Read Изге Язма, 2015 I Патшалар 17 Bible Online

I Патшалар 17 - Изге Язма, 2015 bible

I Патшалар 17

¹Пелештиләр, сугыш башларга дип, гаскәр тупларга тотындылар һәм, Яһүдә җирендәге Суккөттә җыйналып, Эфес-Даммимгә, Суккөт белән Азыка арасына килеп тукталдылар.

²Шаул белән исраилиләр дә, пелештиләргә каршы яуга кузгалып, Имәннәр үзәненә килеп тукталдылар.

³Пелештиләр үзәнлекнең бер ягындагы калкулык өстенә, исраилиләр исә үзәнлекнең икенче ягындагы таулыкка килеп бастылар.

⁴Гәт шәһәрендә яшәүче, буе алты терсәк вә бер карыш [33] булган Галиат атлы көрәшче пелештиләр арасыннан алга чыкты.

⁵5-6 Аның башында — җиз очлым, өстендә — балык тәңкәләре сыман итеп эшләнгән, авырлыгы биш мең шәкылга [34] тәңгәл бакыр көбә, аягында — бакырдан коелган тез каплагычлары, аркасында — кыска саплы сөңге.

⁶

⁷Сөңгесенең сабы туку күшәсе [35] сыман, тимер очлыгы исә алты йөз шәкылга [36] тиң иде. Корал йөртүчесе, Галиатның калканын тотып, аның алдыннан атлады.

⁸Шулай итеп, Галиат алга чыгып басты да Исраил гаскәрләренә: — Нигә дип сез, сугышырга җыенып, тезелешеп бастыгыз? Мин — пелешти, сез — Шаул хезмәтчеләре. Үзегезнең яктан берәрсен сайлагыз да, ул минем белән алышырга чыксын!

⁹Әгәр ул, минем белән алышка чыгып, мине җиңә икән, без сезнең колларыгызга әйләнәбез; әгәр дә инде мин, җиңеп чыгып, аны үтерәм икән, сез безнең колга әйләнәсез һәм безгә хезмәт итәсез, — дип кычкырды.

¹⁰Аннары әлеге пелешти: — Бүген мин Исраил гаскәрләрен мәсхәрәгә калдырачакмын; арагыздан берәрсе көрәшергә чыксын, алышып карыйк аның белән, — дип өстәде.

¹¹Шаул үзе дә, исраилиләрнең һәммәсе дә, әлеге сүзләрне ишетеп, бик нык куркуга төштеләр.

¹²Давыт — Яһүдә Бәйт-Лехемендә яшәүче эфрати Ишайның углы иде. Шаул патшалык иткән заманда сигез угылның атасы булган Ишай инде шактый өлкән яшькә җиткән иде.

¹³Ишайның өч өлкән углы, Шаулга ияреп, сугышка чыгып китә, аларның иң өлкәне — Элиаб, икенчесе — Абинадаб, өченчесе Шамма исемле иде.

¹⁴14-15 Ә Давыт гаиләдә иң кечесе иде. Аның өч өлкән агасы Шаул белән чыгып киткәч, атасының сарыкларын көтәр өчен, Давыт әледән-әле Шаул яныннан Бәйт-Лехемгә кайта иде.

¹⁵

¹⁶Әлеге пелешти Галиат кырык көн дәвамында иртәле-кичле Исраил гаскәрләре каршына чыга да баса, чыга да баса иде.

¹⁷ 17-18 Көннәрдән беркөнне углы Давытка Ишай болай диде: — Берәр эфа кыздырган орлык белән менә бу ун ипине ал да гаскәрләр тупланган урынга абыйларыңа тизрәк илтеп бир; ә менә бу ун данә сырны абыйларыңның меңбашына бирерсең; абыйларыңның саулык-сәламәтлеген белеш һәм аларның исән-имин булуын дәлилләүче берәр әйбер алып кайт.

¹⁸

¹⁹Хәзерге вакытта Шаул, синең өч ир туганың һәм Исраил гаскәрләре Имәннәр үзәнендә пелештиләргә каршы сугышка керергә җыена.

²⁰Иртәгесен Давыт таң белән торды, сарыкларын икенче бер көтүчегә тапшырды да, йөген йөкләп, атасы Ишай кушкан җиргә юнәлде. Давыт олаулар янына килеп җиткән мәлне, саф-саф тезелгән сугышчылар, оран салып кычкыра-кычкыра, бәрелешкә әзерләнә иделәр.

