Read Изге Язма, 2015 Канун 28 Bible Online

Канун 28 - Изге Язма, 2015 bible

Канун 28

¹Әгәр сез, Раббы Аллагызның сүзенә колак салып, бүген мин сезгә ирештергән бөтен әмерләрен төгәл үтәсәгез, ул вакытта Раббы Аллагыз сезне җирдәге бөтен халыклардан өстен куяр.

²Әгәр Раббы Аллагызның сүзенә колак салсагыз, түбәндәге фатихалар сезгә килеп ирешер һәм гамәлгә ашыр.

³Сез шәһәрдә дә, авылда да фатихалы булырсыз.

⁴Балагыз, җирегезнең җимеше, эре һәм вак терлегегезнең үрчеме — бозаулар вә бәтиләр — фатихалы булыр.

⁵Ашлык тырысларыгыз, күәсләрегез фатихалы булыр.

⁶Чыгып киткәндә дә, кайтып кергәндә дә фатихалы булырсыз.

⁷Сезгә каршы күтәрелгән дошманнарыгызны Раббы җиңелергә мәҗбүр итәр; алар сезгә каршы бер юлдан килсәләр, җиде якка таралып качарлар.

⁸Раббы сезнең амбарларыгызга һәм барлык эшләрегезгә фатихасын бирер. Сезгә бирәсе җирдә Раббы Аллагыз сезне фатихалы итәр.

⁹Раббы Аллагызның әмерләрен үтәсәгез, Аның юлыннан йөрсәгез, биргән антына тугры калып, Ул сезне Үзенең изге халкы итәр.

¹⁰Раббы сезне «Үз халкым» дип атаганны җир йөзендәге барлык халыклар белеп, сездән куркып торырлар.

¹¹Раббы сезне һәр яктан бәрәкәтле итәр: балаларыгыз күп, терлегегез үрчемле булыр, ата-бабаларыгызга, балаларыгызга бирәм, дип ант иткән җирләрнең туфрагы мул уңыш китерер.

¹²Яңгырны җирегезгә вакытында яудырыр һәм барча эшегезгә фатихасын бирер өчен, Раббы сезгә Үзенең күк хәзинәсен мул итеп ачар. Сез күп халыкларга бурычка акча бирерсез, ә үзегез бурычка алмассыз.

¹³Раббы Аллагызның бүген минем аша сезгә җиткергән әмерләренә колак салып, аларны төгәл үтәсәгез, аста түгел, һәрвакыт өстә булырсыз: Раббы сезне койрык итеп түгел, ә баш итеп тотар.

¹⁴Бүген мин сезгә боерганнардан уңга да, сулга да тайпылмас өчен, башка илаһлар артыннан ияреп, аларга хезмәт итмәгез.

¹⁵Әгәр Раббы Аллагызның сүзенә колак салмасагыз, бүген мин сезгә җиткергән бөтен әмерләрен, кагыйдәләрен тырышып үтәмәсәгез, түбәндәге ләгънәтләр сезнең өскә килеп төшәр.

¹⁶Шәһәрдә дә, авылда да сезгә ләгънәт төшәр.

¹⁷Ашлык тырысларыгызга, күәсләрегезгә ләгънәт төшәр.

¹⁸Балаларыгызга, җирегезнең җимешенә, эре һәм вак терлегегезнең үрчеменә — бозау вә бәтиләрегезгә — ләгънәт төшәр.

¹⁹Чыгып киткәндә дә, кайтып кергәндә дә сезгә ләгънәт төшәр.

²⁰Нәрсә генә эшләсәгез дә, кырылып, тиз арада һәлак булганчыга кадәр, Раббы сезгә ләгънәт-каргыш, борчу, бәхетсезлекләр җибәрер. Болар сезнең яман эшләрегез өчен, сез Аны ташлаган өчен булыр.

²¹Билисе җирегездән сезне тәмам юк иткәнче, Раббы сезгә коточкыч авырулар җибәреп торыр.

²²Раббы сезне хәлдән тайдыра торган чир, бизгәк, шеш авыруы, көйдергеч эсселек, корылык һәм киптергеч җил, күгәрек белән зарарлар — сез үлгәнче артыгыздан ияреп йөрер алар.

²³Күк сезнең баш өстегездә бакыр төсле кызган булыр, аяк астыгыздагы җир тимер кебек каты булыр.

²⁴Сез юк ителгәнчегә кадәр, Раббы яңгыр урынына ком яудырыр — күктән өстегезгә тузан төшәр.

