Read Изге Язма, 2015 Марк 14 Bible Online

Марк 14 - Изге Язма, 2015 bible

Марк 14

¹Ике көннән Котылу һәм Төче күмәч бәйрәме иде. Баш руханилар һәм канун белгечләре Гайсәне хәйлә белән кулга алырга һәм үтерергә җай эзләделәр.

²«Бәйрәм вакытында ярамас, халык арасында чуалыш башланырга мөмкин», — диде алар.

³Гайсә Бәйт-әниядә махаулы Шимунның өендә ашап утыра иде. Шулвакыт бер хатын алебастр [43] савытка салынган кыйммәтле, саф вә хуш исле нард [44] мае алып килде һәм, савытны ватып, майны Аның башына койды.

⁴Кайберәүләр, ачуланып, үзара: — Нигә майны алай әрәм итәргә?

⁵Аны өч йөз динардан артыграк бәягә сатып, акчасын фәкыйрьләргә өләшергә була иде бит! — диештеләр. Алар шулай дип аны шелтәли бирделәр,

⁶әмма Гайсә: — Куегыз, ник битәрлисез аны? Минем өчен изге эш эшләде ул, — диде. —

⁷Фәкыйрьләр бит һаман сезнең янда, һәм теләгән вакытта сез аларга игелек кыла аласыз, ә менә Мин һәрвакыт сезнең белән булмам.

⁸Ул үзе булдыра алганны эшләде: тәнемне, майлап, күмәр өчен алдан ук әзерләде.

⁹Хак сүз әйтәм сезгә: җир йөзенең Яхшы хәбәр килеп ирешкән һәр почмагында, бу хатынны искә алып, аның нәрсә эшләве хакында сөйләячәкләр.

¹⁰Шунда унике шәкертнең берсе, Яһүдә Искариот исемлесе, Гайсәгә хыянәт итәргә ниятләп, баш руханилар янына килде.

¹¹Аның ни өчен килүен ишеткәч, тегеләр, шатланышып, аңа акча вәгъдә иттеләр. Шуннан соң Яһүдә, руханилар кулына Гайсәне тапшырыр өчен, җай чыкканны көтеп йөри башлады.

¹²Төче күмәч бәйрәменең беренче көнендә, Котылу бәйрәме хөрмәтенә бәрән чала торган көндә, шәкертләре Гайсәдән: — Котылу бәйрәме хөрмәтенә табынны Сиңа кайда әзерләргә? — дип сорадылар.

¹³Ул, ике шәкертен озатып, аларга әйтте: — Шәһәргә барыгыз, анда су чүлмәге күтәреп кайтучы бер кешене очратырсыз. Аның артыннан ияреп барыгыз да

¹⁴ул кергән өйнең хуҗасына: «Остаз синнән: „Шәкертләрем белән Котылу бәйрәме ашын кайсы бүлмәдә ашыйк?“ — дип сорый», — дип әйтегез.

¹⁵Ул сезгә бәйрәм өчен әзерләнгән, өске каттагы җыештырылган зур бүлмәне күрсәтер; безгә табынны әнә шунда әзерләгез.

¹⁶Шәкертләре шәһәргә киттеләр, һәм барысы да Гайсә әйткәнчә килеп чыкты; аннары алар бәйрәм табыны әзерләделәр.

¹⁷Кич җиткәч, унике шәкерте белән бергә Гайсә килде.

¹⁸Алар ашап утырганда, Гайсә: — Хак сүз әйтәм сезгә: арагыздан берәү, Минем белән бергә ашап утыручы, Миңа хыянәт итәчәк, — диде.

¹⁹Шәкертләре, хафага төшеп, берсе артыннан икенчесе: — Мин түгелдер бит? — дип, Аңардан сорый башлады.

²⁰Ул аларга: — Минем белән бер савытка икмәк манучы унике шәкертнең берсе ул, — дип җавап бирде.

²¹Дөрес, Изге язмада әйтелгәнчә, Адәм Углы китә, ләкин Адәм Углына хыянәт иткән кешегә ни кайгы! Ул кеше бөтенләй тумаса, аның өчен яхшырак булыр иде!

²²Ашап утырганда, Гайсә икмәк алды, шөкрана кылып сындырды да шәкертләренә бирде. — Алыгыз, бу — Минем тәнемдер, — диде Ул.

²³Аннары касәне алды һәм, шөкрана кылып, шәкертләренә сузды. Барысы да касәдән эчтеләр.

