Read Изге Язма, 2015 Иремия 31 Bible Online

Иремия 31 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 31

¹— Шул вакытта Мин — барлык Исраил ыругларының Алласы, ә алар Минем халкым булыр, — дип белдерә Раббы.

²Раббы болай ди: «Кылычтан исән калган халык чүлдә илтифатымны казаныр, һәм Исраилгә Мин тынычлык китерермен!»

³Раббы миңа ерактан күренеп: «Мин сине яратам, Исраил, һәм Минем мәхәббәтем мәңгелектер, шуңа күрә сиңа мәрхәмәт кылам, — диде. —

⁴Әй гыйффәтле кыз Исраил, Мин сине яңадан төзермен, һәм син төзек-бөтен булырсың, кулыңа янәдән шөлдерле барабаныңны алырсың һәм шатланып-дәртләнеп биючеләргә кушылырсың.

⁵Самарея тауларында янә йөзем бакчалары утыртырсың; аларны утырткан бакчачылар уңышны да үзләре җыяр.

⁶Шундый көн килеп җитәр: Эфраим тауларындагы сакчылар: „Әйдәгез, Сионга, үзебезнең Раббы Аллабыз янына меник!“ — дип кычкырыр».

⁷Раббы болай ди: «Ягъкуб токымын телгә алып, сөенеп-куанып җырлагыз, башкалар арасында беренче саналган халыкны данлагыз, мактау сүзләре яудырыгыз, „Йа Раббы, коткар Үз халкыңны — Исраилнең исән калган кешеләрен!“ — дип әйтегез!

⁸Менә, Мин аларны төньяктагы илдән китертермен, җир читләреннән җыеп алырмын; араларында сукыр вә аксагы, йөкле хатын вә тулгак тотканы — барысы, зур бер төркем булып, бирегә кайтыр.

⁹Алар күз яшьләре түгә-түгә, ялынып-ялварып кайтырлар; Мин аларны ташкын сулар буеннан, абындырмыйча туры юлдан җитәкләп барырмын, чөнки Мин — Исраилнең Атасымын, ә Эфраим — Минем беренче углымдыр».

¹⁰Әй халыклар, Раббы сүзен тыңлагыз! Ерактагы яр буйларына шуны белдерегез: «Исраилне Кем тараткан булса, Шул җыяр һәм аны Үз терлеген саклаучы көтүче кебек багар.

¹¹Чөнки Раббы Ягъкуб токымын йолып алыр, көчлеләр кулыннан коткарыр.

¹²Алар, Сион тавына килеп, шатланып кычкырырлар, Раббының юмартлыгына — бодай, шәраб вә зәйтүн маена, сарыкларга, мал-туарга куанырлар. Аларның җаны мул итеп сугарылган бакча кебек булыр, һәм алар инде беркайчан да кайгы күрмәс.

¹³Кызлар биеп күңел ачар, алар белән бергә егетләр вә картлар шатланышыр; Мин аларның кайгысын куанычка алыштырырмын, кичергән кайгы-хәсрәттән соң, юатып, аларга сөенеч бүләк итәрмен.

¹⁴Руханиларны нигъмәтләрем белән ризыкландырырмын, халык Минем игелекләремнән тук булыр. Бу — Раббы сүзе».

¹⁵Раббы болай ди: «Рамаһ шәһәрендә бер тавыш — ачыргаланып елаган тавыш ишетелә. Балаларын кызганып, Рахилә [50] елый анда, һичкемнең юатуын теләми, чөнки инде балалары юк».

¹⁶Раббы аңа: «Үкереп елаудан тукта, күзләреңнән яшь чыкмасын, чөнки хезмәтеңә күрә әҗере булыр, — ди, — балаларың дошман җиреннән әйләнеп кайтыр!

¹⁷Киләчәгең өметле, — дип белдерә Раббы, — балаларың үз иленә кайтыр!

¹⁸Эфраимнең иңрәп ыңгырашуын ишетәм: „Син миңа җәза бирдең, һәм мин, тискәре бозау сыман, сабак алдым. Кире Үзеңә кайтар мине, һәм мин кайтырмын, чөнки Син — минем Раббы Аллам!

¹⁹Юлымнан читкә тайпылдым мин, ләкин соңыннан тәүбә иттем; акылыма килгәч, кайгыдан башым салынды. Яшьлегемдә оят эш кылып хур булдым, мәсхәрә ителдем“.

