Read Изге Язма, 2015 Канун 32 Bible Online

Канун 32 - Изге Язма, 2015 bible

Канун 32

¹«Мин сөйләячәкмен — тыңла, күк! Минем сүзләремне тыңла, җир!

²Нәсыйхәтем яңгыр кебек яусын, яшеллеккә иртәнге чык кебек, ләйсән яңгыр кебек төшсен сүзләрем, үләннәргә коеп яуган яңгыр кебек төшсен.

³Раббы исемен игълан итәм — Аллабызның бөеклеген данлагыз!

⁴Ул — кыя; Аның эшләре камил, бөтен юллары гадел. Аллаһы тугрылыклы, ялган юк Аңарда; Ул гадел һәм хак.

⁵Бу кире һәм азгын буын Аның алдында бозыклыкка бирелде — хурлыкка калган бу кешеләр [17] инде Аның балалары түгел.

⁶Раббыга сез шулай җавап бирәсезме, уйлый белми торган аңсыз халык?! Сезне бар иткән Атагыз түгелмени Ул?! Сезне халык буларак Ул бар кылмадымыни?!

⁷Борынгыда калган көннәрне исегезгә төшерегез, элеккеге еллар турында уйлагыз — аталарыгызның аңлатуын, өлкәннәрнең сөйләвен үтенегез.

⁸Аллаһы Тәгалә кешелек дөньясын бүлгәндә, халыкларга биләмәгә җир биргәндә, халыкларның чикләрен күк ияләренең [18] саны буенча билгеләде.

⁹Раббының өлеше — Аның халкы, Ягъкуб нәселе — Аның биләмәседер.

¹⁰Ул аларны буш, кеше аягы басмаган чүлдә тапты; аларны карады, кайгыртты, күз карасыдай саклады.

¹¹Оясын саклап очып йөргән, канатларын җәеп, кошчыкларын каурыйларында йөрткән бөркет кебек,

¹²Раббы Үз халкын шулай йөртте — Аның янында башка алла булмады.

¹³Ул аларны таулы илне яулап алырга китерде, кырлардагы уңышны ашатты, таштан — бал, кыя таштан зәйтүн мае агызып тукландырды,

¹⁴сыер мае һәм сарык сөте, бәрәннәрнең, кәҗәләрнең, Башан сарыкларының эч мае белән, өлгергән тук бодай белән тукландырды, шәраб — йөзем куагының канын эчертте.

¹⁵Ешурун [19] кабарынды, буйсынмый башлады, көрәйде, юанайды, симерде; үзен бар иткән Аллаһыны ташлады, үзен коткаручы Кыядан баш тартты;

¹⁶башка илаһларга табынып, Аның көнчелеген кузгатты, җирәнгеч эшләре белән Аны ярсытты.

¹⁷Аллаһыга түгел, ә җеннәргә, үзе белмәгән илаһларга, ата-бабаларыгыз искә дә алмаган, күптән түгел читтән килеп кергән яңа илаһларга корбаннар китерде.

¹⁸Әй Ешурун, үзеңне тудырган Кыяны оныттың син, үзеңне бар иткән Аллаһыны исеңнән чыгардың.

¹⁹Бу хәлне күргәч, Раббының ачуы чыкты, һәм Ул Үз угылларыннан һәм кызларыннан баш тартты;

²⁰Ул әйтте: „Алардан йөз чөерермен дә ахырда үзләренә нәрсә буласын күрермен. Алар бит сатлык буын, ышанычсыз балалар.

²¹Ялган аллаларга табынып, көнчелегемне кузгаттылар, пот-сыннары белән ачуымны китерделәр. Мин дә аларны халык дип саналмаганнар белән көнләштерермен, томана бер халык белән ачуларын китерермен.

²²Ярсуымнан ут кабыныр, һәм шул ут, яндырып, үлеләр дөньясына кадәр җитәр; шул ут җирне һәм аның уңышын кырып, тауларның нигезләрен яндырып бетерер.

²³Аларга Мин бер-бер артлы бәла-казалар җибәрермен, бөтен укларымны аларга атып бетерермен.

²⁴Алар ачлыктан җәфа чигәрләр; коточкыч авырулар, үләт зәхмәте аларны юкка чыгарыр. Мин алар өстенә кыргый җанварлар, чага торган агулы еланнар җибәрермен.

²⁵Балалары урамда кылычтан кырылыр, ә үзләре өйләрендә калтырап утырыр. Үсмер егет, үсмер кызны да, имчәк баласын, чал чәчле картны да үлем үзеннән калдырмас.

