Read Изге Язма, 2015 Лүк 7 Bible Online

Лүк 7 - Изге Язма, 2015 bible

Лүк 7

¹Халыкка җиткерәсе сүзләрен сөйләп бетергәннән соң, Гайсә Кәпәрнаумга килде.

²Бер йөзбашының бик ихтирам иткән хезмәтчесе, авырып китеп, үлем хәлендә ята икән.

³Гайсә турында ишеткәч, йөзбашы «килеп, хезмәтчемне коткарсын иде» дигән үтенеч белән яһүдиләрнең өлкәннәрен Гайсә янына җибәрде.

⁴4-5 Гайсә янына килгәч, алар: — Ул йөзбашы Синең ярдәмеңә лаек, чөнки безнең халыкны ярата. Гыйбадәтханәне дә безгә ул салдырды, — дип, чын күңелдән ялвардылар.

⁵

⁶Шуннан Гайсә алар белән китте. Йөзбашының өенә җитәргә аз гына калгач, йөзбашы, Гайсәгә шушы сүзләрне әйтергә дип, дусларын җибәрде: — Мәшәкатьләнмә, Әфәндем! Сине үз йортымда кабул итәргә мин лаек түгелмен.

⁷Шуңа күрә Синең каршыңа барырга да үземне лаеклы дип санамадым. Син әйт кенә, һәм хезмәтчем савыгачак.

⁸Мин үзем дә буйсынудагы кешемен, үземнең дә кул астымда гаскәриләр бар. Аларның берәрсенә: «Кит», — дисәм, китә. Икенчесенә: «Кил», — дисәм, килә. Хезмәтчемә: «Моны эшлә», — дисәм, эшли.

⁹Бу сүзләрне ишетеп, Гайсә хәйран калды һәм, борылып, Үзе артыннан ияреп баручы халыкка: — Мин сезгә шуны әйтәм: хәтта Исраилдә дә мондый ышануны күрмәгән идем, — диде.

¹⁰Гозер белән килүчеләр, әйләнеп кайтып, авыру хезмәтченең савыккан булуын күрделәр.

¹¹Озак та үтмәстән Гайсә Наин дип аталган шәһәргә китте. Аның артыннан шәкертләре һәм бик күп халык ияреп барды.

¹²Гайсә шәһәр капкасына якынлашып килгәндә, шәһәрдән бер мәетне күтәреп чыгып баралар иде. Бер тол хатынның бердәнбер углы үлгән икән. Хатын белән бергә күп кенә кешеләр чыгып килә иде.

¹³Хаким Гайсә, хатынны күреп, бик кызганды. — Елама, — диде Ул аңа.

¹⁴Аннары Гайсә, алар янына килеп, табутка кулын тидерде. Табутны күтәреп баручылар туктадылар, һәм Гайсә: — Егет, сиңа әйтәм, тор! — диде.

¹⁵Үлгән егет торып утырды һәм сөйләшә башлады. Шулай итеп, Гайсә аны анасына кайтарып бирде.

¹⁶Барысы курка калдылар һәм Аллаһыны данладылар. — Безнең арадан бөек Пәйгамбәр чыкты. Аллаһы Үз халкына ярдәмгә килде, — диделәр.

¹⁷Гайсә хакындагы хәбәр бөтен яһүдиләр иленә һәм әйләнә-тирәгә таралды.

¹⁸ 18-19 Чумдыручы Яхъяның шәкертләре бу хәлләрнең барысы хакында остазларына сөйләделәр. Ул: «Килергә тиеш булган Зат Синме, әллә бүтән берәүне көтикме?» — дип сорарга Хаким Гайсә янына ике шәкертен җибәрде.

¹⁹

²⁰Гайсә янына килгәч, алар: — Чумдыручы Яхъя Синнән: «Килергә тиеш булган Зат Синме, әллә бүтән берәүне көтикме?» — дип сорарга җибәрде, — диделәр.

²¹Ул вакытта Гайсә күпләрне сырхаулардан, көчле авырулардан, явыз рухлардан савыктырган һәм күп сукырларны күзле иткән иде.

²²Яхъяның хәбәрчеләренә Гайсә болай дип җавап бирде: — Барыгыз, күргәннәрегезне һәм ишеткәннәрегезне Яхъяга кайтып сөйләгез: сукырлар янә күрә, аксаклар йөри, махаулылар тазарына, чукраклар ишетә, үлгәннәр терелә, фәкыйрьләргә Яхшы хәбәр игълан ителә.

²³Минем хакта кем шикләнми, шул бәхетле.

²⁴Яхъяның хәбәрчеләре киткәч, Гайсә халыкка Яхъя хакында сөйли башлады: — Сез чүлгә нәрсә карарга бардыгыз? Җилдә тирбәлә торган камышны карарга дипме?

