Read Изге Язма, 2015 Яхъя 4 Bible Online

Яхъя 4 - Изге Язма, 2015 bible

Яхъя 4

¹Фарисейлар Гайсәнең Яхъяга караганда күбрәк шәкертләр җыюы һәм аларны суга чумдыруы турында ишеттеләр,

²хәлбуки кешеләрне Гайсә Үзе түгел, шәкертләре суга чумдыра иде.

³Үзе турында нәрсә сөйләгәннәрен белгәч, Гайсә, Яһүдияне калдырып, тагын Гәлиләягә китте.

⁴Аңа Самарея өлкәсе аша үтәргә туры килде.

⁵Самареядә, Ягъкуб үзенең углы Йосыфка биргән җир биләмәсенә якын гына урнашкан Сухар шәһәрендә,

⁶Ягъкуб коесы бар иде. Юлда арыган Гайсә шул кое янына килеп утырды. Көн урталары иде.

⁷7-8 Шәкертләре, ризык сатып алу өчен, шәһәргә киткәч, су алырга дип, бер Самарея хатыны килде. Гайсә аңа: — Миңа эчәргә бирче, — диде.

⁸

⁹Хатын исә: — Ничек итеп Син, яһүди була торып, миннән, Самарея хатыныннан, эчәргә сорыйсың? — диде. Ул бу сүзләрне яһүдиләр самареялеләр белән аралашмаганга күрә әйтте.

¹⁰Гайсә аңа болай җавап бирде: — Аллаһының бүләген һәм синнән: «Миңа эчәргә бирче», — дип сораучының Кем икәнен белсәң, син үзең Аңардан сорар идең, һәм Ул сиңа тереклек суы бирер иде.

¹¹Хатын Аңа: — Әфәндем! Синең чумырып алырга бернәрсәң дә юк, ә кое тирән. Син ул тереклек суын кайдан алырсың икән?

¹²Бу коены безгә Ягъкуб атабыз биргән: үзе дә, балалары да, мал-туарлары да шушы коедан эчкәннәр. Син Ягъкуб атабыздан да бөегрәкме әллә? — дип сорады.

¹³Гайсә аңа: — Бу суны эчкән һәркем янә сусар,

¹⁴ә Мин бирәчәк суны эчкән кеше һичкайчан сусамас. Мин биргән су аңарда мәңгелек тормышка ага торган чишмәгә әвереләчәк, — дип җавап бирде.

¹⁵— Әфәндем! Миңа шул суны бирче, аннан мин сусамас идем һәм, су алыр өчен, монда килеп йөрмәс идем, — диде хатын.

¹⁶— Бар, иреңне чакырып кил, — диде Гайсә.

¹⁷— Минем ирем юк, — дип җавап бирде хатын. — Ирем юк, дип син дөресен әйттең,

¹⁸чөнки синең биш ирең булган, ә инде хәзергесе сиңа ир түгел. Син моны дөрес әйттең, — диде Гайсә.

¹⁹— Әфәндем! Күрәм, Син — пәйгамбәрсең.

²⁰Безнең ата-бабаларыбыз Аллаһыга бу тауда табынганнар, ә сез, яһүдиләр, кешеләр табына торган урын Иерусалимдә булырга тиеш, дип әйтәсез, — диде Аңа хатын.

²¹— Ханым, ышан сүземә, вакыт җитә: Атага табынуыгыз бу тауда да, Иерусалимдә дә булмаячак.

²²Сез кемгә табынуыгызны белмисез, ә без кемгә табынуыбызны беләбез, чөнки котылу яһүдиләрдән килә.

²³Әмма вакыт җитеп килә, һәм килеп тә җитте инде, ул вакытта чын күңелдән табынучылар Атага рух вә хакыйкать белән табынырлар, чөнки Ата шундый табынучыларны эзли.

²⁴Аллаһы Ул — Рух, һәм Аңа табынучылар рух вә хакыйкать белән табынырга тиешләр, — диде Гайсә.

²⁵— Мәсихнең киләчәген беләм. (Мәсих май сөртелгән Зат дигәнне аңлата.) Ул, килгәч, безгә бөтенесен аңлатып бирер, — диде хатын.

²⁶— Синең белән сөйләшүче Мин — ул Үзе, — дип әйтте Гайсә.

²⁷Шул вакыт әйләнеп кайткан шәкертләре, Аның хатын белән сөйләшеп торуын күреп гаҗәпләнделәр, әмма берсе дә: «Син аңардан нәрсә сорыйсың?» — яки: «Бу хатын белән нәрсә турында сөйләшәсең?» — дип сорамады.

