Read Изге Язма, 2015 I Патшалар 1 Bible Online

I Патшалар 1 - Изге Язма, 2015 bible

I Патшалар 1

¹Таулы Эфраим өлкәсендәге Раматаим-Сопим шәһәрендә Элкана исемле бер кеше яши иде. Әлеге эфрати Элкана — Ерухам углы, Ерухам — Элиһу, Элиһу — Тоху, ә Тоху исә Суф углы иде.

²Элкананың Хөннә һәм Пениннә исемле ике хатыны бар иде. Пениннәнең балалары булып, Хөннәнең исә балалары юк иде.

³Һәр елның тиешле көннәрендә Күкләр Хуҗасы Раббыга сәҗдә кылып корбан чалыр өчен, Элкана үз шәһәреннән Шилоһка бара торган иде; Шилоһта Раббы руханилары вазифасын Элинең ике углы — Хөпни белән Пинхәс башкара иде.

⁴4-5 Корбан чала торган көнне Элкана үзенең хатыны Пениннәгә, аның барча ул-кызларына үз өлешләрен, Хөннәгә исә, гәрчә Раббы аның карынын кысыр кылса да, үзенә бер аерым өлеш бирә, чөнки Элкана аны яратарак төшә иде.

⁶Раббы Хөннәне ана булу бәхетеннән мәхрүм иткәнгә күрә, Пениннә, көндәшенең кәефен бозып, аны гел рәнҗетеп тора иде.

⁷Елның-елында, Раббы йортына барган саен, әнә шундый хәл кабатлана иде: Пениннә көндәше Хөннәнең кәефен боза да, тегесе күз яшьләре түгә-түгә тәмам тамактан яза иде.

⁸Шулай бервакыт ире Элкана аңа: — Хөннә! Нигә елыйсың син, ник тамагыңа ашамыйсың, нидән йөрәгең сыкрый синең? Синең өчен ун угылдан да яхшырак түгелмени мин?! — диде.

⁹Беркөнне, Шилоһта ашап-эчкәннән соң, Хөннә утырган урыныннан торып китте. Рухани Эли бу вакытны Раббы йортының ишек төбендәге утыргычта утыра иде.

¹⁰10-11 Күңелен кайгы баскан Хөннә, ачы күз яшьләрен түгә-түгә Раббыга дога кылып, нәзерен әйтте: — И Күкләр Хуҗасы Раббы! — диде ул. — Колыңның өзгәләнүенә күз салсаң иде дә, шул колыңны онытмыйча исеңә төшереп, аңа ир җенесеннән бер бала насыйп итсәң иде! Мин аны, башындагы чәченә пәке дә тидертмичә [1], гомерлеккә Раббыга тапшырыр идем!

¹²Хөннә Раббыга озаклап дога кылды; Эли исә, хатынның иреннәреннән күзен алмыйча, аңа карап торуында булды.

¹³Күңеленнән генә дога кылганга, Хөннәнең иреннәре кыймылдый, ә тавыш-тыны ишетелми иде; шул сәбәпле Элигә ул исерек хатын кебек күренде.

¹⁴— Күпме исереп йөрергә мөмкин? Эчкән шәрабыңнан айны инде! — дип дәште аңа Эли.

¹⁵— Юк, әфәндем, — дип җавап бирде Хөннә, — җаны әрнегән бер хатын мин; шәраб та, сыра да эчмәдем, Раббым каршында күңел бушатуым гына.

¹⁶Колыңны азгын хатынга санама, авыр кайгымны һәм олы хәсрәтемне белдерүем бу.

¹⁷— Юлың имин булсын, — диде аңа Эли. — ИсраилАлласы синең гозереңне үтәр, сораганыңны бирер.

¹⁸— Синең күңелеңә мин колың хуш килсәм иде! — дип, Хөннә үз юлы белән китеп барды; шуннан тамагына да ашый башлады; аның йөзе инде әүвәлгечә кайгылы түгел иде.

¹⁹Икенче көнне алар, таңнан торып, Раббыга баш игәннән соң, Рамаһка юл алдылар һәм шул көнне үк өйләренә кайтып җиттеләр. Хатыны Хөннә белән Элкана якынлык кылды, һәм Раббы Хөннәне исенә төшерде.

²⁰Беркадәр вакыт үткәннән соң, Хөннә авырга калды һәм ир бала тапты, «мин аны Раббыдан сорап алдым» дип, ул аңа Шемуил [2] дип исем кушты.

²¹Көннәрдән беркөнне Элкана һәр елдагыча, Раббыга багышлап корбан китерү йоласын һәм әйткән нәзерләрен үтәү өчен, гаиләсе белән бергә тагын Шилоһка китте.

²²Хатыны Хөннә исә бармады. — Бала күкрәктән аерылгач, мин аны Раббы хозурына үзем илтермен, һәм ул бөтенләйгә шунда калыр, — диде ул иренә.

²³— Үзең теләгәнчә эшлә, — диде аңа ире Элкана, — бала күкрәктән аерылганчы, өйдә кал, һәм Раббы Үзенең сүзен [3] тормышка ашырсын! Углы күкрәктән аерылганчы, Хөннә, өйдә калып, баланы бакты.

²⁴Бала имүдән туктаганнан соң, Хөннә, углын ияртеп, үзе белән өч яшьлек бозау [4], бер эфа [5] он, бер турсык шәраб алды да Шилоһка, Раббы йортына килде; бу вакытта бала әле сабый гына иде.

²⁵Бозауны чалгач, Хөннә белән Элкана, баланы алып, Эли каршына килделәр.

²⁶— И әфәндем! Иминлек телим сиңа! — диде Хөннә. — Кайчандыр шушында, синең яныңда, Раббыга дога кылып торган хатын мин.

²⁷Шушы бала хакында иде догаларым, инде Раббы теләгемне үтәде — сораганымны бирде.

²⁸Хәзер менә мин аны гомере буена Раббыга, Аңа хезмәт итәр өчен тапшырам. Аннары алар Раббыга сәҗдә кылдылар.