Read Изге Язма, 2015 Лүк 1 Bible Online

Лүк 1 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 1

¹ 1-2 Арабызда булып үткән вакыйгалар турында күпләр язарга алынды. Алар әлеге вакыйгаларны баштан ук үз күзләре белән күргән кешеләрнең, Аллаһы Сүзен вәгазьләүчеләрнең шаһитлыкларына таянып хикәяләде.

³3-4 Шулай итеп, мин дә, мөхтәрәм Тәүфил [1], үзеңә бирелгән белемнәрнең дөреслегенә инануыңны теләп, барысын да баштан ук җентекләп тикшергәннән соң, шушыларның һәммәсе турында сиңа эзлекле рәвештә язарга дигән фикергә килдем.

⁴

⁵Яһүдиядә [2]Һируд патша идарә иткән заманда, Абия нәселеннән булган руханилар төркемендә Зәкәрия атлы бер рухани яши иде. Аның хатыны Элисабет тә руханилар нәселеннән булып,

⁶алар икесе дә Раббы әмерләрен һәм Ул кушканнарны төгәл үтәүче тәкъвалардан иде.

⁷Инде олы яшькә җиткән бу икәүнең, Элисабет балага уза алмаганлыктан, балалары юк иде.

⁸Зәкәрия төркеме үз нәүбәтендә Аллаһы хозурында рухани хезмәте башкарган бер көнне,

⁹руханиларда кабул ителгәнчә жирәбә салып, Раббы йортында хуш исле сумала-майлар төтәсләү Зәкәриягә чыкты.

¹⁰Аллаһы йортында хуш исле сумала-майлар көйрәткәндә, бар халык тышкы якта дога кылып торды.

¹¹Шулвакыт Зәкәрия алдында, хуш исле сумала-майлар көйрәтә торган мәзбәхтән уң якта, Раббы фәрештәсе пәйда булды.

¹²Фәрештәне күргәч, Зәкәрия бик нык курыкты.

¹³Фәрештә исә аңа: — Курыкма, Зәкәрия, синең догаң килеп иреште, — диде. — Хатының Элисабет сиңа ир бала тудырачак, син аңа Яхъя [3] дип исем кушарсың.

¹⁴Ул сиңа сөенеч һәм шатлык китерер, аның тууына күпләр куаныр,

¹⁵чөнки Раббы каршында ул бөек булыр, шәраб һәм исерткеч эчемлекләр эчмәс, анасының карынында вакытта ук Изге Рух белән сугарылыр.

¹⁶Исраил балаларының күбесен ул Раббыга, аларның үз Алласына кире кайтарыр.

¹⁷Ильясныкы кебек рухка һәм кодрәткә ия булып, Раббы алдыннан барыр, аталарны һәм балаларны татулаштырыр, Аллаһыга буйсынмасларны тәкъвалар юлына борыр һәм Раббының килүенә халыкны әзерләр.

¹⁸Зәкәрия фәрештәдән: — Моның шулай буласын мин ничек белермен? — дип сорады. — Мин инде карт, хатыным да олы яшьтә.

¹⁹— Мин — Аллаһыга хезмәт итүче Җәбраилмен, — диде аңа фәрештә, — һәм мине Ул шушы куанычлы хәбәрне сиңа җиткерү өчен җибәрде.

²⁰Вакыты җиткәч, мин әйткәннәр чынга ашар. Ә хәзер, минем сүзләремә ышанмаган өчен, әйткәннәрем тормышка ашканчы, телсез булырсың һәм сөйләшә алмассың.

²¹Халык, Аллаһы йортында Зәкәриянең тоткарлануына аптырап, аны көтә бирде.

²²Зәкәрия исә, Аллаһы йортыннан чыккач, сөйләшә алмады, һәм кешеләр аңа илаһи күренеш ирешкәнен аңладылар. Ул алар белән ишарәләр ярдәмендә аңлашты һәм телсез килеш кала бирде.

²³Хезмәт башкару көннәре тәмамлангач, ул өенә кайтты.

²⁴Күпмедер вакыттан соң хатыны Элисабет балага узды һәм биш ай буена кеше арасына чыкмады.