²⁶Аларны таратып, кешеләр хәтереннән хәтта исемнәрен җуйдырырмын, дип әйтер идем дә,

²⁷әмма дошманнары, кәпрәеп: ‘Бу эшне Раббы түгел, ә безнең кодрәтле кулыбыз эшләде’, — дип мактанмасыннар өчен, кире уйладым.

²⁸Алар — аңсыз халык, аларда уйлау сәләте юк.

²⁹Әгәр акыллары булса, моны аңларлар, ахырда үзләренә нәрсә буласын төшенерләр иде“.

³⁰Әгәр Исраилнең Кыясы Үз халкыннан йөз чөермәсә, Раббылары аларны дошманнарына тапшырмаса, ничек инде бер кеше мең кешене куа алсын, ике кеше ун мең кешене качырсын?!

³¹Чөнки дошманның кыясы безнең Кыя кебек түгел — алар моны үзләре дә белә.

³²Дошманнарның йөземе — Сәдүм куагында, Гамура кырларында үскән; аларның җимеше агулы, йөзем тәлгәшләре ачы.

³³Шәраблары — елан агуы, кара еланның үтерә торган агуы.

³⁴„Хәзинә саклагычларымда мөһер астында менә нәрсәләр яшереп тотам Мин!

³⁵Аяклары калтырар вакыт җиткәч, дошманнардан Мин үчемне алырмын, тиешлесен кайтарып бирермен; аларның һәлакәт көннәре инде якын, аларга дигән афәт тиз килер“.

³⁶Үз халкының көчсезләнүен һәм һичкемнең — ирекленең дә, ирексезнең дә калмавын күргәч, Раббы аларны кызганыр, Үз колларын яклар.

³⁷Раббы шул чагында әйтер: „Кайда сезнең илаһларыгыз, сез сыенырга урын эзләгән кыягыз,

³⁸корбаннарыгызның маен ашаучы, бүләккә китерелгән шәрабыгызны эчүче илаһлар? — Күтәрелеп, алар килсен сезгә ярдәмгә, яклаучыгыз алар булсын!

³⁹Инде күрегез: Мин — бердәнбер, Миннән башка икенче алла юк. Үтерүче дә, яшәтүче дә — Мин, чирләтүче дә, терелтүче дә — Мин; берәү дә Минем кулдан коткара алмый.

⁴⁰Кулымны күккә күтәреп, мәңге яшәвем белән ант итәм:

⁴¹ялтырап торган кылычымны үткенләгәч, кулым хөкем итәргә күтәрелгәч, дошманнарымнан үч алырмын, Мине күрәлмаучыларга тиешлесен бирермен.

⁴²Минем укларым һәлак булганнарның вә әсирләрнең канына манчылып кәефләнер, кылычым дошманнарның озын чәчле башларын [20] кисеп канәгатьләнер“.

⁴³Аның халкы белән куаныгыз, әй чит халыклар! Чөнки Ул Үз колларының каны өчен үч алыр, дошманнарын Ул җавапка тартыр, Үз халкының җирен [21] пакьләр».

⁴⁴Нун углы Ешуа белән килеп, Мусаның Исраил халкына җиткергән җыр сүзләре әнә шундый.

⁴⁵Бу сүзләрнең барысын Исраил халкына әйтеп биргәч, Муса

⁴⁶болай дип өстәде: — Бүген сезгә мин җиткергән барлык сүзләрне йөрәгегездә тотыгыз һәм бу Канунның бөтен сүзләрен үзегезнең балаларыгызга төгәл үтәргә кушыгыз.

⁴⁷Буш сүзләр түгел бу, аларда — сезнең тормыш. Әлеге Канунны үтисез икән, Үрдүн елгасын кичеп билисе җирдә гомерегез озын булыр.

⁴⁸Шул көнне үк Раббы Мусага болай диде:

⁴⁹— Шушы Әбарим тауларына, Әрихә шәһәре каршындагы, Мәаб җирендәге Нәбу тавына менеп, Мин исраилиләргә биләмәгә бирәсе Кәнган җиренә кара.

⁵⁰Һор тавында үлеп, ата-бабаларына кушылган агаң Һарун кебек, син әнә шул тауда үләрсең һәм ата-бабаларыңа кушылырсың.

⁵¹Чөнки сез икегез дә Сыйн чүлендәге Мериба-Кадыш сулары янында, исраилиләр күз алдында изгелегемне танымадыгыз һәм Миңа тугры булмадыгыз.

⁵²Син ул җирне ерактан күрерсең, тик Мин исраилиләргә бирәсе шул җиргә аяк басмассың.