Read Изге Язма, 2015 Маттай 26 Bible Online

Маттай 26 - Изге Язма, 2015 bible

Маттай 26

¹Гайсә бу сүзләрен тәмамлагач, шәкертләренә:

²— Ике көннән Котылу бәйрәме буласын сез беләсез. Ул көннәрдә Адәм Углын хачка кадакларга тапшырачаклар, — дип әйтте.

³Шул вакытта баш руханилар һәм халык өлкәннәре Кәяфәс исемле олуг рухани сараенда җыелдылар да

⁴Гайсәне хәйлә белән кулга алып үтерергә сүз куештылар.

⁵— Ләкин, халык арасында чуалыш килеп чыкмасын өчен, бәйрәм вакытында ярамас, — диделәр алар.

⁶Гайсә Бәйт-әниядә махаулы Шимунның өендә иде.

⁷Ул анда ашап утырганда, янына бик кыйммәтле хуш исле май салынган алебастр [84] савыт тотып, бер хатын килде һәм майны Гайсәнең башына койды.

⁸Ә моны күргән шәкертләре, ачуланып: — Майны нигә алай әрәм итәргә? — диделәр. —

⁹Ул майны зур бәягә сатып, акчасын фәкыйрьләргә өләшергә була иде бит!

¹⁰Әмма шәкертләренең канәгатьсезлеген белгән Гайсә: — Бу хатынны ник битәрлисез? Минем өчен ул изге эш эшләде.

¹¹Фәкыйрьләр һәрвакыт сезнең белән бит, Мин исә сезнең белән һәрвакыт булмам.

¹²Ул хатын, тәнемә май коеп, Мине күмәргә әзерләде.

¹³Сезгә хак сүз әйтәм: җир йөзенең бу Яхшы хәбәр килеп ирешкән һәр почмагында, әлеге хатынны искә алып, аның нәрсә эшләве хакында сөйләячәкләр, — диде.

¹⁴Шуннан соң, унике шәкертнең берсе Яһүдә Искариот баш руханилар янына барып:

¹⁵— Әгәр сезгә Гайсәне тапшырсам, миңа нәрсә бирерсез? — диде. Алар аңа утыз көмеш тәңкә санап бирделәр.

¹⁶Шушы вакыттан алып, ул, Гайсәне аларның кулларына тапшырыр өчен җай чыкканны көтеп йөри башлады.

¹⁷Төче күмәч бәйрәменең беренче көнендә шәкертләре Гайсә янына килеп: — Котылу бәйрәме хөрмәтенә табынны Синең өчен кайда әзерләвебезне телисең? — дип сорадылар.

¹⁸Гайсә аларга: — Шәһәрдәге шул-шул кешегә барып, болай әйтегез: «„Билгеләгән сәгатем якынлашып килә. Шәкертләрем белән Котылу бәйрәме ашын синдә ашармын“, — дип әйтте Остазыбыз», — диде.

¹⁹Шәкертләре Гайсә кушканны үтәделәр һәм Котылу бәйрәме табынын әзерләделәр.

²⁰Кич җиткәч, Гайсә унике шәкерте белән бергә табын янына утырды.

²¹Алар ашап утырган чакта Гайсә: — Мин сезгә хак сүз әйтәм: арагыздан берәү Миңа хыянәт итәчәк, — диде.

²²Алар, хафага төшеп, берсе артыннан берсе: — Хакимем, мин түгелдер бит? — дип сорый башладылар.

²³Ә Ул аларга болай дип җавап бирде: — Минем белән бер савыттан ашаучы кеше Миңа хыянәт итәчәк.

²⁴Изге язмада язылганча, Адәм Углы китә. Әмма Адәм Углына хыянәт иткән кешегә — ни кайгы! Ул кеше бөтенләй дә тумаса, аның өчен яхшырак булыр иде!

²⁵Шуннан соң, хыянәт итәчәк Яһүдә Аңардан: — Остаз, мин түгелдер бит? — дип сорады. — Моны син үзең әйттең! — дип җавап бирде Гайсә.

²⁶Ашап утырганда, Гайсә икмәк алып шөкрана кылды һәм аны, сындырып, шәкертләренә бирде. — Алып ашагыз, бу Минем тәнемдер, — диде Ул.

²⁷Аннары касәне алды һәм, шөкрана кылып, аларга сузды һәм: — Шуңардан эчегез. Барыгыз да эчегез.

²⁸Бу, гөнаһлар кичерелсен дип, күпләр өчен түгелә торган канымдыр. Бу кан Аллаһы килешүен раслый.

