Read Изге Язма, 2015 Марк 10 Bible Online

Марк 10 - Изге Язма, 2015 bible

Марк 10

¹Гайсә, ул яклардан китеп, Яһүдиягә һәм Үрдүн аръягындагы җирләргә юнәлде. Аның янына янә күп халык җыелып, Ул, гадәтенчә, аларга гыйлем бирде.

²Гайсә янына фарисейлар килделәр һәм, Аны сынарга теләп: — Ир кешегә хатынын аерып җибәрергә Канун рөхсәт итәме? — дип сорадылар.

³— Муса сезгә нәрсә эшләргә кушты соң? — диде Гайсә.

⁴— Муса әйтүенчә, ир кеше, хатынына талак хаты язып биреп, аны аерып җибәрә ала, — дип җаваплады алар.

⁵— Ул сезгә шундый әмерне күңелләрегез каты булганга язган, — диде Гайсә.

⁶— Әмма башта ук, һәммә нәрсәне бар кылганда, Аллаһы «аларны ир-ат һәм хатын-кыз итеп яратты [24].

⁷Шуңа күрә ир кеше, атасын һәм анасын калдырып, хатынына кушылыр,

⁸һәм алар икесе бер тән булыр» [25]. Димәк, алар инде ике кеше түгел, ә бербөтен.

⁹Аллаһы кушканны кеше аермасын.

¹⁰Өйдә шәкертләре бу хакта Гайсәдән кабат сорадылар.

¹¹— Ир кеше, хатыны белән аерылышып, башкага өйләнә икән, беренче хатыны алдында зина кыла дигән сүз, — диде Гайсә. —

¹²Шулай ук хатын кеше дә, иреннән аерылып, башкага кияүгә чыкса, зина кыла, димәк.

¹³Балаларга орынып Үз фатихасын күндерсен өчен, кешеләр Гайсә янына балаларын алып килә, әмма шәкертләр әлеге кешеләрне шелтәли иделәр.

¹⁴Моны күреп, Гайсәнең ачуы килде, һәм шәкертләренә Ул: — Балаларга Минем янга килергә ирек бирегез, комачауламагыз аларга, чөнки Аллаһы Патшалыгы әнә шундыйларныкы, — диде. —

¹⁵Хак сүз әйтәм сезгә: Аллаһы Патшалыгын балалар кебек кабул итмәгән кеше анда кермәячәк.

¹⁶Һәм Ул, балаларны кочаклап, аларга кулы белән орынды, Үзенең фатихасын күндерде.

¹⁷Гайсә юлга чыкканда, каршына бер кеше, йөгереп килеп, тезләренә егылды да: — Игелекле Остаз, мәңгелек тормышка ия булыр өчен, миңа нәрсә эшләргә кирәк? — дип сорады.

¹⁸— Нигә син Мине игелекле дип атыйсың? — диде Гайсә. — Аллаһыдан башка һичкем игелекле түгел.

¹⁹Аның әмерләрен син беләсең: кеше үтермә, зина кылма, урлашма, ялган шаһитлык бирмә, алдашма, атаң белән анаңны хөрмәт ит [26].

²⁰— Остаз, мин боларның барысын яшьтән үтәп киләм, — дип җавап бирде тегесе.

²¹Гайсә аңа карап куйды, һәм әлеге кеше Аның күңеленә хуш килде. Шуннан Гайсә аңа: — Сиңа бер генә нәрсә җитми: бар да, булган һәммә нәрсәңне сатып, фәкыйрьләргә өләш. Шулай эшләсәң, күктәге хәзинәгә ия булырсың. Аннары яныма кил һәм Миңа ияр, — диде.

²²Бу сүзләрне ишетеп, егет борчуга төште һәм китеп барды. Чөнки ул бик бай иде.

²³Гайсә исә, әйләнә-тирәсенә күз ташлап, шәкертләренә: — Байлыгы булганнарга Аллаһы Патшалыгына керү ничек кыен! — диде.

²⁴Аның бу сүзләре шәкертләрне бик тә гаҗәпләндерде. Әмма Гайсә янә: — Дусларым! Аллаһы Патшалыгына керү ничек кыен! — дип кабатлады. —

²⁵Бай кешегә Аллаһы Патшалыгына керүгә караганда, дөягә энә күзе аша үтү җиңелрәк.

²⁶Алар, гаҗәпләнеп, үзара: — Алай булгач, кем генә котыла алыр соң?! — дип сөйләштеләр.

²⁷Аларга карап, Гайсә: — Кешеләр өчен мөмкин булмастай эш бу, моны Аллаһы гына эшли ала. Ул булдыра алмастай нәрсә юк, — диде.

²⁸Шуннан соң Петер: — Менә без, бөтен нәрсәбезне калдырып, Сиңа иярдек, — диде.

