Read Изге Язма, 2015 Рәсүлләр 7 Bible Online

Рәсүлләр 7 - Изге Язма, 2015 bible

Рәсүлләр 7

¹Олуг рухани Эстефәннән: — Бу гаепләүләр дөресме? — дип сорады.

²— Туганнар һәм өлкәннәр! — дип башлады сүзен Эстефән. — Тыңлагыз! Атабыз Ибраһим Харан шәһәренә күчеп килгәнче, Месопотамиядә аңа шөһрәтле Аллаһы күренгән

³дә: «Үзең яши торган җирне һәм туганнарыңны калдыр, Мин күрсәтәчәк җиргә кит», — дигән [19].

⁴Шуннан соң Ибраһим, килданиләр төбәгеннән китеп, Харанга күчеп килгән. Атасы вафат булганнан соң, Аллаһы аны хәзер менә сез яши торган шушы якларга күчергән.

⁵Монда аның үзенә аз гына да биләмә бирмәгән, ләкин аңа һәм аның киләчәк нәселенә бу җирне бирергә вәгъдә иткән. Ул вакытта әле Ибраһимның баласы да булмаган.

⁶Аллаһы аңа: «Киләчәк нәселең чит җирдә килмешәк булыр, дүрт йөз ел буена коллыкта золым-җәбер күреп яшәр.

⁷Әмма Мин аларны коллыкта тотачак халыкны хөкем итәрмен. Шуннан соң алар ул илдән чыгарлар һәм шушы җирдә Миңа хезмәт итәрләр», — дигән [20].

⁸Шуннан соң Аллаһы Ибраһим атабыз белән килешү төзегән һәм, шул килешү билгесе итеп, сөннәткә утырту йоласын биргән. Шулай итеп, Исхак туганнан соң, сигезенче көнне атасы Ибраһим аны сөннәткә утырткан. Исхак исә Ягъкубны, ә Ягъкуб унике ыруг башлыгыбызны сөннәтләгән.

⁹Ыруг башлыклары, үз энеләре Йосыфтан көнләшеп, аны Мисырга сатып җибәргәннәр [21]. Әмма Аллаһы аның белән булган,

¹⁰барлык хәсрәтләрдән коткарган. Йосыфны зирәк акыллы итеп, Аллаһы аңа Мисыр патшасы булган фиргавеннең илтифатлылыгын биргән. Фиргавен аны Мисырга һәм үзенең бөтен сараена идарәче итеп билгеләгән.

¹¹Шул дәвердә бөтен Мисыр һәм Кәнган җиренә зур михнәт — ачлык килгән, һәм аталарыбыз ризык таба алмаганнар.

¹²Ягъкуб, Мисырда ашлык барлыгын ишеткәч, шунда аталарыбызны беренче тапкыр җибәргән.

¹³Ә алар икенче тапкыр килгәч, Йосыф агай-энеләренә үзенең кем икәнлеген ачкан, һәм фиргавен Йосыфның гаиләсе турында шул вакытта белгән [22].

¹⁴Йосыф, хәбәр җибәреп, үзенең атасы Ягъкубны һәм бөтен туганнарын, җитмеш биш җанны, үзе янына чакырып китергән.

¹⁵Шулай итеп, Ягъкуб Мисырга күчеп килгән һәм үзе дә, аталарыбыз да үлгәнче шунда яшәгәннәр.

¹⁶Үлгәч, аларны Шәкем шәһәренә алып килеп, Ибраһим Хамур угылларыннан көмеш түләп сатып алган кабергә күмгәннәр.

¹⁷Аллаһының Ибраһимга биргән вәгъдәсе гамәлгә ашу вакыты якынлашкан саен, Мисырда безнең халык саны арта барган.

¹⁸Соңыннан Мисырда Йосыфны белмәгән башка бер патша хакимлек итә башлаган.

¹⁹Ул халкыбызга каршы бик явыз ниятле булган, яңа туган бер генә нарасый да исән калмасын өчен, аталарыбызны балаларын ташларга мәҗбүр иткән.

²⁰Шул вакытта Муса туган. Ул бик күркәм бала булган, аны өч ай буе үз атасы өендә тәрбияли алганнар.

²¹Ә чыгарып ташланганнан соң, Мусаны фиргавен кызы тапкан һәм үз углыдай күреп тәрбияләгән.

²²Муса мисырлыларның барлык гыйлемнәрен өйрәнгән, сүздә дә, эштә дә куәтле булган.

²³Кырык яшь тулгач, аның күңелендә үз туганнары — исраилиләр янына барып килү теләге туган.

²⁴Алар янында булган чакта бер мисырлының исраилине рәнҗетүен күргән һәм, мисырлыны үтереп, кыйналган кеше өчен үч алган.

²⁵Муса үзе аркылы Аллаһының аларга котылу бирәчәген туганнарым аңларлар, дип уйлаган. Ләкин алар аңламаганнар.

²⁶Икенче көнне ике исраилинең сугышканын күргән. Аларны татулаштырырга теләп: «Ирләр, сез — туганнар бит, нигә бер-берегезне рәнҗетәсез?» — дигән.

²⁷Әмма үз иптәшен рәнҗетүче, Мусаны этеп җибәреп: «Сине башлыгыбыз һәм хөкемчебез итеп кем куйды?

²⁸Кичә мисырлыны үтергән кебек, әллә мине дә үтерергә телисеңме?!» — дип сораган [23].

²⁹Муса бу сүзләрне ишеткәч качып киткән һәм Мидьян җирендә килмешәк булып яши башлаган. Анда аның ике углы туган.

³⁰Кырык ел үткәч, Синай тавы чүлендә янып торучы күгән куагы ялкынында Мусага бер фәрештә күренгән.

