Read Изге Язма, 2015 Иремия 48 Bible Online

Иремия 48 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 48

¹Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, Мәаб иле турында болай ди: «Бичара Нәбу каласына — кайгы! Бушап калды ул. Кыръятаим хурлыкка төште — аны яулап алдылар, аның кальга-ныгытмасы рисвай булды — ул җимерелде.

²Мәабның даны юкка чыкты, Хишбунда [69] аңа каршы явызлык кылырга ниятлиләр [70]: „Әйдәгез, барып, аны халыклар исәбеннән юк итик!“ — диләр. Син дә тынып калырсың, Мадмен [71]: артыңнан кылыч ияреп килә.

³Хорунаимнән [72] илереп елаган тавыш килә: „И-и, нинди вайранлык, нинди коточкыч җимереклек!“

⁴Мәаб җимерелгән, балалары үкереп елый [73].

⁵Лухиткә [74] таба елый-елый менеп бара алар. Хорунаим юлында кайгыдан ыңгырашкан тавышлар ишетелә.

⁶Барыгыз, качыгыз, җаныгызны саклап калырга тырышыгыз! Чүлдәге кыргый ишәк [75] сыман булыгыз.

⁷Кылган гамәлләреңә, хәзинәләреңә ышанып торганлыктан, син дә әсирлеккә төшәрсең, Мәаб; илаһың Кемош та үзенең руханилары вә түрәләр белән сөрген китәр.

⁸Җимерүчеләр һәр шәһәргә килер — бер генә шәһәр дә котылып калмас. Раббы әйткәнчә, үзән һәлак булыр, тигезлек бушап калыр.

⁹Мәаб тәмам җимерелер, шуңа күрә аның өстенә тоз сибегез [76], аның шәһәрләре чүлгә әйләнер, анда яшәр кеше калмас!»

¹⁰Раббы эшен эленке-салынкы башкарган кешегә — каргыш! Кан коюдан үзенең кылычын тыйган кешегә — каргыш!

¹¹«Мәаб яшь чагыннан тыныч яшәде, сөргендә булмады, апарасы төпкә утырган, бер савыттан икенчесенә салып болганмаган, шунлыктан тәмен-исен югалтмаган шәраб кебек булды».

¹²— Әмма шундый көннәр килер, — дип белдерә Раббы, — Мин шәрабчыларымны җибәрермен, һәм алар, шәрабын агызып, савытларны бушатырлар, чүлмәкләрне чәлпәрәмә китерерләр.

¹³Бәйт-Элдәге илаһка өметләнеп оятка калган Исраилдәй, Мәаб та илаһы Кемош аркасында хур булыр.

¹⁴«Ничек итеп сез: „куркусыз, батыр сугышчылар без!“ — дип әйтә аласыз?!

¹⁵Мәаб иле җимерелгән, шәһәрләре басып алынган, асыл егетләре кырылып беткән, — ди Патша, исеме Күкләр Хуҗасы Раббы булган Зат. —

¹⁶Мәабның һәлак булыр көне якынлаша, аның өстенә бәла ябырылып килә.

¹⁷Кызганыгыз аны, барлык күршеләре, данлы исемен белүче барлык кешеләр: „Кайгы! Куәтле хөкемдарлык таягы, дан таягы сынды!“ — дип әйтегез.

¹⁸Әй Дибон каласында яшәүчеләр, дәрәҗәле урыныгыздан төшегез дә кибеп-корыган туфракка утырыгыз, чөнки Мәабны вәйран кылучы, ныгытмаларыгызны җимерүче килә.

¹⁹Юл читендә басып карап торыгыз, Арогыр каласында яшәүчеләр, качып баручы ир вә хатыннардан: „ни булды?“ — дип сорагыз.

²⁰Мәаб хур булды, җиңелде — үкереп, илереп елагыз! Мәабның харап булуын Арнон яр буйларында игълан итегез».

²¹— Яссы таулыкларда урнашкан барлык шәһәрләргә: Хулунга, Яһаска, Мефагатка,

²²Дибонга, Нәбуга, Бәйт-Диблатаимгә,

²³Кыръятаимгә, Бәйт-Гәмулга, Бәйт-Мегонга,

²⁴Кыръютка, Босрага — Мәаб җирендәге ерак һәм якын шәһәрләрнең барысына хөкем килде.

²⁵«Мәабның мөгезе [77] киселде, кулы сынды», — дип белдерә Раббы.

²⁶Исергәнче эчертегез аны, чөнки ул Раббыга каршы күтәрелде. Әйдә, Мәаб үзенең косыгында аунасын, адәм көлкесенә калсын!

