Read Изге Язма, 2015 Яхъя 8 Bible Online

Яхъя 8 - Изге Язма, 2015 bible

Яхъя 8

²Иртә белән Ул яңадан Аллаһы йортына килде һәм Аның янына күп халык җыелды. Ул, утырып, аларны өйрәтә башлады.

³Шулчак канун белгечләре һәм фарисейлар, уйнашлыкта тотылган бер хатынны алып килеп, уртага бастырып куйдылар да:

⁴— Остаз! Бу хатын зина кылганда тотылды.

⁵Канунда Муса мондыйларны ташлар атып үтерергә әмер бирә, ә Син нәрсә әйтерсең? — диделәр Гайсәгә.

⁶Алар моны, Гайсәне сынау өчен, Аны гаепләргә берәр сылтау табарбыз, дигән уй белән әйттеләр. Әмма Гайсә, чүгәләп, бармагы белән җиргә яза башлады.

⁷Алар сорауларын кабат биргәнгә, Ул торып басып болай диде: — Сезнең кайсыгыз гөнаһсыз, шул башлап аңа таш атсын.

⁸Һәм, тагын чүгәләп, җиргә язуын дәвам итте.

⁹Алар исә моны ишеткәч, өлкәннәреннән башлап бер-бер артлы чыгып киттеләр. Гайсә белән уртада басып торган хатын гына калды.

¹⁰Гайсә торып басып: — Сеңлем! Кайда алар? Сине беркем дә хөкем итмәдеме? — дип сорады.

¹¹— Беркем дә, Әфәндем! — дип җавап бирде хатын. Гайсә аңа: — Мин дә сине хөкем итмим: бар, башка гөнаһ кылма, — диде.] [19]

¹²Гайсә тагын халыкка сөйләде. Ул: — Мин — дөнья яктылыгы. Минем артымнан баручы караңгылыкта йөрмәячәк, бәлки аның тормыш бирүче яктылыгы булачак, — дип әйтте.

¹³Шуннан соң фарисейлар Аңа: — Син Үзең хакында Үзең шаһитлык бирәсең, Синең шаһитлыгың хак түгел, — диделәр.

¹⁴Гайсә исә аларга: — Үзем хакында Үзем шаһитлык бирсәм дә, Минем шаһитлыгым хак, чөнки кайдан килеп, кая баруымны беләм. Сез исә Минем кайдан килеп, кая баруымны белмисез.

¹⁵Сез кешеләр үлчәме белән хөкем итәсез, ә Мин беркемне дә хөкем итмим.

¹⁶Мин хөкем итсәм дә, хөкемем хак, чөнки Мин Үзем генә түгел, җибәргән Атам белән бергә Мин.

¹⁷Сезнең Кануныгызда да «Ике кешенең шаһитлыгы хак» [20], дип язылган.

¹⁸Мин Үзем хакында Үзем шаһитлык бирәм һәм Минем хакта Мине җибәргән Ата шаһитлык бирә, — дип җавап бирде.

¹⁹Шуннан соң: — Синең атаң кайда? — дип сорадылар Гайсәдән. — Сез Мине дә, Атамны да белмисез. Әгәр Мине белсәгез, Атамны да белер идегез, — дип җавап бирде Ул.

²⁰Гайсә бу сүзләрне, Аллаһы йортында гыйлем биргәндә, сәдака сандыгы янында әйтте. Берсе дә Аны кулга алмады, чөнки Аның вакыты әле килеп җитмәгән иде.

²¹Гайсә аларга янә болай дип әйтте: — Мин китәм. Сез Мине эзләрсез, ләкин үз гөнаһыгыз белән үләрсез. Мин китәчәк урынга сез килә алмассыз.

²²Яһүдиләр үзара болай диештеләр: — Ул Үзен Үзе үтерәчәк микәнни? «Мин китәчәк урынга сез килә алмассыз», — ди бит.

²³Гайсә аларга: — Сез түбәннән, Мин югарыдан. Сез бу дөньяныкы, Мин бу дөньяныкы түгел, — диде. —

²⁴Шуңа күрә Мин сезгә: «Сез гөнаһларыгыз белән үләрсез», — дидем. Мин — Ул [21] икәненә ышанмасагыз, үз гөнаһларыгыз белән үләрсез сез.

²⁵Шуннан соң Гайсәдән: — Кем соң Син? — дип сорадылар. — Мин сезгә Үземнең кемлегемне инде күптән әйтә киләм, — диде аларга Гайсә. —

²⁶Сезнең хакта күп сөйләп, сезне хөкем итә алыр идем. Әмма Мине җибәргән Зат хак, һәм Аңардан нәрсә ишетсәм, дөньяга шуны сөйлим.

²⁷Алар Гайсәнең Ата хакында сөйләвен аңламадылар.

²⁸Шунда Гайсә аларга болай дип әйтте: — Сез Адәм Углын югарыга күтәргәч, Минем мәңге бар икәнемне һәм Үзлегемнән һичнәрсә эшләмәвемне, бәлки, Атам ничек өйрәткән булса, шулай сөйләвемне белерсез.

²⁹Мине Җибәрүче Минем белән. Атам Мине ялгыз калдырмады, чөнки Мин һәрвакыт Аңа мәгъкуль эшләрне генә эшлим.