²⁹Сезгә әйтәм: бүгеннән алып, Атам Патшалыгында сезнең белән бергә яңа шәраб эчәр көн җитми торып, Мин инде йөзем шәрабы эчмәячәкмен, — диде.

³⁰Мәдхия җырлаганнан соң, алар Зәйтүн тавына киттеләр.

³¹Шунда Гайсә аларга: — Изге язмада: «Көтүчене сугып егармын һәм сарыклар таралышыр» [85], — дип язылганча, сез барыгыз да бу төндә Миннән баш тартырсыз.

³²Әмма, Мин терелеп торганнан соң, сездән алда Гәлиләягә бара торырмын, — дип әйтте.

³³Петер исә: — Синнән һәммәсе баш тартканда да, мин һичкайчан баш тартмам! — дип каршы төште.

³⁴Ләкин Гайсә аңа: — Сиңа хак сүз әйтәм: бу төнне, әтәч кычкырганчы, син Миннән өч тапкыр ваз кичәчәксең, — дип әйтте.

³⁵— Синең белән бергә үләргә туры килсә дә, мин Синнән һичкайчан ваз кичмәячәкмен! — диде Петер. Башка шәкертләре дә шулай диештеләр.

³⁶Шуннан соң Гайсә шәкертләре белән Гетсимәни дип аталган урынга килде. Шунда Ул аларга: — Мин тегендә барып дога кылыйм. Сез шушында утырып торыгыз, — дип әйтте.

³⁷Ул Үзе белән Петерне һәм Зебедәйнең ике углын ияртеп алып китте. Аның күңелен сагыш һәм шом биләп алды.

³⁸Ул аларга: — Йөрәгемне үлем сагышы басты, шушында көтеп торыгыз һәм Минем белән бергә уяу булыгыз! — диде.

³⁹Ул читкәрәк китте дә җиргә йөзтүбән капланып дога кылды: — Атам! Әгәр мөмкин булса, бу газаплар касәсе Мине читләтеп үтсә иде! Хәер, Мин теләгәнчә түгел, Син теләгәнчә булсын.

⁴⁰Гайсә шәкертләре янына әйләнеп килгәндә, аларның йоклап ятуын күрде. — Ничек сез Минем белән бергә бер сәгать тә уяу утыра алмадыгыз? — диде Ул Петергә. —

⁴¹Уяу булыгыз, вәсвәсәгә дучар булмас өчен, дога кылыгыз. Рух көчле, ә тән зәгыйфьтер!

⁴²Гайсә тагын, икенче тапкыр читкә китеп, дога кылды: — Атам, Миңа бу касәне эчмичә үткәрергә мөмкин булмаса, Синең ихтыярың буенча булсын!

⁴³Әйләнеп килгәч, аларның тагын йоклауларын күрде: күзләрен йокы баскан иде.

⁴⁴Аларны калдырып, Гайсә тагын читкәрәк китте һәм өченче тапкыр шул ук сүзләрне әйтеп дога кылды.

⁴⁵Шуннан соң, шәкертләре янына әйләнеп килеп, аларга: — Сез һаман йоклыйсызмы, ял итәсезме? Менә Адәм Углы гөнаһлылар кулына тапшырылачак вакыт җитте.

⁴⁶Торыгыз, киттек! Күрегез, Миңа хыянәт итүче килә, — дип әйтте.

⁴⁷Гайсә әле әйтеп тә бетермәде, унике шәкертнең берсе — Яһүдә килеп чыкты. Аның белән бергә баш руханилар, өлкәннәр җибәргән күп санлы халык төркеме кылычлар һәм чукмарлар күтәреп килделәр.

⁴⁸Хыянәтче: «Мин кемне үпсәм, шул Гайсә булыр. Аны кулга алыгыз», — дип, алар белән алдан сүз беркеткән иде.

⁴⁹Яһүдә туп-туры Гайсә янына килде. — Исәнме, Остаз! — дип, Гайсәне үбеп алды.

⁵⁰Әмма Гайсә аңа: — Син нәрсә өчен килгән булсаң, шуны эшлә, дустым! — диде. Шуннан соң Яһүдә белән булган кешеләр алга чыктылар һәм, Гайсәне кулга алып, сак астына куйдылар.

⁵¹Гайсә белән булганнарның берсе, кулын сузып, кылычын чыгарды һәм, олуг рухани хезмәтчесенә селтәнеп, аның колагын чабып өзде.

⁵²Шунда Гайсә аңа: — Кылычыңны кынына тыгып куй! Кылыч алучы һәркем кылычтан һәлак булыр!