²⁵— Минем хакка моны Раббы эшләде, Ул, миңа игътибар биреп, ил алдында йөз каралыгыннан коткарды, — диде ул.

²⁶ 26-27 Элисабет балага узып, алтынчы ай киткәч, Аллаһы Җәбраил фәрештәне Гәлиләя өлкәсендәге Насара шәһәренә, Мәрьям исемле гыйффәтле кыз янына җибәрде. Әлеге Мәрьям Давыт нәселеннән булган Йосыф атлы кешегә ярәшелгән иде.

²⁷

²⁸Мәрьям янына килеп, фәрештә: — Иминлек сиңа! Аллаһының мәрхәмәтен кабул итүче син. Раббы синең белән! — диде.

²⁹Мәрьям исә бу сүзләрнең мәгънәсен аңларга тырышып кыенсынып калды.

³⁰Фәрештә аңа: — Курыкма, Мәрьям! Аллаһы сиңа мәрхәмәт кылды.

³¹Син буйга узарсың һәм Ир Бала табарсың, Аңа Гайсә [4] дип исем кушарсың.

³²Ул бөек булыр, Аны Хак Тәгаләнең Углы дип йөртерләр. Раббы Алла Аңа борынгы бабасы Давытның тәхетен бирер,

³³Ул Ягъкуб халкы өстеннән мәңге патшалык итәр, һәм патшалыгының ахыры булмас, — диде.

³⁴Мәрьям исә фәрештәдән: — Ничек шулай була алыр икән? — дип сорады. — Мин бит әле кияүдә түгелмен!

³⁵— Изге Рух иңеп, сине Аллаһы Тәгаләнең кодрәте каплап алачак, шуңа күрә синнән туачак Бала изге булыр һәм Аллаһы Углы дип аталыр, — дип җавап бирде фәрештә. —

³⁶Менә, кардәшең Элисабет тә картайган көнендә балага узды, ул ир бала көтә. Кешеләр аның турында, авырга уза алмый, дип әйтәләр иде, ә ул инде алтынчы аен авырлы,

³⁷чөнки Аллаһы булдыра алмаган эш юк.

³⁸Шуннан Мәрьям: — Мин — Раббы бәндәсемен, син ничек әйтсәң, шулай булсын, — диде. Һәм фәрештә аның яныннан китеп барды.

³⁹Озак та үтмәстән Мәрьям ашыгып кына таулы Яһүдиядә урнашкан шәһәргә, Элисабетләргә китеп барды.

⁴⁰Килеп җитеп, Зәкәриянең өенә керде һәм Элисабет белән исәнләште.

⁴¹Мәрьямнең сәламләвен ишетүгә, Элисабет карынындагы бала хәрәкәтләнеп куйды, һәм Элисабет Изге Рух белән сугарылды.

⁴²Ул күтәренке тавыш белән: — Хатыннар арасында син иң мөбарәге! Карыныңдагы балаң да мөбарәктер! — диде. —

⁴³Ни өчен мин шундый илтифатка лаек булдым икән, минем янга Хакимемнең анасы килгән!

⁴⁴Синең сәламеңне ишетүгә, карынымдагы балам шатлыгыннан талпынып куйды.

⁴⁵Раббы тарафыннан үзенә әйтелгән сүзләрнең тормышка ашасына ышанган хатын бәхетледер!

⁴⁶«Күңелем Раббыны данлый,

⁴⁷Рухым Аллаһыны, Коткаручымны уйлап шатлана,

⁴⁸чөнки Ул Үзенең күндәм колына игътибар итте. Моннан соң барлык буыннар мине бәхетле дип атарлар,

⁴⁹чөнки Кодрәт Иясе минем өчен бөек эшләр кылды! Аның исеме мөкатдәс!

⁵⁰Үзеннән куркучыларга Ул буыннан-буынга шәфкать күрсәтә.

⁵¹Үз кулы белән Ул куәтле эшләр кылды: күңелендә тәкәббер уй йөрткәннәрне куып таратты.

⁵²Түрәләрне тәхетләреннән төшерде, ә түбәндәгеләрне күтәрде.

