Read Изге Язма, 2015 Лүк 24 Bible Online

Лүк 24 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 24

¹Атнаның беренче көнендә хатын-кызлар, алдан әзерләгән хуш исле майларын алып, иртән иртүк мәгарә янына килделәр

²һәм күрделәр: кабер авызын томалаган ташны кемдер читкә тәгәрәткән.

³Эчкә кергәч исә, Хаким Гайсәнең җәсәден тапмадылар.

⁴Бу хәлгә аптырашып торган вакытта, кинәт алар алдында ялтыравыклы киемнән ике ир кеше пәйда булды.

⁵Хатыннар, куркып, җиргә текәлделәр. әлеге кешеләр аларга: — Нигә сез тере Затны үлеләр арасыннан эзлисез? — диделәр. —

⁶Юк Ул монда: Ул үледән терелде. Гәлиләядә чагында сезгә әйткән сүзләрен исегезгә төшерегез:

⁷«Адәм Углы гөнаһлылар кулына тотып бирелергә, хачка кадакланырга һәм өченче көндә үледән терелергә тиеш», — дигән иде Ул сезгә.

⁸Шунда Гайсәнең сүзләре аларның исенә төште.

⁹Кабер яныннан кайтканнан соң, бу хәл хакында алар унбер шәкерткә һәм башкаларга хәбәр иттеләр.

¹⁰Рәсүлләргә бу хакта магдалалы Мәрьям, Йохана, Ягъкуб анасы Мәрьям, шулай ук алар белән булган башка хатыннар да сөйләде.

¹¹Әмма хатын-кызларның сүзләре рәсүлләргә буш нәрсә кебек тоелды, һәм алар моңа ышанмадылар.

¹²Ләкин Петер кабер янына торып йөгерде һәм, иелеп мәгарә эченә караганнан соң, кәфенлекне генә күрде. Шушы хәлгә бик гаҗәпләнеп, ул өенә кайтты.

¹³Шул ук көнне Гайсәнең ике шәкерте Иерусалимнән унбер чакрымдагы [67] Эммаус авылына барырга чыкты.

¹⁴Алар булып узган шушы вакыйгалар хакында сөйләшеп бардылар.

¹⁵Шулай гәпләшеп, фикер алышып атлаган чакта, Гайсә Үзе, алар янына килеп, рәттән бара башлады.

¹⁶Әмма шәкертләрнең күзләре томаланган кебек булганга, алар Аны танымадылар.

¹⁷Ул исә алардан: — Нәрсә хакында гәпләшеп барасыз сез? — дип сорады. Алар, йөзләре караңгыланып, туктап калдылар.

¹⁸Шәкертләрнең берсе — Клеопас атлысы — Аңа: — Шушы көннәрдә Иерусалимдә ниләр булганын шәһәргә килүчеләрдән бары Син генә белмисеңдер, — диде.

¹⁹Ул алардан: — Нәрсә булганын? — дип сорады. Шәкертләр Аңа: — Насаралы Гайсә белән булган хәлне, — дип җавап бирделәр. — Ул Аллаһы алдында һәм бөтен халык алдында эштә дә, сүздә дә кодрәтле Пәйгамбәр иде.

²⁰Әмма безнең баш руханилар һәм башлыклар, Аңа үлем җәзасы бирер өчен, хөкем кулына тапшырдылар, аннары Аны хачка кадакладылар.

²¹Ә без «Исраилне азат итәргә тиешле Кеше — Ул булыр» дип өметләнгән идек. Шуның өстенә менә тагын ниләр булды: ул вакыйгадан соң инде менә өченче көн китте, һәм

²²арабыздан берничә хатын безне таң калдырды: алар иртүк кабер янына барганнар,

²³әмма Аның җәсәден тапмаганнар. Шунда каршыларында фәрештәләрнең пәйда булуын һәм «Ул — тере!» дип әйтүен кайтып сөйләделәр.

²⁴Аннары арабыздан кайберәүләр, кабер янына барып, хатыннар сүзенең дөреслеген күрделәр; Гайсә кабердә юк иде.

²⁵Шунда Гайсә аларга: — И-и аңсызлар, пәйгамбәрләрнең барлык сүзләренә сез шундый авырлык белән ышанасыз!