²⁵Нәрсә карарга бардыгыз инде сез? Купшы киемнәр кигән кешенеме? Ә бит кыйммәтле киемнәргә киенүчеләр һәм зиннәттә яшәүчеләр — патша сарайларында.

²⁶Ул чакта нәрсә карарга бардыгыз? Пәйгамбәрнеме? Әйе! Мин сезгә әйтәм, ул пәйгамбәрдән дә бөегрәк!

²⁷Изге язмада: «Менә, Мин алдыңнан хәбәрчемне җибәрәм, Синең алдыңнан ул юл әзерләр» [22], — дип язылган сүзләр аның турында.

²⁸Мин сезгә шуны әйтәм: хатын-кыз тудырган кешеләр арасында Яхъядан бөегрәк берәү дә юк. Шуңа карамастан Аллаһы Патшалыгында иң кечесе дип хисапланучы да аңардан бөегрәк, — диде Гайсә.

²⁹Бу сүзләрне ишеткән бар халык, хәтта салым җыючылар да Аллаһы юлын хак дип таныдылар, чөнки алар Яхъя янында суга чумдыру йоласын үтәгән иделәр.

³⁰Ләкин фарисейлар һәм канун белгечләре, Аллаһы ихтыярына каршы килеп, Яхъя тарафыннан суга чумдырылырга теләмәделәр.

³¹— Бүгенге буынны кемгә тиңләп була, кемгә охшаган алар? — дип сүзен дәвам итте Гайсә. —

³²«Без сезгә күңелле көйләр уйнадык, ә сез биемәдегез. Без кайгылы җырлар җырладык, ә сез еламадыгыз», — дип, базар мәйданында бер-берсенә кычкырып утыручы балаларга охшый алар.

³³Чумдыручы Яхъя килде; ул икмәк тә ашамый, шәраб та эчми. Ә сез: «Аңа җен кагылган», — дисез.

³⁴Адәм Углы килде. Ул ашый да, эчә дә, ә сез: «Күрегезче, менә бирән, эчкече, салым җыючыларның һәм гөнаһлыларның дусты», — дисез.

³⁵Ә Аллаһының Зирәклеге барлык балалары тарафыннан хак дип исбат ителә.

³⁶Фарисейларның берсе Гайсәне ашка чакырды. Гайсә, фарисейның өенә кереп, табын янына утырды.

³⁷Әлеге шәһәрдә яшәүче гөнаһлы бер хатын, Гайсәнең фарисей өендә ашап утыруын белеп, алебастр [23] савытка салынган хуш исле май алды да шул йортка килде.

³⁸Ул Гайсә артында елап басып торды, күз яшьләре Аның аякларын чылатты. Хатын, Гайсәнең аякларына тамган күз яшьләрен үзенең чәчләре белән сөртеп, Аның аякларын, үбә-үбә, хуш исле май белән майлады.

³⁹Гайсәне ашка чакырган фарисей, моны күреп: «Әгәр Ул пәйгамбәр булса, Үзенә орынган хатынның кем икәнен белер иде. Ул бит — гөнаһлы хатын», — дип уйлады.

⁴⁰Гайсә аңа: — Шимун! Мин сиңа бер нәрсә әйтергә телим, — диде. — Әйт, Остаз, — диде фарисей.

⁴¹— Әҗәткә биреп торган берәүгә ике кешенең бурычы бар икән: берсенеке — биш йөз динар [24], ә икенчесенеке — илле динар.

⁴²Ләкин алар бурычларын түли алмаганга, ул икесен дә бәхилләгән. Ничек уйлыйсың, аларның кайсысы аны күбрәк яратыр?

⁴³— Зуррак бурычы кичерелгәне, дип фараз кылам, — диде Шимун. Гайсә аңа: — Син дөрес уйлыйсың, — диде.

⁴⁴Аннары, хатынга таба борылып, Шимунга болай диде: — Бу хатынны күрәсеңме? Мин өеңә килдем, ә син аяк юарга су бирмәдең. Ә бу хатын аякларымны күз яшьләре белән чылатты, чәчләре белән сөртте.

⁴⁵Син Мине үпмәдең, ә ул, Мин монда килгәннән бирле, аякларымны үбүдән туктамый.

⁴⁶Син Минем башыма май сөртмәдең, ә ул аякларымны хуш исле май белән майлады [25].

⁴⁷Мин әйтермен ни өчен икәнен: аның гөнаһлары күп иде, һәм алар кичерелде, шуңа күрә аның мәхәббәте зур. Ә кемгә аз кичерелә, ул аз ярата.

⁴⁸Хатынга исә Гайсә: — Гөнаһларың кичерелде, — диде.

⁴⁹Табын янында утыручылар бер-берсе белән: — Кем Ул? Ул хәтта гөнаһларны да кичерә! — дип гәпләштеләр.

⁵⁰Гайсә исә хатынга: — Ышануың сине коткарды, имин йөр, — диде.