Read Изге Язма, 2015 Ишагыйя 5 Bible Online

Ишагыйя 5 - Изге Язма, 2015 bible

Ишагыйя 5

¹Яраткан Дустыма аның турында һәм аның йөзем бакчасы турында җыр җырлыйм әле: бик тә уңдырышлы калкулыкта яраткан Дустымның йөзем бакчасы бар иде.

²Җирне казып, ташлардан чистарткан иде Ул аны, шунда иң әйбәт йөзем чыбыклары утырткан иде, уртага күзәтү манарасы да салып куйган, йөзем изәр өчен, ташны чокып, чокыр да ясаган иде, йөзем бакчасы әйбәт җимеш бирер дип көткән иде, тик җимеше әче булып чыкты.

³«Хәзер инде сез, Иерусалим вә Яһүдә халкы, Минем белән йөзем бакчам арасындагы эшне хәл итегез.

⁴Бакчам өчен тагын ниләр эшләргә кирәк иде соң?! Аның өчен Мин нәрсә эшләп җиткермәдем икән?! Ни өчен ул, җимеше яхшы булыр, дип өмет иткән чагымда, әче җимеш бирде икән?

⁵Хәзер Мин сезгә Үземнең йөзем бакчам белән ни-нәрсә эшләсемне әйтәм: Мин аның коймасын сүтәм — аны талап бетерәчәкләр, диварын җимерәм — аны таптап йөриячәкләр.

⁶Мин аны ташландык хәлгә китерәм: аның ботакларын да кисмәсләр, җирен дә йомшартмаслар, аны күгән куагы, чәнечкеле билчән басып китәр; болытларга Мин ул урында бер тамчы яңгыр яудырмаска кушармын».

⁷Күкләр Хуҗасы Раббының йөзем бакчасы — Исраил халкы ул, Яһүдә кешеләре — Аның яратып утырткан үсентеләре. Гаделлек урнашыр дип көткән иде Ул, тик кан кою килеп чыкты; дөреслек көткән иде, тик аһ-зар гына ишетте.

⁸Җирдә үзләре генә яшәгән сыман, бүтәннәргә урын калмаслык итеп, бер-бер артлы йортлар, кырлар сатып алган кешеләргә — кайгы!

⁹Күкләр Хуҗасы Раббының сүзләрен ишеттем мин: «Хак дөрестер, күп йортлар бушап калачак, зур вә матур йортларда яшәргә кеше булмаячак, — дип ант итте Ул. —

¹⁰Йөзем бакчасындагы ун кишәрлек җир [5] — фәкать бер бат [6] шәраб, бер хомер [7] чәчелгән орлык нибары бер эфа [8] уңыш бирәчәк».

¹¹Иртә таңнан исерткеч эчемлек эзләп йөргән һәм кичен, йокламыйча, төн җиткәнче шәраб эчеп кәефләнеп йөргән кешеләргә — кайгы!

¹²Алар үз мәҗлесләрендә гөслә, лира вә курай уйнатып, шөлдерле барабан кагып, шәраб эчеп күңел ачалар, ә Раббы эшләренә дикъкать итмиләр, Ул кылган гамәлләрне күрмиләр.

¹³Менә, акылсызлыгы өчен минем халкым сөрген китәчәк, аның аксөякләре ачтан үләчәк, гади халкы сусаудан җәфаланачак.

¹⁴Әнә, үлеләр дөньясы, тәмам киңәеп, авызын чамадан тыш зур итеп ачкан: Иерусалимнең аксөякләре дә, гади халкы да, кәеф-сафа сөрүчеләр дә — һәммәсе шунда убылып төшәчәк.

¹⁵Адәм баласы баш ияргә мәҗбүр булыр, һәркем басынкыланып калыр, тәкәббер күзләр җиргә төбәлер.

¹⁶Ә Күкләр Хуҗасы Раббы Үзенең гаделлеге белән югары күтәрелер, изге Аллаһы Үзенең изгелеген гадел хөкем аша күрсәтер.

¹⁷Бәрәннәр анда үз көтүлегендәге сыман йөрер, кәҗә бәтиләре хәрабәләр арасында утлар.

¹⁸Алдау арканнары белән — җинаятьне, арба каешлары белән гөнаһны сөйрәп китерүчеләргә — кайгы!

¹⁹Алар: «Ашыксын Ул, Үзенең эшен тизләтсен, шул чагында без ул эшләрне күрербез; Исраилнең изге Алласы Үз ниятен тизрәк тормышка ашырсын, шул чагында без инанырбыз!» — диләр.

²⁰Явызлыкны — яхшылык, ә яхшылыкны явызлык дип атаган, караңгылыкны — яктылык, ә яктылыкны караңгылык дип күргән, әчене — татлы, ә татлыны әче дип санаган кешеләргә — кайгы!

²¹Үзләрен зирәк дип, акыллы дип санаган кешеләргә — кайгы!

²²Шәраб эчәргә маһир булганнарга, исерткеч эчемлекләрне бергә кушарга оста булганнарга — кайгы!

²³Андыйлар, ришвәт алып, гаеплене аклыйлар, гаепсезне исә гадел хөкемнән мәхрүм итәләр.

²⁴Шуның өчен, ут телләре саламны ялмап алган, кипкән печәнне ялкын куырып алган кебек, аларның тамырлары корыячак, чәчәкләре, тузан сыман, җилгә очачак. Алар Күкләр Хуҗасы Раббының канунын кире кактылар, Исраилнең изге Алласы сүзен санга сукмадылар бит.

²⁵Әнә шулай Раббының Үз халкына ярсуы кабынды, һәм Ул, кулын күтәреп, аңа китереп сукты. Таулар селкенде, урамнарда мәетләр тизәк кебек аунап ятты. Ләкин алай да Раббының ярсуы басылмады, кулын күтәреп, Ул әле һаман яный.

²⁶Еракларда яшәүче халыкка Раббы билге бирәчәк, сызгырып, аны җир читеннән чакырачак — алар бик тиз вә тоткарлыксыз килеп җитәчәк.

²⁷Аларның берсе-бер арымый да, абынмый да, йокымсырамый һәм йоклап та китми; билендәге билбавы сүтелми, аяк киемендәге каешы өзелми.

²⁸Аларның уклары очланган, җәяләре киерелгән; атларының тояклары — чакматаш, арбаларының тәгәрмәчләре өермә сыман.

²⁹Аларның ырылдавы арысланныкы кебек — яшь арысландай үкерә алар; табышын эләктереп, үкерә-үкерә алып китәләр — һичкем коткара алмас аны.

³⁰Ул көнне алар, котырынган диңгез кебек үкереп, табышка ябырылачак; ил өстенә күз салган кеше фәкать караңгылык вә кайгы күрәчәк, һәм кара болытлар яктылыкны каплаячак.