Read Изге Язма, 2015 Хөкемчеләр 6 Bible Online

Хөкемчеләр 6 - Изге Язма, 2015 bible

Хөкемчеләр 6

¹Исраил угыллары тагын Раббы күз алдында яман гамәлләр кылырга тотындылар, һәм Раббы аларны җиде елга мидьяниләр кулына тапшырды.

²Мидьяниләр күрсәткән җәбер-золымга түзеп яшәү исраилиләргә бик авыр булды, һәм алар таш кыялар арасында, мәгарәләрдә, тау куышларында үзләренә яшеренер урын әзерләделәр.

³Исраилиләр чәчү эшләрен төгәлләүгә, алар җиренә мидьяниләр, амалыкыйлар һәм кояш чыгышы тарафында яшәүче халыклар басып керә иделәр дә,

⁴чатырларын корып җибәреп, Газа шәһәренә җиткәнче, илнең бөтен уңышын юкка чыгаралар, исраилиләргә тамак туйдырыр өчен ризык та, мал-туардан сарык, үгез, ишәк затын да калдырмыйлар иде.

⁵Үзләренең көтү-көтү хайваннары, чатырлары белән килгән бу халыклар саранча чирүедәй күп булып, алар үзләре дә, дөяләре дә санап бетергесез иде. Әнә шулай ябырылып киләләр дә илне талап китә иделәр.

⁶Мидьяниләр Исраилне тәмам бөлгенлеккә төшергәч, исраилиләр, яклау эзләп, Раббыга ялынып ялварырга тотындылар.

⁷Исраилиләр шулай, мидьяниләрдән яклау эзләп, Раббыга ялвардылар,

⁸һәм Раббы аларга пәйгамбәрен юллады. Пәйгамбәр аларга менә нәрсә диде: — Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Мин сезне Мисырдан, коллык йортыннан алып чыктым,

⁹сезне мисырлылардан вә җәбер-золым кылучылардан коткардым, аларны сезнең күз алдыгыздан куып җибәреп, җирләрен сезгә бирдем

¹⁰һәм сезгә әйттем: „Мин — сезнең Раббы Аллагыз! Үзегез яшәгән амориләр җиренең илаһларына табынмагыз!“ — дидем. Ләкин сез Минем сүзләремә колак салмадыгыз».

¹¹Берзаман Абигызер токымыннан булган Йоаш биләмәсендәге Офрада үскән имән төбенә Раббы фәрештәсе килеп утырды. Бу вакытны Йоаш углы Гидеон, мидьяниләр күрмәсен дип, йөзем изгечтә бодай суга иде.

¹²Раббы фәрештәсе, аның янына иңеп: — Раббы синең белән, баһадир ир-егет! — диде.

¹³— Әфәндем, әгәр Раббы чыннан да безнең белән икән, ни өчен соң без шушы хәлгә калдык? — дип сорады аңардан Гидеон. — Ата-бабаларыбыз: «Раббы безне Мисыр иленнән алып чыкты», — дип сөйләгән могҗизалары кайда Аның? Раббы бездән йөз чөерде — мидьяниләр кулына тапшырды!

¹⁴Раббы шунда аңа таба борылды һәм: — Бар, бөтен көч-егәреңне куеп, Исраилне мидьяниләрдән коткар! Бу эшне Мин сиңа тапшырам! — диде.

¹⁵— И Хуҗам! Ничек итеп мин Исраилне коткара алыйм?! Менашше ыругында безнең нәсел иң кечесе санала, мин үзем дә атам йортында төпчек баламын, — дип җавап кайтарды Гидеон.

¹⁶— Мин янәшәңдә булырмын: бер кешене җиңгән сыман, мидьяниләрнең һәммәсен тар-мар китерерсең! — диде аңа Раббы.

¹⁷— Әгәр мин күңелеңә хуш килгәнмен икән, минем белән чыннан да Син сөйләшкәнне раслаучы бер билге бир!

¹⁸— диде аңа Гидеон. — Хәзер әйләнеп киләм, китми тор, сый алып киләм сиңа. — Мин сине биредә көтеп торырмын, — дип җаваплады кунак.

¹⁹Гидеон, өенә кайтып, кәҗә бәтие ите һәм бер эфа [7] оннан төче икмәк пешерде; итне кәрзингә, шулпаны чүлмәккә салды да имән төбендә көтеп утырган кунагына китерде.

²⁰— Ит белән икмәкне ташка куй да өсләренә шулпаны түк, — дип боерды аңа Раббы фәрештәсе, һәм Гидеон Ул кушканча эшләде.

²¹Раббы фәрештәсе кулындагы юл таягының очы белән иткә вә төче икмәккә орынуы булды — таш эченнән ут бөркелеп чыкты да ит белән икмәкне яндырып бетерде; Раббы фәрештәсе исә күздән юк булды.

