Read Изге Язма, 2015 Иремия 7 Bible Online

Иремия 7 - Изге Язма, 2015 bible

Иремия 7

¹Иремиягә Раббыдан сүз килеп иреште:

²— Раббы йортының капкасы янына бас та кешеләргә менә бу сүзләрне җиткер: «Раббыга табыныр өчен, шушы капкадан керүче барлык Яһүдә кешеләре, Раббы сүзен тыңлагыз!

³Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы болай ди: „Яшәү рәвешегезне дөресләгез, гамәлләрегезне төзәтегез, шул чагында Мин сезне бу урында яшәргә калдырырмын.

⁴‘Раббының изге йорты шушы урында! Раббының изге йорты шушы урында! Раббының изге йорты шушы урында!’ дигән ялган сүзгә ышанмагыз!

⁵Яшәү рәвешегезне дөресләгез, эш-гамәлләрегезне төзәтегез, бер-берегезгә карата гадел эш итегез,

⁶читтән килгәннәрне, ятимнәрне вә толларны кысмагыз, бу җирдә гаепсез кешеләрнең канын түкмәгез, үзегезгә зыян китереп, бүтән илаһларга иярмәгез,

⁷шул чагында Мин сезне шушы урында — сезнең ата-бабаларыгызга мәңгегә биргән җирдә яшәргә калдырырмын.

⁸Сез ялган сүзләргә ышанасыз, әмма алардан сезгә файда булмас.

⁹Сез урлашасыз, үтерәсез, уйнашлык кыласыз һәм ялган антлар итәсез, Багалга багышлап, корбаннар яндырасыз, үзегез белми торган илаһлар артыннан барасыз.

¹⁰Шулай икән, ни өчен сез Минем исемгә багышланган йортка аяк басасыз, Минем алдыма килеп: ‘Без котылдык!’ — дип әйтәсез? Аннары шул ук җирәнгеч эшләрне дәвам итәр өченме?!

¹¹Минем исемем белән аталган йортны сез юлбасарлар оясы дип саныйсызмы? Мин барын да күреп торам! — дип белдерә Раббы. —

¹²Минем исемем шушында яшәргә тиеш, дип Шилоһ шәһәрендә Үзем билгеләгән урынга барыгыз да халкым Исраилнең явызлыгы өчен ул урынга ниләр эшләгәнемне күрегез!

¹³Сез аларның явыз эшләрен кабатлаган чакта, — дип белдерә Раббы, — Мин сезгә кат-кат дәштем, ә сез тыңламадыгыз, чакырдым, ә сез җавап бирмәдегез.

¹⁴Шулай икән, Үз исемем белән аталган, сез ышаныч баглаган бу йортка — Мин сезгә һәм ата-бабаларыгызга биргән бу урынга — Шилоһ шәһәренә кылганны кылачакмын!

¹⁵Кардәшләрегез Эфраим токымын куган кебек, Мин сезне күз алдымнан куып җибәрәчәкмен!“»

¹⁶Ә син, Иремия, бу халык өчен Миңа дога кылма, алар өчен ялварып сорама, Минем алда алар өчен үтенмә — Мин сине тыңламаячакмын!

¹⁷Яһүдә шәһәрләрендә вә Иерусалим урамнарында алар ниләр кылганны күрмисеңме син?!

¹⁸Әнә, балалар утын җыя, аталары ут дөрләтә, хатын-кызлар, күк алиһәсенә [23] корбан икмәге пешерер өчен, камыр баса. Чит илаһларга шәраб бүләге китереп, алар Мине рәнҗетмәкче булалар.

¹⁹Шушы кыланмышлары белән алар үзләрен рәнҗетә, үзләре оятка кала, — дип белдерә Раббы.

²⁰Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай ди: — Менә, Минем ачу-ярсуым бу җиргә, кешеләргә вә хайваннарга, кырда үскән агачларга вә җир биргән җимешләргә түгелә, һәм ул мәңге сүнмәс ялкын булып дөрләр.

²¹Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: — Корбан малының итен ашаган кебек, тулаем яндыру корбаннарының да итен ашагыз!

²²Ата-бабаларыгызны Мисыр җиреннән алып чыккан вакытта, Мин тулаем яндыру корбаннары, бүтән корбаннар турында һични әйтмәдем, күрсәтмәләр бирмәдем;

²³Мин аларга менә нәрсә кушкан идем: «Сүзләремә колак салыгыз, шул чагында Мин — сезнең Аллагыз, ә сез Минем халкым булырсыз. Үзегезгә яхшы булсын өчен, Мин кушкан юлдан гына йөрегез!»

²⁴Ләкин алар Мине тыңламадылар, сүзләремә колак салмадылар, үзләренең үҗәт, явыз йөрәкләре кушканча яшәделәр, Миңа йөзләре белән түгел — аркалары белән борылдылар.

²⁵Ата-бабаларыгыз Мисыр җиреннән чыккан көннән алып бүгенгәчә Мин сезнең янга Үземнең колларымны — пәйгамбәрләремне юллый тордым.

²⁶Ләкин сез Мине тыңламадыгыз, сүзләремә колак салмадыгыз, киреләнеп, аталарыгыздан да яманрак кыландыгыз.

²⁷Аннары Раббы әйтте: — Син, Иремия, боларның һәммәсен аларга әйтерсең, ләкин алар сине тыңламас; син аларны чакырырсың, ләкин алар җавап бирмәс.

²⁸Шуның өчен син аларга болай дип әйт: «Раббының — үз Алласының сүзен тыңламаган, Аның үгет-нәсыйхәтләрен кабул итмәгән халык — сез ул! Хакыйкать калмады, авызларыннан хак сүз чыкмас булды.

²⁹Чәчләреңне кисеп ташла, Иерусалим, шәрә калкулыкларда ела, чөнки Раббының ачуын чыгарган буыннан Раббы ваз кичте һәм аны ташлады».

³⁰Яһүдә халкы Минем күз алдымда явызлык кылды, — дип белдерә Раббы. — Минем исемгә багышланган йортка алар үзләренең җирәнгеч потларын куйдылар, шуның белән аны нәҗесләделәр.

³¹Бен-Һинном үзәнендәге Тофет [24] калкулыгында корбан китерү урыннары ясадылар, шунда угыл вә кызларын утта яндырдылар. Мин аларга аның ише әмер бирмәгән, андый нәрсә акылыма да килмәгән иде!

³²Шундый көннәр җитәр: бу урынны инде Бен-Һинном үзәне йә Тофет дип түгел, ә Суеш үзәне дип атарлар, — ди Раббы. — Ул урында мәетләр күплегеннән каберләргә хәтта урын җитмәс.

³³Үле гәүдәләр күк кошларына вә җир җанварларына азык булыр, һәм аларны куып җибәрердәй кеше калмас.

³⁴Яһүдә шәһәрләрендә һәм Иерусалим урамнарында сөенечле авазларны вә күңел ачуларны, кияү белән кәләшнең куанычлы тавышларын тыярмын, чөнки бу ил бушап калыр.