Read Изге Язма, 2015 Лүк 10 Bible Online

Лүк 10 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 10

¹Хаким Гайсә, тагын җитмеш ике шәкерт сайлап, Үзе барырга җыенган һәр шәһәр һәм авылга Үзеннән алда аларны икешәр-икешәр итеп озатып җибәрде.

²Аларга Ул: — Урасы ашлык күп, ә уракчылар аз; шуңа күрә Үзенең ашлыгын урып алу өчен эшчеләр җибәрсен дип, ашлыкның Хуҗасына ялварыгыз, — диде. —

³Барыгыз! Мин сезне, бәрәннәр сыман, бүреләр арасына җибәрәм.

⁴Үзегез белән янчык та, биштәр дә, аяк киеме дә алмагыз һәм, сәлам бирү өчен, юлда тукталып тормагыз.

⁵Кайсы өйгә керсәгез дә, иң элек: «Йортыгыз имин булсын», — дип әйтегез.

⁶Анда иминлек сөюче кеше яшәсә, сезнең иминлегегез аның белән калыр; әгәр юк икән — үзегезгә кире кайтыр.

⁷Шул өйдә тукталыгыз; нәрсә бирсәләр, шуны ашагыз һәм эчегез, чөнки эшләгән кеше хезмәт хакына лаек. Өйдән-өйгә күчеп йөрмәгез.

⁸Кайсы да булса шәһәргә килеп, сезне анда кабул итәләр икән, алдыгызга нәрсә куйсалар, шуны ашагыз.

⁹Андагы авыруларны савыктырыгыз һәм аларга: «Аллаһы Патшалыгы инде сезгә бик якын!» — дип әйтегез.

¹⁰Әмма нинди дә булса шәһәргә килеп, сезне анда кабул итмәсәләр, аның урамнарына чыгып, болай дип әйтегез:

¹¹«Аягыбызга сезнең шәһәрдә кунган тузанны да хәтта үзегездә кагып калдырабыз; шулай да белеп торыгыз: Аллаһы Патшалыгы инде бик якын!»

¹²Сезгә әйтәм: кыямәт көнендә Сәдүм шәһәренең хәле ул шәһәрнекенә караганда җиңелрәк булыр.

¹³— Кайгы сиңа, Хоразин! Кайгы сиңа, Бәйт-Сайда! Чөнки сездә кылынган могҗизалар Сур һәм Сидун шәһәрләрендә кылынган булса, алар күптән инде тупас киемнәргә төренеп һәм көлгә утырып тәүбә итәрләр иде.

¹⁴Әмма кыямәт көнендә Сур белән Сидунның хәле сезнекенә караганда җиңелрәк булыр.

¹⁵Әй Кәпәрнаум, әллә сине күкләргә күтәрерләр дип уйлыйсыңмы? Юк, үлеләр дөньясына төшәрсең син.

¹⁶Сезне тыңлаган — Мине тыңлаган, сезне кире каккан Мине кире каккан буладыр; Мине кире каккан исә Мине җибәргән Затны кире кага дигән сүз.

¹⁷Җитмеш ике шәкерт, шатлана-шатлана, Гайсә янына әйләнеп кайттылар һәм Аңа: — Хакимебез, Синең исемеңне телгә алганда, безгә хәтта җеннәр дә буйсына иде, — диделәр.

¹⁸Ул исә аларга: — Мин шайтанның яшен кебек күктән егылып төшүен күрдем, — диде. —

¹⁹Мин сезгә елан-чаяннарны һәм дошманның бар көчен салып таптарга кодрәт бирдем, сезгә һичнәрсә зыян китерә алмас.

²⁰Әмма рухларның сезгә буйсынуына түгел, ә бәлки исемнәрегезнең күкләрдә язылуына шатланыгыз.

²¹Шулвакыт Гайсә, Изге Рухтан илһамланып-шатланып: — Әй Атам, күк вә җирнең Хуҗасы. Бу эшләрне, зирәкләрдән һәм акыл ияләреннән яшереп, балаларга ачып бирүең өчен, Сиңа шөкрана кылам. Әйе, Атам, Синең изге теләгең шундый булды!

