Read Изге Язма, 2015 I Патшалар 15 Bible Online

I Патшалар 15 - Изге Язма, 2015 bible

I Патшалар 15

¹Көннәрдән беркөнне Шемуил, Шаулга мөрәҗәгать итеп, болай диде: — Үз халкы Исраил өстеннән патша итеп билгеләр өчен сиңа май сөртергә мине Раббы җибәрде; хәзер син Раббы тавышына колак сал.

²Күкләр Хуҗасы Раббы шуны белдерә: «Исраилиләр Мисырдан чыкканда, аларның юлына аркылы төшеп халкыма явызлык кылган өчен, амалыкыйларны Мин җәзага тартам.

³Хәзер син бар да амалыкыйлар җирен тар-мар китер, андагы бар нәрсәне тәмам кырып бетер, берсен-бер аяма: ир-атын вә хатын-кызын да, бала-чагасын вә күкрәк сабыен да, шулай ук үгез вә сарыкларын, дөя вә ишәкләрен дә үтереп ташла!»

⁴Шаул үзенең ир-егетләрен барлап чыкты; Телаимдә ике йөз мең җәяүле сугышчы һәм Яһүд ыругыннан ун мең гаскәри барлыгы ачыкланды.

⁵5-6 Аннары Шаул амалыкыйларның биләмәсендәге бер шәһәр читенә килеп туктады да үзәнлектә яшеренеп көтеп торырга булды. — Барыгыз, — диде ул кыниләргә, — амалыкыйлардан аерылып, биредән китегез! Алар белән бергә сезнең җаныгызны да кыясым килми, чөнки Исраил халкы Мисырдан чыгып барганда, сез аларга мәрхәмәт күрсәттегез. Кыниләр шуннан соң амалыкыйлардан аерылып чыкты.

⁷Һәм Шаул амалыкыйларны Хавиләдән алып Мисыр чигендәге Шурга чаклы тар-мар китерде,

⁸амалыкыйлар патшасы Агагны әсирлеккә төшерде, халыкның барысын кырып бетерде.

⁹Әмма Шаул һәм аның халкы Агаг патшаны аяп калды. Алар иң шәп һәм яхшырак күренгән сарык-үгезләрне, бәрәннәрне, шулай ук затлырак барлык мал-мөлкәтне юк итәргә кызганды, әһәмияте булмаган җыен чүп-чарны, иске-москыны исә кырып бетерде.

¹⁰Шуннан Раббы Шемуилгә болай дип белдерде:

¹¹— Шаулны патша итеп куйганыма үкенәм, чөнки ул Миннән читкә тайпылды, кушканнарымны үтәмәде. Шемуил, зур борчуга калып, төнозын Раббыга дога кылып ялварып чыкты.

¹²Иртәгесен, таң белән торып, Шаулны күрергә китте. Әмма Шемуилгә: — Шаул, Кәрмил шәһәренә барып, үзенә һәйкәл куйдырды һәм, кире әйләнеп кайтканнан соң, Гилгәлгә төште, — дип хәбәр иттеләр.

¹³Янына Шемуил килгәч, Шаул аңа: — Раббы сине мөбарәк кылсын! Раббы кушканны үтәдем мин, — диде.

¹⁴— Алайса, ни өчен минем колагымда сарыклар бәэлдәве һәм үгезләр мөгрәве яңгырый? — дип сорады аңардан Шемуил.

¹⁵— Амалыкыйлардан алып кайттык, чөнки халык иң яхшы сарык вә үгезләрне Раббыга, синең Аллаңа, корбан китерер өчен калдырды, ә бүтәннәрен кырып бетердек, — дип җаваплады Шаул.

¹⁶— Сабыр ит, узган төнне Раббының миңа нәрсәләр әйткәнен сөйләргә бир, — диде Шемуил. — Ярар, сөйлә, — дип ризалашты Шаул.

¹⁷Һәм Шемуил болай диде: — Үзеңне кечкенә бер кеше дип санасаң да, Исраилдәге барлык ыруглар өстеннән түрә итеп билгеләнмәдеңме әллә?! Исраил патшасы итеп билгеләп, Раббы сиңа май сөртте.