²⁶Үзенең шөһрәтенә ирешкәнче, Мәсих шулай газап чигәргә тиеш түгел идемени? — диде.

²⁷Шуннан Ул, Муса пәйгамбәр һәм барча пәйгамбәрләрдән башлап, барлык Язмаларда Үзе хакында әйтелгәнне аңлатып бирде.

²⁸Алар үзләре барасы авылга якынлаштылар, ә Гайсә Үз юлын дәвам итәргә теләгән кебек итте.

²⁹Әмма алар: — Инде кич якынлашып килә, безнең белән кал, — дип, Аны күндерделәр, һәм Ул алар белән өйгә керде.

³⁰Бөтенесе бергә өстәл янына ашарга утыргач, Ул, кулына икмәк алып шөкрана кылганнан соң, шәкертләргә сындырып бирде.

³¹Шулчак аларның күзләре ачылып киткәндәй булды, һәм шәкертләр Гайсәне танып алдылар; әмма Ул аларга күренмәс булды.

³²Алар бер-берсенә: — Безнең белән юлда сөйләшеп барганда һәм Изге язманың мәгънәсен аңлатканда, күңелләребез күтәрелеп китте түгелме соң? — диештеләр.

³³Шуннан алар тордылар да Иерусалимгә әйләнеп кайттылар. Анда унбер шәкерт һәм алар белән башка кешеләр җыелган булып:

³⁴— Хакимебез, чыннан да, үледән терелде һәм Шимунга күренде, — дип сөйләшеп тора иделәр.

³⁵Әлеге ике шәкерт тә юлда булган вакыйганы һәм икмәк сындырган чакта Гайсәне ничек итеп танып алулары хакында сөйләп бирделәр.

³⁶Алар шушы хакта сөйләп торганда, Гайсә Үзе аларның уртасында пәйда булып: — Иминлек сезгә! — диде.

³⁷Алар, өрәктер бу дип уйлап, куркудан катып калдылар.

³⁸Ләкин Ул аларга: — Нигә каушап калдыгыз? Нигә күңелегезгә шундый шик керә? — диде. —

³⁹Кулларыма һәм аякларыма карагыз — Мин бу. Орынып карагыз Миңа; өрәкнең тән-бәдәне һәм сөяге булмый, ә Миндә, күргәнегезчә, бар.

⁴⁰Шул сүзләр белән Ул аларга кул-аякларын күрсәтте.

⁴¹Тегеләр шатлыктан һәм гаҗәпләнүдән һаман ышанмый торганда, Ул алардан: — Сезнең ашарга берәр нәрсәгез бармы? — дип сорады.

⁴²Алар Аңа бер кисәк пешкән балык бирделәр.

⁴³Ул, балыкны алып, аларның күз алларында ашады.

⁴⁴Аннан соң Гайсә аларга: — Сезнең янда чакта Мин нәкъ менә шушы турыда сөйләдем: Муса канунында, пәйгамбәрләрнең язмаларында һәм Зәбурда Минем хакта әйтелгәннәрнең барысы да гамәлгә ашырга тиеш, — диде.

⁴⁵Аннары Ул, Изге язманы аңлар өчен аларның зиһеннәрен ачып:

⁴⁶— Изге язмада болай диелгән: Мәсих газап чигәргә, өченче көндә үледән терелергә,

⁴⁷шулай ук тәүбәгә килү һәм гөнаһларның кичерелүе турындагы хәбәр Иерусалимнән башлап барча халыкларга Аның исеменнән вәгазь кылынырга тиеш, — диде. —

⁴⁸Сез шушы хәлләрнең шаһитыдыр.

⁴⁹Мин сезгә Атам вәгъдә иткәнне җибәрермен; сез исә, югарыдан кодрәт алганчы, шәһәрдә калыгыз.

⁵⁰Шуннан Гайсә, шәкертләрен шәһәрдән алып чыгып, Бәйт-әниягә чаклы алар белән барды һәм, кулларын күтәреп, аларга фатихасын күндерде.

⁵¹Шул рәвешле фатихасын күндереп торган чакта, Ул алардан ерагая башлады да күккә алынды.

⁵²Шәкертләр Аңа сәҗдә кылдылар, аннары, сөенә-сөенә, Иерусалимгә кайттылар.

⁵³Аллаһыны данлап, алар һәрчак Аллаһы йортында булдылар.