²⁷И Мәаб, Исраил өстеннән син көлгән идең түгелме?! Ул угрылык өстендә тотылган сыман, аның хакында сөйли башлауга, башыңны чайкый идең түгелме?!

²⁸«Шәһәрләрегезне калдырып китегез дә кыялар арасында яшәгез, Мәаб кешеләре, упкын читендә оя коручы күгәрченнәр кебек булыгыз!» — ди Раббы.

²⁹Мәабның тәкәбберлеге, чиксез тәкәбберлеге хакында ишеттек без, үзен зурга куюы, мактанчыклыгы, һавалы, масаючан булуы хакында ишеттек.

³⁰«Аның тәкәбберлеген беләм Мин, — дип белдерә Раббы. — Аның мактанып сөйләнүе дә, кылган гамәлләре дә — ялган.

³¹Шуңа күрә Мин, Мәабны кызганып, күз яшьләре түгәм, бөтен Мәаб өчен үкереп-үкереп елыйм, Кыйр-Херес [78] халкын уйлап кайгырам.

³²И Сибма каласының йөзем куаклары! Синең хакта Мин Ягызер каласын кызганып елаганнан да ныграк елыйм. Синең йөзем ботакларың диңгез аръягына — Ягызерга кадәр җитте. Әмма синең җәйге җимешләреңне һәм өлгереп җиткән йөземеңне харап итте җимерүче.

³³Уңдырышлы Мәаб җирендә шатлык вә күңел ачу авазлары ишетелми хәзер. Йөзем изгечләрне Мин шәрабсыз калдырдым — инде беркем шатланып-сөенеп йөзем таптамый. Кычкырган тавышлар ишетелә, тик алар куанычлы түгел.

³⁴Хишбун вә Элгале иңрәве Яһаска, Согарга, Хорунаимгә, Эгләт-Шелишиягә кадәр җитәчәк, хәтта Нимрим сулары да кибәр.

³⁵Мәаб гыйбадәтханәләрендә, калку җирләрдә корбаннар китерүче һәм үз илаһларына хуш исле сумала-майлар көйрәтүче кешеләрне юк итәм! — дип белдерә Раббы. —

³⁶Шуңа күрә җаным Мәаб хакында курай кебек сызлана; әйе, Кыйр-Херес халкы өчен йөрәгем курай кебек сызлана Минем, чөнки алар җыйган мал һәлак булды.

³⁷Кайгыдан һәммәсенең башы кырылган, сакалы киселгән, кулы җәрәхәтләнгән, һәм өсләрендә тупас тукыма.

³⁸Мәабтагы барлык өй түбәләрендә вә мәйданнарда фәкать елау-сыктау гына ишетелә, чөнки Мин Мәабны кирәксез савыт сыман ватып ташладым», — дип белдерә Раббы.

³⁹«Мәаб җимерелде!» — дип үкереп елый халык, «Мәаб дошманнан качып хур булды!» — ди. Мәаб бөтен күршеләре алдында мәсхәрәгә калды, шом сала торган бер нәрсәгә әйләнде.

⁴⁰Раббы болай дип әйтә: «Менә, дошман бөркет кебек ябырылып килер дә канатларын Мәаб өстенә җәяр.

⁴¹Мәаб шәһәрләре басып алыныр, кальгалары яуланыр. Мәаб сугышчыларының йөрәге ул көнне тулгак газаплары кичерүче хатынныкы сыман куркып калыр.

⁴²Раббыга каршы баш күтәргән өчен, Мәаб халык буларак юк ителер.

⁴³Сезне, мәабиләр, афәт, чокыр вә тозак көтә, — дип белдерә Раббы. —

⁴⁴Афәттән качып котылганы чокырга төшәр, чокырдан чыкканы тозакка эләгер. Бу бәла-казаларны Мин Мәабка җәза елында яудырырмын. Бу — Раббы сүзе.

⁴⁵Качып баручылар, хәлдән таеп, Хишбун каласының диварлары күләгәсендә туктап калды, әмма Хишбуннан — ут, Сихон патша йортыннан ялкын бөркелеп, Мәаб кавеменең чигәләрен, фетнәчел халкының баш түбәсен яндырды.

⁴⁶Кайгы сиңа, әй Мәаб! Кемош исемле илаһына табынган халык һәлак булды! Угылларың әсирлеккә төште, кызларың да әсир ителде.

⁴⁷Ләкин киләчәк көннәрдә Мәабка Мин элеккеге мул-имин тормышын кайтарырмын. Бу — Раббы сүзе». Мәабка чыгарган хөкем сүзләре шушында тәмамлана.