Read Изге Язма, 2015 Яхъя 6 Bible Online

Яхъя 6 - Изге Язма, 2015 bible

Яхъя 6

¹Шуннан соң Гайсә Гәлиләя күленең аръягына китте. Ул күл Тибериас күле дип тә атала иде.

²Авыруларны савыктырган могҗизалы гамәлләрен күреп, Аның артыннан бик күп халык иярде.

³Гайсә, тауга менеп, анда шәкертләре белән бергә утырды.

⁴Шул вакытта яһүдиләрнең Котылу бәйрәме якынлашып килә иде.

⁵Гайсә күзләрен күтәрде һәм Үзенә таба күп халыкның килүен күреп, Филипкә: — Аларны ашату өчен, икмәк кайдан сатып алырбыз икән? — диде.

⁶Ул бу сүзләрне Филипне сынау өчен генә әйтте, чөнки Үзе нәрсә эшләячәген белә иде.

⁷Филип: — Аларның һәрберсенә аз-аз гына бирү өчен дә, ике йөз динарлык [14] икмәк җитмәс, — дип җавап бирде.

⁸Шәкертләренең берсе, Шимун Петернең бертуган кардәше Әндри:

⁹— Монда бер малайның биш арпа икмәге һәм ике балыгы бар, әмма мондый күп халык өчен ул нәрсә инде? — диде.

¹⁰— Халыкка утырырга кушыгыз, — диде Гайсә. Ул урында исә чирәм күп иде. Халык чирәмгә утырды. Алар арасында ир-атлар гына биш меңгә якын иде.

¹¹Гайсә икмәкне алды да, шөкрана итеп, утыручыларга өләште. Балыкларны да һәркемгә теләгәнчә өләшеп чыкты.

¹²Һәммәсе ашап туйгач, шәкертләренә: — Калган сыныкларны җыеп алыгыз, бернәрсә дә әрәм булмасын, — диде.

¹³Кешеләр ашаган биш арпа икмәктән калган сыныкларны җыеп, аларны унике кәрзингә тутырдылар.

¹⁴Гайсә эшләгән могҗизалы гамәлне күреп, кешеләр: — Дөньяга килергә тиеш булган Пәйгамбәр, чынлап та, Шушыдыр, — диештеләр.

¹⁵Гайсә исә, аларның Үзен көч белән патша итеп куярга теләүләрен белеп, ялгызы гына тагын тауга менеп китте.

¹⁶Кич җиткәч, Гайсәнең шәкертләре күл буена төштеләр дә,

¹⁷көймәгә утырып, күл аръягындагы Кәпәрнаумга таба йөзеп киттеләр. Караңгы төште, ә Гайсә исә һаман күренмәде.

¹⁸Күлдә каты җил купканлыктан, дулкыннар көчәйде.

¹⁹Биш-алты чакрым чамасы [15] киткәннән соң, алар Гайсәне күреп алдылар. Ул, су өстеннән атлап, көймәгә якынлашып килә иде. Шәкертләр куркып калдылар.

²⁰Әмма Гайсә аларга: — Бу — Мин! Курыкмагыз! — диде.

²¹Алар Аны көймәгә алырга теләделәр, ләкин нәкъ шул чакта көймә алар бара торган ярга җитеп туктады.

²²Икенче көнне дә халык күлнең теге ярында тора иде әле. Алар анда бер генә көймә булуын, ул көймәгә шәкертләрнең генә утырып китүен, ә Гайсәнең анда утырмаганын күргәннәр иде.

²³Ул арада Тибериастан башка көймәләр килеп туктадылар. Көймәләр туктаган урын Хаким Гайсә шөкрана итеп биргән икмәкне кешеләр ашаган җиргә якын иде.

²⁴Шулай итеп, Гайсәнең дә, Аның шәкертләренең дә анда юклыгын күргәч, халык, көймәләргә утырып, Кәпәрнаумга Гайсәне эзләргә китте.

