Read Изге Язма, 2015 Иремия 4 Bible Online

Иремия 4 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 4

¹«Миңа әйләнеп кайтсаң иде, Исраил, кире кайтсаң иде, — дип белдерә Раббы. — Җирәнгеч потларыңны Минем күз алдымнан алып ташласаң, бүтән адашып йөрмәсәң,

²ант иткәндә, дөреслек, гаделлек вә тәкъвалык белән: „Раббы Үзе шаһиттыр!“ — дип әйтсәң иде. Шул чагында халыклар Минем фатихамны алырга омтылыр һәм Минем белән мактаныр иде».

³Яһүдә вә Иерусалим кешеләренә Раббы болай дип әйтә: «Сөрелмәгән җирне сукалагыз, чәнечкеле үлән арасына иген чәчмәгез!

⁴Үзегезне Миңа — Раббыга багышлап, йөрәкләрегезне сөннәткә утыртыгыз, әй Яһүдә халкы вә Иерусалимдә яшәүчеләр! Югыйсә Минем ачуым явыз гамәлләрегез аркасында ут кебек кабыныр һәм сүнмәстәй булып дөрләп китәр».

⁵Бөтен илдә быргы кычкыртыгыз, Яһүдәдә игълан итегез, Иерусалимдә белдерегез: «Җыеныгыз, ныгытылган шәһәрләргә китик! — дип сөрән салыгыз. —

⁶Сионга барып сыеныр өчен ишарә бирегез — байрак күтәрегез! Хәвефсез урынга качыгыз, туктамагыз, чөнки Мин төньяктан бәла, зур һәлакәт җибәрәм».

⁷Әнә, чытырманлыктан чыккан арыслан сыман, халыкларны кыручы үз урыныннан кузгалды. Ул синең җиреңне, Яһүдә, чүлгә әйләндерергә дип килә — синең шәһәрләрең җимереләчәк, кешесез калачак.

⁸Шулай булгач, тупас тукымага төренеп елагыз, үкерегез, чөнки Раббының ачу-ярсуы безне читләтеп үтмәячәк.

⁹«Ул көнне, — дип белдерә Раббы, — патшаның да, түрәләрнең дә йөрәкләре тетрәнер, руханиларның коты алыныр, пәйгамбәрләр гаҗәпкә калыр».

¹⁰Мин шунда: — Йа Хуҗа-Раббы! Син бу халыкны вә Иерусалимне «Сезгә тынычлык килер!» дигән вәгъдәң белән алдадыңмыни? Бугазыбызга инде кылыч килеп терәлгән бит! — дидем.

¹¹Шул вакытта Иерусалим халкына Раббы болай дип әйтер: — Бичара халкыма сахрадагы шәрә калкулыклардан кайнар җил исә. Мондый җилдә ашлык җилгәрү, кибәктән аеру мөмкин түгел —

¹²Минем әмерем буенча искән ул җил артык көчледер. Шулай, халыкка Үз хөкемемне игълан итәр вакыт җитте.

¹³Менә, дошман болыт кебек күтәрелә, аның арбалары өермә кебек, атлары бөркетләрдән җитезрәк. Аһ, кайгы безгә! Һәлак булдык без!

¹⁴«Котылыр өчен, йөрәгеңдәге явызлыкны юып төшер, Иерусалим! Бозык уйлар кайчанга кадәр яшәр икән синдә? — ди Раббы. —

¹⁵Дан шәһәреннән инде тавыш ишетелә, Эфраим тауларыннан бәла турында хәбәр килә.

¹⁶Халыкларга игълан итегез, Иерусалимгә җиткерегез: „Ерак илдән баскынчылар килә, Яһүдә шәһәрләре өстендә аларның сөрәнләве яңгырый.

¹⁷Басу-кырларны саклаучылар сыман, алар Иерусалимне урап алдылар, чөнки әлеге шәһәр Миңа каршы күтәрелеп чыкты“. Бу — Раббы сүзе.

¹⁸Тоткан юлың, кылган гамәлләрең шушы хәлгә төшерде сине, Яһүдә! Сиңа бирелгән ачы җәза бу — йөрәгеңә кадәр үтеп керә ул».

¹⁹Аһ, авыртудан сызланам мин — газапларым көчледер! Аһ, йөрәгем яна, дөп-дөп кага! Тыныч кала алмыйм мин, чөнки дошманнарның быргы тавышын, сөрәнләп кычкыруын ишетәм.

²⁰Бәла артыннан бәла ябырыла, бөтен җир вәйран [16] хәлдә; күз ачып йомган арада — чатырларым, мизгел эчендә чатырларымның пәрдәләре таланды.

²¹Кайчанга кадәр яу байрагы күз алдымда торыр? Кайчанга кадәр быргы авазлары колагымда яңгырар?

²²«Минем халкым аңгыра, — ди Раббы, — алар Мине белми; ахмак бала сыман алар, акыллары җитми; явызлык кылырга оста, яхшылык кылу исә кулларыннан килми».

²³Мин җиргә күз салдым — ул сурәтсез вә буп-буш, күккә күз салдым — анда яктылыкның әсәре дә юк.

²⁴Тауларга күз салдым — алар селкенә, барлык калкулыклар тирбәлеп тора.

²⁵Әйләнә-тирәдә кеше заты күренми, күк кошлары да очып-таралышып беткән,

²⁶уңдырышлы җирләр чүлгә әйләнгән, Раббының ачу-ярсуыннан андагы барлык шәһәрләр җимерелгән.

²⁷Раббы болай ди: «Бар җир бушап калачак, ләкин аны тәмам юк итмәячәкмен!

²⁸Җир кайгырып елар, күкләр каралыр. Моны Мин әйттем һәм сүземнән кире кайтмаячакмын, карар кылдым һәм карарымны үзгәртмәячәкмен.

²⁹Җайдаклар вә укчылар күтәргән шау-шудан шәһәрләрнең бар халкы качып бетәр: алар куе урманнарга китәр, тау-ташлар арасына менеп яшеренер. Барча шәһәрләр ташландык булыр — анда һичбер кеше калмас».

³⁰Ә син, җимерелүгә дучар ителгән шәһәр, нәрсәгә дип куе кызылдан киенәсең, алтын бизәнгечләреңне тагасың, күзләреңә сөрмәләр тартасың? Син юкка бизәнәсең! — Сөяркәләрең сиңа мәсхәрә белән карый, алар сине үтерергә тели.

³¹Бала табучы хатын сыман кычкырган, беренче баласын тудыручы хатын кебек ыңгырашкан тавыш ишетәм. Сион-кыз шулай интегеп ыңгыраша, кулларын сузып: «Ни кайгы! Үтерүчеләрне күреп, җаным сыкрый!» — дип өзгәләнә.