³¹Муса, моны күреп, бик гаҗәпләнгән. Ә инде карарга дип якынрак килгәч, Раббының:

³²«Мин — ата-бабаларыңның Алласымын. Мин — Ибраһим, Исхак һәм Ягъкуб Алласы» дигән авазын ишеткән. Муса куркуыннан калтыранып күтәрелеп карарга да батырчылык итә алмаган.

³³Ә Раббы аңа: «Аяк киемеңне сал, чөнки син басып торган урын — изге җир.

³⁴Мин халкымның Мисырда җәберләнүен чыннан да күрдем, сыкрануын ишеттем һәм аны азат итү өчен иңдем. Юлга чык, Мин сине Мисырга җибәрәм», — дигән [24].

³⁵«Сине безгә башлык һәм хөкемче итеп кем куйды?» — дип исраилиләр кире каккан шул Мусаны, Аллаһы күгән куагында күренгән фәрештә аркылы, башлык һәм азат итүче итеп җибәргән.

³⁶Мисырда, Кызыл диңгездә һәм кырык ел буена чүлдә могҗизалар, илаһи билгеләр күрсәтеп, Исраил халкын ул алып чыккан.

³⁷Исраил халкына: «Аллаһы сезнең өчен кардәшләрегез арасыннан миңа охшаш Пәйгамбәр сайлап куячак» [25], — дип әйтүче дә — шул Муса.

³⁸Синай тавында фәрештә әйткән сүзләрне чүлдә җыелган халыкка нәкъ менә ул җиткергән. Безгә тапшыру өчен, тереклек сүзләрен кабул итеп ул алган.

³⁹Әмма аталарыбыз, Муса әйткәнне тыңламыйча, кабат Мисырга китәргә теләгәннәр.

⁴⁰Һарунга: «Юлыбызда безне алып барачак аллалар яса. Безне Мисырдан алып чыккан Мусага нәрсә булганын белмибез», — дигәннәр [26].

⁴¹Шул көннәрдә бозау кыяфәтле пот ясап, шул потка корбан китергәннәр һәм үз куллары белән ясаган әйбергә карап күңел ачканнар.

⁴²Ә Аллаһы алардан читкә борылган һәм аларны күктәге йолдызларга табынырга калдырган. Пәйгамбәрләр язмасында болай дип язылган: «Әй, Исраил халкы! Кырык ел буе чүлдә Миңа корбан хайваннары һәм башка бүләкләрне китердегезме?!

⁴³Молых илаһның чатырын, Райфан илаһыгыз йолдызын [27] — табыну өчен үзегез ясаган шул потларны — сез күтәреп йөрдегез. Шуңа күрә Мин сезне Бабилдән дә арырак сөргенгә җибәрәчәкмен» [28].

⁴⁴Ата-бабаларыбызның чүлдә Шаһитлык чатыры [29] булган. Ул чатыр, Аллаһы Мусага боерганча, аңа күрсәтелгән үрнәктә ясалган.

⁴⁵Ата-бабаларыбыз ул чатырны үзләренең аталарыннан кабул итеп алганнар. Халыкларын Аллаһы куып чыгарган җирне алар Ешуа җитәкчелегендә яулап алганнар һәм чатырны шунда куйганнар. Чатыр Давыт патша көннәренә кадәр шул җирдә калган.

⁴⁶Аллаһы Давытны үз иткән. Давыт Ягъкубның Алласына яшәү өчен урын табып бирергә рөхсәт сораган.

⁴⁷Ә йортны Аллаһыга Сөләйман салган.

⁴⁸Әмма Хак Тәгалә кул белән ясалган корылмаларда яшәми. Пәйгамбәр әйткәнчә:

⁴⁹«Күк — Минем тәхетем, җир — аякларым баскан урындыр, — ди Раббы. — Нинди йорт сала аласыз сез Миңа?! Нинди урын Миңа торак була ала?!

⁵⁰Һәммәсен боларның булдырмадымы әллә Минем кулларым?» [30]

⁵¹Үҗәт халык! Йөрәкләрегез белән дә, колакларыгыз белән дә сөннәтсез адәмнәр! Сез аталарыгыз кебек үк һәрвакыт Изге Рухка каршы киләсез.

⁵²Ата-бабаларыгыз эзәрлекләмәгән берәр пәйгамбәр калдымы икән? Алар Хак Затның киләчәген алдан хәбәр итүчеләрне үтергәннәр, ә хәзер сез Аның Үзенә хыянәт иттегез һәм үтердегез.

⁵³Сез фәрештәләр аркылы Канунны кабул итеп алдыгыз, ләкин аны үтәмәдегез.

⁵⁴Шушы сүзләрне ишеткәч, Киңәшмәдә утыручылар ачуларыннан тешләрен шыкырдаттылар.

⁵⁵Изге Рух белән тулы булган Эстефән исә, күккә карап, Аллаһының шөһрәтен һәм Аллаһының уң ягында торган Гайсәне күрде.

⁵⁶— Менә мин ачылган күкләрне һәм Аллаһының уң ягында басып торучы Адәм Углын күрәм, — диде ул.

⁵⁷Ә тегеләр, колакларын томалап, акыра-акыра, барысы бергә Эстефәнгә ташландылар.

⁵⁸Шәһәрдән алып чыгып, аңа ташлар ата башладылар. Шаһитлар исә үз киемнәрен Шаул исемле бер егет янына куеп тордылар.

⁵⁹Алар ташлар аткан вакытта, Эстефән, дога кылып: — Хакимем Гайсә, минем рухымны кабул ит, — диде.

⁶⁰Тезләренә егылып, көчле тавыш белән: — Хакимем! Моны аларга гөнаһ дип санама, — диде. Шуларны әйтеп, ул җан бирде.