Read Изге Язма, 2015 Лүк 18 Bible Online

Лүк 18 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 18

¹Беркайчан күңел төшермәскә һәм һәрвакыт дога кылырга кирәклеген искәртү өчен, Үзенең шәкертләренә Гайсә бер гыйбрәтле хикәя сөйләде:

²— Кайсыдыр шәһәрдә Аллаһыдан курыкмаучы һәм бәндәдән оялмаучы бер хөкемче яшәгән.

³Шул ук шәһәрдә бер тол хатын да яши икән, һәм ул, һаман саен хөкемче янына килеп: «Дошманымнан яклачы», — дип әйтә икән.

⁴Әмма хөкемче әлеге тол хатынның дәгъвасын күпмедер вакыт хәл итәргә ризалашмаган. Аннары, ниһаять, үз-үзенә: «Аллаһыдан курыкмасам һәм бәндәдән оялмасам да,

⁵бу тол хатын тынгылык бирмәгәнгә күрә, дәгъвасын хәл итим, мине ялыктырып йөрмәсен», — дигән.

⁶— Намуссыз бу хөкемченең нәрсә әйткәнен ишеттегезме? — дип сорады Хаким Гайсә.

⁷— Көндез дә, төнлә дә Аллаһыны ярдәмгә чакыручыларны — Үзе сайлаганнарны — Ул әллә якламасмы?! Түзеп тора алырмы?!

⁸Сезгә әйтәм: Ул һичбер тоткарлыксыз якларга килер. Әмма Адәм Углы, килгәч, җир йөзендә иман табармы?

⁹Үзләрен тәкъва дип санаучы һәм башкаларны түбәнсетүче кайберәүләргә Гайсә шушы гыйбрәтле хикәяне сөйләде:

¹⁰— Ике кеше, дога кылу өчен, Аллаһы йортына кергән: аларның берсе фарисей, ә икенчесе салым җыючы икән.

¹¹Фарисей, торып, болай дип дога кылган: «Йа Аллаһы! Башкалар кебек талаучы да, алдакчы да, зина кылучы да яки менә бу салым җыючы кебек тә түгел мин. Шуның өчен Сиңа шөкер әйтәм.

¹²Атнага ике тапкыр ураза тотам, табышымның уннан бер өлешен гошер сәдакасы итеп бирәм».

¹³Читтәрәк басып торган һәм күзләрен күтәреп күккә карарга да батырчылык итмәгән салым җыючы исә күкрәгенә суга-суга: «Йа Аллаһы! Мин гөнаһлыга мәрхәмәтле бул!» — ди икән.

¹⁴Сезгә әйтәм: фарисей түгел, нәкъ менә салым җыючы, Аллаһы каршында аклану табып, өенә кайтып киткән. Чөнки үзен күтәрүче һәркем түбәнсетелер, ә үзен түбәнсетүче — күтәрелер.

¹⁵Гайсә, орынып, фатихасын күндерсен өчен, кайберәүләр Аның янына сабый балаларын да алып килделәр. Шәкертләре исә, моны күреп, әлеге кешеләрне шелтәләргә тотындылар.

¹⁶Ә Гайсә, балаларны Үз янына чакырып алып: — Балаларга Минем янга килергә ирек бирегез, комачауламагыз аларга, чөнки Аллаһы Патшалыгы менә шушындыйларныкы.

¹⁷Хак сүз әйтәм сезгә: Аллаһы Патшалыгын балалар кебек кабул итмәгән кеше анда кермәячәк, — дип әйтте.

¹⁸Башлыкларның берсе Гайсәдән: — Игелекле Остаз! Мәңгелек тормышка ия булыр өчен, миңа нәрсә эшләргә кирәк? — дип сорады.

¹⁹Гайсә аңа: — Нигә син Мине игелекле дип атыйсың? Аллаһыдан башка һичкем игелекле түгел.

