Read Изге Язма, 2015 Иремия 17 Bible Online

Иремия 17 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 17

¹«Яһүдә халкының гөнаһы тимер кискеч белән чокып язылган, таш йөрәге өстенә вә мәзбәхләренең мөгезенә [35] алмаз очы белән уелган.

² 2-3 Хәтта аларның балалары да киң ябалдашлы агачлар төбендә, биек калкулыкларда вә ялан җирдәге тауларда корылган мәзбәхләрне, алиһә Аширә хөрмәтенә куелган баганаларны искә алалар. Бөтен ил белән кылган гөнаһларың өчен, Мин синең барча мал-мөлкәтеңне, хәзинәдәге байлыгыңны, корбан китерә торган барлык калку урыннарыңны дошман кулына тапшырам.

⁴Үзеңнең гаебең аркасында Мин биргән биләмәдән мәхрүм булырсың. Мин сине дошманнарыңа, үзең белмәгән илгә коллыкка озатам, чөнки син ачуымны кабыздың, һәм ул мәңге янып торыр!»

⁵Раббы болай ди: «Өметен адәм затына баглаган, кеше кодрәтенә ышанып, йөрәге Раббыдан читкә борылган бәндә — каргыш ияседер!

⁶Чүлдә үскән чәнечкеле куак кебек булыр ул: яхшылыкның килгәнен күрми калыр, даладагы корып кипкән урыннарда, тоз баскан, кеше яшәми торган җирдә көн күрер.

⁷Өметен Раббыга баглаган, Аңа инанган кеше — фатиха ияседер!

⁸Су буенда үскән, тамырларын елгага таба җәйгән агач кебек булыр ул: эссе көннәр аны куркытмас, яфраклары һәрчак яшел калыр; ел коры килгәндә дә борчылмас ул, җимеш бирүдән дә туктамас.

⁹Кеше йөрәге гаять хәйләкәр, аның төзәләсе юк! Кем аңлап бетергән аны?!

¹⁰Ә Мин, Раббы, һәр йөрәккә үтеп керәм, күңелләрне сынап карыйм — тоткан юлына вә кылган эшенә карап, һәркемгә әҗерен бирәм.

¹¹Байлыкны хәрәм юл белән тапкан кеше — үзе салмаган йомырка өстендә утырган көртлек кебек. Мондый адәм, гомер юлының яртысын узгач, байлыгыннан колак кагачак һәм, ахыр чиктә, ахмак булып калачак».

¹²Безнең изге йортыбыз булган урын — Раббының данлы тәхете — әзәлдән үк югары тора!

¹³И Раббы, Син — Исраилнең өмете! Синнән йөз чөергән һәркем оятка калачак. Сине инкяр иткәннәрнең исеме тузанга язылачак, чөнки алар Раббыны — тере су чыганагын ташладылар.

¹⁴Дәвала мине, Раббым, — сихәтләним! Коткар мине — котылыйм! Чөнки Син — минем мактанычым!

¹⁵Менә, берәүләр миңа: «Кайда соң Раббы сүзе?! Әйткәннәре тормышка ашсын инде!» — диләр.

¹⁶Мин Синең хезмәттәге көтүче булудан баш тартмадым [36] һәм афәт килер көнне көтмәдем. Авызымнан чыккан сүзләр Сиңа мәгълүм — алар Синең алда.

¹⁷Мине дәһшәткә салмасаң иде, афәт көнендә сыеныр урыным булсаң иде!

¹⁸Мине эзәрлекләүчеләр оятка калып, мине хурлыктан сакласаң иде; алар куркудан дер калтырап, мине шом-шөбһә әйләнеп узса иде; аларга афәт көне җибәрсәң, тулысынча тар-мар итсәң иде үзләрен!

¹⁹Раббы миңа болай диде: — Яһүдә патшалары кереп-чыгып йөри торган Халык капкасы янына барып бас, шулай ук Иерусалимнең башка капкалары алдына бар

²⁰һәм: «Яһүдә патшалары, Яһүдә халкы, шушы капкалардан кереп-чыгып йөрүче Иерусалим халкы, Раббы сүзен тыңлагыз! — диген. —

²¹Раббы болай ди: „Җаныгызны саклыйсыгыз килсә, шимбә көнне йөк ташымагыз һәм аны Иерусалим капкаларыннан алып кермәгез.

²²Шимбә көнне өйләрегездән йөк алып чыкмагыз, бернинди эш белән шөгыльләнмәгез — ул көнне изге дип белегез. Мин ата-бабаларыгызга шулай әмер иткән идем,

²³ләкин алар әйткәннәремә колак салмадылар, киреләнеп, Мине тыңламадылар, үгет-нәсыйхәтемне кабул итмәделәр.

²⁴Әгәр сез, Мин әйткәннәргә колак салып, — дип белдерә Раббы, — шимбә көнне шәһәр капкаларыннан йөк ташымасагыз, бу көнне изге дип санап, бернинди эш эшләмәсәгез,

²⁵шәһәр капкаларыннан, ат-арбаларга утырып, Давыт тәхетен биләүче патшалар үзләре дә, аларның затлы түрәләре дә, шулай ук Яһүдә халкы вә Иерусалим кешеләре дә һәрдаим кереп-чыгып йөрер, һәм бу шәһәр мәңге яшәр,

²⁶бирегә Яһүдә шәһәрләреннән, Иерусалимнең әйләнә-тирәсеннән, Беньямин җиреннән, тау итәге Шефеладан, таулы төбәктән, шулай ук Нәгеб чүленнән кешеләр агылыр, Раббы йортына тулаем яндыру корбаннары, икмәк корбаннары, хуш исле сумала-майлар, рәхмәт бүләкләре китерер.

²⁷Әгәр инде әйткәннәремне игътибарга алмасагыз, шимбә көнне изге итеп танымыйча, Иерусалим капкаларыннан йөк күтәреп керсәгез, шәһәр капкаларына ут төртермен, һәм шул сүнмәс ут Иерусалимнең барлык зиннәтле сарайларын яндырып бетерер!“»