²⁰Углым Эфраим Миңа кадерле түгелмени?! Яраткан балам түгелмени ул?! Аны еш кына шелтәләсәм дә, һаман җылылык белән искә алам; йөрәгем аны уйлап борчыла, һәм Мин аңа рәхим-шәфкатемне күрсәтермен! Бу — Раббы сүзе».

²¹И гыйффәтле кыз Исраил! Үзең өчен юлга ташлар куеп калдыр, юнәлеш күрсәтүче билгеләр куй, барган шушы юлыңны хәтереңә сеңдер! Кайт, үз шәһәрләреңә кире кайт!

²²Озак бәргәләнеп йөрерсеңме әле, юлдан язган кыз?! Раббы җирдә яңа бер нәрсә булдырды: хатын-кыз ирне яклый [51].

²³Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Мин аларга элеккеге мул-имин тормышларын кайтаргач, Яһүдә җирендә вә аның шәһәрләрендә яңадан: „Әй гаделлек йорты, әй изге тау, Раббы сиңа хәер-фатихасын бирсен!“ — диячәкләр.

²⁴Халык Яһүдәдә вә аның барлык шәһәрләрендә бергә яшәячәк, игенчеләр дә, малларын баккан көтүчеләр дә шунда көн күрәчәк.

²⁵Хәле киткәннәргә Мин — су, алҗыганнарга ризык бирәчәкмен».

²⁶Шул чагында мин уянып киттем һәм як-ягыма карандым; төшем үземә бик ошады.

²⁷— Менә, шундый көннәр җитәр, — дип белдерә Раббы, — Исраил һәм Яһүдә җирендә Мин адәм затын вә терлекне мулдан кылырмын.

²⁸Моңарчы Мин бу халыкны тамыры белән йолкып алыр, җимереп ташлар, юкка чыгарыр, һәлак итәр һәм бәлагә салыр өчен күзәткән булсам, хәзер исә тергезер, тамыр җәйдерер өчен алардан күземне алмамын, — дип белдерә Раббы. —

²⁹Ул чагында инде: «Аталары әче йөзем ашаган, ә балаларының тешләре камаша», — дип әйтмәсләр.

³⁰Һәркем үзе кылган җинаять өчен генә үлем җәзасына тартылыр — әче йөзем ашаган кешенең генә тешләре камашыр.

³¹— Менә, шундый көннәр җитәр, — дип белдерә Раббы, — Мин Исраил вә Яһүдә халкы белән яңа килешү төзермен.

³²Бу килешү Мин аларның ата-бабаларын Мисырдан җитәкләп алып чыккан чакта төзегән килешү сыман булмас, — дип белдерә Раббы. — Ата-бабалары ул килешүне бозды, гәрчә Мин аларның Хуҗасы булсам да.

³³Киләчәктә, — дип белдерә Раббы, — Мин Исраил халкы белән менә мондый килешү төзермен: Үз Канунымны күңелләренә салырмын, йөрәкләренә язып куярмын. Мин — аларның Алласы, ә алар Минем халкым булыр.

³⁴Шулчак инде беркем дә үзенең дустын яисә туганын: «Раббыны танып бел!» — дип өйрәтмәс, инде һәммәсе: олысы да, кечесе дә Мине үзе танып белер, — дип әйтә Раббы, — чөнки Мин аларның җинаятьләрен кичерермен, гөнаһларын бүтән искә алмам.

³⁵ 35-36 Көндезләрен балкып торсын өчен — кояшны, төннәрен яктылык чәчсен өчен, ай вә йолдызларны бар кылган, дулкыннар үкерерлек итеп, диңгезне кубарган Раббының исеме — Күкләр Хуҗасы Раббы! «Мин урнаштырган шушы тәртип какшамаслык булган кебек, — дип белдерә Раббы, — Исраил токымы да мәңге Минем халкым булып калачак».

³⁷Раббы болай ди: «Югарыда — күкне, түбәндә җирнең нигезләрен үлчәп-тикшереп булса, гамәлләре өчен Мин Исраилнең токымын кире кагармын! Бу — Раббы сүзе».

³⁸Шундый көннәр җитәр, — дип белдерә Раббы, — Хананел манарасыннан алып Почмак капкасына кадәр Иерусалим Минем өчен яңадан төзелер.

³⁹Шәһәр чиге [52] Гәреб калкулыгына, шуннан исә Гөәгә кадәр сузылыр.

⁴⁰Мәетләр күмелгән вә көл өемнәре астында калган бөтен үзән — Кыдрун үзәненең көнчыгышындагы Атлар капкасына кадәр сузылган җир — Раббының изге урыны булыр. Иерусалим каласы инде һичкайчан җимерелмәс һәм вәйран ителмәс.