Read Изге Язма, 2015 Иремия 23 Bible Online

Иремия 23 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 23

¹— Көтүемдәге сарыкларны харап итүче һәм куып таратучы көтүчеләргә — кайгы! — дип белдерә Раббы.

²Шуңа күрә Раббы, Исраил Алласы, минем халкымны баккан көтүчеләргә болай ди: — Сез Минем көтүемне таратып бетердегез, сарыкларымны кудыгыз, аларны кайгыртмадыгыз; шушы явыз эшләрегез өчен сезне җәзага тартырмын, — дип белдерә Раббы. —

³Исән калган сарыкларымны Мин, Үзем куып җибәргән илләрдән җыеп алып, туган көтүлекләренә кире кайтарырмын, шунда алар үрчер һәм ишәер.

⁴Аларга көтүчеләр куярмын, ул көтүчеләр сарыкларымны карап багар. Сарыкларым инде бүтән куркып-өркеп йөрмәс, югалмас, — дип белдерә Раббы.

⁵«Менә, шундый көннәр җитәр, Давыт нәселеннән тәкъва бер үсенте үстерермен, — дип белдерә Раббы, — һәм ул акыл белән идарә итүче, җирдә гадел хөкем вә дөреслек урнаштыручы патша булыр.

⁶Ул патшалык иткән заманда, Яһүдәгә котылу килер, Исраил хәвеф-хәтәрсез яшәр, һәм аны „Раббы — безнең хакка дөреслек урнаштыручы!“ дип йөртерләр».

⁷Раббы болай ди: — Менә, шундый көннәр килер, ант иткәндә, кешеләр: «Исраил халкын Мисыр җиреннән алып чыккан Раббы Үзе шаһиттыр!» — дип әйтмичә,

⁸«Исраил токымын төньяк илдән һәм Үзе куып җибәргән барча җирләрдән алып чыккан Раббы Үзе шаһиттыр!» — дип ант итә башларлар; ул вакытта инде алар үз җирләрендә гомер кичерерләр.

⁹Пәйгамбәрләр турында. Минем йөрәгем өзгәләнә, сөякләрем дер-дер килә; Раббы әйткән изге сүзләрдән мин Аның каршында исерек сыман, шәраб егып салган кеше сыман.

¹⁰Шулай, бу җир зиначылар белән тулган, шуңа күрә ул каргалган һәм елый; даладагы көтүлекләр корып бетте; пәйгамбәрләрнең бар белгәне — явызлык, көчләрен гаделсезлек юлында кулланалар.

¹¹«Әйе, пәйгамбәрләр дә, руханилар да — денсез! Хәтта Үз Йортымда да явызлыкларын күрдем Мин аларның, — дип белдерә Раббы. —

¹²Шуның өчен барган юллары тайгак һәм караңгы булыр — аларны шул юлда төртеп җибәрерләр, һәм алар егылып калырлар, чөнки җәза бирәсе елымда Мин аларның башын бәлагә салырмын, — дип белдерә Раббы. —

¹³Самарея пәйгамбәрләренең акылга сыймаслык эшләрен күрдем Мин: Багал исеменнән пәйгамбәрлек итеп, халкым Исраилне алар юлдан яздырдылар.

¹⁴Ләкин Иерусалим пәйгамбәрләренең тагын да юньсезрәк эшләрен күрдем Мин: алар уйнашлык итәләр, ялган эчендә яшиләр һәм явызларга теләктәшлек күрсәтәләр, һичкем яманлык кылудан тайчанмый. Минем өчен алар барысы да Сәдүм кебек, Иерусалим халкы исә Гамура кебектер».

¹⁵Шуңа күрә Күкләр Хуҗасы Раббы пәйгамбәрләр хакында болай ди: «Мин аларга әрем ашатырмын, агулы су эчертермен, чөнки Иерусалим пәйгамбәрләреннән денсезлек бөтен җир буйлап таралды».

¹⁶Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: «Пәйгамбәрләр сүзен тыңламагыз — алар сезне юкка өметләндерә: Мин әйткәннәрне түгел, үзләренең хыялына килгәнне сөйли алар.

¹⁷Мине санга сукмаучыларга алар һаман: „Раббы сезгә иминлек вәгъдә итә!“ — диләр; үҗәт йөрәкләре кушканча эшләүчеләргә: „Сезгә һичнинди бәла килмәячәк!“ — дип әйтәләр.

¹⁸Әмма аларның кайсысы Раббы киңәшмәсендә булган?! Аның сүзен кем ишеткән дә кем күргән әле?! Кем Аны игътибар белән тыңлаган?!»

¹⁹Менә, Раббыдан ярсулы давыл килә, өермәләнеп күтәрелә — явызлар өстенә ябырылачак ул.