²⁵Раббы сезне дошманнарыгыздан җиңдерер; аларга каршы бер юлдан барсагыз, алардан җиде якка таралып качарсыз. Сезнең бәла-казаларыгызны күреп, җир йөзендәге барлык халыклар куркуга калырлар.

²⁶Мәетләрегез күктәге кошларга һәм җәнлекләргә азыкка әйләнер — аларны куучы да булмас.

²⁷Раббы сезне дәвалап бетереп булмый торган Мисыр чуаннары, чи җәрәхәт, кутыр һәм корчаңгы белән зарарлар.

²⁸Раббы сезне акылдан яздырыр, сукырайтыр, йөрәк өянәге белән җәфалар.

²⁹Сукыр кеше караңгыда кармаланып йөргән кебек, сез яктыда кармаланып юл эзләрсез, эшләрегез уңышсыз тәмамланыр, сезне һәрвакыт кыерсытырлар, таларлар, сезне берәү дә кайгыртмас һәм якламас.

³⁰Кыз белән ярәшелерсең — аның белән икенче берәү якынлык кылыр; йорт салырсың — анда тора алмассың; йөзем бакчасы утыртырсың — җимешен авыз итә алмассың.

³¹Күз алдыңда үгезеңне суярлар — итен ашый алмассың; күз алдыңда ишәгеңне талап алырлар һәм кайтарып бирмәсләр. Дошманнар сарыкларыңны куып алып китәрләр — сине берәү дә якламас.

³²Күз алдыңда угылларың вә кызларың чит халыклар арасына куылыр; көн дә аларны көтеп, күзләрең күгәрер, әмма ярдәм итәргә көчең булмас.

³³Син белмәгән халык җиреңнең җимешләрен, эшләгәнеңне ашар, ә сине һәрвакыт кыерсытырлар һәм җәфаларлар гына.

³⁴Күзләрең күргәннән акылыңнан язарсың.

³⁵Дәвалап булмый торган чуаннар белән Раббы ботларыңны, тезләреңне җәфалар — алар сине баш түбәңнән алып аяк табаныңа кадәр каплар.

³⁶Раббы сезне һәм үзегез куйган патшагызны сез дә, ата-бабаларыгыз да белмәгән халыкка илтеп тапшырыр, һәм сез шунда агачтан, таштан ясалган башка илаһларга хезмәт итәрсез.

³⁷Раббы сезне тараткан барлык халыклар арасында сез телдән төшми торган, коточкыч бер адәм мәсхәрәсе булырсыз.

³⁸Кырларыгызда ашлыкны күп итеп чәчәрсез, ләкин саранча ашаганга, уңышны аз җыярсыз.

³⁹Йөзем куаклары утыртырсыз, аларны эшкәртерсез, ләкин, корт ашаганга, йөземен җыя, шәрабын эчә алмассыз.

⁴⁰Сезнең бөтен җирегездә зәйтүн агачлары үсәр, ләкин зәйтүнегез җиргә коелганга, үзегезне майлау өчен зәйтүн маегыз булмас.

⁴¹Угылларыгыз, кызларыгыз булыр, ләкин әсир ителгәнгә, алар яныгызда калмас.

⁴²Җирегездәге барча агачларны һәм җимешләрне саранча кырыр.

⁴³Арагыздагы килмешәкләр һаман сездән югары күтәрелер, ә сез һаман түбән төшәрсез.

⁴⁴Алар сезгә бурычка биреп торырлар, ә сез бурычка бирә алмассыз; алар — баш, ә сез койрык булырсыз.

⁴⁵Раббы Аллагызның сүзенә колак салмаган, Аның сезгә биргән әмер-кагыйдәләрен үтәмәгән өчен, шушы бөтен ләгънәтләр башыгызга төшәр, сезне һәлакәткә китергәнче эзәрлекләр.

⁴⁶Һәм бу сезгә дә, нәсел варисларыгызга да гомерлек кара тамга, бер билге булыр.

⁴⁷Булган муллыкка чын йөрәктән шатланып, куанып, Раббы Аллагызга хезмәт итмәгәнгә күрә,

⁴⁸Раббы муеныгызга тимер камыт асар, һәм сез, әҗәлегез җиткәнче, ризыкка, суга, кием-салымга мохтаҗлык кичереп, дошманнарга хезмәт итәрсез.