²¹Шуннан исраилиләр һәм пелештиләр кара-каршы сафларга тезелеп бастылар.

²²Үзе алып килгән азык-төлекне Давыт олауларны саклаучы каравылчыга калдырды да, абыйларының хәл-әхвәлен белешергә дип, сафлар тезелгән якка йөгерде.

²³Абыйлары белән сөйләшеп торган арада Гәттә яшәүче Пелешет баһадиры Галиат гаскәриләр сафыннан алгарак чыкты да әүвәлге сүзләрен кабатлады; Давыт аның нәрсәләр әйткәнен ишетеп алды.

²⁴Галиатны күрүгә исраилиләр, котлары алынып, аңардан кача башладылар.

²⁵Шулчак аларның кайберләре: — Әлеге кешене күрәсезме? Ничәнче тапкыр инде ул әнә шулай чыга да Исраилне мәсхәрәли. Әгәр дә берәрсе шуның башына җитә калса, Шаул патшадан зур байлык алыр иде. Батыр чыккан ир-егеткә Шаул үзенең кызын да бирер, атасы гаиләсен дә Исраилдә бөтен салымнардан азат итәр иде, — диде.

²⁶Янәшәсендә басып торган кешеләрдән Давыт: — Әлеге пелештине үтереп, Исраилне шушы мәсхәрәдән коткарган кешене нәрсә көтә? — дип сорады. — Тере Зат булган Аллаһы гаскәрләрен шулай мыскыл итәргә бу сөннәтсез пелешти кем булган әле?!

²⁷Кешеләр баягы сүзләрен кабатлап: — Аны үтергән кешене менә нәрсәләр көтә, — дип өстәделәр.

²⁸Давытның олы абыйсы Элиаб, энесенең сугышчылар белән сөйләшеп торуын күргәч, ачуланып аңа: — Ник килдең син бирегә? Болай да аз сарыкларны чүлдә кемгә калдырып киттең? Синең тәкәббер һәм яман күңелле булуың миңа мәгълүм. Син бирегә ничек сугышканны карарга килгәнсең, — диде.

²⁹ 29-30 — Нәрсә эшләдем соң мин?! Бары сөйләштем генә бит! — диде аңа Давыт һәм, икенче берәүгә таба борылып, шул ук сорауны бирде, һәм аңа әүвәлгечә җавап бирделәр.

³⁰

³¹Давытның сүзләре Шаулга барып җитеп, Шаул аны үз янына чакырып алды.

³²Патшасына Давыт болай диде: — Шушы пелешти аркасында беркем дә төшенкелеккә бирелмәсен, синең колың аның белән алышырга әзер!

³³— Әлеге пелешти белән алышырга чыга алмыйсың син! Чөнки син әле үсмер егет кенә, ә ул — кечкенәдән сугышып өйрәнгән гаскәри, — дип, Шаул аңа каршы төште.

³⁴Давыт исә Шаулга: — Синең колың — атасының сарыкларын көткән кешедер: кайвакыт арыслан яисә аю көтүдәге сарыкны алып китә калса,

³⁵мин, әлеге ерткыч җанварны куып җитеп, аңа ташлана һәм авызыннан сарыкны тартып ала идем. Инде алар миңа һөҗүм итә калса, мин аларны ялларыннан эләктереп алып кыйнап үтерә идем.

³⁶Синең колың — арыслан да, аю да үтергән кеше! Тере Зат булган Аллаһы гаскәрләрен шулай мәсхәрә иткән өчен, менә бу сөннәтсез пелештине шул ук язмыш көтә.

³⁷Арыслан белән аюдан коткарган Раббы мине әлеге пелешти кулыннан да йолып алыр, — дип җавап кайтарды. — Ярый, бар, Раббы юлдашың булсын, — диде аңа Шаул

³⁸һәм Давытка үзенең хәрби киемен, көбәсен бирде, башына җиз очлымын кигертте.

³⁹Киеме өстеннән Шаулның кылычын биленә тагып, Давыт әрле-бирле йөренеп карады, чөнки аның моның ише хәрби киемнән йөргәне юк иде. Аннары ул Шаулга: — Мин боларны киеп йөри алмыйм, чөнки күнекмәгәнмен, — дип, хәрби киемнәрен салды;

⁴⁰кулына юл таягын алды, елга буеннан биш шома таш сайлап үзенең көтүче биштәренә тутырды да, биштәрен асып, ташаткыч [37] тотып, пелешти Галиат каршына чыгып басты.