²⁰Күңелендәге ниятен гамәлгә ашырмый торып, Раббы Үзенең ачу-ярсуын тыймас. Алдагы көннәрдә сез моны аңларсыз.

²¹Раббы болай ди: «Бу пәйгамбәрләрне Мин җибәрмәдем, алар үзләре йөгереп килделәр; Мин аларга сөйләмәдем, алар үзләре пәйгамбәрлек иттеләр.

²²Әгәр ул пәйгамбәрләр Минем киңәшмәмдә булсалар, сүзләремне халкыма җиткерерләр, аларны явыз юлларыннан, явыз эшләреннән тыеп калырлар иде.

²³Мин бар тарафта — якында да, еракта да шул ук Алламын! — дип белдерә Раббы. —

²⁴Кем дә булса Мин күрмәстәй урында яшеренә аламыни?! — ди Раббы. — Күкне дә, җирне дә иңләп алмаганмы Мин?! Бу — Раббы сүзе».

²⁵— Минем исемнән ялган нәрсәләр сөйләүче пәйгамбәрләрнең сүзләрен ишеттем Мин. Алар: «Мин төш күрдем! Мин төш күрдем!» — диләр.

²⁶Кайчангача дәвам итәр бу? Ялган сүзләр, уйдырма хәбәрләр сөйләүче бу пәйгамбәрләрнең күңелендә нәрсә булырга мөмкин?!

²⁷Багал аркасында ата-бабалары Миннән бизгән кебек, бер-берсенә сөйләгән төшләре белән халкымны Миннән биздерергә тели алар.

²⁸Әгәр пәйгамбәр төш күрә икән, ул аны төш итеп сөйләсен, әгәр инде аңа Минем сүзем килеп ирешә икән, хак сүземне җиткерсен! — дип белдерә Раббы. — Кибәк белән орлыкның нинди уртак ягы бар?!

²⁹«Минем сүзем — ялкынга, кыя-ташларны җимерүче чүкечкә тиң!» — дип белдерә Раббы.

³⁰— Шулай итеп, «Бу — Раббы сүзе» дип ышандырган, ләкин ул сүзләрне бер-берсеннән урлаган пәйгамбәрләргә каршы Мин! — дип белдерә Раббы. —

³¹Әйе, телләренә ни килсә, шуны сөйләп, «Бу — Раббы сүзе!» дип әйтүче пәйгамбәрләргә каршы Мин! — дип белдерә Раббы. —

³²Ялган төшләр сөйләүче, үзләренең шул төшләре вә уйдырмалары белән халкымны юлдан яздыручы пәйгамбәрләргә каршы Мин! — дип белдерә Раббы. — Мин аларны җибәрмәдем, аларга моны эшләргә кушмадым. Алар бу халыкка бернинди файда китермиләр. Бу — Раббы сүзе.

³³Әй Иремия, Минем халкымнан берәр кеше, пәйгамбәр яки рухани синнән: «Раббы, вәхи иңдереп, безгә нәрсә йөкләмәкче икән?» — дип сораса, син, җавап итеп: «Раббы: „Сез үзегез Миңа йөк [45], Мин сезне чыгарып ыргытам!“ — дип белдерә», — дип әйт.

³⁴Әгәр дә пәйгамбәр, рухани яки халык арасыннан берәү: «Бу — Раббы иңдергән йөк!» — дип әйтсә, Мин ул кешене бөтен гаиләсе белән җәзага тартырмын.

³⁵Бер-берегез белән сөйләшкәндә, сез: «Раббы нәрсә дип җавап бирде?» яисә «Раббы нәрсә дип әйтте?» — дип сорарга тиешсез.

³⁶Ләкин беркайчан да «Раббының йөге» турында сүз кузгатмагыз, чөнки һәркемнең үз сүзе — үз йөгедер. Сез тере Аллаһының, Күкләр Хуҗасы Раббының — үз Аллагызның сүзләрен бозасыз.

³⁷Пәйгамбәрдән сез: «Раббы сиңа нәрсә дип җавап бирде?» яисә «Раббы нәрсә әйтте?» — дип сорарга тиешсез.

³⁸Әгәр сез «Раббы йөге» турында сүз кузгатсагыз, Мин әйтмәскә кушкан сүзләрне сөйләгән өчен,

³⁹Мин сезне бөтенләйгә онытырмын, сезнең үзегездән дә, сезгә һәм ата-бабаларыгызга биргән шушы шәһәрдән дә ваз кичәрмен.

⁴⁰Сезне мәңге онытылмаслык оят-хурлыкка, мәсхәрәгә дучар итәрмен!