⁴⁹Раббы сезнең өскә җир читеннән, ерактан бер халыкны китерер. Сез телен дә аңламаган бу халык, бөркет кебек, өстегезгә ябырылыр.

⁵⁰Бу халык рәхимсездер: ни олыны хөрмәт итмәс, ни кечене кызганмас.

⁵¹Сезне тәмам бөлдереп бетергәнче, алар яшь терлегегезне, җирегезнең уңышын ашар. Алар сезгә ни ашлык, ни шәраб, ни май, ни сыер белән сарыкларыгызның үрчемен калдырмас, һәм сез һәлак булырсыз.

⁵²Җирегездәге барлык шәһәрләрнең сез ышанып торган биек һәм ныклы диварлары җимерелгәнче, алар сезне һаман кысрыклый бирерләр — Раббы Аллагыз бирәсе җирдәге барлык шәһәрләрдә сезне камалышта тотарлар.

⁵³Дошманыгызның камау-кысулары шундый авыр булыр ки, сез үз балаларыгызны — Раббы Аллагыз биргән угыл-кызларыгызны ашарсыз.

⁵⁴Сезнең арада иң йомшак, иң ягымлы саналган ир дә үзенең кардәшенә, сөйгән хатынына, әле исән калган балаларына рәхимсез күз белән карар.

⁵⁵Үз балаларының итен ашаганда, ул һичкем белән бүлешмәс, чөнки дошман шәһәрләрегезне камалышта тоткан чакта, шул авыр вакытта ашардай һични калмас.

⁵⁶Сезнең арада иң йомшак, иң ягымлы, җиргә каты басып йөрергә дә курыккан хатын үзенең сөйгән иренә, угыл-кызына рәхимсез күз белән карар.

⁵⁷Яңа туган баласын да, соңгылыгын да ул беркемгә бирмәс — дошман шәһәрләрегезне камалышта тоткан чакта, шул авыр вакытта ачлыктан ул үзе генә яшереп ашар.

⁵⁸Әгәр шушы китапта язылган Канунның бөтен сүзләрен төгәл үтәмәсәгез һәм Раббы Аллагызның дәһшәтле, шөһрәтле исемен хөрмәтләмәсәгез,

⁵⁹Раббы сезгә һәм нәсел варисларыгызга шаккатарлык, бетмәс-төкәнмәс бәла-казалар, озакка сузылган коточкыч авырулар җибәрер.

⁶⁰Сез Мисырда күргән һәм сезнең котыгызны алган бөтен авыруларны Ул сезгә җибәрер, һәм шул авырулар сезгә ябырылыр.

⁶¹Раббы сезнең өскә хәтта шушы Канун китабында язылмаган барлык авыруларны вә бәла-казаларны җибәрер, һәм сез һәлак булырсыз.

⁶²Элек сез күктәге йолдызлар санынча күп булсагыз да, бик азыгыз гына исән калыр, чөнки сез Раббы Аллагызны тыңламадыгыз.

⁶³Раббы сезне ишәйткәндә, сезгә игелекләр кылганда ничек куанса, сезне һәлак иткәндә, кырганда да нәкъ шулай куаныр. Билисе җирегездән дә сез соңыннан сөрелерсез.

⁶⁴Раббы сезне җирнең бер кырыеннан икенче кырыена кадәр, чит халыклар арасына таратыр, сез анда ни үзегез, ни ата-бабаларыгыз белмәгән, агачтан һәм таштан ясалган башка илаһларга табынырсыз.

⁶⁵Әмма бу халыклар арасында да үзегезгә тынычлык таба алмассыз, сезгә анда тыныч урын булмас; Раббы сезгә анда куркудан калтырап торган йөрәк, сагыш тулы өметсез күзләр һәм күңел әрнүе бирер.

⁶⁶Тормышыгыз һәрвакыт куркыныч астында булыр: куркудан көнегезне дә, төнегезне дә калтыранып үткәрерсез; алдагы көнгә ышанычыгыз бетәр сезнең.

⁶⁷Йөрәгегезне чорнап алган куркудан һәм үз күзләрегез белән күргәннәрдән сез иртән: «кич җитсен иде!», ә кичен: «таң атсын иде!» — диярсез.

⁶⁸Мин сезгә: «моннан ары бу юлны күрмәссез!» — дип әйткән юлдан Раббы сезне корабта Мисырга кире кайтарыр; анда дошманнарыгызга кол ир вә кол хатын булып сатылырга теләсәгез дә, сезне алучы табылмас.