Read Изге Язма, 2015 Лүк 20 Bible Online

Лүк 20 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 20

¹Көннәрдән беркөнне Аллаһы йортында, Яхшы хәбәрне бәян итеп, халыкка гыйлем биргән вакытта, Гайсә янына өлкәннәр белән бергә баш руханилар вә канун белгечләре килделәр һәм:

²— Әйт әле безгә, бу эшләрне кылырга Сиңа кем хокук бирде, андый вәкаләт Синдә кемнән? — дип сорадылар.

³Аларга җавап итеп, Ул: — Мин дә сезгә бер сорау бирәм, әйтегез әле:

⁴Суга чумдыру хокукы Яхъяга күктән бирелгәнме әллә кешеләрдәнме? — дип сорады.

⁵Тегеләр: — «Күктән», — дип әйтсәк, Ул: «Ә ни өчен Яхъяга ышанмадыгыз?» — дияр.

⁶Ә инде: «Кешеләрдән», — дип әйтсәк, халык безне таш атып үтерер, чөнки алар Яхъяның пәйгамбәр булуына ышана, — дип үзара фикерләштеләр дә, —

⁷кайдан икәнен белмибез, — дип җавап бирделәр.

⁸Гайсә аларга: — Алай булгач, Мин дә сезгә боларны эшләргә кем хокук биргәнне әйтмим, — диде.

⁹Шуннан соң Ул халыкка менә шушы гыйбрәтле хикәяне сөйләде: — Бер кеше йөзем бакчасы утырткан һәм аны йөзем үстерүчеләргә куллану өчен биреп, озак елларга чит якларга китеп барган.

¹⁰Уңыш җыяр вакыт җиткәч, ул, үзенә тиешле өлешне бирсеннәр дип, хезмәтчесен йөзем үстерүчеләр янына озаткан; ләкин йөзем үстерүчеләр аны, кыйнап, буш кул белән кайтарып җибәргәннәр.

¹¹Аннары ул икенче хезмәтчесен юллаган; ләкин аны да, кыйнап һәм мыскыл итеп, бернәрсәсез кайтарып җибәргәннәр.

¹²Ул өченче хезмәтчесен юллаган; ләкин аны да яралап куып чыгарганнар.

¹³Шуннан йөзем бакчасының хуҗасы болай дип уйлаган: «Инде нәрсә эшләргә? Сөекле углымны җибәрим әле, бәлки аңа хөрмәт күрсәтерләр».

¹⁴Әмма йөзем үстерүчеләр, аны күргәч, үзара: «Варис бит бу! Әйдәгез, үтерик аны, һәм аңа каласы мирас милке безнеке булыр», — дип киңәшләшкәннәр дә

¹⁵бакчадан чыгарып атып үтергәннәр. Инде йөзем бакчасының хуҗасы алар белән ни эшләр?

¹⁶Ул, әйләнеп кайтып, йөзем үстерүчеләрне үтерер дә йөзем бакчасын башкаларга бирер. Моны тыңлаучылар исә: — Алай була күрмәсен! — диештеләр.

¹⁷Әмма Гайсә, аларның күзенә туры карап: — Изге язмада: «Төзүчеләр яраксыз дип тапкан таш иң мөһим почмак ташына әйләнде» [56], — дип язылганнар алайса нәрсә аңлата соң? — дип сорады. —

¹⁸Бу ташка абынган һәркем чәлпәрәмә киләчәк; таш кемнең дә булса өстенә төшсә, сытачак.

¹⁹Баш руханилар һәм канун белгечләре, әлеге гыйбрәтле хикәянең үзләре турында икәнен аңлап, Аны шундук кулга алырга теләделәр, әмма халыктан куркып туктап калдылар.

²⁰Шуннан алар, Гайсә артыннан күзәтә башлап, янына үз адәмнәрен җибәрделәр. Гайсәне идарәче кулына, аның хөкеменә тотып бирү өчен, үзләрен ихлас күңелле итеп күрсәткән булып, Аңардан бәйләнерлек берәр сүз әйттерергә тырыштылар.

²¹— Остаз! — диде алар. — Без сүзләреңнең һәм Син биргән гыйлемнең хаклыгын, кешене кешедән аермавыңны, хакыйкать кушканча Аллаһы юлына өйрәтүеңне беләбез.

