Read Изге Язма, 2015 Кайгы җыры 2 Bible Online

Кайгы җыры 2 - Изге Язма, 2015 bible

Кайгы җыры 2

¹Әнә, Хуҗа-Хаким ничек итеп Сион-кызга Үзенең ачуын болыт итеп каплады! Исраилнең данын Ул күктән җиргә төшерде һәм аяклары басып торган урынны ачулы көнендә исенә дә алмады.

²Ягъкубның барлык торакларын Хуҗа-Хаким юк итте, аямады, ачуы чыгып, Яһүдәнең ныгытмаларын җимерде, патшалыкны һәм аның түрәләрен, мәсхәрәләп, җиргә егып салды.

³Ачуыннан ярсып, Хуҗа-Хаким Исраилнең көч-мөгезен сындырды, дошманнарының күз алдында Исраилне саклаучы уң кулын читкә алды һәм, әйләнәсендәге бар нәрсәне ялмап барган ут сыман, Ягъкуб нәселен яндырып-көйдерде.

⁴Дошман сыман, Үзенең җәясен киерде, уң кулын атарга әзер тотты, күзгә күркәм бар нәрсәбезне дошман явы сыман һәлак итте; Сион-кыз чатырына [6] Үзенең ярсуын уттай яудырды.

⁵Хуҗа-Хаким, дошманга әйләнеп, Исраилне харап итте, аның барлык зиннәтле сарайларын хәрабәгә әйләндерде, ныгытмаларын җимерде һәм Яһүдә-кызга күз яшьләре вә бетмәс кайгы китерде.

⁶Бакча коймасын җимергәндәй, Раббы Үзенең коймасын җимерде, һәм Аңа гыйбадәт кылырга җыела торган урынны да вәйран [7] итте; Раббы ихтыяры белән Сионда бәйрәм вә шимбә көннәре онытылды; ачуы кайнап, Ул патшаны да, руханины да читкә тибәрде.

⁷Хуҗа-Хаким Үзенең мәзбәхеннән баш тартты, изге йортын ташлап китте, Сион сарайларының диварларын дошман кулына бирде — Раббы йортында алар хәзер бәйрәмдәге сыман шау-гөр килә!

⁸Раббы Сионның диварларын җимерергә карар кылды; аларны бау сузып үлчәде, Сионны талаудан Үзенең кулын тыймады; тышкы ныгытмалар вә диварлар иңрәп елады — алар икесе дә тәмам көчен җуйды.

⁹Шәһәр капкалары җиргә батып керде, Раббы аларның бикләрен ватып-җимереп ташлады. Сион патшасы, аның түрәләре, сөрелеп, чит халыклар арасында яшәп калды. Раббы кануны инде өйрәтелми, Сион пәйгамбәрләренә дә Раббыдан күренешләр ирешмәс булды.

¹⁰Башларына көл сипкән, кайгы киемнәренә төренгән Сион өлкәннәре, дәшми-тынмый җирдә утыралар. Иерусалим кызлары башларын җиргә игән.

¹¹Елый-елый күзләремнең егәре бетте, бөтен эчем актарыла; бичара халкымның һәлакәтен, шәһәр мәйданнарында балаларның, күкрәк сабыйларының ачлыктан һуш җуйганын күреп, йөрәгем ярыла.

¹²Шәһәр мәйданнарында, яралылар сыман һуштан язып, аналары кулында җан биргәндә: «Икмәк бир, су бир», — ди алар.

¹³Нәрсә әйтим сиңа, сине кем белән чагыштырыйм, и-и Иерусалим-кыз?! Юатыр өчен, сине кемгә тиңлим, и-и гыйффәтле кыз Сион?! Җәрәхәтең дәрья кебек зурдыр; кем генә дәвалый алыр икән сине?!

¹⁴Пәйгамбәрләрең сиңа ирештергән күренешләр буш вә ялган иде; син тыныч-рәхәт тормышка кайта алсын өчен, гөнаһларыңны алар фаш итмәде, ә бәлки юлдан яздыручы ялган хәбәрләр җиткерде.

¹⁵Янәшәңнән үтеп баручы һәркем, сине мыскыллап, кулларын чәбәкләр, сызгырып куяр һәм: «Җир йөзенең шатлыгы дип аталган гаҗәеп матур шәһәр шушымы инде?!» — дип, Иерусалимгә карап, башын чайкар.

¹⁶Синең барлык дошманнарың, сиңа карап, мыскыллап көлә, сызгыра һәм теш шыгырдата: «Йоттык без аны, шушы көнне зарыгып көткән идек, ниһаять, күрдек», — ди.

¹⁷Раббы Үзе ниятләгәнне тормышка ашырды, борынгы заманнарда боерган сүзен җиренә җиткерде; сине һич кызганмый бөлгенлеккә төшерде, авыр хәлеңне күргән дошманыңны сөендерде, аның көч-куәтен арттырды.

¹⁸Халык бөтен күңеле белән Хуҗа-Хакимгә ялвара. Әй Сион дивары, күз яшеңне чишмәдәй көне-төне агыз, үзеңә тынычлык, күзләреңә ял бирмә!

¹⁹Әй Сион, аягыңа торып бас, төннәр буе, сак алышынган саен, ялварып сора. Хуҗа-Хаким каршында йөрәгеңнең кайгысын су бушаткандай бушат. Һәрбер урам чатында ачтан һушын җуйган балаларыңның җанын коткаруны сорап, Аңа таба кулларыңны суз.

²⁰«Карап бак миңа, Раббы, — ди Иерусалим, — тагын кемгә Син шулай мәрхәмәтсез булдың?! — Хатыннар үзләре тудырган сабыйларын, кадерләп үстергән балаларын ашарга тиешме?! Хуҗа-Хакимнең изге йортында руханилар вә пәйгамбәрләр үтерелергә тиешме?!

²¹Балалар вә картлар урам тузанында ята; кызларым вә егетләрем кылычтан һәлак булды; ачуың ярсыган көндә үтердең Син аларны, һич кызганмый чалып ташладың.

²²Котымны алган кешеләрне Син, бәйрәмгә җыйгандай, бар тарафтан чакырып китердең — ачулы көнеңдә һичкем котыла алмады, һичкем исән калмады; мин табып үстергәннәрне дошманым кырып бетерде».