⁵³Нигъмәтләре белән ачларның тамагын туйдырды, ә байларны буш кул белән җибәрде.

⁵⁴ 54-55 Аталарыбызга биргән вәгъдәсе буенча, хезмәтчесе Исраилгә ярдәм итте, халкын исендә тотып, Ибраһимга һәм аның нәселенә мәңгегә шәфкать күрсәтте», — диде Мәрьям.

⁵⁵

⁵⁶Мәрьям, өч айга якын Элисабет янында кунак булганнан соң, үз өенә кайтты.

⁵⁷Элисабетнең бала табар вакыты җитте, һәм ул ир бала тудырды.

⁵⁸Күршеләре һәм кардәшләре, Раббының Элисабеткә зур шәфкать күрсәтүен ишетеп, аның белән бергә куандылар.

⁵⁹Сигезенче көнне баланы сөннәткә утыртырга килделәр һәм аны атасы исеме белән Зәкәрия дип атарга теләделәр.

⁶⁰Ләкин баланың анасы, каршы килеп: — Юк, аның исеме Яхъя булырга тиеш, — диде.

⁶¹— Синең кардәшләрең арасында андый исемне йөртүче юк бит, — диделәр аңа, —

⁶²һәм ишарәләр ярдәмендә баланың атасыннан нинди исем кушарга теләвен сорадылар.

⁶³Зәкәрия, язар өчен, такта сорап алып: «Аның исеме Яхъя», — дип язды. Барысы да хәйран калдылар.

⁶⁴Шул мизгелдә аның теле ачылды, һәм ул, Аллаһыны данлап сөйли башлады.

⁶⁵Зәкәрия белән Элисабетнең күрше-тирәсендә яшәүчеләр барысы куркуга калды; таулы Яһүдиянең барлык төбәкләрендә шушы вакыйгалар турында гына сөйләделәр.

⁶⁶Шушы турыда ишеткән һәркем, уйга калып, күңеленнән: «Бу бала кем булыр икән?» — дип баш ватты. Чөнки, дөрестән дә, Раббының кодрәте аның белән булды.

⁶⁷Баланың атасы Зәкәрия, Изге Рух белән сугарылып, телгә килде һәм пәйгамбәрлек кылды:

⁶⁸«Раббыны, Исраилнең Алласын, данлыйк, чөнки Ул ярдәмгә килде һәм Үз халкын азат итте,

⁶⁹Үзенең колы Давыт нәселеннән куәтле Коткаручыны җибәрде,

⁷⁰бу турыда Ул күп еллар элек Үзенең изге пәйгамбәрләре аша әйткән иде.

⁷¹Коткаручы безне дошманнардан һәм безне нәфрәт итүчеләрдән йолып алырга дип килде.

⁷² 72-75 Дошманнарыбыз кулыннан котылгач, гомеребезнең барлык көннәрендә бернәрсәдән курыкмыйча, Аллаһы алдында изге һәм тәкъва булып, Аңа хезмәт итә алсын өчен, Аллаһы шул рәвешле ата-бабаларыбызга шәфкать күрсәтте, Үзе төзегән изге килешүне — атабыз Ибраһимга биргән антын — исендә тотты.

⁷³

⁷⁴

⁷⁵

⁷⁶Һәм син, сабый, Аллаһы Тәгаләнең пәйгамбәре дип аталырсың, чөнки, Раббыга юлны әзерләп, Аның алдыннан барырсың,

⁷⁷Аның халкына, гөнаһларыгыз кичерелгәч, сезне котылу көтә, дип белдерерсең.

⁷⁸Аллабызның шәфкате ташып тора, һәм шуңа күрә безгә югарыдан таң кояшы иңәчәк;

⁷⁹караңгыда һәм үлем күләгәсендә утырганнарга яктылык бирү өчен, аякларыбызны тынычлык юлына юнәлтү өчен киләчәк Ул».

⁸⁰Ә бала үсә һәм рухи яктан ныгый бирде. Ул, Исраил халкына күренер вакыт җиткәнче, чүл якларында гомер сөрде.