¹⁸Раббы сиңа: «Бар, гөнаһ ияләре амалыкыйларны тоташтан юк ит, соңгы кешеләрен кырып бетергәнчегә кадәр аларга каршы сугыш!» — дип, Үзенең әмерен биреп, сине юлга озатты.

¹⁹Нишләп соң син, Раббы әйткәннәргә колак салмыйча, табыш артыннан ташландың, Раббы каршында явызлык кылдың?

²⁰— Раббының сүзләренә колак салдым мин, Раббы җибәргән урынга киттем, — диде Шаул Шемуилгә, — амалыкыйларның барысын кырып бетердем, бары тик бер кешене — патшалары Агагны гына әсир итеп алып кайттым.

²¹Халык исә кулга төшерелгән, юк ителергә тиеш булган әлеге сарык вә үгезләрнең иң яхшыларын Гилгәлдә Раббыга — синең Аллаңа корбан китерергә дип алып кайтты.

²²Әмма Шемуил аңа болай диде: — Раббы кушканны тыңлауга караганда тулаем яндыру корбаны вә башка төр корбаннар Раббы күңеленә якынракмы әллә?! Раббы кушканны тыңлау корбаннардан күпкә кыйммәтрәк, буйсыну да куй маеннан күпкә яхшырак!

²³Чөнки үҗәтлек, сихер кебек үк, зур гөнаһтыр, карышу да потка табынудай яман нәрсәдер. Син Раббының сүзләрен санга сукмагач, Раббы да сине патша буларак танырга теләми.

²⁴ 24-25 — Гөнаһым зур минем! Чөнки Раббының боерыгын үтәмәдем, син әйткәннәрне дә күңелемә беркетмәдем; сугышчыларымнан куркып, алар әйткән сүзгә күндем. Хәзер исә минем шушы гөнаһымны кичер: минем белән кире кайт — Раббыга гыйбадәт кылыр идем, — диде Шаул Шемуилгә.

²⁶ 26-27 Шемуил, аңа каршы килеп: — Кайтмыйм мин синең белән, чөнки син Раббының кушканнарын игътибарсыз калдырдың, һәм шуның өчен Раббы сине Исраил патшасы булудан мәхрүм итә, — диде дә китәргә дип борылды, әмма Шаул, аны туктатмакчы булып, өс киеменнән эләктереп алды, һәм Шемуилнең киеме ертылып чыкты.

²⁸28-29 Шунда Шемуил аңа болай дип әйтте: — Раббы бүген Исраил патшалыгын, синнән тартып алып, синнән яхшырак булган якыныңа тапшырды. Исраилнең тугрылыклы Алласы ялган сүз сөйләмәс һәм тәүбә дә китермәс, тәүбә итәр өчен адәм баласы түгел Ул.

³⁰— Әйе, гөнаһлы мин, ләкин минем белән кайт та халкымның өлкәннәре һәм бөтен Исраил каршында миңа хөрмәт күрсәт, шул чагында мин Раббыга — синең Аллаңа гыйбадәт кылырмын, — диде Шаул.

³¹Шемуил аның белән бергә әйләнеп кайтты, һәм Шаул Раббыга гыйбадәт кылды.

³²Аннары Шемуил: — Амалыкыйлар патшасы Агагны минем яныма китерегез, — диде. Агаг, дер калтырап, аның каршына килеп басты һәм күңеленнән: «Үлем ачысын татымамдыр, шәт», — дип уйлап куйды.

³³Әмма Шемуил аңа: — Синең кылычың күпме ананы баласыннан мәхрүм итте; шул хатын-кызлар кебек үк, синең анаң да углын җуйсын, — диде дә Агагны Гилгәлдә Раббы каршында кылычы белән чабып үтерде.

³⁴Аннары Шемуил Рамаһка кайтып китте, Шаул исә үз өенә — Гибгага юнәлде.

³⁵Шуннан ары Шемуил үз әҗәленә кадәр Шаулны бүтән күрмәде, әмма ул аның өчен һаман зур кайгыда яшәде. Ә Раббы Шаулны Исраил патшасы итеп куйганы өчен бик үкенде.