Read Изге Язма, 2015 Хөкемчеләр 13 Bible Online

Хөкемчеләр 13 - Изге Язма, 2015 bible

Хөкемчеләр 13

¹Исраил угыллары тагын Раббы күз алдында яман гамәлләр кылырга тотындылар, һәм Раббы аларны утыз ел буена пелештиләр кулына тапшырды.

²Ул заманда Сорга шәһәрендә Дан ыругыннан Маноах дигән бер адәм гомер итеп, аның хатыны бала табу хасиятеннән мәхрүм булу сәбәпле, аларның кыз-угыллары юк иде.

³Бервакыт әлеге хатын янына Раббы фәрештәсе иңеп: — Менә, син бала табу хасиятеннән мәхрүмсең, синең кыз-угылларың юк, — диде, — ләкин син авырга узарсың һәм ир бала тудырырсың.

⁴Тик кара аны, шәраб вә сыра эчүдән саклан, авызыңа хәрәм ризык капма,

⁵чөнки син, авырга узып, ир бала табарсың. Әлеге баланың чәченә пәке тимәс, чөнки ана карыныннан ук ул Аллаһы нәзире булыр, һәм нәкъ менә ул Исраилне пелештиләр кулыннан коткара башлар.

⁶Хатын, ире янына килеп, һәммәсен аңа сөйләп бирде: — Минем яныма Аллаһы бәндәсе килде. Кыяфәте белән ул Аллаһы фәрештәсенә охшаган — кыяфәте бик дәһшәтле иде. Мин аның кайдан килүен сорашмадым, ул да миңа үзенең исемен әйтмәде.

⁷Ул миңа: «Син, авырга узып, ир бала табарсың! Шулай булгач, шәраб вә сыра эчмә, авызыңа хәрәм ризык капма, чөнки туган көненнән алып үлгәнчегә кадәр әлеге бала Аллаһы нәзире булыр», — диде.

⁸Шуннан соң Маноах Аллаһыга дога кылып әйтте: — И-и Хуҗа-Хаким! Баягынак Син безнең янга җибәргән Аллаһы бәндәсе, кабат килеп, туасы бала белән ни-нәрсә эшләргә икәнен өйрәтеп китсә иде.

⁹Маноахның гозере Аллаһыга килеп иреште, һәм хатыны кырда чакта Аллаһы фәрештәсе янә аның янына иңде. Бу вакытны ире Маноах янәшәсендә юк иде.

¹⁰Хатын шундук ире янына йөгерде һәм аңа: — Теге кеше тагын килде! — диде.

¹¹Маноах урыныннан торды да хатыны артыннан иярде һәм, әлеге кеше янына килеп: — Теге вакытны минем хатын белән син сөйләштеңме? — дип сорады. — Әйе, мин, — диде Аллаһы фәрештәсе.

¹²— Син әйткәннәр чынга аша калса, әлеге баланың яшәү рәвеше нинди булырга, һәм ул ни-нәрсә эшләргә тиеш? — дип сорады аңардан Маноах.

¹³— Синең хатының мин әйткәннәрнең һәммәсен җиренә җиткереп үтәргә тиеш, — дип җавап бирде аңа Аллаһы фәрештәсе. —

¹⁴Йөзем куагында үскән һичнәрсәдән авыз итмәсен, шәраб һәм сыра эчмәсен, хәрәм ризык капмасын. Мин кушканнарның һәммәсен төгәл башкарсын!

¹⁵— Кәҗә бәтиен суеп, ашарыңа әзерләгәнче сабыр ит! — диде Маноах Раббы фәрештәсенә.

¹⁶— Тоткарлана калсам да, ризыгыңнан авыз итмәм, — дип җавап бирде аңа Раббы фәрештәсе. — Әгәр инде син, Раббыга багышлап, тулаем яндыру корбаны китерергә телисең икән, уйлаганыңны эшлә. Каршысында Раббы фәрештәсе басып торганны Маноах әле һаман аңламаган иде.

¹⁷— Исемең ничек синең? — дип сорады Маноах Раббы фәрештәсеннән. — Әйткәннәрең чынга ашкач, сиңа рәхмәтләребезне укыр идек.

¹⁸Әмма Раббы фәрештәсе аңа: — Нигә син миннән исемем хакында сорыйсың? Акыл ирешмәслек сер ул! — дип җавап кайтарды.

¹⁹Аннары Маноах, кәҗә бәтие белән икмәк бүләге алып, таш өстендә Раббы хөрмәтенә корбан китерде. Шулчакны Маноах белән хатынының күз алдында Раббы могҗизалы бер эш кылды:

²⁰корбанлык өстеннән югарыга ялкын телләре үрли башлагач, Раббы фәрештәсе шул ялкын белән бергә аларның күз алдында күккә ашты. Моны күреп, Маноах вә хатыны йөзләре белән җиргә капландылар.

²¹Маноах белән хатынына Раббы фәрештәсе күренмәс булгач, Маноах аның Раббы фәрештәсе булуын аңлады.

²²— Әҗәлебез җиткән, күрәсең, — диде Маноах хатынга. — Без бит Аллаһыны күрдек.

²³Әмма хатыны, аңа каршы килеп: — Әгәр Раббы безнең җанны кыярга теләгән булса, Ул бездән тулаем яндыру корбанын да, икмәк бүләген дә кабул итмәс иде. Безгә могҗиза да күрсәтмәс һәм һичнәрсә белдермәс тә иде! — диде.

²⁴Шуннан хатын, ир бала табып, аңа Шимшон дип исем кушты. Малай үсә бирде, һәм Раббы аны үзенең фатихасыннан аермады.

²⁵Шимшон бервакыт Сорга белән Эштаол шәһәрләре арасында урнашкан Дан угыллары станына килгәч, аны тәүге тапкыр Раббы Рухы кодрәтләндерде.