Read Изге Язма, 2015 Яхәзкыл 37 Bible Online

Яхәзкыл 37 - Изге Язма, 2015 bible

Яхәзкыл 37

¹Мин үз өстемдә Раббының кулын тойдым, һәм Раббы Рухы мине, шәһәрдән чыгарып, үзән уртасына китереп бастырды. Әлеге үзән сөякләр белән тулы иде.

²Ул мине үзән буйлап алып китте, һәм мин анда бик күп коры сөякләр ятканын күрдем.

³Раббы миңа әйтте: — И адәм углы! Бу сөякләргә җан өреп буламы? — диде. Мин: — Йа Хуҗа-Раббым! Моны Син генә беләсең, — дидем.

⁴Раббы миңа: — Бу сөякләргә пәйгамбәрлек итеп әйт: «И коры сөякләр! Раббы сүзен тыңлагыз! — диген. —

⁵Хуҗа-Раббы бу сөякләргә болай дип әйтә: „Менә, Мин сезгә сулыш өрәм, һәм сез җанланырсыз.

⁶Сезгә сеңерләр бирәм, ит үстерәм, тире белән каплыйм, сулыш өрәм — һәм сез җанланырсыз. Шунда сез Минем Раббы икәнемне белерсез“».

⁷Миңа әмер ителгәнчә пәйгамбәрлек итә башладым; мин сөйләгәндә, шак-шок иткән тавыш ишетелде — сөякләр бер-берсенә якыная башлады.

⁸Шулвакыт мин сөякләргә сеңер вә ит үскәнен, аларның тире белән каплаганын күрдем, ләкин аларда әле сулыш юк иде.

⁹Шунда Ул миңа әйтте: — И адәм углы, сулышка сүз катып пәйгамбәрлек ит, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Дүрт тарафтан җил белән кил, и сулыш, һәм, мәетләргә җан керсен өчен, аларга өр».

¹⁰Мин Ул кушканча пәйгамбәрлек иттем — аларга сулыш килде, җан керде, һәм алар, күп санлы гаскәр булып, аякларына торып басты.

¹¹Раббы миңа: — И адәм углы! Ошбу сөякләр — бөтен Исраил халкы. Менә, алар: «Сөякләребез кибеп бетте, өметебез үлде, киләчәгебез юк», — ди.

¹²Шуңа күрә пәйгамбәрлек итеп аларга, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Менә, Мин сезнең каберләрегезне ачам һәм сезне, Үземнең халкымны, каберләрегездән кубарып, Исраил җиренә кайтарам.

¹³Каберләрегезне ачып, сезне шуннан чыгаргач, и халкым, сез Минем Раббы икәнемне белерсез.

¹⁴Сезгә Үземнең Рухымны салгач, сезгә җан керер, һәм сезне үз җирегезгә урнаштырырмын, шуннан Минем Раббы икәнемне белерсез. Мин моны әйттем һәм шулай эшләячәкмен». Бу — Раббы сүзе.

¹⁵Миңа Раббы сүзе килеп иреште:

¹⁶— Ә син, адәм углы, үзеңә бер таяк ал да аның өстенә «Яһүдә вә аңа теләктәш исраилиләрнеке» дип язып куй; тагын бер таяк ал һәм аның өстенә «Йосыф вә аңа теләктәш бөтен Исраил халкы — Эфраим таягы» дип яз.

¹⁷Аларны бербөтен булырдай итеп кулыңа тот.

¹⁸Халкыңның угыллары: «Моның нәрсә аңлатуын әйтмәссеңме?» — дип сорасалар,

¹⁹аларга, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Менә, Мин, Эфраим кулындагы Йосыф вә аңа теләктәш Исраил ыругларының таягын алып, Яһүдә таягына кушам һәм аларны бер таяк итәм — алар Минем кулымда бербөтен булачак».

²⁰Син язган шушы ике таякны аларның күз алдында тотып,

²¹аларга, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Менә, исраилиләрне Мин төрле җирләрдән, үзләре яшәгән халыклар арасыннан җыеп, үз җирләренә кайтарам.

²²Шушы җирдә, Исраил тауларында, Мин аларны бер халык итәм, икесенә бер патша куям, моннан соң ике төрле халыкка, ике патшалыкка бүленмәсләр.

²³Инде алар потларга, җирәнгеч сыннарга табынып, гөнаһ кылып үзләрен пычратмаслар. Мин аларны гөнаһлы юлларыннан коткарам, пакьләндерәм, һәм алар — Минем халкым, ә Мин аларның Алласы булырмын.

²⁴Колым Давыт исә — аларның патшасы, алар өчен көтүче булыр. Алар Минем кануннарым буенча гамәл кылырлар, кагыйдәләремне сакларлар һәм аларны үтәрләр.

²⁵Алар колым Ягъкубка Мин биргән, ата-бабалары яшәгән җирдә яшәр, балалары, балаларының балалары да гомергә шунда яшәр; колым Давыт мәңге аларның хакиме булыр.

²⁶Алар белән тынычлык килешүе төзермен, ул килешү алар белән мәңгегә беркетелер. Мин аларны үз җирләрендә урнаштырырмын, саннарын ишәйтермен, Үземнең изге урынымны мәңгегә алар арасына куярмын —

²⁷Минем торагым шунда булыр. Мин — аларның Алласы, ә алар Минем халкым булыр.

²⁸Изге урынымны мәңгегә алар арасында урнаштыргач, башка халыклар Мин Раббының Исраилне изгеләндерүен белерләр».