишагыйя 33 Bible Online

Ишагыйя 33 - Изге Язма, 2015 bible

Ишагыйя 33

¹Әй син, әлегә җимерелү белмәгән җимерүче, хыянәт татымаган хыянәтче, кайгы киләчәк сиңа! Син талаудан туктагач, үзеңне дә таларлар, хыянәтләреңне кылып бетергәч, үзеңне дә сатарлар.

²И Раббы, мәрхәмәтле бул безгә: без Сиңа өметләнеп торабыз; һәр иртәдә безнең яклаучыбыз бул, афәт килгәндә коткаручыбыз бул!

³Күкләрне күкрәткән дәһшәтле тавышыңнан халыклар кача башлар, Син урыныңнан кузгалуга, кавемнәр таралып бетәр,

⁴ә аларның тапкан малына кешеләр саранчадай ябырылыр, саранча өере кебек ташланыр.

⁵Раббы бар нәрсәдән өстен! Ул күкләрдә яши. Сионда Ул гадел хөкем вә дөреслек урнаштырды.

⁶Ул — тормышыгызның ышанычлы Сакчысы, Коткаручы, зирәклек вә белемнең мул Чыганагы. Сезнең хәзинәгез — Раббыдан курку һәм Аны хөрмәт итү.

⁷Ишетәсезме, хәтта батырлар [69] да урамнарда ярдәм сорап кычкыра; солых төзергә теләүчеләр әче күз яшьләре түгә.

⁸Олы юллар бушап калды, анда сәяхәтчеләр юк. Килешү бозылды, аның шаһитлары [70] кире кагылды; һичкемгә ихтирам күрсәтелми.

⁹Җир кайгыра, кибә; Ливан оятка калган, сулган, Шарон үзәне чүлгә охшап калган, Башан белән Кәрмилнең яфраклары коелган [71].

¹⁰«Хәзер Мин торып басам, — ди Раббы, — инде урынымнан кузгалам, югары күтәреләм.

¹¹Сез, халыклар, печән белән авырлы булып салам тудырасыз, сезнең сулышыгыз ут булып үзегезне үк ялмап алыр.

¹²Халыклар, янып бетеп, акташка калыр, кисеп ташланган чәнечкеле куак сыман көлгә әйләнер.

¹³Әй сез, ерактагылар, кылган эшләрем турында тыңлап торыгыз; якындагылар, Минем көчемне белегез!»

¹⁴Сионда гөнаһкярләрнең котлары алынды, имансызлар куркуга калды: «Дәһшәтле көйдергеч ут янында кайсыбыз яши ала?! Мәңгелек ялкын каршында кайсыбыз яши ала безнең?!»

¹⁵Хак юлда йөреп дөресен генә сөйләгән, кешеләрне җәберләмәгән һәм табыш артыннан кумаган, ришвәт алырга дип кулын сузмаган, канга сусаучыларның сүзләрен ишетмәс өчен колагын томалаган, явыз эшләрдән йөзен борган кеше генә яши аладыр!

¹⁶Ул кеше биектә яшәр, аның яшәү урыны кыядагы ныгытма булыр, аның ашар икмәге дә, эчәр суы да бетмәс.

¹⁷Синең күзләрең патшаның бөтен матурлыгын күрәчәк, карашың җәйрәп яткан җирләрне иңләп алачак.

¹⁸Син, элеккеге куркуларыңны искә төшереп: «Исәп-хисап алган теге кеше кайда хәзер?! Ясакны үлчәгән, манараларны санап йөргән адәм кайда?!» [72] — диячәксең.

¹⁹Аңлаешсыз, сәер телдә сөйләшкән бу усал халыкны син бүтән күрмәячәксең.

²⁰Бәйрәмнәребез каласы Сионга кара әле: күзләрең Иерусалимне, хәвеф-хәтәрдән саклаучы торакны, урыныннан кузгалмас чатырны күрер; аның казыклары һәрвакыт нык торыр, бавы да беркайчан өзелмәс.

²¹Хактыр, кодрәтле Раббы анда безнең өчен киң елгалы, ташкын сулы җир сыман булачак; анда ишкәкле бер генә көймә дә кермәячәк, бер генә зур кораб та үтә алмаячак.

²²Чөнки Раббы — безнең Хөкемчебез, канун чыгаручыбыз вә Патшабыз; безне Ул коткарачак!

²³Синең [73] бауларың бушаган, алар инде мачтаны тотып тора һәм җилкәнне киерә алмыйлар. Шунда без табышны бүлә башларбыз, хәтта аксаклар да талаучыларга кушылыр.

²⁴Җирле халыктан берсе дә инде «мин хастамын» дип әйтмәс, чөнки ул халыкның гөнаһлары кичерелер.