Read Изге Язма, 2015 Лүк 12 Bible Online

Лүк 12 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 12

¹Шул арада меңләгән кеше җыелып бер-берсен кысрыклый башлады. Иң әүвәл Гайсә үзенең шәкертләренә төбәп сөйләде: — Фарисейлар ачыткысыннан, ягъни икейөзлелектән сакланыгыз!

²Ачылмый калачак яшерен нәрсә һәм беленми калачак һичбер сер юк.

³Шуңа күрә караңгыда сөйләгән сүзегез көн яктысында ишетелер, һәм эчке бүлмәдә колакка пышылдап әйткәнегез өй түбәсеннән яңгырар.

⁴Сез дусларыма шуны әйтәмен: тәнне үтерүчеләрдән курыкмагыз — шуннан артыгын алар эшли алмый.

⁵Кемнән куркырга кирәклеген әйтәм Мин хәзер: үтергәннән соң кешене җәһәннәмгә ташларга кодрәте булган Аллаһыдан куркыгыз; әйе, сезгә әйтәм, менә Аңардан куркыгыз!

⁶Биш чыпчык бары тик ике бакыр тәңкәгә [39] сатыла түгелме? Әмма алай да Аллаһы аларның берсен-бер онытмый.

⁷Ә сезнең исә башыгыздагы һәр чәч бөртеге дә санаулы. Курыкмагыз, сез өер-өер чыпчыклардан күпкә кадерлерәк.

⁸Әйтәм бит: кешеләр алдында Мине икърар итүчене Адәм Углы да Аллаһы фәрештәләре алдында икърар итәчәк.

⁹Кешеләр алдында Миннән ваз кичкән адәмнән Мин дә Аллаһы фәрештәләре алдында ваз кичәрмен.

¹⁰Адәм Углына каршы сүз әйтүче һәркем кичерелер; ә Изге Рухка карата көфер сүз әйтүче кичерелмәс.

¹¹Сезне гыйбадәтханәләргә, башлыклар һәм хакимият кешеләре алдына китергән вакытта, үзебезне ничек якларбыз яки нәрсә сөйләрбез, дип хафаланмагыз:

¹²сезгә нәрсә әйтәсен Изге Рух шул сәгатьтә киңәш итәр.

¹³Халык арасыннан берәү Гайсәгә: — Остаз! Абыема әйтче, атабыз калдырган мирасны минем белән бүлешсен иде, — диде.

¹⁴Гайсә исә аңа: — Дустым, сезгә хөкем чыгарырга яки малыгызны бүләргә Мине кем билгеләде? — дип җавап бирде.

¹⁵Шуннан соң һәммәсенә мөрәҗәгать итеп: — Карагыз аны, һәртөрле комсызлыктан сакланыгыз, чөнки кешенең гомере мал-мөлкәтенең күплегенә бәйләнмәгән, — диде.

¹⁶Аннары аларга шушы гыйбрәтле хикәяне сөйләде: — Бер байның ашлыгы бик уңган.

¹⁷Әлеге бай кеше күңеленнән болай дип уйлый икән: «Инде миңа нәрсә эшләргә? Ашлыгымны салыр урыным юк».

¹⁸Шуннан ул мондый карарга килгән: «Менә нәрсә эшлим: амбарларымны сүтим дә зуррак амбарлар салыйм һәм бөтен ашлыгымны, бар малымны шунда җыйыйм.

¹⁹Әнә шуннан соң үземә: „Синең күп елларга җитәрлек малың бар; ял ит, аша, эч, тормышның рәхәтен күр“, — диярмен».

²⁰Әмма Аллаһы аңа әйткән: «Әй син, акылсыз! Шушы төндә җаның синнән алыныр. Җыйган малың кемгә калыр?»

²¹Үзе өчен хәзинә туплаган, әмма Аллаһы каршында бай булмаган һәркем белән менә шулай булыр.

²²Гайсә Үзенең шәкертләренә әйтте: — Әнә шуның өчен Мин сезгә: «җан асрар өчен, нәрсә белән тукланыйм, тәнемне каплар өчен, нәрсә киим дип борчылмагыз», — дим.

²³Җан — ризыктан, тән киемнән мөһимрәк бит.

²⁴Козгыннарга карагыз: алар чәчмиләр дә, урмыйлар да; аларның келәтләре дә, амбарлары да юк; шулай да Аллаһы аларны туендыра. Ә сез кошларга караганда күпкә кадерлерәк бит.

²⁵Сезнең кайсыгыз, кайгырганга карап, үз гомерен бер сәгатькә булса да озайта ала?

²⁶Шулай булгач, әнә шундый кечкенә нәрсәне дә эшли алмыйсыз икән, нигә башкасы өчен кайгырырга?

²⁷Кыр чәчәкләренә карагыз, әнә ничек үсәләр: эшләмиләр дә, эрләмиләр дә; ләкин, сезгә әйтәм: хәтта Сөләйман патша да никадәр мәһабәт булмасын, аларның берсе кадәр дә киенә алмаган.

²⁸Бүген кырда үсеп утырган, ә иртәгә учакка ташланасы үләнне Аллаһы шулай киендерә икән, сезне, сай иманлылар, киендерәчәге шөбһәсездер.

²⁹«Ни ашарбыз, ни эчәрбез» дип кайгырмагыз һәм хафаланмагыз.