²⁰Аның әмерләрен син беләсең: зина кылма, кеше үтермә, урлашма, ялган шаһитлык бирмә, атаң белән анаңны хөрмәт ит [51], — диде.

²¹Ә башлык: — Мин боларның барысын яшьтән үк үтәп киләм, — дип җавап бирде.

²²Моны ишеткәч, Гайсә аңа: — Сиңа тагын бер нәрсә җитми: булган бар нәрсәңне сат та фәкыйрьләргә өләш, шулай эшләсәң, күктәге хәзинәгә ия булырсың. Аннары яныма кил һәм Миңа ияр, — дип әйтте.

²³Теге кеше, бу сүзләрне ишетеп, кайгыга калды, чөнки байлыгы бик зур иде.

²⁴Гайсә, аның пошаманга калуын күреп: — Байлыгы булганнарга Аллаһы Патшалыгына керү ничек кыен! — диде. —

²⁵Бай кешегә Аллаһы Патшалыгына керүгә караганда, дөягә энә күзе аша үтү җиңелрәк.

²⁶Бу сүзләрне ишетүчеләр: — Алай булгач, кем генә котыла алыр соң?! — дип сорады.

²⁷— Кешеләр өчен мөмкин булмаган нәрсә Аллаһы өчен мөмкиндер, — диде Гайсә.

²⁸Петер исә: — Менә, булган бар нәрсәбезне калдырып, без Сиңа иярдек, — диде.

²⁹Гайсә аларга: — Хак сүз әйтәм сезгә: Аллаһы Патшалыгы хакына йортын яки хатынын, агай-энеләрен, ата-анасын яки балаларын калдырган һәркем,

³⁰бу дөньяның үзендә күп мәртәбә артыгы белән алып, киләчәк дөньяда мәңгелек тормышка ия булачак, — диде.

³¹Гайсә, унике шәкертен Үз янына чакырып алып, аларга әйтте: — Без Иерусалимгә якынлашып киләбез, һәм биредә Адәм Углы хакында пәйгамбәрләр тарафыннан язылганның һәммәсе тормышка ашачак.

³²Аны мәҗүсиләр кулына тапшырырлар, алар Аны мыскыл итәрләр, хурларлар һәм Аңа төкерерләр;

³³Аны камчы белән суктырырлар һәм үтерерләр. Әмма өченче көнгә Ул үледән терелеп торыр.

³⁴Әмма шәкертләр бу сүзләрдән бернәрсә дә аңламадылар; әлеге сүзләрнең мәгънәсе аларга яшерен булып калды, һәм алар әйтелгәннәргә төшенмәделәр.

³⁵Гайсә Әрихәгә якынлашып килгәндә, бер сукыр юл буенда хәер сорашып утыра иде.

³⁶Янәшәсеннән бик күп кешеләр үтеп барганны ишетеп, ул: — Нишлиләр анда? — дип сорады.

³⁷Аңа: — Насаралы Гайсә үтеп бара, — диделәр.

³⁸Шунда ул: — Давыт Углы Гайсә! Кызган мине! — дип кычкырып җибәрде.

³⁹Төркем алдыннан баручылар аны тыймакчы булдылар, әмма ул, тагын да катырак итеп: — Давыт Углы! Кызган мине! — дип кычкырды.

⁴⁰Гайсә, туктап, аны алып килергә кушты. Сукыр адәм Аның янына килгәч, Ул аңардан:

⁴¹— Син миннән нәрсә көтәсең? — дип сорады. Теге Аңа: — Әфәндем! Күзләрем күрсә иде, — диде.

⁴²Гайсә аңа: — Күзләрең күрсен! Сине ышануың савыктырды, — диде.

⁴³Теге адәм шундук күрә башлады, һәм ул, Аллаһыны данлап, Гайсә артыннан ияреп китте. Шушы хәлне күргән бар кеше Аллаһыга мактау яудырды.