Read Изге Язма, 2015 Лүк 5 Bible Online

Лүк 5 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 5

¹Беркөнне Геннисарет күле [17] буена җыелган халык, Аллаһы сүзен тыңларга теләп, Гайсәне төрле яклап кысрыклый башлады.

²Шунда Ул яр буендагы ике көймәне күрде. Балыкчылар, әлеге көймәләрдән чыгып, ятьмәләрен юа иде.

³Гайсә көймәләрнең берсенә керде дә (ул көймә Шимунныкы иде) ярдан бераз арырак китәргә сорады һәм көймәдә утырган килеш халыкка гыйлем бирергә кереште.

⁴Сүзен тәмамлагач, Ул: — Шимун, тирәнрәк урынга китеп, ятьмәләрегезне салыгыз, — диде.

⁵Шимун Аңа: — Остаз! Без төн буе тырыштык, ләкин һичнәрсә тота алмадык. Шулай да, Син кушасың икән, ятьмәне салам, — дип җавап бирде.

⁶Шулай эшләделәр, һәм аларга бик күп балык эләкте, хәтта ятьмәләре ертыла башлады.

⁷Шуннан балыкчылар, икенче көймәдәге иптәшләренә кул болгап, аларны ярдәмгә чакырдылар. Тегеләре килгәч, бергәләп ике көймәне дә шыгрым тутырдылар, көймәләре аздан гына батмый калды.

⁸Шимун Петер, шушы хәлне күреп, Гайсә алдында тезләренә егылды да: — Хакимем, кит янымнан, мин гөнаһлы кешемен! — диде.

⁹Ул да, аның белән булган кешеләр дә, тотылган балыкның күплегенә гаҗәпләнеп, куркып калдылар.

¹⁰Шулай ук Шимунның иптәшләре — Зебедәй угыллары Ягъкуб белән Яхъя да хәйран калды. Гайсә Шимунга: — Курыкма, бүгеннән башлап, син кеше аулаучы [18] булырсың, — диде.

¹¹Көймәләрен ярга тартып чыгаргач, алар, бөтен нәрсәләрен калдырып, Гайсәгә ияреп киттеләр.

¹²Гайсә бер шәһәрдә булганда, янына бөтен тәнен махау зәхмәте баскан бер кеше килде һәм, Гайсәне күргәч, йөзтүбән капланды да ялварып: — Әфәндем! Әгәр теләсәң, мине тазарта алыр идең Син, — диде.

¹³Гайсә, кулын сузып, аңа орынды һәм: — Әйе, телим. Тазарын! — диде, һәм әлеге кеше шундук махаудан арынды.

¹⁴Гайсә аңа бу турыда беркемгә сөйләмәскә кушты. — Бар, руханига күрен һәм терелүеңнең билгесе итеп Муса канунында таләп ителгән корбаныңны китер, — диде.

¹⁵Әмма Гайсә турындагы хәбәр таралганнан-тарала гына барды. Аны тыңлар һәм чиреннән арыныр өчен, янына берөзлексез халык агылды.

¹⁶Ә Гайсә, вакыт-вакыт аулак урыннарга китеп, дога кыла иде.

¹⁷Беркөнне, Гайсә халыкка гыйлем биргән вакытта, Гәлиләянең һәм Яһүдиянең барлык авылларыннан, Иерусалимнән килгән фарисейлар һәм канун укытучылары да шунда утыра иделәр. Раббының кодрәте Аның белән иде, һәм Ул авыруларны савыктырды.

¹⁸Берничә ир-ат паралич суккан берәүне ятагы белән күтәреп алып килделәр һәм аны, Гайсә каршына кертеп яткырыр өчен, өйгә алып кермәкче булдылар.

¹⁹Ләкин халык арасыннан үтә алмаганга күрә, өй түбәсенә менеп, чирәпне сүтеп алдылар да авыруны ятагы белән бергә Гайсәнең алдына төшерделәр.

²⁰Гайсә, аларның ышануларын күреп, теге кешегә: — Дустым, синең гөнаһларың кичерелде, — диде.

²¹Канун белгечләре һәм фарисейлар: — Көфер сүз сөйләүче бу Кеше — Кем ул? Гөнаһларны Аллаһыдан башка кем кичерә алсын?! — диештеләр.

²²Гайсә, аларның уйларын белеп: — Ни өчен сез шулай уйлыйсыз? — диде. —

²³«Гөнаһларың кичерелде», — дип әйтү яисә: «тор да йөреп кит!» — дип әйтү җиңелрәкме?

²⁴Адәм Углының җир йөзендә гөнаһларны кичерергә кодрәте барлыгын белеп торыгыз. Шуннан Гайсә, паралич суккан кешегә мөрәҗәгать итеп: — Сиңа әйтәм: тор да, ятагыңны алып, өеңә кайт! — диде.

²⁵Теге кеше шундук бөтенесенең күз алдында торды да, ятагын алып, Аллаһыны данлый-данлый өенә кайтып китте.

²⁶Барысы да, таң калып, Аллаһыны данладылар: — Без бүген искитәрлек нәрсәләр күрдек, — диде һәммәсе, куркуга төшеп.

²⁷Шуннан Гайсә ул йорттан чыгып китте. Салым җыя торган урынга җиткәч, Ул шунда утырып торган Леви атлы салым җыючыны күрде. — Миңа ияр! — диде Ул аңа.

²⁸Леви торды да, бөтен эшен калдырып, Гайсә артыннан китте.

²⁹Аннары Леви үзенең өендә Гайсә хөрмәтенә зур мәҗлес җыйды. Кунаклар арасында салым җыючылар да, башка кешеләр дә күп иде.

³⁰Фарисейлар һәм аларның канун белгечләре, ачуланып, Гайсәнең шәкертләренә: — Ни өчен сез салым җыючылар һәм гөнаһлылар белән бергә ашап-эчеп утырасыз? — диделәр.

³¹Гайсә аларга: — Табиб сәламәт кешеләргә түгел, ә авыруларга кирәк.

³²Мин тәкъваларны түгел, ә гөнаһлыларны тәүбәгә чакырырга дип килдем, — дип җавап бирде.

³³Шуннан алар Гайсәгә: — Яхъяның да, фарисейларның да шәкертләре еш кына ураза тота һәм дога кылалар, ә Синекеләр ашыйлар, эчәләр, — диделәр.

³⁴Ул исә аларга: — Кияү әле яннарында чакта, туйдагы кунакларны ураза тотарга мәҗбүр итеп буламы?

³⁵Әмма килер бер көн, кияүне алар яныннан алып китәрләр, әнә шул чагында алар ураза тотарлар, — диде.

³⁶Ул аларга кинаяле бер хикәя сөйләде: — Берәү дә, яңа киемнән ямаулык кисеп алып, иске киемне ямамый, югыйсә яңасы да бозыла, иске киемгә дә яңа тукымадан салынган ямаулык бармый.

³⁷Берәү дә яңа шәрабны иске турсыкка [19] салмый, чөнки яңа шәраб турсыкны тишәр һәм шәраб та агып бетәр, турсык та әрәм булыр.

³⁸Киресенчә, яңа шәраб яңа турсыкка салынырга тиеш.

³⁹Беркем дә, иске шәрабны эчкәннән соң, яңасын эчәргә теләмәс, «Искесе яхшырак шул», — дияр.