²²Әйт әле безгә шуны: кайсарга салым түләргә рөхсәт ителәме безгә әллә юкмы?

²³Гайсә, аларның мәкерле ниятләрен сизеп:

²⁴— Миңа бер динарлык тәңкә күрсәтегез әле. Монда кемнең сурәте төшерелгән, кемнең исеме сугылган? — диде. — Кайсарныкы, — дип җавап бирде тегеләр.

²⁵— Шулай булгач, кайсарныкын — кайсарга, Аллаһыныкын Аллаһыга бирегез, — диде Гайсә.

²⁶Гайсәнең халык алдында сөйләгән сүзләрендә алар бәйләнерлек бернәрсә дә таба алмадылар һәм, Аның җавабына хәйран калып, тынып калдылар.

²⁷Аннары Гайсә янына үлеләрнең терелүен инкяр итүче саддукейлардан берничәсе килеп, Аңа болай диде:

²⁸— Остаз! Канунда Муса безгә: «Әгәр берәүнең ир туганы үлеп китеп, хатыны баласыз калса, шул кеше әлеге тол хатынны үзенә алсын, бертуган кардәшенең нәселен дәвам иттерсен» [57], — дип язган.

²⁹Шуннан килеп, бертуган җиде ир кардәш бар иде. Шуларның беренчесе, хатын алып, балалары булмыйча үлеп киткән.

³⁰Ул хатынга икенчесе дә,

³¹өченчесе дә, шул рәвешле, җидесе дә өйләнгәннәр, әмма барысы да бала калдырмыйча үлеп киткәннәр.

³²Ахырда хатын да дөнья куйган.

³³Шулай булгач, үлеләр терелгән вакытта, ул кайсысының хатыны булачак соң? Җидесе дә аның ире булган бит!

³⁴Гайсә аларга болай дип җавап бирде: — Бу дөнья кешеләре өйләнәләр дә, кияүгә дә чыгалар.

³⁵Ә инде үледән терелергә һәм киләчәк дөньяда яшәргә лаек булганнар өйләнмәсләр дә, кияүгә дә чыкмаслар.

³⁶Алар инде үлә дә алмаячаклар, чөнки фәрештәләр сыман булырлар. Алар Аллаһы балаларыдыр, чөнки Аллаһы аларны үледән терелтте.

³⁷Ә инде янып торган күгән куагы турында сөйләгәндә, Муса үзе дә, Раббыны «Ибраһим Алласы, Исхак Алласы һәм Ягъкуб Алласы» [58] дип атап, үлеләрнең терелүен күрсәткән.

³⁸Аллаһы — үлеләр Алласы түгел, Ул тереләрнеке, Аның өчен барысы да тере бит.

³⁹Канун белгечләренең кайберләре бу сүзләргә каршы: — Остаз! Яхшы әйттең, — диде.

⁴⁰Шуннан соң алар Гайсәдән бернәрсә турында да сорарга батырчылык итмәделәр.

⁴¹Аннары Гайсә аларга болай диде: — Ни өчен кешеләр: «Мәсих — Давыт Углы», — дип әйтә?

⁴²42-43 Зәбур китабында бит Давыт үзе әйтә: «Раббы минем Хакимемә: „Дошманнарыңны Синең аяк астына баскыч басмасы итеп түндергәнче, Минем уң ягымда утыр“, — ди» [59].

⁴³

⁴⁴Димәк ки, Мәсихне Давыт «Хакимем» дип атый. Алай икән, Мәсих ничек итеп Давытның Углы була алсын?

⁴⁵Бар халык Гайсә сөйләгәннәрне тыңлап торган чакта, Ул, шәкертләренә төбәп, болай диде:

⁴⁶— Өсләренә озын киемнәр киеп, мәйданнарда үзләрен ихтирам белән сәламләгәнне, гыйбадәтханәләрдә — дәрәҗәле урыннарда, мәҗлесләрдә түрдә утыруны сөюче канун белгечләреннән сак булыгыз!

⁴⁷Алар, хәйләләп, тол хатыннарның йортларын тартып алалар, кешеләр күрсен дип, озак итеп дога кылалар. Андыйларны иң каты хөкем көтәдер.