²⁴— Бу — күпләр өчен түгелә торган Минем канымдыр. Бу кан Аллаһы килешүен раслый, — диде Гайсә. —

²⁵Хак сүз әйтәм сезгә: Аллаһы Патшалыгында яңа шәраб эчәр көн җитми торып, Мин инде йөзем шәрабы эчмәячәкмен.

²⁶Мәдхия җырлаганнан соң, алар Зәйтүн тавына киттеләр.

²⁷— Изге язмада: «Көтүчене сугып егармын, һәм сарыклар таралышыр» [45], — дип язылганча, сез барыгыз да Миннән баш тартырсыз, — диде аларга Гайсә. —

²⁸Әмма үледән терелгәннән соң, Мин сездән алда Гәлиләягә бара торырмын.

²⁹— Синнән һәммәсе баш тартканда да, мин баш тартмам, — дип каршы төште Аңа Петер.

³⁰— Хак сүз әйтәм сиңа: бүген төнлә әтәч ике тапкыр кычкырганчы, син Миннән өч тапкыр ваз кичәчәксең, — диде аңа Гайсә.

³¹Әмма Петер: — Синең белән бергә үләргә туры килсә дә, мин Синнән һичкайчан ваз кичмәячәкмен! — дип үзенекен тәкрарлады. Башкалар да шулай диештеләр.

³²Алар Гетсимәни дип аталган урынга килделәр. Шәкертләренә: — Мин дога кылганчы, шушында утырып торыгыз, — дип, Гайсә

³³Үзе белән Петер, Ягъкуб һәм Яхъяны ияртеп алып китте. Аның күңелен шом, газап биләп алды.

³⁴— Йөрәгемне үлем сагышы басты, — диде Ул аларга. — Мине шушында көтеп торыгыз, уяу булыгыз!

³⁵Гайсә читкәрәк китте дә җиргә йөзтүбән капланып, әгәр мөмкин булса, бу авыр вакыт Мине читләтеп үтсә иде, дип дога кылды.

³⁶— И газиз Атам! [46] Синең һәммә нәрсәгә кодрәтең җитә. Бу касәне Миңа эчертмәсәң иде. Ләкин Мин теләгәнчә түгел, Син теләгәнчә булсын!

³⁷Гайсә әйләнеп килде һәм шәкертләренең йоклап ятуын күрде. — Шимун, йоклап ятасыңмы? Бер сәгать тә уяу утыра алмадыңмы? — диде Ул Петергә. —

³⁸Уяу булыгыз, вәсвәсәгә төшмәс өчен, дога кылыгыз! Рух көчле, ә тән зәгыйфьтер!

³⁹Гайсә янә читкә китте һәм, шул ук сүзләрне кабатлап, дога кылды.

⁴⁰Әйләнеп килгәч, шәкертләренең йоклавын күрде — аларның күзләрен йокы баскан иде. Алар Гайсәгә нәрсә әйтергә дә белмәделәр.

⁴¹Өченче тапкыр әйләнеп килеп, Ул: — Һаман йоклыйсызмы, ял итәсезме? Җиткәндер! — диде. — Сәгате сукты: Адәм Углын әнә гөнаһлылар кулына тапшыралар.

⁴²Торыгыз, киттек! Күрегез, Миңа хыянәт итүче килә.

⁴³Ул әле әйтеп тә бетермәде, унике шәкертнең берсе — Яһүдә килеп чыкты. Аның белән бергә, кылыч һәм чукмарларын күтәреп, баш руханилар, канун белгечләре, өлкәннәр җибәргән халык төркеме дә ияреп килгән иде.

⁴⁴Хыянәтче: «Мин кемне үпсәм, шул Гайсә булыр. Аны кулга алыгыз да ышанычлы сак астында озатыгыз», — дип, алар белән алдан сүз беркеткән иде.

⁴⁵Яһүдә туп-туры Гайсә янына килде һәм: — Остаз! — дип, Аны үбеп алды.

⁴⁶Гайсәне шундук кулга алып, сак астына куйдылар.

⁴⁷Янәшәдәгеләрнең берсе кылычын чыгарды да, олуг руханиның хезмәтчесенә селтәнеп, аның колагын чабып өзде.

⁴⁸— Юлбасар тотарга чыккандай, Минем янга кылыч һәм чукмарлар күтәреп килгәнсез! — диде Гайсә аларга. —

⁴⁹Мин һәр көнне Аллаһы йортында сезнең алда гыйлем бирдем, һәм сез Мине кулга алмадыгыз. Хәер, Изге язмада нәрсә язылган булса, шулар гамәлгә ашсын!

