Read Изге Язма, 2015 Иремия 22 Bible Online

Иремия 22 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 22

¹Раббы болай диде: — Яһүдә патшасы сараена барып, менә бу сүзләрне җиткер:

²«Давыт патша тәхетендә утыручы Яһүдә патшасы, Раббы сүзен тыңла! Синең белән бергә хезмәтчеләрең дә, халкың да — шушы капкалардан кереп-чыгып йөрүче бөтен кеше тыңласын!

³Раббы әйтә: „Гаделлек вә дөреслек белән эш итегез, җәбер күрүчене залим кулыннан йолып алыгыз, читтән килгән кешене, ятим вә толларны рәнҗетмәгез, газапламагыз, әлеге җирдә гаепсезләр канын түкмәгез.

⁴Әйткәннәремне төгәл үтәсәгез, киләчәктә дә бу сарайның капкаларыннан, ат-арбаларга утырып, Давыт тәхетен биләүче патшалар үзләре дә, аларның хезмәтчеләре вә халкы да һәрдаим кереп-чыгып йөрер.

⁵Ә инде әйткәннәремне үтәмисез икән, — дип белдерә Раббы, — Үз Затымнан ант итеп әйтәм: бу сарай хәрабәгә әйләнер!“»

⁶Яһүдә патшасының сарае турында Раббы болай ди: «Минем өчен син Гилыгад җире, Ливан тау башлары сыман матурсың; ләкин ант итеп әйтәм: Мин сине — чүлгә, ташландык шәһәргә әйләндерермен.

⁷Сиңа каршы баскынчылар әзерлим Мин — аларның һәммәсе коралланган, алар синең иң яхшы эрбет агачларыңны кисеп утка ыргытыр».

⁸Бу шәһәр яныннан күп халыклар үтеп йөрерләр һәм бер-берсеннән: «Бу бөек шәһәрне Раббы ни өчен шушы хәлгә төшерде икән?» — дип сорарлар.

⁹Аларга: «Бу шәһәрнең халкы, Үз Раббы Алласы белән төзегән килешүне бозып, чит илаһларга табына һәм хезмәт итә башлаган өчен», — дип җавап бирерләр.

¹⁰Үлгән кешене кызганып еламагыз сез, ә бәлки әсир төшкән бәндә өчен күз яшьләре түгегез, чөнки ул инде туган иленә әйләнеп кайтмас һәм аны бүтән күрмәс.

¹¹Атасы Йошиядән соң Яһүдә тәхетенә утырган, әмма сөргенгә куылган Шаллум [41] патша турында Раббы болай ди: — Ул инде монда әйләнеп кайтмас,

¹²сөрген киткән җирендә үлеп калыр һәм үз илен бүтән күрмәс.

¹³Раббы болай дип әйтә: «Үз йортын хәрәм юл белән салган, өске каттагы бүлмәләрен гаделсез юл белән төзегән, якыннарын бушка эшләткән, хезмәт хакын түләмәгән кешегә — кайгы!

¹⁴„Менә, үземә зур итеп сарай салам, өске каттагы бүлмәләрен иркен итеп ясыйм“, — дип әйткән, тәрәзәләр тишеп, сараен эрбет агачы белән тышлаган, кызыл буяуга буяган кешегә — кайгы!

¹⁵Эрбет агачын күпләп куллануың сине әйбәт патша итә дип уйлыйсыңмы?! Атаңны искә төшер: ул туйганчы ашады һәм эчте, әмма гаделлек вә дөреслек белән эш итте, шуңа күрә кайгы күрмәде;

¹⁶мазлумның [42], фәкыйрь-юксылның эшен гадел хөкем итте, шуңа күрә кайгы күрмәде. Раббыны танып белү әнә шул түгелме инде?! — ди Раббы. —

¹⁷Ләкин синең күзләрең дә, йөрәгең дә файда ягын гына карый, гаепсез кешенең канын түгү, җәберләү һәм талау турында уйлый».

¹⁸Шуңа күрә Яһүдә патшасы Йошия углы Яһоякыйм турында Раббы болай ди: «Ул үлгәч: „И минем ир туганым, и минем кыз туганым кебек якын күргән кешем!“ — дип күз яшьләре түкмәсләр, „И хуҗабыз! И галиҗәнаб!“ — дип еламаслар;

¹⁹аны үле ишәкне күмгәндәй күмәрләр: Иерусалим капкасыннан өстерәп алып чыгып, читкә атарлар!»

²⁰«Бар, Иерусалим халкы, Ливан тау башына менеп кычкыр, егълавың Башаннан яңгырасын, Әбаримнән аваз сал, чөнки барча сөяркәләрең юк булды.

²¹Имин яшәгән чагыңда, Мин сине, Иерусалим, кисәткән идем, ләкин син Миңа: „Тыңлап та тормыйм!“ — дидең. Яшь чагыңнан бирле үзеңне шулай тоттың, әйткәннәремә колак салмадың.

²²Синең барлык көтүчеләреңне җилләр алып китәр, сөяркәләрең әсирлеккә куылыр, шул чагында син барлык явыз эшләрең өчен оят вә хурлыкка калырсың.

²³Әй Ливанда яшәүче, әй эрбет агачында оя коручы, бала табучы хатын кебек газапланырсың син, авыртудан ыңгырашырсың!»

²⁴— Үз Затымнан ант итәм: Син, Яһүдә патшасы Яһоякыйм углы Яһояхин [43], уң кулымдагы мөһер йөзеге булсаң да, салып ташлар идем, — дип белдерә Раббы. —

²⁵Сиңа үлем теләүчеләр һәм үзең курыккан кешеләр кулына — Бабил патшасы Нәбухаднессарга вә килданиләргә тапшырам Мин сине.

²⁶Синең үзеңне һәм синең анаңны чит бер илгә сөрәм; сез анда тумагансыз, ләкин әҗәлегезне шунда табарсыз;

²⁷үзегез теләгән җиргә әйләнеп кайта алмассыз.

²⁸Яһояхин дигән бу кеше — чыгарып ыргытылган, ярык бер чүлмәкме?! Әллә ул кирәксез бер савытмы?! Ни өчен ул вә аның токымы чыгарып ыргытылган, үзләре белмәгән ят бер илгә олактырылган соң?

²⁹Әй җир [44], Раббы сүзен тыңла!

³⁰Раббы болай ди: «Бу кешене баласызлар исемлегенә языгыз, үз гомерендә бернигә ирешмәгән кеше итеп языгыз, чөнки аның нәселеннән беркем дә Давыт тәхетендә бүтән утыра һәм Яһүдәдә хакимлек итә алмас».