³⁰Дөньяда халыкларның төп кайгысы шулдыр; ә Атагыз шушы нәрсәләргә мохтаҗ булуыгызны белә.

³¹Сез, киресенчә, Аллаһы Патшалыгын эзләгез, һәм калганы сезгә насыйп ителер.

³²Әй кечкенә көтү, курыкма! Атагыз Патшалыкны сезгә тапшыруны хуш күрде.

³³Милкегезне сатыгыз да ярлыларга сәдака өләшегез. Тузмый торган янчыклар әзерләгез үзегезгә, күктә һич тә кимеми торган хәзинә туплагыз, анда карак та тия алмас, көя дә төшмәс.

³⁴Хәзинәгез кайда булса, күңелегез дә шунда булыр.

³⁵ 35-36 Хуҗасының туйдан кайтуын көтеп, ул шакуга ишекне ачарга әзер торган хезмәтчеләр кебек, һәрвакыт әзер булыгыз, билегездәге пута — буылган, яктырткычларыгызга ут алынган булсын.

³⁶

³⁷Хуҗалары, әйләнеп кайтып, хезмәтчеләрен уяу хәлдә күрсә, шул хезмәтчеләр бәхетле. Хак сүз әйтәм сезгә: хуҗа үзенең билен бәйләр дә, аларны өстәл янына утыртып, үзе хезмәт күрсәтеп йөрер.

³⁸Әгәр ул, төн уртасында яки тагын да соңрак кайтып, хезмәтчеләрен уяу хәлдә күрсә, менә шул хезмәтчеләр сәгадәтле!

³⁹Әмма шуны аңлагыз: йорт хуҗасы каракның кайчан киләсен белсә, аңа үз йортына керергә ирек бирмәгән булыр иде.

⁴⁰Сез дә әзер булып торыгыз: Адәм Углы сез уйламаган сәгатьтә киләчәк.

⁴¹Шулчак Петер Гайсәдән: — Хакимем! Бу гыйбрәтле сүзләрне безнең өчен генә сөйлисеңме, әллә бар кешегәме? — дип сорады.

⁴²Хаким Гайсә исә болай дип җавап кайтарды: — Хезмәтчеләргә тиешле ризыкны үз вакытында өләшү өчен, хуҗа тарафыннан башлык итеп куелган ышанычлы һәм акыллы хезмәтче нинди була?

⁴³Хуҗасы, әйләнеп кайтып, аның шулай эшләвен күрсә, менә шул хезмәтче сәгадәтле.

⁴⁴Хак сүз әйтәм сезгә: хуҗасы аны бөтен милкенә башлык итеп куяр.

⁴⁵Ә инде шул хезмәтче: «Хуҗам тиз кайтмас әле», — дип уйлап, хезмәтче ирләрне, хатыннарны кыйнаса, ашап-эчә һәм исерә калса,

⁴⁶хуҗасы ул көтмәгән көндә, ул уйламаган сәгатьтә кайтып керер дә аны җәзага тартыр һәм имансызлар белән бер язмышка дучар итәр.

⁴⁷Хуҗасының теләген белеп тә, әзер булып тормаган һәм аның ихтыярынча эшләмәгән хезмәтче бик каты кыйналыр.

⁴⁸Ә инде хуҗасының теләген белмичә җәзага лаек эш кылган адәм азрак кыйналыр. Кемгә күп бирелгән булса, аңардан күп таләп ителер; һәм кемгә күп ышанып тапшырылган булса, аңардан күбрәк соралыр.

⁴⁹Мин җиргә ут алып килдем һәм ул утның инде янып китүен телим!

⁵⁰Әмма Мин авыр сынаулар үтәргә тиешмен; һәм шул сынауларның бетүен интегеп көтәм!

⁵¹Сез Мине җиргә тынычлык китерер өчен килде дип уйлыйсызмы? Юк, Мин аерыр өчен килдем.

⁵²Моннан ары бер өйдә яшәгән биш кеше бер-берсенә каршы булыр, өчесе — икесенә, ә икесе өчесенә каршы чыгар.

⁵³Ата — углына, углы — атасына каршы; ана — кызына, кызы — анасына каршы; кайнана — килененә, килене кайнанасына каршы булыр.

⁵⁴Гайсә янә халыкка мөрәҗәгать итте: — Көнбатышта болыт күтәрелгәнен күрүгә, сез, яңгыр явар, дисез; һәм шулай була да.

⁵⁵Көньяктан җил иссә, эссе булыр, дисез; һәм шулай була да.

⁵⁶Икейөзлеләр! Җир һәм күк йөзен күзәтеп, сез һава торышын әйтә аласыз, әмма ничек соң сез нинди заман җиткәнне аңлата алмыйсыз?

⁵⁷Ни өчен сез нәрсәнең дөрес икәнлеген үзегез хәл итмисез?

⁵⁸Дәгъвачың сине хөкемче янына алып барганда, аның белән юлда ук килешергә тырыш, юкса ул сине хөкемче каршына ирексезләп алып барыр, ә хөкемче сине җәзалаучыга тапшырыр, җәзалаучы исә зинданга ябар.

⁵⁹Әйтәм бит: бурычыңны актык тиененә [40] кадәр биреп бетермичә, аннан чыга алмассың.