⁵⁰Шулвакыт барлык шәкертләр Гайсәне калдырып качып киттеләр.

⁵¹Шәрә тәненә җитен җәймә бөркәнгән бер егет аның артыннан иярде. Аны тотып алдылар,

⁵²ләкин ул, җәймәсен тегеләр кулында калдырып, шәрә килеш качып китте.

⁵³Гайсәне олуг рухани янына алып килделәр. Баш руханилар, өлкәннәр һәм канун белгечләренең барысы да шунда җыелды.

⁵⁴Петер исә, Гайсәдән арттарак калып, олуг руханиның ишегалдына кадәр Аның артыннан барды да, хезмәтчеләр арасына кереп утырып, учак янында җылына башлады.

⁵⁵Ә баш руханилар һәм бөтен Югары киңәшмә Гайсәне үлем җәзасына хөкем итәр өчен, Аңа каршы шаһитлык эзләде, әмма гаепләрдәй һичнәрсә таба алмады.

⁵⁶Күпләр Аңа каршы ялган шаһитлык бирделәр, әмма берсенең күрсәтмәсе икенчесенекенә туры килмәде.

⁵⁷Шулвакыт кайберәүләр, торып, Аңа каршы ялган шаһитлык бирделәр:

⁵⁸— Без Аның «Мин, адәм кулы белән салынган шушы Аллаһы йортын җимереп, өч көн эчендә адәм кулы белән эшләнмәгән башкасын төзеячәкмен» дип әйткәнен ишеттек, — диде алар.

⁵⁹Әмма аларның бу күрсәтмәләре дә расланмады.

⁶⁰Шуннан олуг рухани, торып, алга чыкты да Гайсәдән: — Сиңа каршы әйтелгән сүзләргә берничек тә җавап бирмисеңме? — дип сорады.

⁶¹Әмма Гайсә дәшмәде, нәрсә дип тә җавап бирмәде. Олуг рухани Аңардан янә сорады: — Мәсих, шөһрәтле Аллаһының Углы Синме?

⁶²— Әйе, Мин, — дип җавап кайтарды Гайсә. — «Сез Кодрәт Иясенең уң ягында Адәм Углының утыруын һәм күктәге болытлар белән бергә килүен күрерсез» [47].

⁶³Шунда олуг рухани, өстендәге киемен ертып җибәреп: — Тагын нинди шаһитлар кирәк безгә?

⁶⁴Көфер сүз сөйләвен сез үзегез ишеттегез! Бу хакта сез нәрсә уйлыйсыз? — диде. Барысы да, Ул гаепле һәм үләргә тиеш, дигән карарга килде.

⁶⁵Кайберәүләр Аңа төкерә, Аның йөзен каплап, кыйнарга тотындылар. — Пәйгамбәрлек кылып, кем сукканны әйт инде менә хәзер! — диде алар. Аннары Аны сакчылар кыйный башлады.

⁶⁶Бу вакытны Петер аста, ишегалдында иде. Олуг руханиның хезмәтче кызларыннан берсе, килеп,

⁶⁷учак янында җылынып утырган Петерне күреп алды һәм, аңа текәлеп карап: — Син дә бит насаралы Гайсә белән идең, — диде.

⁶⁸Әмма Петер: — Мин берни белмим һәм синең нәрсә сөйләвеңне дә аңламыйм! — дип, аның сүзләрен инкяр итте. Һәм тышка, алгы ишегалдына чыгып китте. [Шулвакыт әтәч кычкырды.] [48]

⁶⁹Хезмәтче кыз, аны янә күреп, ишегалдындагы кешеләргә икенче тапкыр: — Бу кеше — аларның берсе, — диде.

⁷⁰Петер янә кызның сүзләрен инкяр итте. Бераздан ишегалдындагылар: — Ә син, чыннан да, аларның берсе бит. Син дә Гәлиләядән ич, — диделәр.

⁷¹Әмма ул: — Сез әйткән Кешене мин белмим! — дип, Аллаһы белән ант итә башлады.

⁷²Нәкъ шул вакытта әтәч икенче тапкыр кычкырды. Петер исә, Гайсәнең «Әтәч ике тапкыр кычкырганчы, син Миннән өч тапкыр ваз кичәчәксең» дигән сүзләрен исенә төшереп, елап җибәрде.