³⁰Ул шушы сүзләрне сөйләгән чакта күпләр Аңа иман китерделәр.

³¹Гайсә Үзенә иман китергән яһүдиләргә: — Минем сүзләремне тотсагыз, чыннан да, Минем шәкертләрем булырсыз.

³²Сез хакыйкатьне белерсез һәм хакыйкать сезне ирекле итәр, — дип әйтте.

³³— Без Ибраһим нәселеннән, — диделәр алар Аңа, — һәм беркайчан да һичкемнең колы булмадык. Ничек соң Син: «Ирекле булырсыз», — дисең?! Гайсә болай диде:

³⁴— Сезгә хак сүз әйтәм: гөнаһ кылучы һәркем — гөнаһ колы.

³⁵Кол өйдә мәңге тормый, ә угыл анда мәңге тора.

³⁶Шулай итеп, Угыл сезне ирекле итсә, сез чын мәгънәсендә ирекле булачаксыз.

³⁷Мин сезнең Ибраһим нәселеннән булуыгызны беләм. Шулай да сез Мине үтерергә йөрисез, чөнки сүзләремә күңелләрегездә урын юк.

³⁸Мин Атам янында күргәннәрем хакында сөйлим, ә сез үз атагыз янында ишеткәннәрне эшлисез, — диде аларга Гайсә.

³⁹— Безнең атабыз — Ибраһим, — дип җавап бирделәр алар. Гайсә исә: — Сез Ибраһим балалары булсагыз, Ибраһим эшләрен кылыр идегез.

⁴⁰Ә хәзер Мине, Аллаһыдан ишеткән хакыйкатьне сөйләгән Бәндәне, үтерергә йөрисез. Ибраһим алай эшләмәде.

⁴¹Сез үз атагызның эшләрен кыласыз, — дип әйтте. Алар Аңа: — Без уйнаштан тумаган, безнең Атабыз бер генә: Ул — Аллаһы, — диделәр.

⁴²Гайсә җавап итеп болай диде: — Атагыз Аллаһы булса, сез Мине яратыр идегез, чөнки Мин Аллаһыдан килдем. Мин Үзлегемнән килмәдем, Мине Ул җибәрде.

⁴³Ни өчен сез сөйләгәннәремне аңламыйсыз? Чөнки сез Минем сүземне тыңлый алмыйсыз.

⁴⁴Сезнең атагыз — иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чөнки аңарда хакыйкать юк. Ялган сөйләгән вакытта, ул үзенекен сөйли, чөнки ул — ялганчы һәм ялганның атасы.

⁴⁵Ә сез, Мин хакыйкать сөйләгәнгә күрә, сүзләремә ышанмыйсыз.

⁴⁶Гөнаһта гаепле булуымны кайсыгыз исбат итә алыр? Әгәр хакыйкать сөйлим икән, ни өчен Минем сүзләремә ышанмыйсыз?

⁴⁷Кем Аллаһыдан булса, шул Аллаһы сүзләрен тыңлар; ә сез Аллаһыдан булмаганга күрә тыңламыйсыз.

⁴⁸Моңа яһүдиләр: — Син самареяле, эчеңдә җен бар, әллә бу дөрес түгелме? — диделәр.

⁴⁹Гайсә җавап бирде: — Миндә җен юк. Мин Атамны хөрмәт итәм, ә сез Мине хур итәсез.

⁵⁰Хәер, Мин Үземә дан эзләмим, ә эзләүче башка Берәү бар һәм Ул хөкем итә.

⁵¹Сезгә хак сүз әйтәм: кем Минем сүземне тота, ул һичкайчан үлем күрмәячәк.

⁵²— Менә хәзер Синдә җен барлыгына һич шигебез калмады: Ибраһим да, пәйгамбәрләр дә үлгәннәр, ә Син: «Кем Минем сүземне тота, ул беркайчан да вафат булмаячак», — дисең.

⁵³Син атабыз Ибраһимнан да бөегрәкме? Ул үлгән, пәйгамбәрләр дә үлгәннәр. Син Үзеңне кем дип саныйсың? — дип әйттеләр яһүдиләр.

⁵⁴Гайсә аларга: — Үземне Үзем данлыйм икән, Минем даным буш булыр. Атам Үзе Мине данлый. Сез Аны «Аллабыз» дип атыйсыз,

⁵⁵асылда Аны белмисез. Мин исә Аны беләм. Аны белмим дисәм, сезнең кебек ялганчы булыр идем; әмма Мин Аны беләм һәм Аның сүзен тотам.

⁵⁶Атагыз Ибраһим Минем көнемне күрәчәгенә шатланды. Ул аны күреп куанды, — дип җавап бирде.

⁵⁷Яһүдиләр Аның бу сүзләренә: — Сиңа әле илле яшь тә юк, ә Син Ибраһимны күрдеңме? — диделәр.

⁵⁸Гайсә аларга болай дип әйтте: — Сезгә хак сүз әйтәм: Ибраһим булганга кадәр үк, Мин бар [22] идем инде.

⁵⁹Шул чакта алар, Аңа ыргыту өчен, кулларына ташлар алдылар, әмма Гайсә, яшеренеп, Аллаһы йортыннан чыгып китте.