Read Изге Язма, 2015 Ишагыйя 40 Bible Online

Ишагыйя 40 - Изге Язма, 2015 bible

Ишагыйя 40

¹Аллагыз: «Юатыгыз Минем халкымны, юатыгыз! — ди. —

²Иерусалим белән ягымлы сөйләшегез, игълан итегез аңа: „Синең михнәтле тормышың тәмамланды, гаебең йолынды, барлык гөнаһларың өчен Раббыдан җәзасын икеләтә алдың“, — дип әйтегез».

³Бер-бер аваз ишетелә: «Раббыга чүлдә юл әзерләгез, Аллабызга далада туры юл салыгыз!

⁴Үзән җирләр күтәрелсен, таулар вә калку урыннар түбәнәйсен, бормалы юллар турылансын, сикәлтәләр тигезләнсен.

⁵Шул чагында Раббы шөһрәтенең балкышы күренәчәк; барлык җан ияләре аны бер үк вакытта күрәчәк. Әлеге сүзләр Раббы авызыннан килеп иреште».

⁶Ул аваз: «Игълан ит!» — дип әйтә. Мин исә: «Нәрсә игълан итим?» — дип сорадым. «Һәр җан иясе үлән сыман, аның бөтен күркәмлеге кыр чәчәге сыман.

⁷Раббы Үз сулышын өргәндә, үлән кибә, чәчәк шиңә; хактыр, кеше дә әнә шул үлән сыман.

⁸Үлән кибә, чәчәк шиңә, ә Аллабызның сүзе мәңге булачак», — диде аваз.

⁹Шатлыклы хәбәр җиткерүче Сион, биек тауга мен! Шатлыклы хәбәр җиткерүче Иерусалим, кычкырып игълан ит, курыкмыйча, каты итеп кычкыр! Яһүдә калаларына: «Менә сезнең Аллагыз!» — диген.

¹⁰Менә, Хуҗа-Раббы көч-куәте белән килә, Ул Үзенең кодрәте белән җитәкчелек итә. Аның бүләге Үзе белән, Аның алдыннан әҗере килә.

¹¹Ул, көтүче сыман, Үз көтүен көтәчәк; бәрәннәрен кулына күтәреп, күкрәк өстендә йөртәчәк, аналарын да ияртеп барачак.

¹²Суларны — учы белән, күкне карышлап кем үлчәгән?! Җир туфрагын кем үлчәү тәлинкәсенә сыйдырган?! Тауларны, калкулыкларны бизмәнгә кем салган?!

¹³Раббы Рухына кем төшенгән?! Аның киңәшчесе кем булган?

¹⁴Кемнән Ул киңәш сораган?! Кем Аңа нәсыйхәт биргән дә хак юлны өйрәткән?! Кем Аңа гыйлем биргән дә зирәклек юлын күрсәткән?!

¹⁵Хактыр, халыклар — чиләк төбендәге су тамчысы, үлчәү тәлинкәсендәге тузан бөртеге кебек. Утрауларны күтәрү Аңа — тузан бөртеген күтәрү белән бер!

¹⁶Корбан уты өчен Ливан урманнары да җитәрлек түгел, Аңа, тулаем яндыру корбаны китерү өчен, андагы хайваннар да аз.

¹⁷Аның алдында барлык халыклар берни тормый, Аның өчен алар юктан да юграк.

¹⁸Шулай итеп, Аллаһыны кем белән чагыштыра, нинди зат белән тиңләштерә аласыз?!

¹⁹Һөнәрче койган сын-пот беләнме?! Оста аны алтын белән йөгертә, аның өчен көмеш чылбырлар коя.

²⁰Андый бүләк китерә алмаган ярлы кеше исә череми торган агач сайлый, нык торырдай сын ясар өчен, уңган һөнәрче эзли.

²¹Сез әле белмисезме?! Ишеткәнегез юкмы?! Баштан ук әйтелмәдеме сезгә?! Җирнең нигезе ничек салынганны әле төшенмәдегезме?!

²²Югарыда Ул, күк гөмбәзендә утыра, ә җирдә яшәүчеләр Аның алдында чикерткә кебек. Күкләрне Ул юка тукыма сыман җәеп җибәрде, яшәр өчен, чатыр итеп корды.

²³Түрәләрне Ул юкка чыгара, җир хөкемдарларын буш нәрсәгә әйләндерә.

²⁴Туфракка утыртылуга, чәчелүгә, тамырлана башлауга, Раббы аларга өрсә, кибеп бетәләр һәм өермә уңаена салам кебек очып китәләр.

²⁵«Мине кем белән чагыштырырсыз?! Кем Минем белән тиңләшә ала?!» — ди изге Зат.

²⁶Күзегезне күкләргә күтәреп карагыз: аларны кем бар кылды соң? Йолдызларны санап күкләр киңлегенә чыгаручы, һәрберсен исеме белән атаучы — Раббы; Аның зур көче вә кодрәте белән аларның һәммәсе үз урынындадыр.

²⁷Ничек итеп син, әй Ягъкуб, син, әй Исраил: «Минем юлым Раббыга күренми, Аллам алдында минем эшем онытылган», — дип зарлана аласың?

²⁸Син белмисеңмени? Ишеткәнең юкмыни? Раббы — мәңгелек Аллаһы, җирнең бөтен тарафларын Бар кылучы. Ул арымый да, алҗымый да; Аның зирәклеге — акыл ирешмәслек.

²⁹Арыган бәндәгә Ул — көч, хәлдән тайганга ныклык бирә.

³⁰Яшьләр дә арып хәлдән тая, яшь егетләр дә абынып егыла,

³¹ә Раббыга өметләнгәннәр яңа көч ала: бөркет сыман канатларында күтәрелә, йөгерәләр алар — алҗымыйлар, баралар — арымыйлар.