Read Изге Язма, 2015 Иремия 10 Bible Online

Иремия 10 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 10

¹Әй Исраил халкы, Раббының сезгә әйткән сүзләрен тыңлагыз!

²Раббы болай ди: «Чит халыклар юлыннан бармагыз, күк галәмәтләреннән алар сыман курыкмагыз.

³Бу халыкларның йолалары буш нәрсәдер: алар урманнан бер агач кисеп алып кайталар да, оста аны балта белән юна,

⁴көмеш вә алтын белән бизи, аннары, аумасын дип, чүкеч-кадак белән беркетеп куя.

⁵Аларның потлары кыяр түтәлендәге карачкыга охшаш — сөйләшә белми; аларны күтәреп йөртергә кирәк, чөнки үзләре йөри алмый. Алардан курыкмагыз, чөнки алар яманлык кыла алмый, яхшылык кылырга да хәлләреннән килми».

⁶Йа Раббы, Сиңа тиң һичкем юк! Син бөексең, исемең олуг вә кодрәтле!

⁷Сине санламаган берәр зат бармы икән, и халыклар Патшасы?! Син ихтирамга лаек! Барча халыкларның акыл ияләре арасында һәм барча патшалыкларда Сиңа тиң булырдай һичкем юк!

⁸Ул халыклар мәгънәсез вә ахмак — агач потлардан киңәш сорыйлар.

⁹Чүкелгән көмешне — Таршиштан, алтынны Уфаздан кайтартып, потлар ясар өчен, балта осталары белән көмешчеләргә бирәләр; потлар өстендәге зәңгәр вә җете кызыл төстәге кием — осталар эше.

¹⁰Раббы — бердәнбер хак Аллаһы! Ул — тере Аллаһы вә мәңгелек Патша! Аның ачуыннан җирләр селкенә, ярсуына халыклар түзә алмый.

¹¹Халыкларга болай дип әйтегез: — Күк белән җирне бар кылмаган бу илаһлар җир йөзеннән, күкләр астыннан юкка чыгачак! [29]

¹²Раббы Үзенең кодрәте белән җирне бар итте, зирәклеге белән галәмне ныгытты, гакылы белән күкләрне түшәде.

¹³Ул аваз салуга, күкләр киңлегендә сулар шаулый башлый; җирнең читләреннән болытлар алып килә Ул, яшенле яңгырларын яудыра, Үзенең саклагычларыннан җилләр истерә.

¹⁴Аның алдында һәр кеше ахмак вә надан; көмешче, пот-сыннар коеп, үзен хур гына итә, чөнки ул ясаган әйберләр — ялган, һәм аларның җаны-тыны юк.

¹⁵Бернигә яраксыз, адашудан килеп чыккан бу нәрсәләр җәза көнендә юкка чыгачак.

¹⁶Ләкин Ягъкуб нәселенең Өлеше, Аллаһы, андый түгел: Ул — һәммә нәрсәне бар кылган Зат, һәм Исраил халкы — Аның биләмәсе; Аның исеме — Күкләр Хуҗасы Раббы!

¹⁷И-и камалышта яшәүче Иерусалим халкы! Булган бар нәрсәңне җыеп төйнә дә җиреңнән китәргә әзерлән!

¹⁸Раббы әйтә: «Шушы җирдә яшәүчеләрне Мин бу юлы куып чыгарамын, дошманнар тотып алсын өчен, алар башына бәла-каза җибәрәмен!» — ди.

¹⁹Кайгы миңа! Газапларым чиксездер, яраларым төзәлерлек түгел, ләкин мин үз-үземә: «Әйе, башыма хәсрәт төшкән икән, түзәргә тиешмен», — дидем.

²⁰Чатырым җимерелгән, баулары өзелгән; балаларым китеп югалды. Инде чатырымны кем корыр, кем аны тарттырып бәйләр?!

²¹Халыкның көтүчеләре мәгънәсез — Раббыдан киңәш сорамыйлар, шуңа күрә бер эшләре дә алга бармый, көтүдәге барлык маллары таралып беткән.

²²Ишетәсезме, бер хәбәр килә: төньяк тарафтан зур шау-шу күтәрелә! Яһүдә шәһәрләрен ташландык җиргә, чүл бүреләре сыена торган урынга әйләндермәкче дошман.

²³И Раббы, мин шуны беләм: кеше үз язмышын үзе сайлый алмый, кая таба барырга кирәклеге дә мәгълүм түгел аңа.

²⁴И Раббы, миңа биргән җәзаң гадел булсын, ачулы чагыңда мине җәзалама, юкса һәлак булырмын.

²⁵Сиңа сыгынмаган халыклар, исемеңне телгә алмаган кабиләләр өстенә түк ачуыңны, чөнки алар Ягъкуб нәселенең башын ашадылар, аны йоттылар, юк иттеләр, ил-йортларын вәйран хәлгә китерделәр.