Read Изге Язма, 2015 Хабаккук 2 Bible Online

Хабаккук 2 - Изге Язма, 2015 bible

Хабаккук 2

¹Күзәтү урынына — манарага менеп басыйм, Раббының миңа нәрсә әйтүен, зарлануыма каршы ни дип җавап бирүен көтим.

²Раббы миңа җавап биреп әйтте: «Сиңа иңгән вәхине язып куй, аны такталарга аңлаешлы итеп яз, хәтта йөгереп барган кеше дә бер карауда укырлык булсын.

³Чөнки әлеге вәхи киләчәктәге билгеле бер вакытка карый, һәм бу вакытның якынлашып килүе турында сөйли, алдамый; тиз генә гамәлгә ашмаса да көт син аны — һичшиксез киләчәк ул, тоткарланмаячак».

⁴Менә, күңеле саф булмаган кеше тәкәббердер! Ә тәкъва кешене иманы яшәтәчәк.

⁵Дөрестән дә, тәкәббер кеше байлыкка [4] алдана. Ул тынычлана алмый: авызын үлеләр аймагы кебек зур итеп ача — үлем кебек һич кенә дә туя белми. Ул [5] барлык кавемнәрне буйсындыра, барлык халыкларны кул астына җыя.

⁶Әмма әлеге әсирләр барысы да: «Бүтәннәрне талап, рәһен [6] итеп алган әйберләрне кире бирмичә баеган халыкка — кайгы! Бер азагы булыр моның!» — дип, синнән көлмәсләрме, мыскыллап җырламаслармы?!

⁷Синнән бурычка алганнар [7], уянып, көтмәгәндә күтәрелер дә сине дәһшәткә салыр, һәм син аларның табышына әйләнерсең.

⁸Байтак халыкларны талаган, адәмнәрнең канын койган, аларның илләрен, шәһәрләрен туздырып бетергән өчен, синең үзеңне бөлгенлеккә төшерерләр.

⁹Афәт тырнагына эләкмәс өчен, үз оясын югарыда корып, хәрәм юл белән байлык туплаучыга — кайгы!

¹⁰Күпме халыкларны юк итеп, син үз йортыңның яманатын тараттың, үз башыңа бәла алдың.

¹¹Хәтта йорт диварындагы ташлар да, аларга кушылып, агач өрлекләр дә сиңа каршы шаһитлык итәрләр.

¹²Кан өстендә шәһәр төзүчегә, җинаять кылып, ныгытма коручыга — кайгы!

¹³Хактыр: халыклар үзләрен юкка алҗыта — аларның эшләгәне утка азык булачак. Моны шулай Күкләр Хуҗасы Раббы хәл итеп куйган.

¹⁴Диңгезләр су белән тулган кебек, җир йөзе Раббы данын танып белү белән тулачак.

¹⁵Ялангач бәдәннәрен тамаша кылыйм дип, күршеләренә ачу катыш шәраб эчертүчегә — кайгы!

¹⁶Син дан белән түгел, хурлык белән тукланырсың. Эч әйдә, шәрә тәнеңне күрсәт! Раббының уң кулындагы җәза касәсе сиңа да килеп җитәр — даның хурлык белән алышыныр.

¹⁷Шулай, Ливан җирендә кылган залимлегең [8] үз башыңа төшәр, андагы җанварларны кырган өчен, син дер калтырап яшәрсең. Син адәм каны койдың, илгә, шәһәрләргә — анда яшәүчеләргә җәбер-золым кылдың.

¹⁸Кеше кулы ясаган поттан ни файда?! Пот-санәм — ялган остаз ул, нәрсәгә өйрәтә ала ул?! Аны ясаган һөнәрче үзе аңа иман итсә дә, аның илаһы — бары тик телсез сын гына.

¹⁹Агачка: «Уян!», телсез ташка: «Торып бас!» — дип әйтүчегә — кайгы! Алтын-көмеш белән капланган андый җансыз илаһ берәр нәрсәгә өйрәтә аламы?!

²⁰Раббы исә Үзенең изге йортындадыр; Аның алдында бар дөнья тын калсын!