²⁵Аны күлнең аръягында эзләп тапкач: — Остаз! Син монда кайчан килдең? — дип сорадылар.

²⁶Гайсә аларга: — Сезгә хак сүз әйтәм: сез Мине могҗизалы гамәлләр күргәнгә түгел, бәлки туйганчы икмәк ашаганга эзлисез.

²⁷Фани ризык өчен түгел, мәңгелек тормыш бирә торган ризык өчен тырышыгыз. Аны сезгә Адәм Углы бирәчәк, чөнки Аллаһы Ата, Адәм Углын хуплап, Үзенең тамгасын салды, — диде.

²⁸Аннан соң алар: — Аллаһы эшләрен башкару өчен, безгә нәрсә эшләргә кирәк? — дип сорадылар.

²⁹— Ул Кемне җибәргән булса, сез Шуңа иман итегез, Аллаһының эше — менә шул, — дип җавап бирде Гайсә.

³⁰Алар: — Сиңа иман китерерлек нинди галәмәт күрсәтерсең? Нәрсә кылырсың?

³¹Безнең ата-бабаларыбыз чүлдә манна [16] ашаганнар. Бу турыда Изге язмада «Ул аларга ашар өчен күктән икмәк бирде» [17] дип язылган, — диделәр.

³²Гайсә аларга: — Сезгә хак сүз әйтәм: сезгә күктән икмәк биргән — Муса түгел. Күктән хак икмәкне сезгә Минем Атам бирә.

³³Аллаһы икмәге Ул — күктән иңеп, дөньяга тормыш Бирүче, — диде.

³⁴Алар Гайсәгә: — Әфәндем! Безне һәрвакыт шундый икмәк белән тәэмин итеп торчы, — диделәр.

³⁵Гайсә исә болай дип әйтте: — Мин — тормыш икмәге. Яныма килүче һичкайчан ачыкмас, Миңа иман итүче һичкайчан сусамас.

³⁶Әмма Мин сезгә әйткәндәй, сез Мине күргән булсагыз да ышанмыйсыз.

³⁷Атам Миңа биргән һәркем Миңа киләчәк. Килгәннәрне һичкайчан куып җибәрмәячәкмен,

³⁸чөнки Мин Үз ихтыярымны түгел, бәлки Мине җибәргән Атам ихтыярын башкару өчен күктән иңдем.

³⁹Мине җибәргән Атамның ихтыяры исә шул: Ул Миңа биргәннәрнең берсен дә югалтмыйча, ахирәт көнендә аларның барысын да үледән терелтергә тиешмен.

⁴⁰Мине җибәргән Атам Углын күрүче һәм Аңа инанучы һәркемнең мәңгелек тормышка ия булуын тели. Мин аны ахирәт көнендә терелтеп торгызачакмын.

⁴¹Аның: «Мин — күктән иңгән икмәк» дигәне өчен, яһүдиләр Аңардан зарландылар.

⁴²Алар үзара болай диештеләр: — Бу Йосыф углы Гайсә түгелме соң? Без Аның атасын да, анасын да беләбез бит. Ничек Ул: «Мин күктән иңдем», — дип сөйли ала икән?

⁴³Гайсә аларга болай дип җавап бирде: — Үзара сукранышмагыз.

⁴⁴Мине җибәргән Ата алып килмәсә, яныма беркем дә килә алмый, Мин исә шул кешене ахирәт көнендә терелтеп торгызачакмын.

⁴⁵Пәйгамбәрләрнең язмаларында: «Һәммәсе дә Аллаһы тарафыннан өйрәтеләчәк» [18], — дип язылган. Атаны ишеткән, Аңардан өйрәнгән һәркем Минем янга килә.

⁴⁶Бу әле кем дә булса Атаны күргән дигән сүз түгел; Атаны Аллаһыдан килгән Зат кына күргән.