²⁹— Хак сүз әйтәм сезгә: йортын яки агай-энеләрен, апа-сеңелләрен, ата-анасын, балаларын йә булмаса басуларын Минем хакка һәм Яхшы хәбәр хакына калдырган һәркем

³⁰бу дөньяда йөз тапкырга артыграк күләмдә йортлар, агай-энеләр, апа-сеңелләр, аналар, балалар, басулар һәм, әлбәттә инде, эзәрлекләүләр дә алачак. Ә киләчәк дөньяда мәңгелек тормышка ия булачак.

³¹Әмма беренчеләрнең күбесе соңгылар булыр, соңгылар исә беренчегә чыгар.

³²Алар Иерусалимгә карап юл алдылар. Иң алдан — Гайсә, Аның артыннан — шомланып калган шәкертләре, алар эзеннән куркынган юлдашлары атлады. Гайсә, унике шәкертен читкә чакырып алып, Үзе белән нәрсәләр буласын сөйли башлады:

³³— Без Иерусалимгә барабыз. Адәм Углын анда баш руханилар һәм канун белгечләре кулына тотып бирерләр, ә алар Аны, үлемгә хөкем итеп, мәҗүсиләр кулына тапшырырлар.

³⁴Мәҗүсиләр исә, мыскыллап, Аңа төкерерләр, Аны камчы белән суктырырлар, аннары үтерерләр. Әмма өч көн үтүгә, Ул үледән терелер.

³⁵Гайсә янына Зебедәй угыллары Ягъкуб белән Яхъя килеп: — Остаз, без сораганны үтәсәң иде, — диделәр.

³⁶— Сезнең өчен Мин нәрсә эшләргә тиеш? — дип сорады Ул.

³⁷Алар: — Син дан-дәрәҗәгә ирешкәч, янәшәңә утырырга рөхсәт итсәң иде: беребезгә — уң, икенчебезгә сул ягыңа, — дип җавап бирделәр.

³⁸— Сез нәрсә сораганыгызны аңламыйсыз, — диде аларга Гайсә. — Мин эчәсе касәдән эчә яки Мин кичерәсе «чумдыру»ны кичерә алырсызмы соң?

³⁹— Алырбыз, — дип җавап бирде алар. Шуннан Гайсә: — Сез Мин эчәсе касәдән эчәрсез, Мин кичерәсе «чумдыру»ны кичерерсез.

⁴⁰Ә менә уң яки сул ягымда утырырга рөхсәт бирү-бирмәү Минем ихтыярымда түгел. Ул урыннар кемнәргә тәгаенләнсә, шуларныкы булыр, — диде.

⁴¹Бу хакта ишеткәч, калган ун шәкертнең Ягъкуб белән Яхъяга ачуы чыкты.

⁴²Әмма Гайсә, аларны чакырып алып, болай диде: — Сез беләсез: халык җитәкчеләре дип исәпләнүчеләр халыклар өстеннән хакимлек кыла, халык түрәләре дә алар белән идарә итә.

⁴³Ләкин сездә алай булмасын: арагызда бөек булырга теләүче — башкаларга хезмәтче,

⁴⁴һәм арагызда беренче булырга теләүче барыгыз өчен дә кол булсын.

⁴⁵Адәм Углы да бит Үзенә хезмәт итсеннәр өчен дип түгел, ә бәлки Үзе хезмәт итәр һәм күпләрне йолып алыр өчен, Үзенең гомерен бирергә дип килде.

⁴⁶Алар Әрихә шәһәренә килеп җиттеләр. Соңрак, Гайсә үзенең шәкертләре һәм күп санлы халык белән Әрихәдән чыгып барганда, юл читендә сукыр Бартимәй (ягъни, Тимәй углы) теләнеп утыра иде.

⁴⁷Ул, насаралы Гайсәнең үтеп баруы хакында ишетеп, кычкырып җибәрде: — Давыт Углы Гайсә! Кызган мине!

⁴⁸Кешеләр аны тыймакчы булды, әмма сукыр адәм тагын да катырак кычкырырга тотынды: — Давыт Углы, кызган мине!

⁴⁹Гайсә, барган җиреннән туктап: — Чакырыгыз аны! — диде. — Кузгал әйдә, сине чакыра, — дип, сукырны дәштеләр.

⁵⁰Бартимәй, өс киемен салып ташлап, сикереп торды да Гайсә янына йөгереп килде.

⁵¹— Син миннән нәрсә көтәсең? — дип сорады аңардан Гайсә. — Остаз, күзләрем күрсә иде! — диде сукыр адәм.

⁵²— Бар, сине ышануың савыктырды, — диде Гайсә. Теге адәм шундук күрә башлады һәм Гайсәгә ияреп китте.