²²Атам Миңа һәммә нәрсәне тапшырды. Угылның кемлеген Атадан башка һичкем белмидер, Атасының кемлеге дә Угылдан һәм Углы белдерергә теләгән кешедән гайре һичкемгә мәгълүм түгелдер, — диде.

²³Аннары шәкертләренә таба борылды һәм алар гына ишетерлек итеп: — Сез күргәнне күрүче күзләр бәхетле!

²⁴Сезгә әйтәм: күп пәйгамбәрләр һәм патшалар сез күреп торган нәрсәләрне күрергә теләделәр, әмма күрмәделәр, һәм сез ишетеп торган нәрсәләрне ишетергә теләделәр, әмма ишетмәделәр, — дип өстәде.

²⁵Менә канун белгечләреннән берсе урыныннан торды да Гайсәне сынарга теләп: — Остаз! Мәңгелек тормыш насыйп булсын өчен, миңа нәрсә эшләргә кирәк? — дип сорады.

²⁶Гайсә аңардан: — Канунда нәрсә язылган? Син аны ничек аңлыйсың? — дип сорады.

²⁷Канун белгече: — «Раббы Аллаңны бөтен йөрәгең, бөтен җаның, бөтен көчең вә акылың белән ярат» [30] һәм «якыныңны үзеңне яраткан кебек ярат» [31], — диде.

²⁸Гайсә аңа: — Дөрес җавап бирдең; шулай эшләсәң — яшәрсең! — диде.

²⁹Әмма канун белгече, үзен акларга теләп, Гайсәдән: — Ә минем якыным кем соң? — дип сорады.

³⁰Гайсә моңа болай дип җавап кайтарды: — Бер кеше, Иерусалимнән Әрихәгә барганда, юлбасарлар кулына эләккән. Алар аның киемнәрен салдырып алганнар һәм, кыйнап, үлем хәлендә калдырып киткәннәр.

³¹Бер руханига да шул юлдан барырга туры килгән, әмма, ул шунда яткан кешене күргәч, юлның икенче ягына чыгып үтеп киткән.

³²Шулай ук левиләрдән [32] дә берәү узып барышлый бу кешене күргән һәм ул да, юлның икенче ягына чыгып, аның яныннан китеп барган.

³³Бер самареяле исә, үтеп барганда бу кешегә тап булып, аны бик кызганган.

³⁴Янына килеп, яраларын шәраб белән юган һәм зәйтүн мае сөртеп бәйләгән; аны, үзенең ишәгенә атландырып, кунак йортына алып килгән һәм анда да аның хакында кайгырткан.

³⁵Ә икенче көнне юлга чыгарга җыенганда, ике динар чыгарып, кунак йорты хуҗасына биргән һәм: «Аның хакында кайгыртчы, әгәр күбрәк сарыф итсәң, кире кайтканда түләрмен», — дигән.

³⁶Сүзен йомгаклап, Гайсә: — Шушы өч кешенең кайсысы, синеңчә, юлбасарлар кулына эләккән кешенең якыны була? — дип сорады.

³⁷— Аңа шәфкать күрсәткәне, — дип җавап бирде канун белгече. Шунда Гайсә аңа: — Бар, син дә шулай эшлә, — диде.

³⁸Юлларын дәвам итеп, Гайсә белән шәкертләре бер авылга керделәр; Марта исемле бер хатын Аны үз өендә кабул итте.

³⁹Аның Мәрьям атлы сеңлесе бар иде; ул, Хаким Гайсәнең аяк очына утырып, Аның сөйләгәнен тыңлады.

⁴⁰Марта исә бик тырышып табын әзерләп йөри иде; шуннан ул, Гайсә янына килеп: — Хакимем! Сеңлемнең бөтен эшне миңа калдыруына бер дә пошынмыйсыңмы? Әйт әле, булышсын миңа, — диде.

⁴¹Хаким Гайсә исә аңа: — Марта, Марта! Син күп нәрсә хакында кайгыртасың һәм ыгы-зыгы килеп йөрисең,

⁴²ә бит бары бер генә нәрсә кирәк. Мәрьям исә үзе өчен яхшырак нәрсәне сайлады, һәм ул аңардан тартып алынмас, — дип җавап кайтарды.