⁴⁷Сезгә хак сүз әйтәм: Миңа иман итүче мәңгелек тормышка ия.

⁴⁸Мин — тормыш икмәге.

⁴⁹Сезнең аталарыгыз чүлдә манна ашаганнар һәм шуңа карамастан үлеп киткәннәр.

⁵⁰Ә бу күктән иңүче икмәк исә шундый ки, аны ашаучы үлмәячәк.

⁵¹Мин — күктән иңгән тере икмәк, бу икмәкне ашаучы мәңге яшәр. Мин бирәчәк икмәк исә ул — Минем тәнем. Мин аны дөнья яшәсен өчен бирәчәкмен.

⁵²Шуннан соң яһүдиләр ачуланышып: — Бу Кеше ничек Үзенең тәнен безгә ашар өчен бирә алыр икән? — дип, үзара бик каты бәхәсләштеләр.

⁵³Гайсә исә болай дип әйтте: — Сезгә хак сүз әйтәм: Адәм Углының тәнен ашамасагыз һәм Аның канын эчмәсәгез, сездә тормыш булмаячак.

⁵⁴Минем тәнемне ашаган һәм канымны эчкән исә мәңгелек тормышка ия. Мин аны ахирәт көнендә терелтәчәкмен.

⁵⁵Минем тәнем — чын ризык, каным — чын эчемлек.

⁵⁶Тәнемне ашаган һәм канымны эчкән — Миндә, Мин исә аңарда яшим.

⁵⁷Мине мәңге тере Атам җибәрде һәм Мин Атам аша яшим, шулай ук Мине ашаучы да Минем аша яшәячәк.

⁵⁸Күктән иңгән икмәк менә шулдыр. Ул икмәк сезнең аталарыгыз ашаган маннага охшамаган, алар үлеп киткәннәр. Ә бу икмәкне ашаучы мәңге яшәячәк.

⁵⁹Гайсә боларны Кәпәрнаумда гыйбадәтханәдә гыйлем биргән вакытта сөйләгән иде.

⁶⁰Гайсәнең күп шәкертләре, бу сүзләрне ишеткәннән соң: — Нинди авыр сүзләр! Боларны кем тыңлый алсын? — диделәр.

⁶¹Әмма Гайсә шәкертләренең сукрануларын белеп: — Сезне шушы рәнҗетәме?

⁶²Әгәр сез Адәм Углының элек булган урынына күтәрелүен күрсәгез, нәрсә булыр?

⁶³Рух Ул — тормыш бирүче, кеше үз көче белән һичнәрсәгә ирешә алмый; Мин сезгә сөйләгән сүзләр — рух һәм тормыш.

⁶⁴Әмма арагызда иман итмәүчеләр дә бар, — дип әйтте. Гайсә бит кемнең иман итмәвен һәм кемнең Үзенә хыянәт итәчәген баштан ук белә иде.

⁶⁵Ул сүзен дәвам итеп: — Менә шуның өчен Мин сезгә, Атам җибәрмәсә, Минем янга беркемнең дә килә алмаячагын әйттем, — диде.

⁶⁶Шул вакыттан башлап шәкертләренең күбесе Гайсәдән аерылып киттеләр, башка Аның белән бергә йөрмәделәр.

⁶⁷Шунда Гайсә унике шәкертеннән: — Сез дә китәргә телисезме? — дип сорады.

⁶⁸Шимун Петер Аңа: — Хакимем! Без кем янына барыйк соң? Мәңгелек тормыш сүзләре Синдә бит.

⁶⁹Без Сиңа иман итәбез, Сине Аллаһының Изге Заты дип таныйбыз, — дип җавап бирде.

⁷⁰Гайсә аларга: — Мин сезнең уникегезне сайлап алдым түгелме? Әмма берегез — иблис, — диде.

⁷¹Ул бу сүзләрне, Үзенә хыянәт итәчәк, уникенең берсе булган Шимун углы Яһүдә Искариот хакында әйтте.