⁴¹Пелешти Галиат та, алга чыгып, акрынлап Давытка таба якынлаша башлады, аның алдыннан корал йөртүчесе атлады.

⁴²Яңаклары янып торган чибәр йөзле яшь егетне күреп, Галиат аңа кимсетүле карашын ташлады.

⁴³ 43-44 — Нәрсә син миңа каршы таяк күтәреп чыгасың? Эт түгел бит мин сиңа! — диде Пелешет баһадиры һәм, үз илаһлары белән Давытны каһәрләп: — Якынрак кил әле, хәзер мин синең мәетеңне күктәге кошларга һәм басудагы җанварларга озатам, — дип өстәде.

⁴⁴

⁴⁵Давыт исә аңа: — Син миңа каршы кылыч тотып, сөңге, кыска саплы сөңге белән коралланып киләсең, мин исә сиңа каршы син мәсхәрәләгән Исраил сугышчыларының Алласы, Күкләр Хуҗасы Раббы хакына киләм.

⁴⁶Бүген сине Раббы минем кулга тапшыра; бүген мин, синең җаныңны кыеп, башыңны чабып төшерермен, Пелешет гаскәриләренең мәетләрен исә күк кошларына вә җир җанварларына бирермен. Исраил җирендә Аллаһының барлыгы бөтен дөньяга мәгълүм булыр.

⁴⁷Бирегә җыелганнарның да һәммәсенә мәгълүм булыр: Раббы кылыч вә сөңге белән коткармый. Бу сугыш Раббыныкы, һәм Ул сезне безнең кулга тапшыра, — дип җавап бирде.

⁴⁸Пелешет баһадиры, урыныннан кузгалып, Давытка таба якыная башлагач, Давыт пелештиләр сафына таба — Галиатка каршы йөгерде.

⁴⁹Аннары кулын биштәренә тыгып бер таш алды да теге ташаткыч каеш ярдәмендә Галиатка томырды. Таш нәкъ аның маңгаена туры килеп яньчеп керде, һәм Галиат йөзе белән җиргә ауды.

⁵⁰Шул рәвешле, Давыт, Пелешет баһадирын ташаткыч вә бер таш ярдәмендә җиңеп, аны теге дөньяга озатты; алышка чыкканда, Давытның кулында кылыч юк иде.

⁵¹Шуннан Давыт йөгереп килеп Галиат өстенә аягын куйды һәм, аның кынысыннан кылычын тартып чыгарып, башын чабып өзде. Баһадирларының җан бирүен күргәч, пелештиләр кача башлады.

⁵²Исраил һәм Яһүдә сугышчылары орышка күтәрелеп кычкыра-кычкыра дошманга ташландылар да пелештиләрне Гәт [38] һәм Экрон капкасына кадәр куа бардылар. Шагараим юлы, Гәт белән Экронга кадәр, пелештиләрнең мәетләре белән капланды.

⁵³Дошманнарын эзәрлекләп баручы исраилиләр, пелештиләр станына әйләнеп кайтып, аны тәмам талап бетерделәр.

⁵⁴Давыт Пелешет баһадирының башын Иерусалимгә илтте, ә аның коралларын үзенең чатырында калдырды.

⁵⁵Пелешет баһадиры белән алышырга чыккан Давытны күргәч, Шаул үзенең гаскәр башлыгы Әбнердән: — Әбнер! Бу үсмер егет кем углы? — дип сорый. Әбнер аңа: — Гомерең озын булсын, патшам, әйтә алмыйм, — дип җавап бирә.

⁵⁶Моңа Шаул: — Кем углы икәнен сорашып бел, алайса! — ди.

⁵⁷Давыт Пелешет баһадирын җиңеп кайткан чакта, Әбнер, аны туктатып, Шаул янына алып килә, һәм бу вакытны Галиатның башы Давыт кулында була.

⁵⁸— Кем углы син, егет? — дип сорый аңардан Шаул. — Бәйт-Лехемдә яшәүче Ишай атлы колыңның углы мин, — дип җавап кайтара аңа Давыт.