²²Аның дөрестән дә Раббы фәрештәсе булуын аңлагач: — И-и Хуҗа-Раббым, — диде Гидеон авыр көрсенеп. — Раббы фәрештәсен йөзгә-йөз күрдем бит!

²³Әмма Раббы аңа: — Имин булырсың, курыкма! Үлмәссең син! — диде.

²⁴Шул урында Раббы хөрмәтенә Гидеон мәзбәх корды һәм аңа «Раббы — иминлек ул» дип исем бирде. Әлеге мәзбәх Абигызер токымының биләмәсендәге Офрада бүгенге көндә дә исән-имин торадыр.

²⁵Шул ук төнне Гидеонга Раббы: — Атаңның көтүеннән бер үгез, аннары тагын җиде яшьлек бер үгез ал да, атаң куйдырган Багал мәзбәхен җимереп һәм аның янындагы Аширә колгасын чабып ташлап,

²⁶әлеге калку урында үзеңнең Раббы Аллаңа тиешле рәвештә мәзбәх кор; аннары, үзең чапкан Аширә колгасын ягып, җиде яшьлек үгезне тулаем яндыру корбаны итеп китер, — диде.

²⁷Үзенә ярдәмгә ун хезмәтчесен алып, Гидеон һәммәсен Раббы кушканча эшләде; ләкин үзенең гаилә әһелләреннән һәм шәһәр халкыннан курыкканга, боларны ул төнлә башкарды.

²⁸Иртәгесен шәһәр халкы йокысыннан уянса — Багал мәзбәхе җимерелгән, янәшәсендәге Аширә колгасы чабып ташланган, яңа гына төзелгән мәзбәх өстендә исә корбан үгезе яндырылган.

²⁹— Кем эшләгән моны? — дип сораштырды халык бер-берсеннән. Эзләнә-сораша торгач, Йоаш углы Гидеон эше икәнлеге ачыкланды.

³⁰— Углыңны китер монда! — дип таләп итте Йоаштан шәһәр халкы. — Багал мәзбәхен җимергән һәм аның янындагы Аширә колгасын чабып ташлаган өчен, ул үләргә тиеш!

³¹Ләкин үзен әйләндереп алган халык төркеменә Йоаш: — Сезгәме инде Багалны якларга, сезгәме инде аны сакларга?! Аны яклаганнар таң атканчы әҗәлен табар! Әгәр Багал дөрестән дә алла икән — җимерүчеләрдән үз мәзбәхен үзе сакласын! — диде.

³²Багал мәзбәхен җимергән өчен, шул көннән Гидеонны «Багал үзе хөкем итсен аны» дигән мәгънәне аңлатучы яңа исем белән — Еруб-Багал дип атый башладылар.

³³Ул арада мидьяниләр, амалыкыйлар һәм шәрык тарафыннан килгән башка кавемнәр берләштеләр дә, елганы кичеп, Изрегыл үзәненә килеп тупландылар.

³⁴Шулвакыт Гидеонга Раббы Рухы иңеп, Гидеон үзенең быргысын уйнатты — һәм бөтен Абигызер токымы аның артыннан иярде;

³⁵Менашше ыругына үзенең хәбәрчеләрен юллады — һәм бөтен ыруг аның артыннан иярде; шулай ук Ашер, Зәбулун һәм Нәптали ыругларына ул үзенең хәбәрчеләрен озатты — бу ыруглар да аңа ярдәмгә кузгалды.

³⁶Шуннан соң Гидеон Раббыга әйтте: — Әгәр Син, Үзең вәгъдә иткәнчә, минем кул белән Исраилне коткарырга җыенасың икән,

³⁷менә кара: шушында, ындыр табагында, яңа гына кыркып алынган йон җәям. Әнә шул йонга чык төшеп, әйләнә-тирәдәге бөтен җир коры калса, Үзең вәгъдә иткәнчә, чынлап та минем кул белән Исраилне коткарасыңа ышанырмын, — диде.

³⁸Нәкъ шулай булды да: Гидеон иртәгесен, таңнан торып, йонны сыгып караса — аңардан бер тустаган су чыкты.

³⁹Шуннан Раббыга Гидеон болай диде: — Ачуланма миңа, тагын бер генә үтенечемне әйтим һәм тагын бер генә тапкыр әлеге йон белән сынау уздырыйм: хәзер инде йон коры калып, әйләнә-тирәдәге бөтен җиргә чык төшсен.

⁴⁰Ул төнне Раббы нәкъ шулай эшләде: йон коры калып, әйләнә-тирәдә бөтен җиргә чык төште.