²⁸Хатын, су чүлмәген калдырып, шәһәргә китте һәм андагы кешеләргә:

²⁹— Барып карагыз әле, кылган эшләремнең бөтенесен әйтеп биргән Кешене күрерсез; Ул Мәсих түгелме икән? — диде.

³⁰Һәм кешеләр, шәһәрдән чыгып, Гайсә янына киттеләр.

³¹Ул арада шәкертләре Аны: — Остаз! Ашап ал инде, — дип кыстарга керештеләр.

³²— Минем сез белми торган ризыгым бар, — диде аларга Гайсә.

³³Шәкертләре үзара: — Әллә Аңа берәрсе ашарга китерде микән? — диештеләр.

³⁴— Ризыгым — Мине җибәргән Затның ихтыярын үтәү һәм Аның эшен төгәлләү.

³⁵Сез: «Тагын дүрт айдан урак өсте җитәчәк», — дисез түгелме? Ә Мин сезгә әйтәм: әйбәтләп карагыз, игеннәр агарып уракка өлгергән инде.

³⁶Уракчы эш хакы ала һәм мәңгелек тормыш өчен уңыш җыя. Шуңа күрә, чәчүче белән уручы бергә куана ала.

³⁷Шулай итеп, бу очракка «Берсе чәчә, ә икенчесе ура», дигән әйтем туры килә.

³⁸Мин сезне үзегез үстермәгәнне урырга җибәрдем, анда башкалар эшләгән иде, ә сез аларның хезмәт уңышын җыясыз, — диде Гайсә аларга.

³⁹«Кылган эшләремнең бөтенесен әйтеп бирде», — дип шаһитлык иткән хатынның сүзен ишеткәч, әлеге шәһәрдәге самареялеләрнең күбесе Гайсәгә иман китерде.

⁴⁰Шунлыктан, самареялеләр Аның янына килеп, Аңардан үзләре янында калуын үтенеп сорадылар, һәм Ул анда ике көнгә калды.

⁴¹Аның сүзләрен ишетеп, тагын да күбрәк кеше Аңа иман китерде,

⁴²ә теге хатынга исә: — Без инде синең сүзләреңнән түгел, бәлки Аның сүзләрен үзебез ишетеп һәм Аның, чыннан да, дөньяны Коткаручы Мәсих икәнен белеп, Аңа ышанабыз, — диделәр.

⁴³Ике көн үткәч, Гайсә бу шәһәрдән Гәлиләягә китте.

⁴⁴«Пәйгамбәрне үз илендә ихтирам итмиләр», — дип, Гайсә Үзе үк шаһитлык биргән иде.

⁴⁵Ләкин Ул Гәлиләягә килгәч, кешеләр Аны бик теләп кабул иттеләр, чөнки алар Иерусалимдәге бәйрәмгә барып, Гайсә эшләгән барлык эшләрне күргәннәр иде.

⁴⁶Шуннан соң Гайсә теге чакта суны шәрабка әйләндергән урынга — Гәлиләянең Кәна шәһәренә яңадан килде. Кәпәрнаумда углы авыру булган бер сарай әһеле бар иде.

⁴⁷Сарай әһеле, Гайсәнең Яһүдиядән Гәлиләягә килгәнен ишетеп, Аның янына китте. Ул Гайсәдән үлем түшәгендә яткан углын, килеп, савыктыруын ялварып сорады.

⁴⁸— Илаһи билгеләр һәм могҗизалар күрмәсәгез, сез бит ышанмаячаксыз, — диде аңа Гайсә.

⁴⁹Сарай әһеле исә: — Әфәндем! Балам үлгәнче килә күр инде, — диде.

⁵⁰Шунда Гайсә: — Бар, өеңә кайт, углың исән, — диде. Сарай әһеле, Гайсәнең сүзенә ышанып, кайтып китте.

⁵¹Кайтып барганда ук, хезмәтчеләре очрап, углының исән булуын әйттеләр.

⁵²«Аңа кайсы сәгатьтә хәл керде?» дигән соравына, алар: — Кичә көндезге сәгать берләрдә бизгәк аңардан китте, — дип җавап бирделәр.

⁵³«Углың исән» дигән сүзләрне Гайсәнең нәкъ шул сәгатьтә әйтүен аңлагач, әти кеше үзе дә, йортындагыларның барысы да Гайсәгә иман китерделәр.

⁵⁴Бу — Гайсәнең Яһүдиядән Гәлиләягә килгәч күрсәткән икенче могҗизалы гамәле булды.