⁵³Әллә Мин Атама мөрәҗәгать итә алмыйм, дип уйлыйсыңмы?! Ул шунда ук Миңа унике гаскәрдән [86] дә артыграк фәрештәләрен җибәргән булыр иде!

⁵⁴Әмма ул вакытта Изге язмаларда болар булырга тиеш дип язылганнар ничек гамәлгә ашсын? — дип әйтте.

⁵⁵Шуннан соң Гайсә халык төркеменә болай диде: — Юлбасар тотарга чыккандай, Минем янга кылыч һәм чукмарлар күтәреп килгәнсез! Һәр көнне Аллаһы йортында утырып гыйлем бирдем, һәм сез Мине кулга алмадыгыз.

⁵⁶Әмма болар һәммәсе пәйгамбәрләрнең язганнары гамәлгә ашсын өчен булды. Шулвакыт барлык шәкертләре Аны калдырып качып киттеләр.

⁵⁷Гайсәне кулга алган кешеләр Аны олуг рухани Кәяфәс янына китерделәр. Анда канун белгечләре һәм өлкәннәр җыелган иде инде.

⁵⁸Ә Петер исә, арттарак калып, олуг руханиның ишегалдына кадәр Гайсә артыннан барды һәм, эчкә кереп, боларның һәммәсенең нәрсә белән бетүен күрергә теләп, хезмәтчеләр белән бергә утырды.

⁵⁹Ә баш руханилар һәм бөтен Югары киңәшмә, Гайсәне үтертү өчен, Аңа каршы ялган шаһитлык эзләде.

⁶⁰Әмма күп ялган шаһитлар килеп ялганласалар да, бернинди гаеп таба алмадылар. Ниһаять, шаһитлык күрсәтеп, ике кеше чыкты.

⁶¹Алар: — Бу кеше: «Мин Аллаһы йортын җимереп, өч көн эчендә яңадан төзи алам», — дип әйтте, — диделәр.

⁶²Шуннан олуг рухани торып, Гайсәгә: — Аларның Сиңа каршы әйткән сүзләренә берничек тә җавап бирмисеңме? — дип сорады.

⁶³Әмма Гайсә эндәшмәде. Шуннан соң олуг рухани Аңа: — Мәңге тере Аллаһы исеме белән әйтергә өндимен, әйт безгә: Син — Мәсих, Аллаһы Углымы? — диде.

⁶⁴Гайсә аңа: — Моны син үзең әйттең. Әмма Мин сезгә әйтәм: «Кодрәт Иясенең уң ягында Адәм Углының утыруын һәм күктәге болытлар өстеннән килүен күрерсез» [87], — дип әйтте.

⁶⁵Шунда олуг рухани, өстендәге киемен ертып җибәреп: — Көферләнү бу! Тагын нинди шаһитлар кирәк безгә? Көфер сүз сөйләвен хәзер үзегез ишеттегез!

⁶⁶Бу хакта сез нәрсә уйлыйсыз? — диде. — Ул гаепле һәм үләргә тиеш, — дип җавап бирделәр калганнар.

⁶⁷Шуннан соң алар Гайсәнең битенә төкерделәр һәм кыйнадылар; башкалар суктылар һәм:

⁶⁸— Әй, Мәсих, пәйгамбәрлек итеп әйт безгә: Сиңа кем сукты? — диделәр.

⁶⁹Петер исә тышта, ишегалдында утыра иде. Янына хезмәтче кыз килеп: — Син дә бит гәлиләяле Гайсә белән идең, — диде.

⁷⁰Әмма Петер, аларның барысы алдында ваз кичеп: — Мин синең нәрсә хакында сөйләвеңне белмим, — диде.

⁷¹Капка янына килгәч, аны икенче хезмәтче кыз күреп, анда торучыларга: — Менә бу кеше насаралы Гайсә белән булган, — дип әйтте.

⁷²Петер тагын, ант итеп, ваз кичте: — Мин ул Кешене белмим!

⁷³Бераздан шунда басып торган кешеләр янына килеп: — Син чыннан да аларның берсе бит. Ничек сөйләшүеңнән беленеп тора, — диделәр алар.

⁷⁴Шунда Петер Аллаһы белән ант итә башлады һәм: — Мин ул Кешене белмим! — дип әйтте. Нәкъ шул вакытта әтәч кычкырды.

⁷⁵Гайсәнең: «Әтәч кычкырганчы, син Миннән өч тапкыр ваз кичәчәксең», — дип әйткән сүзләрен Петер исенә төшерде дә, урам якка чыгып, ачы күз яшьләре түкте.